Aπεργία πείνας πραγματοποιούν κρατούμενοι στις φυλακές της Αιγύπτου αλλά και ακτιβιστές υποστηρικτές τους έξω από τις φυλακές, με αίτημα την απελευθέρωση των πολιτικών κρατουμένων και την κατάργηση του δρακόντειου «Νόμου για τις Διαδηλώσεις».
Ημερ.Δημοσίευσης
Στις 19 Αυγούστου, ξεκίνησε απεργία πείνας ο Αμπντέλ-Φατάχ, ο ακτιβιστής-σύμβολο των αγώνων της αιγυπτιακής νεολαίας (φυλακίστηκε επί Μουμπάρακ, ξανά επί Αδελφών Μουσουλμάνων και ξανά επί Σίσι). Την επόμενη μέρα, μια σειρά ακτιβιστές -ανάμεσά τους τα περισσότερα ηγετικά στελέχη του Κινήματος της 6ης Απρίλη- αποφάσισαν να ξεκινήσουν εκστρατεία ενάντια στην κράτησή τους.
Τις εβδομάδες που ακολούθησαν, η μαζική απεργία πείνας πήρε μορφή χιονοστιβάδας και εκτιμάται ότι συμμετέχουν γύρω στους 60 κρατούμενους, ενώ από τις 7 Σεπτέμβρη, συγγενείς και φίλοι των κρατουμένων έχουν ξεκινήσει και αυτοί απεργία πείνας. Ώς τα μέσα Σεπτέμβρη, υπήρχαν 64 απεργοί πείνας έξω από τις φυλακές.
Η καμπάνια απελευθέρωσης απέκτησε στήριξη και δημοσιότητα. Σε ολιγοήμερη συμβολική απεργία πείνας προχώρησαν μέχρι σήμερα μέλη 7 πολιτικών κομμάτων και 15 δημοσιογράφοι. Σύντομα άρχισαν απεργία πείνας και 36 φυλακισμένα μέλη των οργανωμένων οπαδών της ποδοσφαιρικής ομάδας Ζαμάλεκ.
Στις 15 Σεπτέμβρη, ήρθε μια πρώτη (πολύ μικρή) επιτυχία, με την απελευθέρωση του Αμπντέλ-Φατάχ μαζί με άλλους δύο κρατουμένους. Οι ακτιβιστές απηύθυναν κάλεσμα για συνέχεια της απεργίας πείνας, και το Κίνημα της 6ης Απρίλη ανακοίνωσε πρόσφατα πως κλιμακώνει τη δράση του, με 30 μέλη του να ξεκινούν και αυτά απεργία πείνας.
Το κράτος κρατά μέχρι σήμερα αδιάλλακτη στάση. Σύμφωνα με συγγενείς του, ο Μοχάμεντ Σολτάν (γιος στελέχους των Αδελφών Μουσουλμάνων - σε απεργία πείνας επί 224 μέρες) ειδοποιήθηκε από αστυνομικούς πως πρέπει «ή να σταματήσει την απεργία ή να κόψει και το νερό και να πεθάνει». Ωστόσο οι απεργοί και οι αλληλέγγυοι βρίσκουν κουράγιο στη συλλογικότητα. Τα νέα της εξάπλωσης της απεργίας πείνας (και έξω από τις φυλακές) έδωσαν το κουράγιο στον Μοχάμεντ να αρνηθεί χαμογελώντας.
Στη σημερινή πάλη κρίνονται πολλά για το κίνημα ενάντια στην καταστολή, πολύ περισσότερα για τους κρατούμενους που επέλεξαν το ύστατο μέσο πάλης, αλλά επίσης συμπυκνώνεται με αυτό ό,τι έχει περιγραφεί ως «ο πόλεμος του Σίσι ενάντια σε μια ολόκληρη γενιά».
Το άπλωμα της αλληλεγγύης στην Αίγυπτο είναι κρίσιμο για να λυγίσει το καθεστώς, η δική μας έκφραση αλληλεγγύης στους κρατούμενους και της καταδίκης του αιγυπτιακού καθεστώτος, με όποιον τρόπο, είναι επίσης πολύτιμη.