ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΜΕ ΤΗ ΦΩΤΙΑ
Ενισχύεται η οικονομική και στρατιωτική συνεργασία της Ελλάδας με το αυταρχικό καθεστώς του Σίσι στην Αίγυπτο. Ο Αιγύπτιος δικτάτορας που εξοντώνει αγωνιστές και ξεριζώνει τις κατακτήσεις της αραβικής επανάστασης, είχε διαδοχικές συναντήσεις με τον Π. Καμμένο και τον Π. Παυλόπουλο στο Κάιρο. Ο καθορισμός της ΑΟΖ ανάμεσα στις δύο χώρες, ο «πόλεμος κατά της τρομοκρατίας» και το μεταναστευτικό βρέθηκαν στο επίκεντρο των διμερών επαφών, όπως αναφέρουν οι επίσημες ανακοινώσεις. Οι συζητήσεις κατέληξαν στη σύσταση επιτροπής συνεργασίας Ελλάδας-Αιγύπτου σε θέματα «άμυνας» και επικεφαλής της εν λόγω επιτροπής τέθηκαν οι υπουργοί Εθνικής «Άμυνας» των δύο χωρών, οι δε εργασίες της θα αρχίσουν τις αμέσως επόμενες ημέρες. Λογικό, αν σκεφτεί κανείς ότι η όξυνση των ανταγωνισμών στην Α. Μεσόγειο και το κυνήγι μεταναστών και «τζιχαντιστών», συνεπάγονται «στρατιωτική ετοιμότητα». Στις 29/4 προγραμματιζόταν να γίνει στη Λευκωσία νέα τριμερής συνάντηση Ελλάδας, Κύπρου και Αιγύπτου, με τα ζητήματα της ΑΟΖ και των θαλάσσιων ερευνών για πετρέλαιο και φυσικό αέριο να εκτιμάται ότι θα βρεθούν στο επίκεντρο των συζητήσεων. Αναλογίζονται στην κυβέρνηση το πού μπορεί να οδηγήσει το παιχνίδι με τη φωτιά στην περιοχή, με την ενίσχυση του αντιδραστικού άξονα Ελλάδας-Κύπρου-Ισραήλ-Αιγύπτου, που καταλήγει πάντα στην υποστήριξη των συμφερόντων του δυτικού ιμπεριαλισμού; Αυτό εννοούν με τον όρο «ανεξάρτητη, πολυδιάστατη-φιλειρηνική εξωτερική πολιτική»;
ΠΕΝΤΕ ΧΡΟΝΙΑ ΜΝΗΜΟΝΙΟ - ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΟΥΝ ΟΙ ΠΛΟΥΣΙΟΙ
Στις 23 Απρίλη, συμπληρώθηκαν 5 χρόνια από την ημέρα που ο ΓΑΠ ανακοίνωσε στο Καστελόριζο την είσοδο στα μνημόνια της εξαθλίωσης και στην τροϊκανή εποπτεία. Από τότε, το ΑΕΠ μειώθηκε από τα 226,2 δισ. ευρώ το 2010, στα 179,081 δισ. ευρώ το 2014. Το κρατικό χρέος από 126,8% του ΑΕΠ το 2010, αγγίζει σήμερα περίπου το 180% του ΑΕΠ. Οι άνεργοι από 604.000 χιλιάδες τον Απρίλη του 2010, έφτασαν μέσα στην πενταετία στο 1,5 εκατομμύριο. Σήμερα ο μισθός που απολαμβάνει το 45% των μισθωτών είναι κάτω από τα 751 ευρώ. Σχεδόν ο ένας στους τρεις εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα αμείβεται με 300 ευρώ καθαρά, αφού απασχολείται με ευέλικτες μορφές απασχόλησης. Η αδήλωτη και απλήρωτη εργασία οργιάζει. Παρά τις διάφορες αφηγήσεις περί «αποτυχίας», η μνημονιακή πολιτική πέτυχε τους στόχους της: ο κόσμος του κεφαλαίου, φόρτωσε την κρίση στις πλάτες των εργαζομένων, εντείνοντας το βαθμό εκμετάλλευσης των δεύτερων, μέσα από τη διάλυση των εργασιακών σχέσεων και τη συντριβή των μισθών. Η αντιστροφή των πληγμάτων, με την επιβολή ενός «εσωτερικού μνημονίου» σε όσους ευνοήθηκαν από τη λεηλασία της κοινωνίας όλα αυτά τα χρόνια, είναι το μοναδικό εργαλείο ανάκτησης των τρομακτικών απωλειών για τον κόσμο μας. Το ζεστό χρήμα του 1,86 εκατ. ευρώ που εισέπραξε η κυβέρνηση από τις οφειλές Μπόμπολα, όπως και το πολιτικό μήνυμα που έστειλε η κίνηση αυτή, οφείλει να έχει συνέχεια. Συνέχεια, ακόμα πιο αποφασιστική και με στόχο πολύ μεγαλύτερα ποσά, στην κατεύθυνση να πληρώσουν οι πλούσιοι!
ΦΩΝΕΣ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΩΝ
Ως «βαθιά μη φιλική ενέργεια» («profoundly unfriendly act»), χαρακτήρισε ο Αμερικανός πρεσβευτής στην Αθήνα, Ντέιβιντ Πιρς, την ψήφιση από την κυβέρνηση του νόμου που «επιτρέπει την πρόωρη αποφυλάκιση τρομοκρατών», όπως ο Σάββας Ξηρός, για ιατρικούς λόγους. Για το ζήτημα αυτό υπήρξε και απευθείας παρέμβαση του Αμερικανού ΥΠΕΞ Τζον Κέρι, τόσο με τηλεφώνημα στον Α. Τσίπρα όσο και κατά την πρόσφατη συνάντησή του με τον Ν. Κοτζιά. Παρόμοιες αντιδράσεις υπήρξαν και από το ΥΠΕΞ και την πρεσβεία της Μ. Βρετανίας. Από κοντά και οι εγχώριοι υπερασπιστές των θυμάτων της «ακροαριστερής βίας», που ξιφουλκούν σε παρόμοιους τόνους στη Βουλή και τα ΜΜΕ. Η διαστρέβλωση της πραγματικότητας (ο Ξηρός δεν αποφυλακίζεται, αλλά τίθεται σε κατ’ οίκον κράτηση με βραχιολιάκι-σύστημα εντοπισμού που θα φοριέται στο πόδι) και το γεγονός ότι ο εν λόγω κρατούμενος δεν αποτελεί απειλή για κανέναν (πάσχει από σχεδόν ολική τύφλωση και κώφωση, σκλήρυνση κατά πλάκας και νεφρική ανεπάρκεια με ποσοστό αναπηρίας 98%), αποκαλύπτει τις προθέσεις των ανησυχούντων. Η υπερβολική «ευαισθησία» των ΗΠΑ-Μ. Βρετανίας, πέρα από τη γνωστή ιμπεριαλιστική εκδικητικότητα, εντάσσεται στο πλαίσιο πιέσεων προς την κυβέρνηση. Αφενός για να υποταχθεί στις απαιτήσεις των ΔΝΤ-ΕΕ-ΕΚΤ και να συνεχίσει τα προγράμματα λιτότητας, αφετέρου για να μην ξεχάσει τις γεωπολιτικές της «υποχρεώσεις», ως μέλος του ΝΑΤΟ, μετά τα ταξίδια στη Μόσχα.