Φύλλο Νο 317 (23 Ιούλη 2014)

O Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος (1914-1918) ήταν ένας ιμπεριαλιστικός πόλεμος από όλες τις πλευρές. Η «Τριπλή Συνεννόηση» Αγγλίας, Γαλλίας και Ρωσίας και το αντίπαλο μπλοκ Γερμανίας, Αυστρίας και Οθωμανικής Αυτοκρατορίας συγκρούστηκαν για το ξαναμοίρασμα των αποικιών και των αγορών. Τα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα μεταμφιέστηκαν πίσω από τα εθνικά δικαιώματα –δήθεν– ενάντια στην καταπίεση, πίσω από τη δημοκρατία –τάχα– ενάντια στην απολυταρχία, αλλά και τον δήθεν πολιτισμό ενάντια στη βαρβαρότητα. Το παλιό status quo δεν αντιστοιχούσε πια στους νέους οικονομικούς και στρατιωτικούς συσχετισμούς. Ο πόλεμος είχε γίνει το φυσικό επακόλουθο μιας ένοπλης ειρήνης, που διαρκούσε σχεδόν 40 χρόνια στην Ευρώπη.

Την ίδια ώρα που οι εκπρόσωποι των σοσιαλιστικών κομμάτων ψήφιζαν τους πολεμικούς προϋπολογισμούς, τεράστια πλήθη πλημμύριζαν τις πλατείες των μεγάλων ευρωπαϊκών πόλεων ζητώντας να πάνε να πολεμήσουν. Η πατριωτική φρενίτιδα τον Αύγουστο του 1914 φάνηκε ότι δικαίωνε τους σοβινιστές όλων των αποχρώσεων. Η εθνική ενότητα φαινόταν να θριαμβεύει πάνω στις αρχές της ταξικής πάλης.

Έχει περάσει ακριβώς ένας αιώνας από τότε που μια ομάδα νεαρών Σέρβων εθνικιστών δολοφόνησε στο Σεράγεβο, στις 28 Ιουνίου του 1914, τον αρχιδούκα Φραγκίσκο Φερδινάνδο, διαδόχο της αυτοκρατορίας των Αψβούργων, και τη σύζυγό του Σοφία. Το γεγονός αυτό αποτέλεσε τη σπίθα που άναψε την πυρκαγιά του αιματηρού Πρώτου Παγκοσμίου πολέμου. Οπως τόνισε αργότερα και ο Τρότσκι, που τότε διέμενε στη Βιέννη: «Μερικοί νεαροί Σέρβοι, σχεδόν παιδιά, δολοφονώντας τον διάδοχο του θρόνου των Αψβούργων, πυροδότησαν γεγονότα ανυπολόγιστης σημασίας. Αυτοί οι εθνικιστές και ρομαντικοί επαναστάτες περίμεναν λιγότερο από τον καθέναν τις συνέπειες της τρομοκρατικής τους πράξης».

Σύμφωνα ανθρωπιστικές οργανώσεις προσκείμενες στη συριακή αντιπολίτευση, το Ισλαμικό Κράτος αποκτά τον συντριπτικό έλεγχο της Βόρειας Συρίας.

Τα δισεκατομμύρια οικονομικής βοήθειας από τη Σαουδική Αραβία και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα δεν αρκούν για να βγάλουν την αιγυπτιακή οικονομία από τα αδιέξοδά της.

Η συμπλήρωση 40 χρόνων από τη Μεταπολίτευση δίνει την ευκαιρία, αλλά δημιουργεί και την υποχρέωση στην Αριστερά, για μια συζήτηση αυτοκριτικής. Με στόχο να εντοπιστούν κάποιοι ιδεολογικοί-πολιτικοί-οργανωτικοί παράγοντες που θα ερμηνεύουν την αποτυχία (ή την περιορισμένη επιτυχία) στην επίτευξη των στόχων για τους οποίους πάλεψε, τότε, ο κόσμος μας.

Το Σαββατοκύριακο 5 και 6 Ιούλη συνεδρίασε το Πανελλαδικό Συμβούλιο της ΑΝΤΑΡΣΥΑ για να εκτιμήσει τα αποτελέσματα των εκλογών και να χαράξει τις κατευθύνσεις για την ερχόμενη περίοδο.

