Το αποτέλεσμα των εκλογών της 25ης Γενάρη, αφενός αποτέλεσε τομή για την πολιτική κατάσταση σε κεντρικό επίπεδο, αφετέρου εισήγαγε νέα δεδομένα άσκησης πολιτικής σε επιμέρους χώρους. Ένας από αυτούς είναι και τα πανεπιστήμια. Η ελπίδα, η αμηχανία ή και ο φόβος της φοιτητικής Αριστεράς στο ενδεχόμενο κυβέρνησης με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ πρέπει πλέον να μορφοποιηθούν σε συγκεκριμένες πολιτικές προτάσεις και κατευθύνσεις για το πώς προχωράμε. Ειδικά η συζήτηση στην ΑΡΕΝ ως προς αυτό το ζήτημα παρουσιάζει εξαιρετικό ενδιαφέρον.
Φωτογραφία
Ημερ.Δημοσίευσης
Υπόλοιπη Αριστερά
Η αλήθεια είναι πως οι αντιδράσεις των αριστερών δυνάμεων στα πανεπιστήμια απέναντι στην κυβέρνηση ποικίλλουν και κρύβουν αντιφάσεις. Μεσούσης μιας διαπραγμάτευσης, η οποία αδιαμφισβήτητα αποτελεί υποχώρηση και δεξιά αναδίπλωση, αλλά και με ανοιχτό το ενδεχόμενο επανακαθορισμού των εξελίξεων από πολλούς προβλέψιμους ή και απρόβλεπτους παράγοντες, δεν είναι εύκολο να εξαχθεί μια συγκεκριμένη πολιτική γραμμή. Το βασικό στοιχείο σύγκλισης ως προς τη νέα κυβέρνηση, ειδικά μετά τη «συμφωνία» με τους δανειστές, είναι η επιφύλαξη. Η επιφύλαξη αυτή εκφράζεται με διάφορους τρόπους που συνίστανται είτε στην καταγγελία και στο αίτημα ανατροπής της κυβέρνησης είτε στην κριτική από τα αριστερά και στην έμφαση σε συγκεκριμένα αντιΕΕ αιτήματα χωρίς να επιδιώκεται προς το παρόν η διάσπαση του κινήματος. Η ρευστότητα της κατάστασης είναι προφανές ότι προκαλεί διαμάχες και συζητήσεις, κυρίως εντός των ΕΑΑΚ, σχετικά με το πώς πρέπει να κινηθούν από δω και πέρα. Η ΚΝΕ παραμένει στη δική της διαρκή αταλάντευτη και απομονωτική γραμμή, χωρίς να μπαίνει σε κάποια διαδικασία διαλόγου με την υπόλοιπη Αριστερά, σε μια συγκυρία ιδιαίτερα κρίσιμη.
ΑΡΕΝ: Διαβούλευση και διεκδίκηση
Ανεξάρτητα από τη στάση της υπόλοιπης φοιτητικής Αριστεράς στα νέα δεδομένα, ιδιαίτερη σημασία έχει η κατεύθυνση και τα χαρακτηριστικά που θα αποκτήσει η Αριστερή Ενότητα από δω και πέρα. Ο ρόλος της και οι προτάσεις της είτε θα καθορίσουν εκ νέου τη θέση της στο φοιτητικό κίνημα, είτε θα την ξεβράσουν με άσχημο τρόπο. Η ΑΡΕΝ στο επόμενο διάστημα θα κληθεί να απαντήσει αν θα είναι δύναμη διεκδίκησης που θα συσπειρώνει τον κόσμο και θα επιδιώκει την ενότητα της Αριστεράς ή θα μετατραπεί σε δύναμη διαβούλευσης και συνδιαλλαγής με το υπουργείο. Η αντίληψη που θεωρεί την κυβερνητική αλλαγή ως απόλυτη εξασφάλιση για την επίλυση των χρόνιων προβλημάτων των πανεπιστημίων, και λαμβάνει ως εκ τούτου δεδομένη τη στροφή του κόσμου προς τα αριστερά, είναι λογική ανάθεσης και πολιτικής δυσκαμψίας, που θα οδηγήσει την ΑΡΕΝ στην πιο δεξιά στροφή, στη διάχυση σε απολίτικα ακροατήρια και στην εξαφάνιση. Η ΑΡΕΝ, μια δύναμη που παρά τα προβλήματά της βρισκόταν στο δρόμο και στο κίνημα, πρέπει άμεσα να αποκρούσει τον κίνδυνο ενσωμάτωσής της από το σύστημα και να μη χάσει τη σχέση της με τον κόσμο.
Αποτροπή κινδύνου
Το στοίχημα είναι να μη μετατραπεί η ΑΡΕΝ σε κυβερνητική νεολαία που απλώς θα μεταβιβάζει αιτήματα και θα διαβουλεύεται με τους μεν και τους δε όπως έκανε η ΠΑΣΠ. Αντίθετα, οφείλει να διατηρήσει και να επεκτείνει τα ριζοσπαστικά χαρακτηριστικά της, εκμεταλλευόμενη τις νέες συνθήκες, στις οποίες το κίνημα μπορεί να βγει στο δρόμο πολύ πιο ισχυρό και δυνατό. Είναι απαραίτητο να παλέψει για την αναζωογόνηση των γενικών συνελεύσεων, όχι απλώς με όρους «εκδημοκρατισμού των διαδικασιών», αλλά αναθέρμανσης της πολιτικής συζήτησης σε αυτές. Η μεταφορά της κεντρικοπολιτικής συζήτησης στα αμφιθέατρα είναι το καλύτερο βήμα πολιτικοποίησης του κόσμου, γύρω από ουσιώδη επίδικα που απασχολούν όλη την κοινωνία. Με το κέντρο βάρους της συζήτησης να έχει μετατοπιστεί από το «πώς θα περικόψουμε» στο «πώς θα ξανακερδίσουμε», ανοίγεται ευρύ πεδίο συσπείρωσης του κόσμου στην κατεύθυνση κοινών συνελεύσεων φοιτητών-καθηγητών-εργαζομένων και στην ευρύτερη δυνατή ενότητα της Αριστεράς. Η επαναθεμελίωση των συλλογικών διαδικασιών, η έμφαση στο κίνημα, η ιδεολογική αντιπαράθεση και η όξυνση των αιτημάτων με όρους απαίτησης και όχι συνδιαλλαγής, μπορούν να δημιουργήσουν μια νέα αριστερή ηγεμονία στις σχολές, ικανή να χτυπήσει τη ΔΑΠ και να έχει ερείσματα στην κοινωνία. Το ζήτημα είναι αν υφίσταται η πολιτική βούληση για να υπάρξει κάτι τέτοιο.
Το Σαββατοκύριακο 21-22 Μάρτη θα διεξαχθεί το πανελλαδικό διήμερο της Αριστερής Ενότητας στην ΑΣΟΕΕ. Είναι πολύ σημαντικό για άλλη μια φορά η συζήτηση να μην επικεντρωθεί σε διαδικαστικά και δευτερεύοντα ζητήματα, αλλά να ανοίξει ένας πλούσιος διάλογος σχετικά με την κατεύθυνση και τους στόχους της ΑΡΕΝ. Χωρίς αυτήν τη συζήτηση είμαστε καταδικασμένοι στη στασιμότητα.