Φύλλο Νο 330 (18 Φλεβάρη 2015)

Το βαθύ κράτος της ΕΕ στήνει διπλή θηλιά στην κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ.

Στην πρόσφατη επίσκεψή του στην Κύπρο, ο Π. Καμμένος, μιλώντας μπροστά σε αξιωματικούς και στρατιώτες της ΕΛΔΥΚ, τη χαρακτήρισε «μια μονάδα επίθεσης» που «όταν θα έρθει το πλήρωμα του χρόνου θα είναι η μονάδα που θα σηκώσει πάλι τη σημαία της λευτεριάς στα κατεχόμενα εδάφη».

Περί φορολογίας:
Αφού «είμαστε η κάθε λέξη του Συντάγματος», τότε πώς μπορούμε να ζητάμε να καταβληθούν φόροι που έχουν καταγγελθεί ως –και είναι– εξόφθαλμα αντισυνταγματικοί (επειδή δεν έχουν αναλογικότητα, επειδή δεν συμβαδίζουν με τη φοροδοτική ικανότητα και επειδή δεν επιβαρύνουν πραγματικό εισόδημα); Γιατί οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, οι συνταξιούχοι και άλλα φτωχά στρώματα πρέπει να πληρώσουν π.χ. τον ΕΝΦΙΑ, το ΕΕΤΗΔΕ ή το τέλος επιτηδεύματος; Η επίκληση προς το λαό για στήριξη των εσόδων μιας φιλολαϊκής κυβέρνησης δεν μπορούσε να αφορά μόνον άλλους φόρους (εισόδημα, εισφορές αλληλεγγύης, τέλη κυκλοφορίας, ΦΠΑ) που έτσι κι αλλιώς χρωστάει; Αλλά ακόμη και το αφορολόγητο των 12.000 δεν έπρεπε να ισχύσει από το οικονομικό έτος 2015 για να ελαφρυνθούν άμεσα εκατοντάδες χιλιάδες οικογένειες; Θα μας πάει έως τον Ιούνιο του 2016 η «αδράνεια»;

Η μεγάλη εκλογική και πολιτική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ και η αντιπαράθεση με τους δανειστές πυροδότησαν την επανεμφάνιση του εργατικού και λαϊκού παράγοντα. Μετά τις κορυφώσεις του 2010-12 και τη σχετική «νηνεμία» του 2012-14, ο κόσμος δηλώνει ξανά «παρών» στις εξελίξεις που αφορούν την ίδια του τη ζωή, η πολιτική συζήτηση επιστρέφει στις γειτονιές και τους χώρους δουλειάς, η λογική του φόβου και των «ρεαλιστικών μονόδρομων» υποχωρεί.

Την ώρα που οι «δανειστές» δείχνουν τα δόντια τους, την ώρα που η ΕΕ στέλνει τελεσίγραφο που απαιτεί την ακύρωση του περιεχομένου των εκλογών της 25ης Γενάρη, δηλαδή την ώρα που αποδεικνύονται ουτοπικές αυταπάτες οι απόψεις που υπόσχονταν έναν εύκολο διακανονισμό με τους «εταίρους», κάθε πολιτική πράξη της κυβέρνησης «με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ» αποκτά μεγάλη σημασία.

Όχι. Παγκόσμια οι ιδιωτικοποιήσεις δημόσιων επιχειρήσεων -συνήθως κοινής ωφέλειας- εκτός από τις άλλες δυσμενείς επιπτώσεις που έχουν (ακριβότερες υπηρεσίες, χειρότερη ποιότητα και κίνδυνοι για τη δημόσια υγεία) οδηγούν τις περισσότερες φορές σε μεγαλύτερη ανεργία.

