Μέσα σε 24 ώρες μπορεί να λυγίσουν ακόμη και τα δυνατότερα κάτεργα και οι δυνατότεροι επιχειρηματικοί όμιλοι. Αρκεί απέναντί τους να σταθεί μια συσπειρωμένη, μαχητική και αποφασισμένη εργατική συλλογικότητα που θα τους κλείσει τις μηχανές, με τη συμπαράσταση άλλων εργαζόμενων και της Αριστεράς και θα βάλει σε κίνδυνο τα κέρδη τους. Μ’ αυτό τον τρόπο νίκησαν οι εργαζόμενοι λιμενεργάτες στις προβλήτες ΙΙ και ΙΙΙ, του Σταθμού Εμπορευματοκιβωτίων (ΣΕΜΠΟ), στο λιμάνι του Πειραιά, στο ιδιωτικοποιημένο τμήμα του λιμανιού.
Φωτογραφία
Ημερ.Δημοσίευσης
Η νίκη ήρθε παρότι η ίδρυση του σωματείου τους είναι στα σκαριά. Όμως δεν γινόταν να περιμένουν. Όταν για τρία και πλέον χρόνια χάνεις το ένα σου δικαίωμα μετά το άλλο, είσαι αναγκασμένος για να έχεις δουλειά να υπογράφεις μια σύμβαση για δουλειά 12 ωρών το μήνα, χωρίς προκαθορισμένο ωράριο, όταν η κάθε ώρα εργασίας πέραν του 8ωρου θεωρείται οικειοθελής παραμονή στο χώρο εργασίας, όταν κινδυνεύεις γιατί δεν έχεις εκπαιδευθεί στο αντικείμενο που ασχολείσαι ή γιατί δεν υπάρχει ο απαιτούμενος αριθμός προσωπικού. Όταν ξέρεις ότι, σε περίπτωση ατυχήματος, θα μεταφερθείς όπως όπως, και με τον κίνδυνο επιπλοκών, με ιδιωτικό αυτοκίνητο στο νοσοκομείο. Όταν για όλα αυτά παίρνεις ένα μεροκάματο της πείνας. Τότε ούτε τα ΜΑΤ, που έστειλε η κυβέρνηση, δεν μπορούν να σε σταματήσουν. Αρκεί μια απεργιακή ή επιχειρησιακή επιτροπή των εργαζομένων για να δώσεις τον αγώνα, μια επιτροπή που σου επιτρέπει να καθορίσεις συγκεκριμένα ότι είσαι μια συλλογικότητα με σημαντική δύναμη.
Το κυριότερο που κέρδισαν οι εργαζόμενοι είναι η αναγνώριση της ειδικότητάς τους ως λιμενεργάτες και η εκπαίδευση για να μπορούν, και όσοι δεν έχουν ήδη τις απαραίτητες πιστοποιήσεις, να αποκτήσουν ειδικότητα. Επίσης έγιναν δεκτά τα αιτήματά τους για την πρόληψη και αντιμετώπιση ατυχημάτων.
Στα οικονομικά ζητήματα, όπως αύξηση μισθών και υπογραφή Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας, η έγγραφη δέσμευση της εργοδοσίας είναι ότι θα πάνε σε διάλογο. Οι λιμενεργάτες δικαιούνται το σημαντικότερο μερίδιο από τα κέρδη που εμφάνισαν η COSCO και η DIAKINIS PORT SA (23,05 εκατ. δολάρια το 2013).
Με τον αγώνα τους, οι λιμενεργάτες ανέδειξαν τις μεσαιωνικές σχέσεις εργασίας που συνεπάγονται οι ιδιωτικοποιήσεις. Ο ίδιος ο Σαμαράς χρησιμοποιούσε συχνά-πυκνά ως επιχείρημα το θαύμα της COSCO. Ταυτόχρονα ξεγύμνωσαν και την προσπάθεια της ΕΕ να λειτουργούν τα λιμάνια (η ΕΕ υλοποιεί το 74% του συνολικού της εισαγωγικού και εξαγωγικού εμπορίου μέσω των λιμανιών) με την Αναθεωρημένη Λιμενική Πολιτική. Δηλαδή στη ναυτιλία, στην εργασία στα λιμάνια και στα ναυπηγεία να υπάρχουν Οικονομικές Ζώνες χωρίς εργατικά-ασφαλιστικά-συνδικαλιστικά δικαίωμα και με ειδικό φορολογικό καθεστώς για τις επιχειρήσεις.
Αυτή την πολιτική ήθελαν να εξασφαλίσουν μέσω της COSCO στο λιμάνι και μέσω της Χρυσής Αυγής στη ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη του Περάματος. Δεν τα κατάφεραν, αλλά η μάχη δεν τελείωσε. Το νικηφόρο παράδειγμα των λιμενεργατών της COSCO είναι ένας καλό παράδειγμα για να τους σταματήσουμε οριστικά.