Υπέρ της ελευθερίας της έκφρασης και ενάντια στην «ιερή ένωση»

Η σφαγή που διαπράχθηκε στην έδρα του «Charlie Hebdo» προκάλεσε ένα κύμα αγανάκτησης και θυμού απόλυτα δικαιολογημένο, το οποίο συμμεριζόμαστε. Καταδικάζουμε ανεπιφύλακτα αυτήν τη σφαγή, η οποία επιδιώκει να σπείρει τον τρόμο και να εξαναγκάσει στη σιωπή τους δημοσιογράφους που υπερασπίζονται την ελευθερία της έκφρασης. Καταδικάζουμε με την ίδια αποφασιστικότητα τη φονική αντισημιτική βία που ξέσπασε ενάντια στους πελάτες του εβραϊκού σουπερμάρκετ στο Πορτ ντε Βενσάν.
Οι σκέψεις μας είναι κατ’ αρχάς στους συγγενείς των θυμάτων και τους εκφράζουμε την υποστήριξή μας.
Όλα μάς κάνουν να σκεφτόμαστε ότι αυτή η επίθεση είναι έργο θρησκευτικών φασιστών που ονειρεύονται να επιβάλουν τις δολοφονικές ψευδαισθήσεις τους στην κοινωνία. Πρέπει να είμαστε ξεκάθαροι καταγγέλλοντας ανεπιφύλακτα αυτόν το φανατισμό. Αγωνιζόμαστε ενάντια σε όλους τους φασίστες, που ευημερούν με φόντο τον εθνικισμό και τον σκοταδισμό και ανεξάρτητα με το ποιοι είναι οι καθοδηγητές και οι προφήτες.
Θέλουν να τρομοκρατήσουν, να προκαλέσουν σκόπιμα τον τρόμο και το φόβο, να δημιουργήσουν μια κατάσταση ακραίας έντασης. Και σ’ αυτό είναι απόλυτα συνένοχοι του Εθνικού Μετώπου και της άκρας Δεξιάς.
Και όπως το φοβόμασταν, παρατηρούμε τώρα αυτή η σφαγή να χρησιμοποιείται ως πρόσχημα για να δώσει τροφή σε ρατσιστικό λόγο και να δικαιολογήσει τις επιθέσεις ενάντια στους τόπους λατρείας των μουσουλμάνων.
Ήδη ακούμε αντιδραστικούς γραφιάδες και οπορτουνιστές πολιτικούς να επαναφέρουν τη θεωρία της «σύγκρουσης των πολιτισμών» και να επωφελούνται απ’ αυτό για να κατηγορήσουν ξανά και να ρίξουν ευθύνες στους μετανάστες, τους ξένους, τους μουσουλμάνους.
Δεν μας προκαλεί έκπληξη επίσης η πολιτική εκμετάλλευση αυτού του γεγονότος ιδιαίτερα από την κυβέρνηση Ολάντ. Το κάλεσμα για «εθνική ενότητα» δεν είναι παρά μια μεγάλη επιχείρηση σύγχυσης, που έχει ως σκοπό να δικαιολογήσει:
• Τις στρατιωτικές επεμβάσεις της Γαλλίας στο Ιράκ, στο Μαλί, στην Κεντροαφρικανική Δημοκρατία. Ο πρωταρχικός σκοπός αυτών των επεμβάσεων ήταν να προστατεύσουν τα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα των γαλλικών επιχειρήσεων σ’ αυτές τις περιοχές και τους δικτάτορες και όχι να καταπολεμήσουν τον τζιχαντισμό, τον οποίον η Γαλλία δεν δίστασε να εξοπλίσει σε άλλες περιστάσεις.
• Μια νέα επίθεση ενάντια στην ελευθερία. Όπως έγινε και μετά την 11η του Σεπτέμβρη, οι κυβερνήσεις με το πρόσχημα του αγώνα ενάντια στην τρομοκρατία θα επιβάλουν νέους μηχανισμούς παρακολούθησης και επίβλεψης, οι οποίοι, όπως αποδείχθηκε, χρησιμοποιήθηκαν κατά κύριο λόγο ενάντια σε διαδηλωτές και συνδικαλιστές.
• Την αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης. Επωφελούμενοι από το συναισθηματικό σοκ που μας αγγίζει όλες και όλους, ο Βαλς και ο Ολάντ συνεννοούνται να περάσουν σε δεύτερο πλάνο την πολιτική λιτότητας και ιδιαιτέρως το σχέδιο νόμου Macron, το οποίο θα παρουσιαστεί στη Βουλή στα τέλη Ιανουαρίου και προβλέπει μια σειρά από μέτρα που θέτουν σε κίνδυνο τα όργανα υπεράσπισης των εργαζομένων (εργατοδικείο, επιθεώρηση εργασίας), που διευκολύνουν τις απολύσεις, που προβλέπουν μείωση των αμοιβών της βραδινής και της κυριακάτικης εργασίας και ελαστικοποιούν ακόμα περισσότερο τις σχέσεις εργασίας. 
• Γενικότερα, μεταξύ των πολιτικών δυνάμεων που αγανακτούν σήμερα, ένα μεγάλο μέρος είναι σε μεγάλο βαθμό υπεύθυνο για το κλίμα που δημιουργήθηκε και στιγματίζει τους μετανάστες εργαζόμενους και τα παιδιά τους και ιδιαίτερα όταν είναι μουσουλμάνοι.
Αυτή η εκμετάλλευση του γεγονότος είναι ακόμα περισσότερο αναξιοπρεπής μιας και οι δημοσιογράφοι του «Charlie Hebdo» που δολοφονήθηκαν δεν δίσταζαν να καταδικάσουν την πολιτική του Ολάντ, του Σαρκοζί ή της Λε Πεν. Αν έπρεπε να ακούσουμε το PS και το UMP, το Εθνικό Μέτωπο θα έπρεπε να είχε καλεστεί στη «δημοκρατική πορεία» τους. Τι θα σκέφτονταν για όλο αυτό οι δολοφονημένοι δημοσιογράφοι;
Λυπόμαστε για τη μετατροπή της διαδήλωσης της Κυριακής, που ήταν πρωτοβουλία αντιρατσιστικών οργανώσεων, σε «δημοκρατική πορεία» στην οποία είναι δήθεν διοργανωτής ο Βαλς και παρελαύνει ο Σαρκοζί. Ως πολέμιοι της εθνικής ενότητας και για τους λόγους που περιγράψαμε πιο πάνω, δεν θα συμμετάσχουμε σ’ αυτή την πορεία. Είναι μεγάλη ανάγκη αυτές και αυτοί που ξεσηκώθηκαν από αυτήν τη φασιστική επίθεση και αρνούνται να διαδηλώσουν πίσω από τον Σαρκοζί και τον Βαλς, που θέλουν να αντισταθούν στο ρατσισμό και να αγωνιστούν ενάντια στις διακρίσεις, που στρέφονται ενάντια στις πολιτικές της καταστολής, να συγκεντρωθούν μαζί μας και να αγωνιστούμε ενάντια σε όλα αυτά.
               Παρίσι, 10/01/2015