Φύλλο Νο 328 (21 Γενάρη 2015)

Η νίκη του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου είναι μια «μεγάλη στιγμή» στον αγώνα της εργατικής τάξης, των φτωχών λαϊκών στρωμάτων, της νεολαίας, του ΣΥΡΙΖΑ και της Αριστεράς συνολικότερα. Η ανατροπή της τελευταίας μνημονιακής κυβέρνησης αφαιρεί από τα χέρια του αστικού - μνημονιακού συστήματος το κυβερνητικό «γρανάζι» που όλα τα προηγούμενα χρόνια ενορχήστρωσε τη χωρίς προηγούμενο επιχείρηση συντριβής των εργατικών και κοινωνικών δικαιωμάτων.

Μπρος στην άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ, λοιπόν, είναι αποφασισμένη να χρησιμοποιήσει κάθε μέσον: ψέματα (π.χ. για bank run), διαστρέβλωση, τρομοκράτηση, βαθύ κράτος, χούλιγκαν, αρχαιολογικά ευρήματα, σύλληψη και επανασύλληψη τρομοκρατών, τρομοκρατικές προσφυγές τραπεζών στον έκτακτο μηχανισμό παροχής ρευστότητας (ELA)

Έ να κύμα ελπίδων και προσδοκιών των εργαζομένων και των λαϊκών δυνάμεων τείνει, στις τελευταίες πριν τις εκλογές ημέρες, να σπρώξει τον ΣΥΡΙΖΑ στην κατάκτηση της πολιτικής-κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας, να δώσει στην πολιτική νίκη της ριζοσπαστικής Αριστεράς τη διάσταση της αυτοδυναμίας.

ΣΥΝΤΡΟΦΙΚΗ ΕΡΩΤΗΣΗ:
Προς τους συντρόφους του ΚΚΕ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ: Με όλα τα δίκια που έχετε για τις πολλές δεξιόστροφες πολιτικές του ΣΥΡΙΖΑ, άραγε ποιο εκλογικό αποτέλεσμα θα είχε μεγαλύτερη σημασία σε πλανητικό επίπεδο, ποιο θα φόβιζε την άρχουσα τάξη –όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά τουλάχιστον σε ολόκληρη την Ευρώπη; Ένα εντυπωσιακό ποσοστό –ας πούμε 20%– για το ΚΚΕ ή την ΑΝΤΑΡΣΥΑ ή μια κυβέρνηση της Αριστεράς (με αυτοδυναμία ΣΥΡΙΖΑ ή σε συνεργασία –ανοχή ή οτιδήποτε άλλο– του ΚΚΕ); Εμείς νομίζουμε ότι το 20% του ΚΚΕ ή της ΑΝΤΑΡΣΥΑ (παρά την απερίγραπτη χαρά τη δική μας) δεν θα έκανε ούτε μονόστηλο σε εσωτερική σελίδα των μεγάλων ΜΜΕ του κόσμου. Αντίθετα η νίκη του ΣΥΡΙΖΑ «παίζει» στα εξώφυλλα πριν ακόμη πραγματοποιηθεί. Είναι άραγε όλοι αυτοί πράκτορες του Τσίπρα ή αντιλαμβάνονται μια πραγματική δυνητική απειλή για το σύστημά τους από τα αριστερά; Η απάντηση είναι προφανής, ωστόσο φαίνεται ότι το ερώτημα πρέπει να διατυπωθεί ξανά και ξανά...

Η  ισλαμική θρησκεία δεν είναι ούτε περισσότερο ούτε λιγότερο καλή ή κακή από τις άλλες θρησκείες. Ανάλογα με τις κοινωνικές και τις ιστορικές συνθήκες και ανάλογα με τη χρήση που μπορεί να κάνει κάποιος, οι θρησκείες μπορεί να οδηγήσουν σε πολύ διαφορετικά αποτελέσματα. Π.χ. στις ΗΠΑ χριστιανοτρομοκράτες εισβάλλουν σε κλινικές και δολοφονούν γιατρούς επειδή κάνουν εκτρώσεις. Δεν συμπέρανε κανείς από αυτό ότι ο Χριστιανισμός οδηγεί τελικά στη βία.

