Γράμμα από έναν φαντάρο

Στο Καστελόριζο, όπου υπηρετώ τη στρατιωτική μου θητεία, δεν φανταζόμουν ότι θα πρωταγωνιστήσω σε ένα απάνθρωπο κυνήγι βασανισμένων ψυχών, ανθρώπων που βλέπουν τη χώρα μας ως το σταυροδρόμι που θα τους οδηγήσει σε ένα καλύτερο αύριο.
Ακολουθώντας τις εντολές των «πάνω» για την πάταξη του φανταστικού μας εχθρού, δηλαδή των... μεταναστών, οι συνάδελφοί μου κι εγώ, ένα βράδυ που είχαμε σκοπιά, σταματήσαμε υπό την απειλή του όπλου μια μικρή ομάδα Σύρων που στην πλειονότητά τους ήταν γυναικόπαιδα. Τους πρόδωσαν οι ανοιχτοί φακοί που κρατούσαν. Εκείνο το βράδυ καταρρίφθηκε ο διαδεδομένος στα σώματα ασφαλείας ακροδεξιός μύθος ότι οι μετανάστες θέλουν να... συλληφθούν ώστε να ταϊστούν και να φροντιστούν από το ελληνικό κράτος (!). Τους άκουγα να μας παρακαλάνε με τρεμάμενη, σπαρακτική φωνή και σταμάτησαν οριστικά αφού άκουσαν αρκετές φορές τα όπλα μας να οπλίζουν, απειλώντας τους ότι αν συνεχίσουν θα τους πυροβολήσουμε...
Λίγες μέρες μετά, μας πήγαν αργά τη νύχτα στο βουνό με όπλα και πυρομαχικά, δήθεν για εκπαίδευση. Δεν χρειάστηκε βέβαια να περάσει πολλή ώρα για να αποκαλυφθεί ο αληθινός σκοπός αυτής της «εκπαιδευτικής βόλτας». Όπως προχωρούσαμε, ξαφνικά είδαμε μέσα στο σκοτάδι μια φωτιά που έκαιγε και γύρω της ζεσταίνονταν Σύροι πρόσφυγες, εμφανώς εξαθλιωμένοι. Τους κυκλώσαμε και υπό την απειλή των όπλων τούς παραδώσαμε στις αρχές.
Επιστρέφοντας από μια μέρα σαν αυτή, δεν ήταν λίγοι εκείνοι που μας εγκωμίαζαν γι’ αυτές τις κυνικές μας πράξεις. Κάποιοι από εμάς μάλιστα ζητούσαν τιμητικές άδειες, επειδή θεώρησαν ότι εκπλήρωσαν κάποιο σπουδαίο πατριωτικό καθήκον.
Περιστατικά όπως τα πιο πάνω ζούνε οι φαντάροι στο νησί σε συστηματική βάση, και συνεχίζονται με τους ίδιους ρυθμούς παρά τη συγκρότηση κυβέρνησης με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ. Όσους μήνες μετράω εδώ πάντως, δεν άκουσα ποτέ να συνέλαβαν κάποιον επιτήδειο που θησαυρίζει στις πλάτες απεγνωσμένων προσφύγων, απομυζώντας τον μόχθο μιας ολόκληρης ζωής όσων θέλουν να φύγουν από τη χώρα τους λόγω του πολέμου.
Μαθήματα μίσους
Ενίοτε στον ελεύθερό μας χρόνο μας μαζεύουν για «μάθημα»: μας οπλίζουν με τα επιχειρήματα της άρχουσας τάξης για μια σειρά ζητημάτων όπως οι ΑΟΖ και τα γεγονότα στον αραβικό κόσμο.
Όταν ένας συνάδελφος ρώτησε τους ανώτερους με ποιον τρόπο όλη αυτή η ιστορία με τις ΑΟΖ (καλώς εχόντων των πραγμάτων για τον ελληνικό επεκτατισμό) θα μεταφραστεί στην καθημερινότητά μας και αν θα γεμίσει με χρήματα και η τσέπη του απλού εργαζόμενου πέρα από τις τσέπες μιας κάστας επιχειρηματιών, άρχισε να χλευάζεται από την πλειοψηφία των στελεχών και από μερίδα συναδέλφων. Η εισήγηση έκλεισε με εθνικιστικές κορώνες και κηρύγματα μίσους και απανθρωπιάς, όπως «αν έχετε έναν Τούρκο άοπλο πεσμένο στο έδαφος και σας παρακαλάει να μην τον σκοτώσετε γιατί έχει γυναίκα και παιδιά, τι πρέπει να κάνετε;... Να τον σκοτώσετε, τον π...στη»!
Όσον αφορά την προπαγάνδα για τις αραβικές χώρες, προσπαθούν να μας πείσουν ότι οι εκεί λαοί είναι καθυστερημένοι και ότι σωστά στα κράτη τους δεν έχουν δημοκρατία επειδή δεν τους αξίζει. Τίποτα πιο κυνικό και πιο σκοταδιστικό βέβαια από αυτό που μας είπε υψηλόβαθμο στέλεχος: «Αν πιάσετε έναν εννιάχρονο Σύρο μετανάστη θα πρέπει να τον λυπηθείτε; Ανθρωπιστικά αν το δείτε, πρέπει... Όμως αν σκεφτείτε ότι όταν μεγαλώσει θα γίνει τζιχαντιστής, τότε καταλαβαίνετε ότι σίγουρα δεν πρέπει».
Η θητεία στο Καστελόριζο δεν είναι μια συνηθισμένη θητεία. Εδώ ο ρατσισμός και ο εθνικισμός έχουν μακριά πλοκάμια, που τυλίγουν και δηλητηριάζουν το πιο ζωντανό κομμάτι της κοινωνίας, τη νεολαία. Ο εκδημοκρατισμός του στρατού που υπόσχεται ο ΣΥΡΙΖΑ νομίζω πως πρέπει επειγόντως να ξεκινήσει από εδώ. Σε μια μονάδα μάλιστα όπου αντί για «ηθικόν ακμαιότατον» απαντάμε κραυγάζοντας «ΑΙΜΑ»!!!