Η θρυλική απεργία των εργαζόμενων στα ορυχεία πλατίνας της Νότιας Αφρικής έληξε έπειτα από 5 μήνες αφού κατέκτησε σημαντικές αυξήσεις για τα επόμενα τρία χρόνια, ιδιαίτερα για τους χαμηλόμισθους.
Ημερ.Δημοσίευσης
Ήταν η πρώτη πανεθνική απεργία που οργάνωσε το νέο, ανεξάρτητο συνδικάτο AMCU. Το AMCU «γεννήθηκε» μέσα στην απεργία της Μαρικάνα, που έγινε σύμβολο για τους δεκάδες νεκρούς απεργούς από αστυνομικά πυρά, χτίστηκε μέσα από ένα κύμα «άγριων απεργιών» και κατόρθωσε να υποσκελίσει το φιλοκυβερνητικό συνδικάτο NUM σε επιρροή και να αναγνωριστεί και επίσημα. Η μάχη στα ορυχεία πλατίνας ήταν σημαντικό τεστ για το νέο μαχητικό συνδικάτο. Η εργοδοσία επέμεινε σε ένα σχέδιο εξουθένωσης των απεργών. Είχε αποθηκεύσει τεράστιες ποσότητες πλατίνας και υπολόγιζε πως στον έναν ή στους δύο μήνες απεργίας οι εργάτες θα λύγιζαν. Οι απεργοί άντεξαν παραπάνω από τις εταιρείες, που είδαν τα αποθέματά τους να εξαντλούνται, είχαν απώλειες πάνω από 1,5 δισ. ευρώ σε κέρδη και οδηγήθηκαν σε υποχώρηση. Η σημασία της μάχης ήταν τεράστια. Κρινόταν αν οι μαχητικές, ανυποχώρητες τακτικές αποδίδουν ή «θα καταστρέψουν τους εργάτες», όπως ισχυριζόταν η εργοδοσία. Γι’ αυτό και η νίκη του AMCU είναι σπουδαία. Πλέον 220.000 μέλη του συνδικάτου NUMSA ετοιμάζονται για απεργίες στην οικοδομή και τις αυτοκινητοβιομηχανίες διεκδικώντας 12% αυξήσεις. Όπως γράφει η ανακοίνωση για την απεργία, «το μάθημα της νίκης των μεταλλωρύχων είναι πως τα συνδικάτα πρέπει “να επιστρέψουν στα βασικά”, να αγωνιστούν για τα μέλη τους».