Ο τρόπος, ο χρόνος και ο βαθμός ενεργοποίησης, εισβολής στο προσκήνιο, των εκατομμυρίων πρωταγωνιστών της μεγάλης πολιτικής νίκης θα κρίνει τα πάντα.

Εθνική Τράπεζα συμφερόντων: Σε παραμάγαζο συμφερόντων παραγόντων έχει μετατραπεί προεκλογικά η Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος (ΕΤΕ), όπως καταγγέλλει η Δημοκρατική Αγωνιστική Συσπείρωση στην ΕΤΕ (ΔΑΣ-ΕΤΕ). Η ΔΑΣ-ΕΤΕ κατηγορεί τη διοίκηση της τράπεζας για αυθαιρεσίες, με τις οποίες προσπαθούν να προλάβουν την επερχόμενη κυβερνητική αλλαγή. Έτσι προχωρούν σε αλλεπάλληλες τοποθετήσεις και προαγωγές με παντελώς άγνωστα τα κριτήρια και διαδικασίες fast track, που αφορούν «λίγους» και «εκλεκτούς». Επίσης υπάρχει μπαράζ προσλήψεων ειδικών συνεργατών, γκόλντεν μπόις με μισθούς 7 χιλιάδων ευρώ, την ώρα που η πολιτική που υπηρετεί η διοίκηση της ΕΤΕ είναι η μείωση μισθών στους υπαλλήλους της. Η δε έλλειψη προσωπικού είναι τέτοια, ώστε οι μέρες οφειλόμενης άδειας από το 2014 δεν θα δοθούν αλλά θα πληρωθούν, λεφτά για προσλήψεις ημετέρων υπάρχουν.
Η ΔΑΣ-ΕΤΕ κατηγορεί τη διοίκηση της ΕΤΕ ακόμη και για παροχές χρηματοδότησης σε συγκεκριμένους οικονομικούς παράγοντες, «οι οποίες προφανώς ανταποκρίνονται σε προεκλογικές διευθετήσεις. Ταυτόχρονα, μαθαίνουμε για το πάρτι που γίνεται με τις προμήθειες υλικών, εξοπλισμού, “εορταστικού στολισμού”, επικοινωνιακών εκδηλώσεων, λογισμικού κ.λπ.». Για όλους αυτούς τους λόγους η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, αν και εφόσον προκύψει από τις εκλογές, θα πρέπει άμεσα να διατάξει ελέγχους και να επιβληθούν οι κυρώσεις όπου χρειάζεται, και κυρίως θα πρέπει να προχωρήσει σε προσλήψεις του αναγκαίου προσωπικού, δείχνοντας την πόρτα της εξόδου στα γκόλντεν μπόις, και στην οργάνωση της λειτουργίας της ΕΤΕ με τρόπο που να εξυπηρετούνται οι ανάγκες του προγράμματος της ΔΕΘ, οι ανάγκες των φτωχών λαϊκών στρωμάτων.

Πρέπει να τεθεί ως πρώτιστο θέμα στην πολιτική ατζέντα η κατάργηση του ΤΑΙΠΕΔ και η επιστροφή στο κράτος των ήδη μεταβιβασθέντων σε αυτό δημόσιων περιουσιακών στοιχείων πάσης φύσεως.

Γιατί δεν είναι εφικτή η ουσιαστική μείωση της ανεργίας χωρίς πολιτικές που θα μειώνουν δραστικά τα υψηλά περιθώρια κέρδους του κεφαλαίου

Το ζήτημα της βομβιστικής επίθεσης στην εφημερίδα «Charlie Hebdo» στο Παρίσι παρουσιάζεται και υπεραπλουστεύεται, λίγο έως πολύ, ως ένα ζήτημα «κριτικής (και καταδίκης) των όπλων» ενάντια «στο όπλο της κριτικής». Και ένας τέτοιος προβληματισμός θα ήταν (και) σήμερα γόνιμος και έγκυρος αν δεν γινόταν με λαθροχειρία εκ μέρους της αστικής προπαγάνδας.

