Στις 18 Σεπτέμβρη συμπληρώνονται δύο χρόνια από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, που οδήγησε στη δίωξη και στην πολιτική στασιμότητα της Χρυσής Αυγής. Η φετινή επέτειος της στυγερής δολοφονίας συμπίπτει με την κορύφωση της προεκλογικής περιόδου-εξπρές που εξήγγειλε ο Αλέξης Τσίπρας, με τις κάλπες να στήνονται στις 20 ή στις 27 Σεπτέμβρη. Για τους ναζί, η συγκυρία αυτή είναι γεμάτη από προκλήσεις και αντιφάσεις. Η απόπειρα διεκδίκησης ενός τμήματος του εκλογικού σώματος της Αριστεράς μετά την κωλοτούμπα του Τσίπρα σκοντάφτει όμως σε μια σειρά δυσεπίλυτα προβλήματα με βασικότερο τη συγκρότηση της αριστερής πτέρυγας του ΟΧΙ.
Φωτογραφία
Ημερ.Δημοσίευσης
Απονομιμοποίηση
Τα προβλήματα για τη Χρυσή Αυγή ξεκινούν από το χαμηλό σημείο εκκίνησής της. Το «Εμπρός», η εβδομαδιαία μετωπική εφημερίδα των νεοναζί, πούλησε στο πρώτο της φύλλο 7.500 αντίτυπα, ενώ είχε κυκλοφορία το 2013 σταθερά πάνω από 4.000 και το 2014 πάνω από 3.000. Στις αρχές του καλοκαιριού η κυκλοφορία της έπεσε σε 1.900 φύλλα. Αντίστοιχη πορεία καταγράφει το σάιτ της Χρυσής Αυγής. Τον τελευταίο χρόνο παρουσιάζει πτωτική πορεία, ενώ η σχετική του ανάκαμψη μετά τα τέλη Ιουνίου (με σημείο αναστροφής την προκήρυξη του δημοψηφίσματος) είναι αντίστοιχη όλων των ενημερωτικών και πολιτικών σάιτ και υπολείπεται σημαντικά της επισκεψιμότητας και ανοδικής πορείας όλων των ιστότοπων της Αριστεράς (Αυγή, Left, Iskra κ.λπ.).
Οι δυνάμεις του συστήματος, παρά το γεγονός πως χειρίζονται τη δίκη των νεοναζί με ευνοϊκό τρόπο που αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο να τη βγάλουν λάδι οι πρωτοκλασάτοι φασίστες (αποφυλακίσεις, άρση περιοριστικών όρων, αποβολή πολιτικής αγωγής από το γενικό κατηγορητήριο της εγκληματικής οργάνωσης), φαίνεται να μην ποντάρουν πρωτίστως στην προώθηση των νεοναζί ως ρυθμιστή των πολιτικών εξελίξεων, καθώς προκρίνουν ως βασικό παράγοντα σταθερότητας του πολιτικού συστήματος τον μεταλλαγμένο ΣΥΡΙΖΑ. Έτσι, ενώ επανεμφανίζονται στα κανάλια δηλώσεις Κασιδιάρη, αυτό αφορά περισσότερο τη συντήρηση της φασιστικής εφεδρείας παρά κάτι περισσότερο. Η κινητοποίηση των μελών των νεοναζί, παρά τις αγωνιώδεις προσπάθειες να επιδείξουν κινητικότητα μέσα στο καλοκαίρι όπως καταγράφονται από τις στημένες φωτογραφίες που δημοσιεύονται στα φασιστοσάιτ, είναι της τάξης των 5-10 που υποκρίνονται πως κάνουν νόμιμη πολιτική δράση μοιράζοντας φασιστοφυλλάδες και βρομίζοντας δρόμους με πανό και τρικάκια. Παρ’ όλα αυτά, το επόμενο διάστημα εν όψει εκλογών, η «νόμιμη» προεκλογική παρουσία των φασιστών στους δρόμους των πόλεων και των γειτονιών θα αναβαθμιστεί και χρειάζεται να απαντηθεί από το αντιφασιστικό κίνημα και την Αριστερά με στόχο την απομόνωσή τους.
