Η Κεντρική Επιτροπή (ΚΕ) του ΣΥΡΙΖΑ συνήλθε σε μια από τις κρισιμότερες συνεδριάσεις της στις 23/5 και 24/5. Ωστόσο, παρά τη γενική αίσθηση ότι βρισκόμαστε λίγες μόνο μέρες πριν από το καθοριστικό σημείο καμπής των εξελίξεων, οι εργασίες χαρακτηρίστηκαν από μια πολιτική υπεκφυγή εκ μέρους της πλειοψηφίας του οργάνου: με την αιτιολογία ότι δεν υπάρχει προσώρας κάποιο τελικό σχέδιο συμφωνίας με τους δανειστές, κατέθεσε κείμενο πολιτικής απόφασης όπου οι «κόκκινες γραμμές» στη διαπραγμάτευση με τους δανειστές περιγράφονται με πολύ γενικό και «εξασθενημένο» τρόπο.
Φωτογραφία
Ημερ.Δημοσίευσης
Υπ’ αυτούς τους όρους και με το «θηρίο» (μια σκληρή μνημονιακή συμφωνία) να υπάρχει «παντού τριγύρω αλλά πουθενά συγκεκριμένα», η πλειοψηφία του οργάνου «επιβεβαίωσε τον εαυτό της» εξασφαλίζοντας την υπερψήφιση του σχεδίου απόφασης, αλλά με εμφανή προβλήματα συνοχής, ενώ ταυτόχρονα το «τόξο» της αριστερής αντιπολίτευσης διευρύνθηκε. Στο ουσιαστικό «μέτρημα», η προσθήκη-τροπολογία (στην πραγματικότητα ένα λιτό μεν αλλά συνολικό εναλλακτικό κείμενο) του αριστερού αντιπολιτευτικού τόξου, που κατέθεσαν 9 μέλη της ΚΕ, υπερψηφίστηκε από 75 μέλη του οργάνου (ποσοστό 43,85%) και καταψηφίστηκε από 95. Καταγράφηκαν επίσης 1 λευκό και 30 αποχές.
Η 20ή Φλεβάρη
Η απόφαση που ψηφίστηκε, υπερασπίζεται τη συμφωνία του Eurogroup της 20ής Φεβρουαρίου σαν επιτυχία της κυβέρνησης! Θεωρεί μάλιστα απόδειξη της υπονόμευσής της από τους δανειστές την επιδίωξη να γίνει η 5η αξιολόγηση.
Ωστόσο, είναι γνωστό ότι η δέσμευση για ολοκλήρωση του τρέχοντος προγράμματος, με επιτυχή ολοκλήρωση της 5ης αξιολόγησης, ήταν από τους κεντρικούς άξονες της συμφωνίας της 20ής Φλεβάρη. Σύμφωνα με -και όχι παρά- τη συμφωνία, οι δανειστές αξιώνουν τώρα την τήρηση αυτής της δέσμευσης και κάνουν σημείο αναφοράς της διαπραγμάτευσης την 5η αξιολόγηση ως προϋπόθεση για τελική συμφωνία…
Ότι ο Α. Τσίπρας στην εναρκτήρια ομιλία του και στη συνέχεια το σχέδιο απόφασης υπερασπίζονται μια τέτοια συμφωνία, είναι απολύτως ενδεικτικό της απελπιστικής κατάστασης στην οποία έχει οδηγήσει η 20ή Φλεβάρη και η επιλογή της εξάντλησης των ρευστών διαθεσίμων του Δημοσίου για να πληρώνονται «πλήρως και εγκαίρως» τα τοκοχρεολύσια.
Εξάλλου, η αναφορά στις «κόκκινες γραμμές» ήταν πολύ γενική και αόριστη: «α) Χαμηλά πρωτογενή πλεονάσματα, β) καμία νέα περικοπή σε μισθούς και συντάξεις), γ) αναδιάρθρωση του χρέους, δ) ισχυρό πακέτο για δημόσιες επενδύσεις, ιδίως στις υποδομές και τις νέες τεχνολογίες».