Αθώοι κρίθηκαν από Β’ Μονομελές Πλημμελειοδικείο ο διευθυντής της «Εφημερίδας των Συντακτών» Νικόλας Βουλέλης και ο συντάκτης Δημήτρης Ψαρράς. Εναντίον των δύο δημοσιογράφων είχε υποβάλει μήνυση ο προφυλακισμένος βουλευτής της Χρυσής Αυγής Ηλίας Κασιδιάρης, κατηγορώντας τους για εξύβριση και παραβίαση προσωπικών δεδομένων. Η μήνυση αφορούσε βίντεο που δημοσιοποίησε η εφημερίδα το Δεκέμβριο, στο οποίο εμφανίζεται ο βουλευτής της Χρυσής Αυγής «να υποδύεται τον αρχιφύλακα και να επιβλέπει το ξυλοκόπημα ενός κρατούμενου από δύο υποτιθέμενους αστυνομικούς». Προφανές κίνητρο της βιομηχανίας των μηνύσεων και αγωγών της ΧΑ σε βάρος δημοσιογράφων είναι να υπονομεύσουν το κύρος των δημοσιογραφικών αποκαλύψεων γι’ αυτό που η πρόταση του εισαγγελέα Ντογιάκου ονομάζει «εγκληματική δράση» της οργάνωσης. Όμως δεν τα κατάφεραν, παρά την αρχική πρόταση του εισαγγελέα για ενοχή των κατηγορουμένων.

Η επίθεση στα γραφεία της «Charlie Hebdo» άνοιξε τη συζήτηση σχετικά με την ελευθερία του λόγου σε σχέση με τις «δυτικές αξίες» και σε αντιδιαστολή με τον υποτιθέμενο σκοταδισμό του μουσουλμανικού κόσμου. Εκτός του ότι αυτό το ιδεολόγημα περί φωτισμένης Δύσης και οπισθοδρομικής Ανατολής είναι προφανώς σαθρό, πρέπει να το δούμε και σε σχέση με το κλίμα ισλαμοφοβίας που κυριαρχεί στην Ευρώπη και έχει ενταθεί τα τελευταία χρόνια, μετρώντας πολυάριθμες επιθέσεις και θύματα.

Γκολ για την Παλαιστίνη:
Στο πλαίσιο του Ασιατικού Κυπέλλου, σε ματς που έγινε στη Μελβούρνη, η Ιορδανία επικράτησε της Παλαιστίνης με 5-1. Αυτό το ένα γκολ, λίγο πριν από τη λήξη, πανηγυρίστηκε ξέφρενα από όλο το γήπεδο (10.000 Παλαιστίνιοι της διασποράς, μετανάστες από άλλες αραβικές ή μουσουλμανικές χώρες, Ιορδανοί, Αυστραλοί αλληλέγγυοι). Παρά τις προσπάθειες της αστυνομίας στο ημίχρονο, τα πανό και τα συνθήματα υπέρ του αγώνα των Παλαιστινίων δεν σταμάτησαν ποτέ. Με το τέλος του αγώνα, ήταν οι οπαδοί της Εθνικής Ιορδανίας που άρχισαν το «πάρτι-διαδήλωση» έξω από το γήπεδο, με το σύνθημα «Η Παλαιστίνη θα ελευθερωθεί, από το ποτάμι ως τη θάλασσα»...

Μετά την αιματηρή επίθεση στο «Σαρλί Εμπντό», η επικίνδυνη αύξηση των βίαιων ισλαμοφοβικών επιθέσεων από ακροδεξιούς δεν γίνεται στο φόντο μιας ανόδου «ωμής» ισλαμοφοβίας, αλλά σε ένα πιο εκλεπτυσμένο υπόβαθρο, που είναι όμως βαθιά προβληματικό.

Όταν τα μεγάλα ΜΜΕ και οι ηγέτες των κυβερνήσεων μιλούν για «επαγρύπνηση και μέτρα ενάντια στην τρομοκρατία», μυρίζει ανθρώπινο αίμα, περιστολή των δημοκρατικών ελευθεριών και πίεση για «εθνική ενότητα» με τους εκμεταλλευτές μας.