Συνεχίζονται με αμείωτη ένταση και μαχητικότητα οι κινητοποιήσεις στο Δρομοκαΐτειο Νοσοκομείο, για την επαναπρόσληψη των καθαριστριών-στών, που έχασαν τη δουλειά τους, από τα εργολαβικά ιδιωτικά συνεργεία, τα οποία έχουν αναλάβει την καθαριότητα και άλλες υπηρεσίες του νοσοκομείου.

Δεν έδωσε τελικά άδεια ο Δήμος Ναυπλιέων για να χρησιμοποιηθεί ο χώρος του Πολιτιστικού Κέντρου Αγίας Τριάδας για εκδήλωση ακροδεξιού περιοδικού με αντικείμενο συζήτησης τη ναζιστική «σβάστικα» και τις «ένοπλες εθνικιστικές ομάδες» η οποία είχε προαναγγελθεί από τον τοπικό Τύπο. Το αντιφασιστικό κίνημα νίκησε για μία ακόμη φορά!

Ο κυνισμός των εργοδοτών δεν έχει όρια. Πρόσφατα η γνωστή πολυεθνική Coca-Cola παρουσίασε διαφημιστικό σποτ, το οποίο περιγράφει τις δραστηριότητές της στη χώρα και μιλάει για συμφωνία με τους εργαζόμενους, οι οποίοι θα συνεχίσουν να δουλεύουν χαρούμενοι σε ονειρικές συνθήκες εργασίας.

Ενάντια στη συρρίκνωση που οδηγεί στο κλείσιμο του νοσοκομείου, οι εργαζόμενοι στο Αμαλία Φλέμιγκ, μαζί με εργαζομένους από τα γύρω νοσοκομεία, κατοίκους και φορείς της περιοχής, περιφρουρούν για περισσότερο από μια βδομάδα το χώρο δουλειάς, για να μη φύγει το μηχάνημα οστικής πυκνότητας από το νοσοκομείο.

Νέα 24ωρη απεργία πραγματοποίησαν οι εργαζόμενοι στο εμπόριο την Κυριακή 20 Ιούλη, την όγδοη Κυριακή της φετινής σεζόν (Νοέμβρης 2013-Ιούλιος 2014) που τα καταστήματα έμειναν ανοιχτά.

Η Ουρανία Μπίρμπα, μέλος του ΕΑΜ και εκλεγμένη δημοτική σύμβουλος Πάτρας με τη ΡΑΠ-Ανθρώπινη πόλη, μας μίλησε για τη δίκη της Μανωλάδας, που βρίσκεται σε εξέλιξη. Η Ουρανία από την αρχή βρέθηκε στο πλευρό των μεταναστών, στους οποίους στέκονται αλληλέγγυα σωματεία, συλλογικότητες και οργανώσεις της περιοχής.

Μέσα σε 24 ώρες μπορεί να λυγίσουν ακόμη και τα δυνατότερα κάτεργα και οι δυνατότεροι επιχειρηματικοί όμιλοι. Αρκεί απέναντί τους να σταθεί μια συσπειρωμένη, μαχητική και αποφασισμένη εργατική συλλογικότητα που θα τους κλείσει τις μηχανές, με τη συμπαράσταση άλλων εργαζόμενων και της Αριστεράς και θα βάλει σε κίνδυνο τα κέρδη τους. Μ’ αυτό τον τρόπο νίκησαν οι εργαζόμενοι λιμενεργάτες στις προβλήτες ΙΙ και ΙΙΙ, του Σταθμού Εμπορευματοκιβωτίων (ΣΕΜΠΟ), στο λιμάνι του Πειραιά, στο ιδιωτικοποιημένο τμήμα του λιμανιού.

Τις τελευταίες δύο εβδομάδες εξελίσσεται στο δημόσιο μία διαδικασία παράλληλη με την αξιολόγηση. Είναι ο «επανέλεγχος» όλων των στοιχείων που αφορούν τον εργασιακό βίο των μονίμων και Ιδιωτικού Δικαίου Αορίστου Χρόνου (ΙΔΑΧ) δημοσίων υπαλλήλων από τους Ελεγκτές Δημόσιας Διοίκησης. Να υπενθυμίσουμε ότι τα στοιχεία αυτά έχουν ήδη ελεγχθεί και διασταυρωθεί από τα αρμόδια τμήματα Προσωπικού των υπηρεσιών πριν από τέσσερις μήνες, με την ευθύνη των Γεν. Γραμματέων.

