Αίγυπτος: Το κράτος εκδικείται

Στις αρχές Φλεβάρη, τα δικαστήρια καταδίκασαν σε 230 ανθρώπους σε ισόβια και 39 ανηλίκους σε 10ετή φυλάκιση. Οι 269 καταδικασμένοι κατηγορούνταν για τη συμμετοχή τους σε συγκρούσεις κοντά στην πλατεία Ταχρίρ το Δεκέμβρη του 2011 (δηλαδή στην εξέγερση ενάντια στο Στρατιωτικό Συμβούλιο, που άνοιξε τότε το δρόμο για τις πρώτες ελεύθερες εκλογές στη χώρα). Πιο γνωστός ανάμεσά τους ο Άχμεντ Ντούμα, ηγετική προσωπικότητα του νεολαιίστικου επαναστατικού κινήματος, που έχει φυλακιστεί επί Μουμπάρακ, επί Στρατιωτικού Συμβουλίου, επί Μόρσι και σήμερα ο Σίσι τον κλείνει στη φυλακή μια για πάντα, για να πάψει να «ενοχλεί». Στα κελιά του καθεστώτος βρίσκονται ήδη κι άλλοι από τους πρωτεργάτες του ξεσηκωμού ενάντια στον Μουμπάρακ, όπως οι Άχμεντ Μάχερ και Μοχάμεντ Αντέλ.
Λίγες μέρες μετά, η Μαχιενούρ Ελ Μάσρι, μέλος των Επαναστατών Σοσιαλιστών, που είχε πρόσφατα απελευθερωθεί ύστερα από μια διεθνή καμπάνια αλληλεγγύης και είχε βραβευθεί με το διεθνές βραβείο Ludovic Trarieux, που δίνεται κάθε χρόνο σε δικηγόρους για τη συνεισφορά τους στην υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, καταδικάστηκε -ξανά- σε 2ετή φυλάκιση για άλλη υπόθεση, μαζί με άλλους 9 αγωνιστές. Αυτήν τη φορά η δίωξη αφορούσε συγκρούσεις που έγιναν το Μάρτη του 2013 (δηλαδή σε διαδήλωση κατά της κυβέρνησης των Αδελφών Μουσουλμάνων, την οποία υποτίθεται πως είχε ως αποκλειστικό στόχο το πραξικόπημα του Σίσι).
Αυτές οι δίκες, μαζί με άλλες που έγιναν και άλλες που γίνονται, επιχειρούν να εξοντώσουν μια ολόκληρη γενιά αγωνιστών. Καθώς τα 4 τελευταία χρόνια ήταν γεμάτα από εξεγέρσεις και «νέες Ταχρίρ», υπάρχουν άφθονες «υποθέσεις» που μπορούν να αξιοποιήσουν οι δικαστικές αρχές. Η «επαναστατική νομιμοποίηση» αυτών των συγκρούσεων δείχνει να χάνεται, οι «ήρωες» μετατρέπονται σε «εχθρούς των δυνάμεων ασφαλείας» και το καθεστώς αισθάνεται αρκετά ισχυρό ώστε να αντεπιτεθεί, τιμωρώντας «αναδρομικά» όσους αμφισβήτησαν (και για κάμποσο καιρό κλόνισαν πραγματικά) το κράτος του.
Σ’ αυτό το φόντο πρέπει να δούμε και τα γεγονότα έξω από γήπεδο πριν από τον ποδοσφαιρικό αγώνα της Ζαμάλεκ που οδήγησαν στο θάνατο τουλάχιστον 20 οπαδών της. 
Ήταν το πρώτο ματς που θα είχε κόσμο στις εξέδρες ύστερα από πολύ καιρό, καθώς όλο το πρωτάθλημα διεξαγόταν κεκλεισμένων των θυρών «για λόγους ασφαλείας». Χιλιάδες που έσπευσαν να προμηθευτούν εισιτήρια έξω από το γήπεδο κατευθύνθηκαν από την αστυνομία σε ένα στενό «κλουβί» από συρματοπλέγματα, μπροστά από μια μικρή θύρα του γηπέδου. Με τις πρώτες διαμαρτυρίες που ζητούσαν να ανοίξει το «κλουβί» και να χαλαρώσει ο κλοιός, η αστυνομία επιτέθηκε με χημικά. Δίχως διέξοδο, άλλοι ποδοπατήθηκαν, άλλοι πέθαναν από τα ίδια τα χημικά. Την επομένη η αστυνομία απήγγειλε κατηγορίες σε 21 οπαδούς για επίθεση στην αστυνομία, ζημιές σε αστυνομικά αυτοκίνητα και «τρομοκράτηση του κοινού». 
