Φύλλο Νο 342 (26 Αυγούστου 2015)

Ο Αλέξης Τσίπρας παραίτησε «μονομερώς» την κυβέρνησή του και άνοιξε το δρόμο για τις πρόωρες εκλογές.

Στις εκλογές που έρχονται τα δύο παραδοσιακά κόμματα της αστικής τάξης και το Ποτάμι θα βρεθούν μπροστά σε νέα προβλήματα.

Να μείνει ζωντανή η δυνατότητα για μια νέα αντεπίθεση του κινήματος και της Αριστεράς

Τα μέτρα των ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-τρόικας υιοθετούνται από τον ΣΥΡΙΖΑ

Η  κατάρρευση των χρηματιστηρίων με επίκεντρο τις ασιατικές αγορές και ιδιαίτερα την Κίνα είναι η κορυφή μόνον του παγόβουνου, δηλ. της νέας κρίσης που χτυπάει τον καπιταλισμό παγκόσμια. Είναι χαρακτηριστικό ότι στα τέλη Αυγούστου, ένας μεγαλόσχημος ανώνυμος τραπεζίτης δήλωσε στους «Φαϊνανσιαλ Τάιμς»: «Αυτή η χρονιά μοιάζει με τις τελευταίες ημέρες της Πομπηίας: οι πάντες αναρωτιούνται πότε θα εκραγεί το ηφαίστειο».

ΟΥΔΕΝ ΨΕΥΔΕΣΤΕΡΟ:
Στα 312,8 δισ. ευρώ ανήλθε το κρατικό χρέος στις 30/6 του 2015, σύμφωνα με στοιχεία που έδωσε στη δημοσιότητα το υπουργείο Οικονομικών. Σε σύγκριση με το προηγούμενο τρίμηνο, το χρέος ήταν αυξημένο κατά περίπου 100 εκατ. ευρώ καθώς στις 31/3/15 το ύψος του χρέους ανερχόταν στα 312,7 δισ. ευρώ. Το χρέος ως προς το ΑΕΠ με το νέο μνημόνιο θα φθάσει στο 200%. Η Επιτροπή Αλήθειας για το Δημόσιο Χρέος έχει αποδείξει με αδιάσειστα στοιχεία, ότι αυτό το χρέος δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να πληρωθεί, καθώς στην πλειονότητά του είναι «παράνομο, αθέμιτο και επονείδιστο». Αντίθετα απαιτείται η διαγραφή, τουλάχιστον του μεγαλύτερου μέρους του, προοπτική που, για την ώρα, δεν συζητούν οι δανειστές, αρκούμενοι σε μια γενικόλογη αναφορά για αναδιάρθρωση (μέσω της επιμήκυνσης του χρόνου αποπληρωμής) και αποκλείοντας οποιοδήποτε «κούρεμα». Συνεπώς, ουδέν ψευδέστερο από το βασικό προεκλογικό επιχείρημα Τσίπρα, ότι ένα από τα «επιτεύγματα» των ημερών του είναι η «η συμφωνία για την απομείωση του χρέους», όταν και εφόσον μπει και επίσημα το ζήτημα στο τραπέζι. Η μόνη ουσιαστική «επιτυχία» της ομάδας Μαξίμου, έγκειται στην αποδοχή ενός μη εξυπηρετούμενο χρέους, που λειτουργεί ως μοχλός εκβιασμού για τη διάλυση εργασιακών και κοινωνικών δικαιωμάτων και για το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας.

Ενώ τώρα «πρέπει» να έχει κανείς σαφή λαϊκή εντολή για να «βγάλει» μια χώρα από την ευρωζώνη, αυτή η απαίτηση δεν ίσχυσε όταν «έβαλαν» πολλές χώρες στην ευρωζώνη. Στην Ελλάδα π.χ., ο Σημίτης δεν ρώτησε κανένα, για να μας «βάλει» στο ευρώ. Ενώ τώρα «απαιτείται» αναλυτική και πειστική μελέτη που θα προβλέπει τα πάντα σε περίπτωση επιστροφής σε εθνικό νόμισμα, στην περίπτωση της καθιέρωσης και της εισόδου στο ευρώ, καμιά κυβέρνηση δεν παρουσίασε αναλυτικές απαντήσεις για το τι θα γίνει με την οικονομία πέντε και δέκα χρόνια μετά.

