Μαζί με τα απόνερα από το «ξέπλυμα» του Βενιζέλου στο Σκαραμαγκά σχετικά με τα υποβρύχια, μαθαίνουμε και καμιά αλήθεια για τους εξοπλισμούς. Λοιπόν, το υποβρύχιο «Πιπίνος», που έπεσε προχτές στο νερό, είναι το δεύτερο της υπερσύγχρονης σειράς 214 που διαθέτει το ελληνικό ναυτικό, το οποίο περιμένει άλλα τρία 214: τα «Ματρώζος», «Κατσώνης» και «Ωκεανός». Σημειώνεται ότι τα 214 είναι σκάφη «αναερόβιας πρόωσης», που τους επιτρέπει να μείνουν σε κατάδυση επί 15 μέρες, σε αντίθεση με τα «συμβατικά» που οφείλουν να αναδύονται κάθε 24 ώρες. Γενικά, θεωρούνται «επιθετικά» όπλα, με επιχειρησιακές δυνατότητες «μεγάλης αποστάσεως». Σημειώνεται, επίσης, ότι το τουρκικό ναυτικό δεν διαθέτει, ακόμα, κανένα υποβρύχιο ισάξιο του 214…
Φωτογραφία
Ημερ.Δημοσίευσης
***
Παρεμπιπτόντως, η Ελλάδα της κρίσης εξακολουθεί να είναι από τους καλύτερους «πελάτες» των εξοπλισμών. Σε αναλογία πολεμικών δαπανών ως προς το ΑΕΠ, είναι στην τρίτη θέση παγκοσμίως, πίσω μόνο από τις ΗΠΑ και τη Βρετανία. Πάνω από το κράτος του Ισραήλ και ασφαλώς πάνω από την Τουρκία… Παρεμπιπτόντως, επίσης, παρά την πολιτική άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ, δεν ακούμε πλέον ούτε κιχ από την Κουμουνδούρου σχετικά με τη μείωση των πολεμικών δαπανών (ξέρετε, αυτές που λέγονται… αμυντικές), παρά τη σχετική –και σωστή– απόφαση του συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ…
***
Συνθήκες επικίνδυνης κρίσης διαμορφώνονται νότια της Κύπρου, όπου τουρκικά πολεμικά σκάφη συνόδευσαν τα αντίστοιχα ερευνητικά, σε περιοχές όπου η Κύπρος σκοπεύει να επενδύσει σε εξόρυξη φυσικού αερίου. Σύμφωνα με τον Κύπριο υπουργό Εξωτερικών, Ιωάννη Κασουλίδη, πρόκειται για τη «σοβαρότερη εξέλιξη» από την εποχή που «η κυπριακή κυβέρνηση καθόρισε την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη της». Υπενθυμίζεται ότι τα όρια της ΑΟΖ, που ανακήρυξε η κυπριακή κυβέρνηση, έχει αναγνωρίσει, από τις γειτονικές της χώρες, μόνο το κράτος του Ισραήλ. Υπενθυμίζεται, επίσης, ότι η «μονομερής ανακήρυξη» της ΑΟΖ δεν έχει έννοια, αν υπάρχουν αμφισβητήσεις από όμορες χώρες. Τότε, το δικαίωμα της «κυριαρχίας» προϋποθέτει απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης. Και, παλιότερα, οι Άγγλοι διπλωμάτες συνόψιζαν το λεγόμενο «Δίκαιο της Θάλασσας» σε μία βασική αρχή: Πόσα πολεμικά πλοία και αεροπλάνα μπορεί να παραθέσει, ως «επιχειρήματα» επιτόπου, η κάθε πλευρά. Γι’ αυτό, άλλωστε, η εξέλιξη είναι εξαιρετικά επικίνδυνη…
***
Υπενθυμίζουμε ότι ο «πρωθυπουργικός σύμβουλος» Φ. Κρανιδιώτης από τις στήλες της εφημερίδας «Δημοκρατία» και τον ιστότοπο «Antinews» έχει καλέσει το Σαμαρά να αξιοποιήσει την «ιστορική ευκαιρία» της ρήξης των συμμαχικών σχέσεων της Τουρκίας με τις ΗΠΑ και το κράτος του Ισραήλ, με στόχο να «αντιστρέψει τα αποτελέσματα του 1974». Αυτές οι φιλοπόλεμες ιδέες δεν είναι άσχετες με την εσωτερική πολιτική κρίση και το «διάλογο» για το χειρισμό της…
***
Η τελευταία φορά που το καθεστώς στην Ελλάδα επιχείρησε να διαφύγει από την εσωτερική κρίση με «εθνικιστική» φυγή προς τα εμπρός, ήταν ακριβώς το 1974. Τότε που η χούντα του Ιωαννίδη, για να σώσει το στρατοκρατικό καθεστώς, οργάνωσε το πραξικόπημα κατά του Μακαρίου και εγκατέστησε την «κυβέρνηση» Σαμψών, με πρόγραμμα την Ένωση με την Ελλάδα. Που κατέληξε στην εισβολή της Τουρκίας και τη χάραξη των «αποτελεσμάτων» που σήμερα, λένε, θέλουν να «αντιστρέψουν» τα σύγχρονα γεράκια της ακροδεξιάς…