Το περιστατικό δεν ήταν «γηπεδικό». Οι οργανωμένοι οπαδοί της Ζαμάλεκ (όπως και άλλων ομάδων) συμμετείχαν στην επανάσταση και σε κάθε μεγάλη στιγμή εξέγερσης πρόσφεραν την «τεχνογνωσία» τους στην αντιμετώπιση της αστυνομίας για να προστατέψουν τους διαδηλωτές. Οι οπαδοί της Αλ Άχλι, της άλλης μεγάλης ομάδας της Αιγύπτου, το πλήρωσαν με σφαγή στο Πορτ Σαΐντ, όταν καθεστωτικοί μπράβοι επιτέθηκαν με μαχαίρια και ρόπαλα με την ανοχή της αστυνομίας. Σήμερα ήταν η σειρά των Ούλτρας της Ζαμάλεκ, καθώς το καθεστώς επιχειρεί να «ξεκαθαρίσει τους λογαριασμούς του» και με αυτό το τμήμα της κοινωνίας που είχε σηκώσει κεφάλι εναντίον του. 
Οι Ούλτρας της Ζαμάλεκ σε ανακοίνωσή τους προειδοποιούν: «Περάσαμε από τα δικαστήριά σας πολλές φορές και ποτέ δεν υπηρετήθηκε η αλήθεια ούτε δικαιώθηκαν οι αδικημένοι. Ήρθε η ώρα να περάσετε εσείς από τα δικά μας δικαστήρια. Ό,τι δίνεις παίρνεις». 
Η διαφαινόμενη σύγκρουση είναι ένα ακόμα επεισόδιο σε αυτό που ο ακτιβιστής Αλάα Αμπντούλ Φατάχ ονομάζει «πόλεμο του καθεστώτος ενάντια σε μια ολόκληρη γενιά». 
Εν τω μεταξύ, ο «πόλεμος ενάντια στην τρομοκρατία» αξιοποιείται ενάντια σε κάθε εχθρό. Μετά την ανακήρυξη της Μουσουλμανικής Αδελφότητας σε «τρομοκρατική οργάνωση», το υπουργείο Δικαιοσύνης πρόσφατα κατέσχεσε προσωπικά αντικείμενα 112 ανθρώπων, μελών των Επαναστατών Σοσιαλιστών, του Κινήματος της 6ης Απρίλη και του Κινήματος Νεολαίας για Δικαιοσύνη και Ελευθερία, με την κατηγορία ότι ανήκαν σε τρομοκρατική οργάνωση.
Στο ίδιο μοτίβο «αντιτρομοκρατίας», μια δικαστική απόφαση ξεπερνά κάθε προηγούμενο στις προδοσίες των αραβικών κρατών απέναντι στον παλαιστινιακό αγώνα. Στις 31 Γενάρη, η Αίγυπτος του Σίσι ανακήρυξε τις Μεραρχίες Αλ Κασάμ, δηλαδή το ένοπλο σκέλος της Χαμάς, «τρομοκρατική οργάνωση».
Σε αυτό το φόντο, η Αίγυπτος βαδίζει σε κοινοβουλευτικές εκλογές το Μάρτη-Απρίλη. Αυτές θα γίνουν με ένα σύστημα που δίνει 120 έδρες στα πολιτικά κόμματα και 480 έδρες στους «ανεξάρτητους» (δηλαδή τους επιχειρηματίες, τους ανθρώπους των επιχειρηματιών, τους διάφορους «τοπάρχες», και τους παλιούς καθεστωτικούς που έχουν διάφορα πελατειακά δίκτυα στημένα από την εποχή του Μουμπάρακ). Θα γίνουν επίσης χωρίς τη συμμετοχή πολλών σημαντικών κομμάτων και οργανώσεων του «αντιπολιτευτικού» στρατοπέδου που τις μποϊκοτάρουν. Το νέο κοινοβούλιο θα πρέπει να «εξετάσει» όλο το νομοθετικό έργο του Σίσι και της διορισμένης κυβέρνησης σε 3 μέρες (!), κάτι που προδιαθέτει για φαστ-τρακ «δημοκρατική νομιμοποίηση» των όσων έγιναν.