1. Το «Όχι» ως στιγμή ανοικτής ταξικής σύγκρουσης

ΔΕΘ 2015 - Διαδήλωση ενάντια στο Μνημόνιο 3: Συγκεντρώσεις και διαδηλώσεις διοργανώνουν οι δύο μεγάλες εργατικές συνομοσπονδίες, η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ, το Σάββατο 5 Σεπτέμβρη, ημέρα των εγκαινίων της Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης (ΔΕΘ). Αντίστοιχα σε κινητοποιήσεις καλούν Εργατικά Κέντρα, Ομοσπονδίες και πρωτοβάθμια σωματεία, αλλά και κόμματα και οργανώσεις της Αριστεράς.
Το ότι οι συγκεντρώσεις για τα εγκαίνια της ΔΕΘ τυχαίνει να πραγματοποιούνται μόλις λίγες μέρες μετά την ψήφιση του Μνημονίου 3 από τη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ αλλά και λίγες μέρες πριν από τις κοινοβουλευτικές εκλογές, τους δίνει ιδιαίτερα αντικυβερνητικό χαρακτήρα, παρότι ο κύριος υπεύθυνος για την επιλογή της κυβέρνησης και πρώην πια πρωθυπουργός Α. Τσίπρας δεν θα είναι παρών. Οι εργαζόμενοι που θα συμμετάσχουν στη διαδήλωση θα διαδηλώσουν ενάντια στις περικοπές των συντάξεων, ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις και τη διάλυση της δημόσιας παιδείας και υγείας, ενάντια στη φορολογική επιδρομή σε βάρος των μη εχόντων και εξαθλιωμένων στρωμάτων της κοινωνίας που προβλέπει το νέο μνημόνιο.
Την τελευταία εβδομάδα του Αυγούστου, για την οργάνωση των κινητοποιήσεων –ούτε φέτος θα είναι κοινή– προγραμματίζονται συσκέψεις από σωματεία και ομοσπονδίες που καλούν στη διαδήλωση. Όπως και να έχει, είναι σημαντικό να δοθεί με έμφαση το μήνυμα στην όποια νέα κυβέρνηση προκύψει από τις εκλογές ότι οι εργαζόμενοι και η νεολαία δεν θεωρούν τελειωμένη τη μάχη για τη μη εφαρμογή του μνημονίου και θα αντισταθούν σθεναρά μέχρι την ανατροπή του.

Αιχμή του δόρατος στα ισοπεδωτικά μέτρα που προβλέπει το Μνημόνιο 3 και ήδη έχουν μπει σε εφαρμογή είναι η αντιμεταρρύθμιση του ασφαλιστικού συστήματος.

Ένας πρώτος απολογισμός

Με αξιοποίηση και δημιουργική υπέρβαση της εμπειρίας του ΣΥΡΙΖΑ

Οι πολιτικές δυνάμεις που φιλοδοξούν να εκπροσωπήσουν τώρα τον κόσμο του ΟΧΙ της 5ης Ιουλίου, οφείλουν αναγκαστικά να στοιχηθούν με αυτόν τον κόσμο, ή έστω με την πλειοψηφία του, έτσι ώστε να φέρουν τις διεκδικήσεις του στην κεντρική πολιτική σκηνή και να μετατρέψουν το κοινωνικό δυναμικό που εκφράζει σε πολιτική δύναμη.

Μετά τις εθνικές εκλογές στη Βρετανία, το κεντρικό πολιτικό τοπίο έδειχνε ζοφερό. Οι Τόρηδες, έπειτα από 5 χρόνια εφαρμογής λιτότητας, είχαν κερδίσει την απόλυτη πλειοψηφία, το UKIP βρισκόταν σε άνοδο, ενώ στο Εργατικό Κόμμα, άνοιγε μια συζήτηση που έλεγε πως ηττήθηκε στην κάλπη επειδή ο Εντ Μίλιμπαντ πήγε πολύ… αριστερά!

Οι εξεγέρσεις και η μαύρη εργατική τάξη

Η μνημονιακή στροφή του Αλέξη Τσίπρα που ενισχύεται και επιταχύνεται με την προκήρυξη των εκλογών, αποτελεί μια εξέλιξη με ανυπολόγιστες συνέπειες για το μαζικό κίνημα και την Αριστερά, όχι μόνο στην Ελλάδα μα πανευρωπαϊκά και διεθνώς. Μάλιστα, όσο περνούν οι μέρες, αστικές δυνάμεις, εγχώριες και ευρωπαϊκές, ευρύτερες από το πολιτικό επιτελείο του μεταλλαγμένου μνημονιακού πλέον ΣΥΡΙΖΑ, δεν αφήνουν να συντηρηθούν ούτε τα προσχήματα περί μιας δήθεν αριστερής διαχείρισης της λιτότητας. Ταυτόχρονα όμως η ηχηρή «κωλοτούμπα» του Τσίπρα ανανεώνει, αν και με τρόπο αρνητικό, την ιστορική πρόκληση για το κίνημα και την πολιτική Αριστερά.