Κλαδικές συμβάσεις: Σε συναντήσεις με τους εργοδότες βρίσκεται το Σωματείο Κλωστοϋφαντουργίας-Ιματισμού-Δέρματος για την υπογραφή κλαδικών συμβάσεων, με βάση τη σύμβαση κάθε κλάδου το 2009. Καλεί μάλιστα τους εργαζόμενους στους χώρους αυτούς να είναι σε αγωνιστική ετοιμότητα, ώστε να διεκδικήσουν με κινητοποιήσεις, αν χρειαστεί, την άμεση επαναφορά του κατώτατου μισθού στα 751 ευρώ, την κατάργηση της δυνατότητας για υπογραφή συμβάσεων με μισθούς χαμηλότερους από τις Κλαδικές Συμβάσεις, την εφαρμογή της μετενέργειας μέχρι την υπογραφή νέας ΣΣΕ, χωρίς κανένα χρονικό περιορισμό, την κατάργηση όλων των ελαστικών μορφών απασχόλησης και κάθε μορφής ανασφάλιστης εργασίας και την κατάργηση όλων των αντιασφαλιστικών νόμων.

Σε αυτό το δύσκολο και κρίσιμο ερώτημα δεν θα απαντήσουμε εμείς και μάλιστα τώρα. Θα περιμένουμε από τους αρμόδιους υπουργούς και κυβερνητικά στελέχη να αντιμετωπίσουν τα χρόνια ζητήματα του Δημοσίου που «φορτώθηκαν» άκομψα και βάρβαρα στους εργαζόμενούς του από τις προηγούμενες κυβερνήσεις.

Η διαπραγμάτευση ως διαδικασία ορθού λόγου (Κέινς), η διαπραγμάτευση ως στοιχείο της ταξικής πάλης (Μαρξ) και πώς εξηγείται η σκληρή, «παράλογη» στάση των ηγετών της Ευρωζώνης

Χωρίς άμεσο και πλήρη δημόσιο έλεγχο του τραπεζικού συστήματος στο σύνολό του δεν υπάρχει σχέδιο νίκης στη διαφαινόμενη αναπόφευκτη σύγκρουση με τους δανειστές –η παλινόρθωση των στελεχών του «κύκλου Καρατζά» και της σημιτικής «αυλής» στις διοικήσεις των τραπεζών, τεράστιος κίνδυνος για την κυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ.

Η ιστορική εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ και τα πολύ μεγάλα ποσοστά που απολαμβάνει ανάμεσα στους νέους και τις νέες ανοίγουν μια μεγάλη «βεντάλια» δυνατοτήτων για τις διεκδικήσεις της νεολαίας και βάζουν δύσκολα και σημαντικά ερωτήματα στη νέα κυβέρνηση.

Είναι συνηθισμένη η άποψη μέσα στους εργαζόμενους, ακόμη και στους οργανωμένους αριστερούς, ότι ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος ήταν «αντιφασιστικός» και πως εγκλήματα πολέμου έκανε μόνο η «κακή πλευρά», οι δυνάμεις του Άξονα.

Η  αποπληρωμή του δημόσιου χρέους, που προέκυψε από τη μεταφορά στα κράτη του χρέους των τραπεζών, αποτελεί τον βασικό μηχανισμό εφαρμογής του παγκόσμιου νεοφιλελεύθερου σχεδίου με δύο στόχους: Α. Την κατάργηση όλων των εργατικών κατακτήσεων και την απογύμνωση της εργασίας από κάθε προστασία. Β. Τη γενικευμένη ιδιωτικοποίηση των δημόσιων κοινωνικών υπηρεσιών και της δημόσιας περιουσίας, την καταστροφή δηλαδή ενός πολιτισμού των δημόσιων και γι’ αυτό κοινών αγαθών, ο οποίος οικοδομήθηκε με μεγάλους αγώνες στην Ευρώπη μετά τον πόλεμο.

Η 21η Μάρτη είναι η παγκόσμια μέρα κατά του ρατσισμού. Φέτος συμπίπτει με την ανησυχητική άνοδο της ακροδεξιάς και των φασιστών πανευρωπαϊκά, συνδυασμένη με έκρηξη της ισλαμοφοβίας. Ο σκοταδισμός αναπαράγεται από την ευρωπαϊκή αντιμεταναστευτική πολιτική, που παράγει χιλιάδες αθώα θύματα στη Μεσόγειο και φυλακισμένους στα κέντρα κράτησης. Μια πρακτική που επιχειρεί να συμβαδίσει με την επιθετικότητα των γερακιών ΗΠΑ και ΕΕ στη Μέση Ανατολή, υπό το μανδύα του απελευθερωτικού πολέμου κατά του τζιχαντισμού, ενώ στο εσωτερικό επενδύει στην ξενοφοβία και την ισλαμοφοβία ως πολιτικό αντίβαρο στη λαϊκή οργή απέναντι στη σκληρή λιτότητα.

