Μέσα στο Μνημόνιο 3, που ψήφισε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, η παράγραφος που αναφέρεται στο μέλλον της εκπαίδευσης προτείνει την υλοποίηση όλων των δεσμεύσεων που δεν κατάφεραν, εξαιτίας των αγώνων, να εφαρμόσουν το 2011 οι προηγούμενες μνημονιακές κυβερνήσεις. Παρά την προθυμία του υπουργείου Παιδείας να λειτουργήσει τα σχολεία με βάση τις μνημονιακές κατευθύνσεις, αυτό ήδη συναντά τις πρώτες συντονισμένες αντιστάσεις γονέων, μαθητών και εκπαιδευτικών.
Αυτό το κλίμα αντίστασης και συντονισμού στις μνημονιακές πολιτικές χρειάζεται να αποτυπωθεί και στις διεργασίες που γίνονται αυτό το διάστημα στα πρωτοβάθμια σωματεία των εκπαιδευτικών, ενόψει των εκλογών για τα νέα ΔΣ (συνελεύσεις, συζητήσεις, εκλογές, συγκρότηση σχημάτων, ψηφοδελτίων).
Η σκληρότητα των μέτρων του 3ου μνημονίου βάζει στην Αριστερά στα σωματεία των εκπαιδευτικών νέα, δύσκολα καθήκοντα, που για να απαντηθούν χρειάζεται απαραίτητα κοινός βηματισμός. Οι παρατάξεις του ΠΑΜΕ και των Παρεμβάσεων συσπειρώνουν ένα σημαντικό κομμάτι αγωνιστών-στριών του κλάδου με κέντρο αγώνες και αιτήματα ενάντια στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Όμως η απροθυμία του ΠΑΜΕ για κοινή δράση, αλλά και οι όροι συνεργασίας που μπαίνουν από την παράταξη των Παρεμβάσεων (πλαίσια κ.λπ.) είναι ζητήματα που χρειάζεται να συζητηθούν.
Η αλλαγή του πολιτικού τοπίου μετά τη στροφή του ΣΥΡΙΖΑ δημιουργεί νέα κατάσταση για τις παρατάξεις των ΣΥΝΕΚ (Συνεργαζόμενες Εκπαιδευτικές Κινήσεις) στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση και της ΕΡΑ (Ενωτική Ριζοσπαστική Αριστερά) στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση. Οι παρατάξεις αυτές χρειάζεται να πάρουν κρίσιμες αποφάσεις για την τακτική τους ενάντια σε μια κυβέρνηση που οργανώνει την επίθεση στη δημόσια παιδεία. Οι συνδικαλιστικές παρατάξεις δεν είναι «ανεξάρτητες» και «αυτόνομες» από το πολιτικό- συνδικαλιστικό τοπίο και οφείλουν να χαράσσουν ένα αντίστοιχο σχέδιο. Ειδικά η παράταξη των ΣΥΝΕΚ οφείλει ενόψει της πανελλαδικής της συνδιάσκεψης, στις 28 Νοέμβρη, να ξεκαθαρίσει ποιο είναι αυτό το σχέδιο. Η απάντηση που θα δώσει θα κρίνει τη συμπόρευση των συναδέλφων μαζί της.