Καμία υποχώρηση στις πιέσεις για «νόμο και τάξη»

Η επίσημη δικαιολογία ήταν ότι η κυβέρνηση δεν μπορεί να νομοθετεί «υπό ομηρία». Το νομοσχέδιο για τις φυλακές θα ψηφιζόταν –όπως και έγινε– λίγες μόνο ώρες μετά την επέμβαση των δυνάμεων καταστολής. Η «ανυπομονησία» αυτή και η κατασταλτική αντιμετώπιση μιας (έστω απομονωτικής) κινητοποίησης ενός πολιτικού χώρου σημαίνει σαφή υποχώρηση μπροστά στην τρομοϋστερία της ΝΔ, των αντιδραστικών πανεπιστημιακών και των καθεστωτικών ΜΜΕ. 
Η ενέργεια αυτή καταδικάστηκε ανοιχτά από στελέχη, βουλευτές και τη Νεολαία του ΣΥΡΙΖΑ, καθώς και τις υπόλοιπες δυνάμεις της Αριστεράς, με τα περισσότερα πυρά να στρέφονται κατά του προκλητικού υπουργού ΠΡΟ.ΠΟ., Γ. Πανούση. Και δεν θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά. Η κατάλυση του πανεπιστημιακού ασύλου από μια κυβέρνηση με «κορμό την Αριστερά», για πρώτη φορά μάλιστα στο κτίριο της Πρυτανείας μετά τη Μεταπολίτευση, τη στιγμή που ο ΣΥΡΙΖΑ διακηρύσσει την ανάγκη ανασύστασης και διεύρυνσης του ασύλου, είναι εξόχως απαράδεκτη πρακτική. 
Ομοιότητα
Ακόμα πιο προβληματική και υπονομευτική των αγώνων για περισσότερα δικαιώματα και ελευθερίες είναι η πολιτική στήριξη στις επιλογές Πανούση από τον πρωθυπουργό. Ειδικά όταν ο πρώτος –και δικαίως– έχει εξοργίσει όλες τις πτέρυγες του κόμματος, έχει μεγάλες διαφωνίες με αρκετά υπουργικά στελέχη και συνεχίζει να τοποθετείται δημόσια με απαξιωτικό τρόπο για τα κινηματικά χαρακτηριστικά και τις αξίες της ριζοσπαστικής Αριστεράς. 
Στην πρόσφατη συνάντηση των δύο ανδρών και στις δηλώσεις που ακολούθησαν, μάθαμε ότι η αστυνομία, από κατασταλτικός μηχανισμός του κράτους, θα γίνει «φιλική προς τον πολίτη και με σεβασμό στα ατομικά δικαιώματα». Μάλλον δεν μιλάμε για την αστυνομία που εκφοβίζει ακόμα και σήμερα διαδηλωτές ή τους βιντεοσκοπεί, όπως στην τελευταία πορεία για τις Σκουριές στο κέντρο της Αθήνας. Ούτε για τους ακροδεξιούς θυλάκους εντός της, που ακόμα δεν έχουν ξηλωθεί. 
Όπως και στο πεδίο της οικονομίας, έτσι και σε αυτό της λεγόμενης «δημόσιας τάξης», η κυβέρνηση υιοθετεί την καταστροφική αντίληψη περί «συνέχειας του κράτους». Οι 20 δράσεις αντιεγκληματικής πολιτικής, που ανακοίνωσε ο Γ. Πανούσης, δεν διαφέρουν ουσιαστικά από τη συνήθη λογική της περισσότερης αστυνόμευσης, στο όνομα μιας γενικόλογης «ασφάλειας», ώστε να ικανοποιηθούν συντηρητικά ακροατήρια. Αλήθεια, το πρόγραμμα «Αστυνόμευση-Επιτήρηση Τοπικών Οικισμών και Συνόρων» (ΑΕΤΟΣ), που είχε εφαρμοστεί πρώτη φορά επί υπουργίας Β. Πολύδωρα, ποιο ακριβώς «κοινωνικό πρόσωπο» της ΕΛ.ΑΣ. δείχνει;
Στις περιβόητες δράσεις δεν υπάρχει φυσικά καμία σύνδεση με τα απαραίτητα μέτρα που θα αντιστρέφουν τη φτωχοποίηση και την περιθωριοποίηση μεγάλων τμημάτων του πληθυσμού, που αποτελούν τις κύριες αιτίες παραβατικών συμπεριφορών. 
Οι κινηματικές και πολιτικές μάχες για τη διεύρυνση των δημοκρατικών δικαιωμάτων, για την ακύρωση της κρατικής καταστολής, αποτελούν σημαντικό μέρος της φυσιογνωμίας του ΣΥΡΙΖΑ. Θέσεις του προγράμματός του –άρα και τμήμα της λαϊκής εντολής της 25ης Γενάρη–  είναι η διάλυση όλων των ειδικών αστυνομικών μονάδων, που υπήρχαν ή δημιουργήθηκαν μετά τον Δεκέμβρη του 2008. 
Απόκρουση
Μαζί με τα προγράμματα εξοντωτικής λιτότητας, στην τελευταία εκλογική αναμέτρηση καταδικάστηκαν και οι αυταρχικές πρακτικές της κυβέρνησης Σαμαρά, που στόχευαν στην πειθάρχηση των «από κάτω». Τα ΜΑΤ, τα χημικά, οι συλλήψεις και οι επιστρατεύσεις απεργών, η ποινικοποίηση κάθε κοινωνικής διαμαρτυρίας και το δόγμα «μηδενικής ανοχής», συμπλήρωναν την επίθεση της αστικής τάξης και των κομμάτων της στα χρόνια της μνημονιακής λεηλασίας. 
Είναι κατανοητό ότι αν η πολιτική μιας κυβέρνησης με αριστερό πρόσημο λογοδοτεί στις συστημικές πιέσεις για «νόμο και τάξη», τότε δεν αλλάζει κανένα κοινωνικοπολιτικό συσχετισμό υπέρ των εργαζομένων και της νεολαίας, ούτε βέβαια αποδομεί αστικά ερμηνευτικά σχήματα, δηλ. δεν συμβάλλει στον αγώνα της Αριστεράς για την κατάκτηση της ιδεολογικής ηγεμονίας. Τους μόνους που ενισχύει είναι το ηττημένο πολιτικό προσωπικό και το «βαθύ κράτος», που επιχειρούν να αντεπιτεθούν με όχημα τους «κουκουλοφόρους» και το «μεταναστευτικό», διατηρώντας στο πολιτικό προσκήνιο τους νεοναζί της Χρυσής Αυγής, ως γνήσιους εκφραστές του αυταρχισμού και του ρατσισμού. 
Ο βαθμός ενεργοποίησης και διεκδίκησης, από τον κόσμο των αντιστάσεων και της Αριστεράς (εκτός, αλλά κυρίως εντός ΣΥΡΙΖΑ), ριζοσπαστικών αλλαγών, πολιτικών αναδιανομής προς όφελος των πολλών και εμβάθυνσης των κοινωνικών δικαιωμάτων και των δημοκρατικών ελευθεριών, θα κρίνει την επιτυχή απόκρουση της αντεπίθεσης του συστήματος. Και για την επιτυχία μιας τόσο δύσκολης διαδικασίας, η παραμονή του κ. Πανούση και των ομοίων του στη θέση τους είναι πραγματικό εμπόδιο.