Παρά την «αυτοκρατορική σκηνοθεσία» επίδειξης δύναμης απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ και τα συντονισμένα δημοσιεύματα ότι η Ελλάδα δεν είναι «συστημική» για την Ευρωζώνη, όλοι ασχολούνται με την Ελλάδα και κανένας με την από τα πριν αποτυχημένη Σύνοδο Κορυφής…
«Όταν εν τω μεταξύ συνεδριάσει η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) τον επόμενο μήνα, η Ελλάδα μπορεί να βρίσκεται προ των εκλογών. Με το αριστερό κόμμα ΣΥΡΙΖΑ να προηγείται στις δημοσκοπήσεις, θα είναι δύσκολο για την ΕΚΤ να σκέφτεται τις αγορές ελληνικών ομολόγων –και σίγουρα θα είναι επίφοβο να αγοράσει όλα τα ομόλογα εκτός από τα ελληνικά.
‘‘Ο δανειστής συχνά χάνει και το δάνειο και τον φίλο’’, έλεγε ο Πολώνιος. Οι φιλίες είναι ήδη επίφοβες ανάμεσα στο Βορρά και το Νότο της Ευρώπης. Λέτε να χαθεί και το χρήμα;».
Αυτά έγραφε -μεταξύ άλλων- ανυπόγραφο άρθρο των «Financial Times» στις 12 Δεκεμβρίου με τίτλο «Η αποτυχία της ΕΚΤ και ο ελληνικός πονοκέφαλος», αποδίδοντας το κλίμα που επικρατεί στις ευρωπαϊκές καγκελαρίες μία βδομάδα πριν από τη χειμερινή Σύνοδο Κορυφής. Σε απόσταση ασφαλείας από την επίσπευση των πολιτικών εξελίξεων στην Ελλάδα, στις 24 Νοεμβρίου, το πρακτορείο Reuters διεκτραγωδούσε τη διαφαινόμενη νέα απώλεια «της ευκαιρίας αναζωογόνησης της στάσιμης ευρωπαϊκής οικονομίας» ενόψει της Συνόδου Κορυφής της ΕΕ στις 18-19 Δεκεμβρίου.
Φούσκα
Πράγματι, η Σύνοδος αυτή, με βασικό θέμα της ατζέντας την τόνωση της ανάπτυξης και της απασχόλησης, είναι τόσο άχρωμη και άνευ ενδιαφέροντος επειδή δεν πρόκειται να αποφασιστεί τίποτε ουσιαστικό για την ανάπτυξη και την απασχόληση. Το υποτιθέμενο «εντυπωσιακό» ευρωπαϊκό επενδυτικό πακέτο των 300 δισ. ευρώ, που επί μερικούς μήνες διαφημίστηκε σαν καταλυτικής εμβέλειας και σημασίας, αποδείχτηκε μία ακόμη φούσκα. Αντί για «πραγματικά» 300 δισ. επενδύσεων με αντίστοιχη αύξηση της συνεισφοράς των κρατών-μελών είτε στον κοινοτικό προϋπολογισμό είτε σε κάποιο ειδικό δημόσιο ταμείο, τώρα γίνεται λόγος για μόλις… 21 δισ. ευρώ, που μάλιστα ούτε καν αυτό θα είναι νέο δημόσιο χρήμα, αλλά θα προέλθει από κεφάλαια του υπάρχοντος κοινοτικού προϋπολογισμού και από χαμηλότοκα δάνεια της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων (ΕΤΕπ)!
Σε μια στερεότυπη επίδειξη νεοφιλελεύθερης απάτης, για να σωθούν τα προσχήματα, δηλώθηκε ότι αυτά τα 21 δισ. ευρώ θα… αυγατίσουν σε 300 δισ. ευρώ μέσω μόχλευσης που θα εμπλέξει πολλαπλάσια επενδυτικά κεφάλαια από τον ιδιωτικό τομέα!
Κρίση
Σε αυτή την Ευρωζώνη και ΕΕ, όπου η κρίση έχει περάσει από την οικονομική βάση στο πολιτικό και θεσμικό εποικοδόμημα και από την περιφέρεια στο κέντρο, όπου η μόνη «σταθερά» είναι η ακραία λιτότητα, όπου η οικονομία μετεωρίζεται μεταξύ στασιμότητας και ύφεσης, υψηλής ανεργίας και αποπληθωρισμού, όπου το «πακέτο Γιούνκερ» εξευτελίζεται και η Κομισιόν ερίζει με τις Γαλλία και Γερμανία, ζητώντας οι προϋπολογισμοί τους να αναθεωρηθούν στην κατεύθυνση της πιο ακραίας λιτότητας, όπου η γερμανική «φράξια» και η «φράξια» των Βρυξελλών στην ΕΚΤ παλεύουν για το αν η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα θα τυπώσει χρήμα ή όχι, όπου η λιτότητα και η ανεργία καταστρέφει τις πολιτικές συναινέσεις και δημιουργεί το λεγόμενο «πολιτικό ρίσκο», αναπόφευκτα κανείς δεν ασχολείται με μια «πεθαμένη» Σύνοδο Κορυφής.
Όλοι όμως ασχολούνται με τη… «μη συστημική» Ελλάδα, τον κίνδυνο που αντιπροσωπεύει η Αριστερά διά του ΣΥΡΙΖΑ. Και έχουν τόση αυτοπεποίθηση ότι η Ελλάδα είναι «μη συστημική», ώστε όχι μόνο όλοι ασχολούνται με αυτή, αλλά οι κορυφαίοι θεσμικοί εκπρόσωποι της Ευρωζώνης (Γιούνκερ, Μοσκοβισί κλπ.) αισθάνονται την ανάγκη να παρέμβουν ωμά στις ελληνικές πολιτικές εξελίξεις, στηρίζοντας την ετοιμόρροπη κυβέρνηση των Σαμαρά-Βενιζέλου…
Απάντηση
Απέναντι σε αυτή την Ευρωζώνη, η αποφασιστικότητα που αναδίδουν οι δηλώσεις του Αλέξη Τσίπρα («εμείς θα χτυπάμε το νταούλι και οι αγορές θα χορεύουν», «θα κάνουμε τις αγορές να χορέψουν πεντοζάλη») είναι καλοδεχούμενη, αλλά το μεγάλο όπλο του ΣΥΡΙΖΑ δεν θα είναι κυρίως το «ωστικό κύμα» που θα πλήξει τις αγορές από μια εκλογική νίκη και κυβέρνηση της Αριστεράς στην Ελλάδα, αλλά το «ντόμινο» των κοινωνικών και πολιτικών ανατροπών που μπορεί να προκαλέσει σε όλη την Ευρωζώνη. Εκεί βρίσκονται οι δικές μας συμμαχίες και η δική μας δύναμη.
Οι αναλυτές του συστήματος είχαν ανακηρύξει το 2014 έτος του «πολιτικού ρίσκου» στην Ευρωζώνη. Το ελληνικό κίνημα και η ελληνική Αριστερά μπορούν και πρέπει να επιβεβαιώσουν τις προβλέψεις και τους χειρότερους φόβους τους!