Σε νέα πρόκληση κατέφυγε το Ισραήλ, δυνάμεις του οποίου δολοφόνησαν υπουργό της Παλαιστινιακής Αρχής. Η βίαιη επίθεση έγινε σε Παλαιστίνιους διαδηλωτές που απλώς φύτευαν ελιές (μια από τις πολλές μορφές της παλαιστινιακής αντίστασης). Πάντως δεν είδαμε καταγγελίες για «τρομοκρατία» από τις δυτικές κυβερνήσεις. Επίσης ερώτημα είναι αν θα συνεχίσει η Παλαιστινιακή Αρχή του Αμπάς να συνεργάζεται με τις δυνάμεις κατοχής. Πάρα πολλά έχει καταπιεί, θα δεχτεί να συνεργάζεται και με μια δύναμη που δολοφονεί τους «υπουργούς» της;
Ημερ.Δημοσίευσης
Ιταλία
Η γενική απεργία των συνομοσπονδιών CGIL και UIL είχε μεγάλη συμμετοχή σε μια σειρά κλάδους, ενώ δεκάδες χιλιάδες διαδηλωτές κατέβηκαν στους δρόμους σε πάνω από 50 πόλεις της Ιταλίας. Τα συνδικάτα απάντησαν στον «Jobs Act», το νόμο του Ρέντσι που ισοπεδώνει τις εργατικές κατακτήσεις των μεγάλων αγώνων 1960-1970. Οι μεγαλύτερες διαδηλώσεις έγιναν στο Μιλάνο και στο Τορίνο, το «κέντρο» της βιομηχανικής εργατικής τάξης. Ο Ματέο Ρέντσι, που υποτίθεται θα χάρασσε έναν «άλλο δρόμο» για την Ευρώπη, μένει στην ιστορία ως ο πρωθυπουργός που εξαπέλυσε τόσο άγρια επίθεση στα εργατικά δικαιώματα, που προκάλεσε γενική απεργία ενάντια σε κεντροαριστερή κυβέρνηση, κάτι εξαιρετικά σπάνιο στην ιστορία της Ιταλίας…
Ιρλανδία
Η μάχη για το νερό κορυφώθηκε στην Ιρλανδία, όταν 100.000 διαδηλωτές από κάθε γωνιά της χώρας πλημμύρισαν το Δουβλίνο για να δηλώσουν πως αρνούνται να πληρώσουν τα νέα τέλη για το νερό. Ομιλητές από τις πολιτικές δυνάμεις της Αριστεράς κάλεσαν τον κόσμο να αρνηθεί να πληρώσει και βρήκαν θερμή ανταπόκριση. Το δικαίωμα στο νερό περιγράφεται από πολλούς διαδηλωτές ως κορυφαίο ζήτημα και «κόκκινη γραμμή» μετά από τόσα άλλα μέτρα που δέχτηκαν. Αλλά το ζήτημα πιθανά να λειτούργησε ως αφορμή για να εκφραστεί η οργή μετά από χρόνια λιτότητας. «Ο λαός κουράστηκε να καταπίνει ήσυχα έναν τόνο σκατά και να συνεχίζει τη ζωή του σαν να μην τρέχει τίποτα», δήλωσε εργαζόμενη που ταξίδεψε ως το Δουβλίνο και μάλλον περιέγραψε πολύ εύστοχα το κλίμα…
ΠΓΔ της
Μακεδονίας
Ενάντια στην επιβολή επιπλέον κρατικών, πανεθνικών εξετάσεων πριν το τέλος των σπουδών ξεσηκώθηκαν οι φοιτητές στη Δημοκρατία της Μακεδονίας. Πάνω από 12.000 διαδήλωσαν στα Σκόπια μαζί με τους καθηγητές τους, φωνάζοντας: «Είμαστε φοιτητές, όχι πελάτες» και «Τα Πανεπιστήμια είναι η φωνή της ελευθερίας», ενώ διαδηλώσεις έγιναν και σε άλλες πόλεις. Ήταν η μεγαλύτερη φοιτητική διαδήλωση στην ιστορία του ανεξάρτητου κράτους και είναι ένα ακόμα κομμάτι στο «παζλ» της σταδιακής ανασύνταξης του κινήματος και της Αριστεράς στα Βαλκάνια. Στο Βελιγράδι έγινε κινητοποίηση αλληλεγγύης από Σέρβους φοιτητές, ενώ η διαδήλωση στα Σκόπια οργανώθηκε από μια φοιτητική οργάνωση που λέγεται Πλένουμ (Ολομέλεια) των Φοιτητών, που παραπέμπει στα «πλένουμ» της πρόσφατης εξέγερσης στη Βοσνία-Ερζεγοβίνη…
Βέλγιο
Παρέλυσε το Βέλγιο στη γενική απεργία των συνδικάτων στις 15 Δεκέμβρη. Ήταν η κλιμάκωση ενός παρατεταμένου αγώνα, που οργανώθηκε συστηματικά από τα βελγικά συνδικάτα. Ξεκίνησε με τη διαδήλωση-σεισμό στις Βρυξέλλες στις 6 Νοέμβρη, για την οποία δούλεψαν συγκοινωνίες, συνελεύσεις σε χώρους, καμπάνιες ενημέρωσης κλπ. Συνεχίστηκε με τις κυλιόμενες απεργίες από περιφέρεια σε περιφέρεια της χώρας, για να καταλήξει στη γενική απεργία της 15ης Δεκέμβρη. Μια συστηματικότητα στην οργάνωση του αγώνα από την οποία έχουμε να διδαχθούμε…