Μπλοκάρισμα στον Κυριάκο Μητσοτάκη και την αθλιότητα του νόμου του για την «αξιολόγηση» των Δημοσίων Υπαλλήλων (ΔΥ) έχει δημιουργήσει η συλλογική ανυπακοή των εργαζομένων στο Δημόσιο, με την απεργία-αποχή από το «καθήκον» των διαδικασιών της «αξιολόγησης».

Στη Σκάλα Λακωνίας οι μετανάστες είναι απαραίτητοι. Κάθε χρόνο, ιδιαίτερα τους καλοκαιρινούς μήνες, υπάρχει ανάγκη για 2.000-2.500 εργάτες γης, αριθμός που καλύπτεται αποκλειστικά από μετανάστες. Παλαιότερα, οι εργάτες γης προέρχονταν από τη Βουλγαρία, τη Ρουμανία και τη Μολδαβία, αλλά σήμερα προέρχονται κυρίως από το Πακιστάν, το Αφγανιστάν και το Μπαγκλαντές.
Η εργατική δύναμη των μεταναστών είναι απαραίτητη για μια περιοχή της οποίας η οικονομία στηρίζεται σε μεγάλο βαθμό στην αγροτική παραγωγή. Πέρα από αυτό, οι μετανάστες αποτελούν πηγή κέρδους για πολλούς από τους ντόπιους κατοίκους, με τα χρήματα που καταβάλλουν για στέγαση και σίτιση. Οι μετανάστες εργάτες γης, όμως, δεν εισπράττουν καμία ευγνωμοσύνη. Αντίθετα, αντιμετωπίζονται ρατσιστικά από πολλούς κατοίκους. Και μάλιστα στη Σκάλα Λακωνίας η Χρυσή Αυγή πήρε το υψηλότερο ποσοστό της στη Λακωνία – κάπως οξύμωρο για μια πόλη στην οποία το «Έξω οι Ξένοι» θα δημιουργούσε πολλά προβλήματα…

Είναι φανερό ότι το τελευταίο καταφύγιο της συγκυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου είναι ο αυταρχισμός και η κρατική καταστολή. Δείγμα του φόβου της για τις εργατικές-λαϊκές αντιστάσεις και των πολιτικών αδιεξόδων των «από πάνω».

Για νέα εντολή τύπου «Γιάννη, ξέχνα το» έκαναν λόγο τα ΜΜΕ στις 20/7. Αυτή τη φορά δεν ήταν ο Σόιμπλε προς τον Στουρνάρα, αλλά η Μέρκελ προς τον Σαμαρά, που φέρεται να του απέκλεισε την περίπτωση εκλογών στην Ελλάδα το φθινόπωρο.

Οι επαναλαμβανόμενοι εργατικοί ξεσηκωμοί των μεταναστών στη Μανωλάδα και τη Σκάλα καταστρέφουν οριστικά το μύθο των αλλοδαπών που τάχα εύκολα σκύβουν το κεφάλι σε κάθε εργοδότη και αδυνατούν να συνδικαλιστούν. Αυτοί οι αγώνες, που γίνονται κόντρα σε θεούς και δαίμονες (αστυνομία, τοπικές αρχές, αφεντικά, μπράβους ρατσισμό από μεγάλο μέρος της τοπικής κοινωνίας), φέρνουν τα συνδικάτα και την Αριστερά προ των ευθυνών τους.

Στις 15 του Μάρτη έγινε στη Θεσσαλονίκη η πρώτη συνάντηση τοπικών επιτροπών, κινημάτων και οργανώσεων που στόχο είχε να συντονίσει τη δράση όσων αγωνίζονται ενάντια στο ξεπούλημα των παραλιών και γενικότερα της δημόσιας γης, που προωθεί η κυβέρνηση μέσω του Ταμείου Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου (ΤΑΙΠΕΔ). Την πρωτοβουλία για τη συνάντηση πήρε μια νέα προσπάθεια συντονισμού των κινημάτων αντίστασης στη Θεσσαλονίκη που ονομάστηκε «ResisΤΑΙΠΕΔ».