Το πιο σοβαρό πρόβλημα των φασιστών είναι η πρωτοεμφανιζόμενη παρουσία της ριζοσπαστικής Αριστεράς του ΟΧΙ από τις τάξεις του ΣΥΡΙΖΑ με ξεχωριστή εκλογική λίστα. Μετά την υπογραφή του 3ου μνημονίου από τον Τσίπρα, οι φασίστες κόμπαζαν πως είναι η μοναδική τάχα αντιμνημονιακή δύναμη που απέμεινε και πως το σύστημα τους μάχεται ακριβώς γι’ αυτό. Στη συνέχεια, όταν δεκάδες βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ ψήφιζαν ΟΧΙ σε προαπαιτούμενα και Μνημόνιο 3, ισχυρίζονταν πως ήταν «κόλπο» της ομάδας Λαφαζάνη που παρέμενε στον ΣΥΡΙΖΑ και στήριζε τον Τσίπρα για να αποτελέσει ανάχωμα της λαϊκής οργής. Με τη συγκρότηση Κοινοβουλευτικής Ομάδας της Λαϊκής Ενότητας και την αυτόνομη κάθοδο στις εκλογές, ψάχνουν επιχειρήματα που αφορούν την περίοδο συμμετοχής στελεχών του Αριστερού Ρεύματος στην κυβέρνηση (π.χ. αποδείχτηκε λάθος η εκτίμηση πως η Ρωσία του Πούτιν θα βοηθήσει την Ελλάδα), βάζοντας αυτογκόλ στους εαυτούς τους που στηρίζουν τον Πούτιν και έχουν σχέσεις αγάπης με πρωτοκλασάτους συμβούλους του. Η αμηχανία στα ιδεολογικά και πολιτικά επιτελεία της ΧΑ είναι τόσο μεγάλη, ώστε έφτασαν να εμφανίζονται άρθρα στο επίσημο σάιτ της ΧΑ που ισχυρίζονται πως η σημερινή κωλοτούμπα του Τσίπρα ήταν ανάλογη αντίστοιχης υποχώρησης του Λένιν με τη Νέα Οικονομική Πολιτική του 1921 που έκανε άνοιγμα στην ιδιωτική οικονομία για να τονωθεί η κατεστραμμένη από τον εμφύλιο παραγωγή της χώρας. Και συνεχίζουν παρομοιάζοντας τη Λαϊκή Ενότητα του Λαφαζάνη με την Εργατική Αντιπολίτευση του Τρότσκι, που και στις δύο περιπτώσεις ήταν «κόλπο» των Λένιν-Αλέξη για να μαντρώσουν τους διαφωνούντες!
Απειλή
Παρά τον γελοίο χαρακτήρα τέτοιου είδους επιχειρημάτων που αναδεικνύουν την αμηχανία τους, οι νεοναζί χρειάζεται να αντιμετωπισθούν από την Αριστερά ως υπαρκτή απειλή. Η αποδόμηση της αντισυστημικής-αντιμνημονιακής ρητορείας τους χρειάζεται να απασχολήσει ιδιαίτερα την Αριστερά του ΟΧΙ. Αποκαλύπτοντας τις σχέσεις αγάπης που διατηρούν με τμήματα του κεφαλαίου, όπως τους Έλληνες εφοπλιστές, για τους οποίους κλαίγονται αν τυχόν φορολογηθούν επιπλέον έστω και στο ελάχιστο επιχειρηματολογώντας πως η μεταφορά της έδρας τους στο εξωτερικό αποτελεί... πατριωτικό καθήκον. Τέλος χρειάζεται να δώσουμε καθαρές απαντήσεις για τις αιτίες και την αντιμετώπιση των αυξημένων προσφυγικών ρευμάτων, που οι φασίστες έχουν αναδείξει ως κεντρικό προεκλογικό τους επιχείρημα με στόχο να απαλλαγούμε από τους «λαθρομετανάστες». Για όλους αυτούς τους λόγους, η συγκρότηση ενός σοβαρού ταξικού, διεθνιστικού και αντιφασιστικού πόλου στη ριζοσπαστική Αριστερά που βρίσκεται στα σπάργανα αποτελεί στοίχημα κεφαλαιώδους σημασίας.