Της σύνταξης...

Πρώτα, με τον πιο ιταμό τρόπο στέλνει τελεσίγραφο απαιτώντας από την ελληνική κυβέρνηση παράταση του καταστροφικού και μαζικά καταψηφισμένου στις εκλογές μνημονίου. Ο Σόιμπλε και ο Ντάισελμπλουμ (αλλά και ο Ντράγκι) ζήτησαν πλήρη υποταγή από την ελληνική αντιπροσωπεία στο Eurogroup προκειμένου να μην κλείσουν τη στρόφιγγα.
Γι’ αυτούς οι αποφάσεις των λαών έχουν αξία μόνον στο βαθμό που συμβαδίζουν με την εξασφάλιση της κερδοφορίας του κεφαλαίου. Εκλογικά αποτελέσματα που δεν συμβαδίζουν με αυτή την πολιτική είναι πρακτικά άκυρα. Γι’ αυτό ο Σόιμπλε δεν λυπήθηκε ποτέ τον ελληνικό λαό για τις βαρβαρότητες στις οποίες τον υπέβαλε η τρόικα, αλλά θυμήθηκε να τον «λυπηθεί» για το ότι επέλεξε τον «ανεύθυνο» ΣΥΡΙΖΑ για κυβέρνησή του. 
Η άλλη θηλιά είναι πιο ύπουλη και στήθηκε με τη μορφή καρότου. Αποδεχόμαστε, λέει η νεοφιλελεύθερη γραφειοκρατία, ότι υποφέρατε, θα στηρίξουμε την προσπάθειά σας για πάταξη της φοροδιαφυγής και της διαφθοράς, θα συνεχίσουμε να σας χρηματοδοτούμε, αλλά εσείς δεν θα κάνετε τίποτε από όσα έχετε υποσχεθεί στο λαό για 4-6 μήνες.
Ηταν προφανές ότι η ελληνική κυβέρνηση δεν δέχθηκε επ’ ουδενί να φορέσει την πρώτη θηλιά. Αλλά την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές συζητούσε μήπως φορέσει τη δεύτερη. Κάτι τέτοιο θα είναι καταστροφικό. Πρόκειται για μια άλλη εκδοχή της πολιτικής extend and pretend που κατήγγειλε ο ΣΥΡΙΖΑ. Και το αποτέλεσμα θα είναι το ίδιο: πολιτικός απαγχονισμός. Και μάλιστα την ώρα που τα «καύσιμα» που διαθέτει ο ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται να αυξάνονται παγκοσμίως και όχι να μειώνονται.
Οι δηλώσεις και τα άρθρα σε συστημικά έντυπα διεθνούς εμβέλειας με συμβουλές για συνέχιση της ρήξης πέφτουν βροχή, μαζί μάλιστα με ακραία ριζοσπαστικές «τεχνικές» προτάσεις διεξόδου. Το ίδιο χαρακτηριστικές είναι και οι ρήξεις που δημιουργούνται εντός του ευρωπαϊκού σοσιαλδημοκρατικού στρατοπέδου, όπως στη Γαλλία και στην Ιταλία.
Ομως άλλος είναι ο λόγος για τον οποίο η κυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει δικαίωμα να συνθηκολογήσει: οι «καλοί επενδυτές» είναι πολλοί και αυτοί δεν πρέπει με τίποτε να χάσουν τα «λεφτά» τους. Αυτοί οι δεκάδες εκατομμύρια επενδυτές ποντάρουν στην κυβερνώσα ελληνική Αριστερά, και μάλιστα με τον εκκωφαντικό τρόπο των πρωτοφανών παγκοσμίως μαζικών συγκεντρώσεων συμπαράστασης. 
Ο μόνος σεβασμός που πρέπει να επιδείξει ο ΣΥΡΙΖΑ απέναντι στους ευρωπαϊκούς λαούς είναι ο σεβασμός αυτών των ελπίδων του –κι όχι ο σεβασμός σε «αποφάσεις» που ποτέ δεν έλαβαν ελεύθερα αυτοί οι λαοί. Οι λίγοι μήνες ανάσα που πιθανά να «αγοράσει» η κυβέρνηση αποδεχόμενη να μπει στη δεύτερη θηλιά ίσως αποδειχθούν πολύ ακριβοί και δίχως νόημα, γιατί τότε θα έχει δολοφονηθεί η ελπίδα των ευρωπαϊκών λαών –κι ίσως δεν υπάρχουν καν κυβερνήσεις όπως αυτή του Podemos για να προσφέρουν από τα πάνω συμμαχίες.