«ΒΟΛΤΑ» ΜΑΧΗΤΙΚΩΝ ΣΤΟ ΙΣΡΑΗΛ:
Ελληνικά F-16 συμμετείχαν στην ισραηλινή αεροπορική άσκηση «Μπλε Σημαία», στην οποία έλαβαν μέρος και αεροπορικές δυνάμεις των ΗΠΑ. Το Ισραήλ χαρακτηρίζει την άσκηση ως τη μεγαλύτερη στην ιστορία του. Οι σχεδόν 250 πτήσεις, που κράτησαν περίπου δύο εβδομάδες, πραγματοποιήθηκαν στην έρημο της Αραβά, στο νότιο Ισραήλ. Τη στιγμή που ο Νετανιάχου ανακαλύπτει «συνεργασία» Ναζί και Παλαιστινίων στο Ολοκαύτωμα(!) για να δικαιολογήσει την πολιτική εθνοκάθαρσης κατά του παλαιστινιακού λαού, η κυβέρνηση Τσίπρα-Καμμένου εμβαθύνει τη στρατιωτική συνεργασία με το κράτος-τρομοκράτη του Ισραήλ. Φυσικά, πάντα στο όνομα της ελληνικής ΑΟΖ και της «ασφάλειας» του συμμαχικού άξονα Αθήνας-χούντα Καΐρου-Λευκωσίας-Τελ Αβίβ, που απομονώνει την Τουρκία. Η πειθήνια εξυπηρέτηση των συμφερόντων του αμερικανικού και γενικά του δυτικού ιμπεριαλισμού στην περιοχή της ΝΑ Μεσογείου οδηγεί αναπόφευκτα σε τέτοιες ντροπιαστικές συνεργασίες. Τι πολεμικούς κινδύνους εγκυμονούν αυτές οι «φιλίες» μάλλον αφήνει αδιάφορους τους ενοίκους του Μαξίμου.
ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΡΟΧΟΝΟΜΟΣ
Με τυμπανοκρουσίες από την κοινοβουλευτική πλειοψηφία, ψηφίστηκε την περασμένη εβδομάδα το νομοσχέδιο για τα ΜΜΕ, μαζί με διάφορες «φωτογραφικές» τροπολογίες, όπως την παύση των μη αρεστών μελών του ΕΣΡ. Βέβαια, σε καμία περίπτωση δεν δικαιολογεί τον χαρακτηρισμό «τομή», όπως ισχυρίστηκε ο Ν. Παππάς, ο οποίος θα αποφασίζει για τον αριθμό των τηλεοπτικών αδειών που θα δοθούν. Το ύψος των κεφαλαίων που απαιτούνται (8.000.000 ευρώ για ενημερωτικούς σταθμούς) και ο αποκλεισμός συνεταιριστικών σχημάτων μοιράζουν την τηλεοπτική πίτα σε συγκεκριμένους «παίχτες». Τόσο στους τωρινούς μιντιακούς ομίλους (με τη γνωστή διασύνδεση με το τραπεζικό κεφάλαιο και την εξίσου γνωστή προπαγανδιστική δράση για λογαριασμό της κυρίαρχης τάξης), όσο και στους επιχειρηματίες που διεκδικούν έναν πιο ισχυρό ρόλο στα ΜΜΕ (Γιαννακόπουλος, Αγγελοπούλου κ.ά.), που ποντάρουν στις καλές σχέσεις με τον αμερικάνικο παράγοντα και τον μεταλλαγμένο ΣΥΡΙΖΑ. Προφανώς, οι όποιες αλλαγές συσχετισμών σε αυτό το «ευαίσθητο» πεδίο διαπλοκής οικονομικής και κυβερνητικής εξουσίας προκαλούν ήδη σκληρές αντιπαραθέσεις, με την κυβέρνηση σε ρόλο «τροχονόμου».
ΓΑΛΛΙΚΑ ΨΩΝΙΑ
Ακριβά δείπνα, βραβεύσεις, ομιλία στη βουλή και, ως είθισται, δρακόντεια μέτρα ασφαλείας και αποκλεισμένοι δρόμοι, περιλάμβανε η πρόσφατη επίσκεψη του Ολάντ. Ο Γάλλος πρόεδρος παρουσιάστηκε, από την κυβέρνηση και τα ΜΜΕ, ως το «κλειδί» που θα ξεκλειδώσει το ζήτημα της ελάφρυνσης του κρατικού χρέους, πρόθεση όμως που συνοδευόταν από τις «παραδοσιακές» εκκλήσεις για πιστή εφαρμογή του 3ου Μνημονίου, μεγάλο μέρος του οποίου άλλωστε είναι γαλλικής έμπνευσης. Η συνάντηση-στήριξη του Ολάντ με τον Τσίπρα (που φαντάζει ως αναμορφωτής της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας) είχε και «κύριο μενού»: τις δουλειές που ανοίγονται για τις γαλλικές επιχειρήσεις στην Ελλάδα. Η συνοδεία 70 ισχυρών γάλλων επιχειρηματιών, που οι εταιρείες τους ήδη δραστηριοποιούνται στη χώρα (ηλεκτρική ενέργεια, φυσικό αέριο, νερό, υποδομές) ή ενδιαφέρονται για το ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου (αεροδρόμια, σιδηρόδρομος, τηλεπικοινωνίες, ακίνητα), μόνο για λόγους αναψυχής δεν ήταν. Όπως σημειώνει εύστοχα και ένας αρθρογράφος της «Figaro», «πρόκειται για μια αναπάντεχη τύχη για τους Γάλλους, που είναι αποφασισμένοι να μην αφήσουν την ευκαιρία να πάει χαμένη».
Η ΜΑΧΗ ΤΗΣ ΔΡΑΠΕΤΣΩΝΑΣ
Με διάταξη στο τελευταίο νομοσχέδιο για τα προαπαιτούμενα, η κυβέρνηση αλλάζει ριζικά τον χαρακτήρα της έκτασης των 650 στρεμμάτων στα πρώην Λιπάσματα Δραπετσώνας, προκειμένου η περιοχή να πάρει τον δρόμο της ανάπλασης, «χρυσώνοντας» κάπως το χάπι για την ιδιωτικοποίηση του ΟΛΠ. Απόφαση που επιβλήθηκε κάτω από τις δυναμικές κινητοποιήσεις του Δήμου και των κατοίκων της περιοχής, την οποία είχε δρομολογήσει ο Π. Λαφαζάνης, στη διάρκεια της υπουργικής τους θητείας. Η σχετική ρύθμιση ακυρώνει κάθε μελλοντική βιομηχανική επένδυση ή επέκταση των εγκαταστάσεων που διαθέτουν στην περιοχή οι σημερινοί «ιδιοκτήτες» της, δηλαδή η Εθνική Τράπεζα, η γαλλική Lafarge και η Aegean Oil του ομίλου Μελισσανίδη. Οι παραπάνω «καρχαρίες», απαιτούν απόσυρση της διάταξης ή έστω γενναίες αποζημιώσεις. Και επειδή η κυβέρνηση Τσίπρα δεν φημίζεται για την τόλμη της, το τοπικό κίνημα και η Αριστερά ας αγρυπνούν. Η μάχη θα έχει συνέχεια.