Η επέτειος των 4 χρόνων από την αιγυπτιακή επανάσταση της 25ης Γενάρη σημαδεύτηκε από τη βάρβαρη καταστολή. Στις κινητοποιήσεις που έγιναν από τις 23 ως τις 26 Γενάρη, δολοφονήθηκαν 27 άνθρωποι, συνελήφθησαν 2 δημοσιογράφοι και 500 διαδηλωτές ή περαστικοί. Η Διεθνής Αμνηστία ισχυρίζεται πως οι «έρευνες» που κάνουν οι Αρχές, ως απάντηση στη διεθνή κατακραυγή, είναι οργανωμένη απόπειρα συγκάλυψης των ευθυνών των δυνάμεων καταστολής.
Το πόσο ζοφερή είναι η κατάσταση περιέγραψε ο Hend Nafea, νομικός ακτιβιστής: «Οι παραβιάσεις (σ.σ. δημοκρατικών δικαιωμάτων) ήταν πολύ πιο βάναυσες από ό,τι πέρυσι, αν και πιστεύαμε ότι τα περσινά γεγονότα ήταν ό,τι χειρότερο μπορούσε να συμβεί. Ο αριθμός των προσαχθέντων είναι πολύ μεγαλύτερος και η μέθοδος διάλυσης των διαδηλώσεων ήταν πολύ πιο βίαιη». Στη σύγκριση με την περσινή επέτειο προστίθεται άλλη μια διαφορά. Τότε, το καθεστώς οργάνωσε φιέστες νομιμοποίησής του ως «επαναστατικού». Όσο άθλιες κι αν ήταν εκείνες οι φιέστες, φέτος δεν ένιωσε καν αυτή την ανάγκη. Οι «εορταστικές εκδηλώσεις» ματαιώθηκαν λόγω... πένθους για τον θάνατο του Σαουδάραβα μονάρχη, του ηγέτη της αντεπανάστασης σε όλο τον αραβικό κόσμο.
Αυτά τα γεγονότα επισκίασε πρόσφατα η επίθεση ισλαμιστών ανταρτών στις δυνάμεις ασφαλείας στο Σινά. Ήταν η πιο εκτεταμένη και πολύνεκρη επίθεση των αντάρτικων οργανώσεων από την αρχή του «εμφυλίου χαμηλής έντασης». Το καθεστώς θέλησε να εκμεταλλευτεί το γεγονός για να κατακεραυνώσει τους επικριτές των παραβιάσεων των δημοκρατικών δικαιωμάτων, «υπενθυμίζοντάς τους» ότι «διεξάγει πόλεμο ενάντια στην τρομοκρατία». Αυτός ο διεθνής «πόλεμος δίχως τέλος» αποδεικνύει για πολλοστή φορά τη χρησιμότητά του στις κρατικές εξουσίες, από την Ουάσινγκτον και το Παρίσι ως το Κάιρο.
Οι «εξτρεμιστές του Σινά» υπήρξαν για πολλά χρόνια ο «μπαμπούλας» που χρησιμοποιούσε το αιγυπτιακό καθεστώς. Ωστόσο, σαν αυτοεκπληρούμενη προφητεία, αυτός ο μπαμπούλας αποκτά πλέον «σάρκα και οστά» και μπορεί να εξελιχθεί σε πραγματικό, υπαρκτό πονοκέφαλο για τον Σίσι.
Αυτό που δεν πρέπει να μας διαφεύγει είναι η εξήγηση του φαινομένου. Η ένοπλη πάλη είχε ηττηθεί (στρατιωτικά και πολιτικά) στους κύκλους του πολιτικού Ισλάμ στην Αίγυπτο. Γιατί αναβιώνει τον τελευταίο χρόνο; Η απάντηση ίσως βρίσκεται σε ένα απλό ερώτημα: Τα χιλιάδες μέλη της Μουσουλμανικής Αδελφότητας, που καταδιώκονται ως «μέλη τρομοκρατικής οργάνωσης», τι λόγο έχουν πλέον να μη στραφούν πραγματικά στα όπλα; H Αίγυπτος του δικτάτορα Σίσι εξελίσσεται σε ιδανικό «θερμοκήπιο» για τις τζιχαντικές οργανώσεις. Aς το έχουμε υπόψη μας, πριν αρχίσει η συζήτηση για τη «βία του Ισλάμ»...