Στις 18 Σεπτέμβρη συμπληρώνονται δύο χρόνια από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, που οδήγησε στη δίωξη και στην πολιτική στασιμότητα της Χρυσής Αυγής. Η φετινή επέτειος της στυγερής δολοφονίας συμπίπτει με την κορύφωση της προεκλογικής περιόδου-εξπρές που εξήγγειλε ο Αλέξης Τσίπρας, με τις κάλπες να στήνονται στις 20 ή στις 27 Σεπτέμβρη. Για τους ναζί, η συγκυρία αυτή είναι γεμάτη από προκλήσεις και αντιφάσεις. Η απόπειρα διεκδίκησης ενός τμήματος του εκλογικού σώματος της Αριστεράς μετά την κωλοτούμπα του Τσίπρα σκοντάφτει όμως σε μια σειρά δυσεπίλυτα προβλήματα με βασικότερο τη συγκρότηση της αριστερής πτέρυγας του ΟΧΙ.

Πήραν για πρώτη φορά ιθαγένεια παιδιά τρίτης γενιάς μεταναστών. Η μητέρα τους προσκόμισε τη δικής της ληξιαρχική πράξης γέννησης, των παιδιών της και πιστοποιητικό γάμου κι έτσι σήμερα ο γιος της και η κόρη της είναι τα πρώτα παιδιά μεταναστών τρίτης γενιάς που πήραν ιθαγένεια στην Ελλάδα. Να σημειώσουμε ότι η ίδια δεν έχει πάρει ακόμη την ελληνική ιθαγένεια. Τι τραγέλαφος...

Από τότε που εκστομίστηκε το περίφημο «it’s the economy, stupid!», κορυφαίο προϊόν πολιτικής επικοινωνίας και αγαπημένο κλισέ της νεοφιλελεύθερης ομοδοξίας (εμπνευστής του ο James Carville, επικεφαλής της καμπάνιας του Κλίντον το 1992), αποτέλεσε τη βάση μιας δοξασίας που η επιρροή της κορυφώθηκε στα χρόνια της κρίσης. Κατά τη δοξασία αυτή, θεμελιώδης αιτία της κρίσης είναι η πλήρης επικράτηση της νεοφιλελεύθερης φαντασίωσης περί «απελευθέρωσης» της οικονομίας από τα δεσμά της πολιτικής.

Κορέα:
Η ένταση στην κορεατική χερσόνησο δεν θυμίζει τις –σχεδόν παραδοσιακές– εχθροπραξίες του Αυγούστου. Είναι η εποχή που ο αμερικανικός στόλος κάνει απειλητικές ασκήσεις ανοιχτά της Β. Κορέας και η ηγεσία της απαντά με απειλές κατά της Ν. Κορέας. Αυτήν τη φορά η Πιονγιάνγκ χτύπησε στρατιωτικούς στόχους στα σύνορα –τα μεγάφωνα που μεταδίδουν προπαγάνδα κατά του καθεστώτος και τα οποία επανέφερε πρόσφατα σε λειτουργία η Σεούλ– και ο νοτιοκορεατικός στρατός απάντησε. Καθώς γράφονται αυτές οι γραμμές είναι σε εξέλιξη συνομιλίες, που συνοδεύονται όμως από εκατέρωθεν μεγαλόστομες απειλές για «πολεμική ετοιμότητα», «σφοδρή απάντηση» κ.λπ. Ένα ακόμα μέτωπο που μπορεί με οποιαδήποτε αφορμή να αναφλεγεί...

Μετά την πολύνεκρη επίθεση αυτοκτονίας ενάντια σε νεαρούς ακτιβιστές στο Σορούτς, στα σύνορα Τουρκίας-Συρίας, αλλά και την κοινωνική οργή και την πολιτική αστάθεια που ακολούθησαν, το τουρκικό κράτος αποφάσισε να απαντήσει κηρύσσοντας έναν πολυμέτωπο πόλεμο.

Αγώνας ενάντια στην Ευρώπη-φρούριο