Ο Πανούσης δήλωσε σε εφημερίδα πως «αν υπάρχουν θύλακες της Χρυσής Αυγής ή οποιασδήποτε ακραίας πολιτικής αντίληψης ή και θύλακες διαφθοράς στην ΕΛ.ΑΣ., παρακαλώ να αυτοδιαλυθούν». Λέτε να τον ακούσουν και να του κάνουν τη χάρη;

Ανθρακωρύχοι:
Από τις 28 Γενάρη οι ανθρακωρύχοι στην Πολωνία δίνουν έναν πολύ σκληρό αγώνα, τον μεγαλύτερο απεργιακό αγώνα στη χώρα εδώ και πολλά χρόνια, ενάντια στην JSW, τη μεγαλύτερη εταιρεία στον κλάδο. Η απεργία αντιμετωπίστηκε πρώτα με την απόλυση των «πρωταιτίων» στο ορυχείο όπου ξεκίνησε. Επεκτάθηκε και στα υπόλοιπα ορυχεία της χώρας. Δέχτηκε επιθέσεις της αστυνομίας, ακόμα και με πλαστικές σφαίρες, αλλά οι απεργοί ανθρακωρύχοι αντιστάθηκαν στην καταστολή. Στις 12/2, το δικαστήριο αποφάσισε να κηρύξει παράνομη την απεργία και ακολούθησε διαδήλωση των συζύγων και των παιδιών των ανθρακωρύχων. Καθώς η απεργία γενικευόταν και απλωνόταν και σε άλλα ορυχεία, κυκλοφόρησε η είδηση πως ο γενικός διευθυντής θα παραιτηθεί (κάτι που είχε εξελιχθεί σε κεντρικό αίτημα των απεργών), ενώ τα μέτρα «περικοπής του κόστους» (από μειώσεις μέχρι και κλείσιμο μονάδων) φαίνεται πως πλέον επανεξετάζονται.

Σταμάτησε με το που ξεκίνησε η υλοποίηση των όρων της νέας συμφωνίας (Μινσκ 2), που προέβλεπε, μεταξύ άλλων, αμοιβαία απομάκρυνση των βαρέων όπλων σε απόσταση αρκετών δεκάδων χιλιομέτρων από το μέτωπο. Οι αντίπαλες δυνάμεις άρχισαν να αλληλοκατηγορούνται για παραβίαση της εκεχειρίας σχεδόν με την έναρξή της: ο μεν ουκρανικός στρατός κατηγορούσε τους αντάρτες ότι επιτέθηκαν και σκότωσαν Ουκρανούς στρατιώτες στην περιοχή της Μαριούπολης, οι δε αντάρτες κατηγορούσαν τον ουκρανικό στρατό ότι βομβάρδιζε θέσεις τους στο αεροδρόμιο του Ντονέτσκ.

Στη σκιά του πολέμου ανάμεσα σε ισλαμικές ένοπλες οργανώσεις και τον αιγυπτιακό στρατό, το καθεστώς Σίσι συνεχίζει την αντεπίθεση της αντεπανάστασης ενάντια στους αγωνιστές που πρωτοστάτησαν στους αγώνες για πραγματική δημοκρατία τα τελευταία τέσσερα χρόνια.

Την ώρα που μετράμε χιλιάδες θύματα από τους πρόσφυγες που προσπαθούν να φτάσουν σε κάποια ευρωπαϊκή χώρα και η Μεσόγειος έχει μεταβληθεί σε απέραντο νεκροταφείο γι’ αυτούς, η έλλειψη ασφαλούς διόδου προς την Ευρώπη παραμένει ένα αίτημα χωρίς ανταπόκριση.