Δολοφονήθηκε η συντρόφισσα Σαϊμά Αλ-Σαμπάγκ
Στις 24 Γενάρη, μερικές εκατοντάδες αγωνιστές βάδισαν προς την Ταχρίρ για να αφήσουν λουλούδια στη μνήμη των 900 νεκρών της επανάστασης του 2011. Ούτε αυτό ήταν ανεκτό για το καθεστώς, που δολοφόνησε τη Σαϊμά Αλ-Σαμπάγκ, την ώρα που μαζί με συντρόφους της στη Σοσιαλιστική Λαϊκή Συμμαχία φώναζε «ψωμί, ελευθερία και κοινωνική δικαιοσύνη». Ακολουθεί ανακοίνωση των Επαναστατών Σοσιαλιστών:
«Το καθεστώς τρέμει κάθε φορά που πλησιάζει η επέτειος της μεγάλης ήττας του το Γενάρη του 2011, όταν οι μάζες των Αιγυπτίων ανέτρεψαν τον Μουμπάρακ και έδωσαν στους μπράβους του υπουργείου Εσωτερικών ένα μάθημα που δεν θα ξεχάσουν ποτέ.
Όσο κι αν προσπαθούν να μας εξαπατήσουν με τον ψευδή ισχυρισμό ότι ο Γενάρης του 2011 ήταν μια συνωμοσία, βλέπουν την επανάσταση να αντικατοπτρίζεται στο φόβο τους, καθώς κινητοποιούν χιλιάδες μπράβους του υπουργείου Εσωτερικών για να εμποδίσουν κάθε μαζική κινητοποίηση στην επέτειο, ακόμα κι αν αυτή ήταν μια ειρηνική πορεία με λουλούδια.
Το υπουργείο Εσωτερικών επιτέθηκε με σφαίρες σε μια τέτοια πορεία, που έκαναν σύντροφοι της Σοσιαλιστικής Λαϊκής Συμμαχίας, δολοφονώντας τη νεαρή ποιήτρια, τη συντρόφισσά μας Σαϊμά Αλ Σαμπάγκ, μια θαρραλέα κόρη της Αλεξάνδρειας που υπερασπιζόταν εδώ και καιρό τα δικαιώματα των εργατών. Όπως όλοι οι επαναστάτες, ονειρευόταν ψωμί, ελευθερία και κοινωνική δικαιοσύνη. Ονειρευόταν ένα μέλλον σε μια πατρίδα ανθρώπινης αξιοπρέπειας για τον 6χρονο γιο της Μπιλάλ. Το καθεστώς του Σίσι αρνήθηκε στη Σαϊμά και στους συντρόφους της ακόμα κι αυτό το όνειρο.
Καθώς θρηνούμε τη συντρόφισσα Σαϊμά, που υπέφερε τη μοίρα χιλιάδων άλλων μαρτύρων της επανάστασης, δίνουμε τα συλλυπητήριά μας όχι μόνο στη Σοσιαλιστική Λαϊκή Συμμαχία, αλλά σε όλους τους επαναστάτες. Επιβεβαιώνουμε πως ο Γενάρης είναι μια επανάσταση, παρ’ όλες τις προσπάθειες να τη δυσφημήσουν με ψέματα στα ΜΜΕ και να τη συντρίψουν με ωμή βία, η οποία έφτασε σε χωρίς προηγούμενο επίπεδα αιμοσταγούς βαρβαρότητας υπό την ηγεσία του παρανοϊκού στρατηγού. Καλούμε όλους εκείνους που πιστεύουν στην επανάσταση να ενώσουν τις γραμμές τους απέναντι στο καταπιεστικό, αυταρχικό καθεστώς, το οποίο οδηγεί τη χώρα στην άβυσσο».
Αλληλεγγύη στους Αιγύπτιους αγωνιστές
Ο Αιγύπτιος υπουργός Εξωτερικών... ξεσπάθωσε ενάντια στις επικρίσεις που δέχτηκε το καθεστώς από κάποιες δυτικές κυβερνήσεις για τις δολοφονίες διαδηλωτών. Πράγματι, η κατάσταση στην Αίγυπτο είναι τόσο ακραία, που οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις (και η αμερικανική) κρατούν ακόμα μια στάση «επιφύλαξης» απέναντι στο καθεστώς Σίσι. Σε αυτό το υπόβαθρο, η συγκυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου είχε αναλάβει να λειτουργήσει ως «πρέσβης των αιγυπτιακών απόψεων στην ΕΕ». Στο πλαίσιο της νέας στρατηγικής συμμαχίας με την αιγυπτιακή χούντα, οι Σαμαροβενιζέλοι έφτασαν σε ντροπιαστικό πάτο, αναλαμβάνοντας το διεθνές «ξέπλυμα» των εγκλημάτων της. Η νέα κυβέρνηση ελπίζουμε να βάλει τέλος στην ντροπιαστική σύμπλευση με τους μακελάρηδες των συντρόφων μας... Για τον ΣΥΡΙΖΑ ειδικά, θα είναι το ελάχιστο «ευχαριστώ» σε έναν λαό που, καταλαμβάνοντας την Ταχρίρ πριν από 4 χρόνια, έθεσε σε κίνηση μια διαδικασία (Ντελ Σολ - Σύνταγμα) διόλου άσχετη με τη μεγάλη εκλογική νίκη του...