Τα χαμηλά πρωτογενή πλεονάσματα, ωστόσο, χωρίς μάλιστα να προσδιορίζεται καν το ύψος τους, παραχωρούνται ήδη από τους δανειστές όχι υπό τύπον υποχώρησης αλλά για λόγους ρεαλισμού: επειδή το περσινό πλεόνασμα αποδείχτηκε «πέτσινο» και μάλλον στην πραγματικότητα επρόκειτο για έλλειμμα, επειδή ήδη έχει περάσει ο μισός χρόνος, αλλά και επειδή οι νέες εκτιμήσεις για τους ρυθμούς ανάπτυξης είναι πολύ χαμηλότερες των παλαιοτέρων.
Τι απομένει; Το «όχι» νέες περικοπές σε μισθούς και συντάξεις, δηλαδή όχι νέες οριζόντιες περικοπές. Λείπει από το κείμενο το «όχι στις μαζικές απολύσεις» και οποιαδήποτε αναφορά στις συλλογικές συμβάσεις. Και φυσικά απομένουν οι μεγάλες αποσιωπήσεις: ο ΦΠΑ, ο ΕΝΦΙΑ, οι ιδιωτικοποιήσεις…
Και, επαναλαμβάνοντας την ιστορία της 20ής Φλεβάρη, λείπει ξανά ο συγκεκριμένος στόχος για τη… χρηματοδότηση! Προφορικά δηλώθηκε ότι θα ενσωματωθεί και αυτό στην τελική μορφή της απόφασης – δεν το θεωρούμε τόσο «απλό», γι’ αυτό αναμένουμε…
Με τα ρευστά διαθέσιμα του Δημοσίου εξαντλημένα, είναι αδύνατο να πληρωθούν τα τοκοχρεολύσια του Ιουνίου και ειδικότερα οι δόσεις προς το ΔΝΤ, με αφετηρία την 5η Ιουνίου. Αυτό ήταν κοινός τόπος στη συζήτηση του Σαββατοκύριακου, τροφοδοτώντας τον προβληματισμό πάνω στο εξής δίλημμα: στάση πληρωμών σαν «ιδρυτική πράξη» ενός συνειδητού σχεδίου ρήξης ή κρίση εξαιτίας αδυναμίας πληρωμής και χωρίς σχέδιο ρήξης, που θα είναι ευκαιρία όχι για μας αλλά για τον αντίπαλο; Μεταξύ άλλων, ακούστηκε και η «στρατηγική ιδέα» ότι βγήκαμε στην κυβέρνηση με εκλογές και όχι με επανάσταση, άρα δεν υπάρχουν οι προϋποθέσεις για σχέδιο ρήξης και η μόνη δυνατότητα είναι να παίξουμε στο πεδίο των αντιφάσεων μεταξύ των δανειστών! Από την πλευρά της αριστερής αντιπολίτευσης (με διαφορετικές εμφάσεις και προσεγγίσεις) τέθηκε η ανάγκη για το σχέδιο ρήξης.
Η αριστερή αντιπολίτευση
Η Αριστερή Πλατφόρμα πήρε την πρωτοβουλία για κατάθεση κειμένου με τη μορφή προσθήκης-τροπολογίας, το οποίο τελικά υπογράφηκε από 9 μέλη της ΚΕ (από το Αριστερό Ρεύμα, το Κόκκινο Δίκτυο και την ΚΟΕ) και υποστηρίχτηκε από ευρύ φάσμα στελεχών του οργάνου (Γιάννης Μηλιός, Ελένη Πορτάλιου κ.λπ.). Η εμφάνιση και καταγραφή ενός τέτοιου αριστερού αντιπολιτευτικού μετώπου και ο οριακά μειοψηφικός συσχετισμός της προσθήκης-τροπολογίας είναι ένα νέο, σημαντικό δεδομένο στο «παραπέντε» της πιο κρίσιμης καμπής για τον ΣΥΡΙΖΑ…
Από την πλευρά του το Κόκκινο Δίκτυο κατέθεσε την άποψή του με δύο κείμενα, ένα κείμενο πολιτικής πρότασης και ένα κείμενο για το εναλλακτικό σχέδιο ρήξης. Στη μάχη συσχετισμών όμως, έριξε το βάρος του και συνέβαλε στη δημιουργία του «μετώπου» δυνάμεων που κατέθεσαν την προσθήκη-τροπολογία.