Της σύνταξης...

Ο θρήνος των απλών ανθρώπων, που συγκλονίζονται από την ξαφνική απώλεια αθώων οι οποίοι δεν είχαν καμιά συμμετοχή στα βρόμικα γεωπολιτικά παιχνίδια, που σοκάρονται από τη σκέψη ότι η φρίκη «μπορεί να συμβεί και εδώ». 

Υπάρχει και ο «θρήνος» των ΜΜΕ και των κυβερνήσεων. Που είναι απολύτως υποκριτικός. Που ιεραρχεί τις ζωές των «δυτικών» πάνω από τις ζωές των θυμάτων στη Μέση Ανατολή και την Αφρική. Που ιεραρχεί τα θύματα των τζιχαντιστών πάνω από τα θύματα των drones, των βομβαρδιστικών, της κρατικής στρατιωτικής βίας που είναι πολύ πιο «αποτελεσματική» (δηλαδή φονική) αλλά περνά απαρατήρητη. Αυτός ο δεύτερος «θρήνος», λειτουργώντας επιλεκτικά και υποκριτικά, επιδιώκει να αναπαραγάγει την ισλαμοφοβία και τη στήριξη σε νέες ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις.  Έχει στη διάθεσή του το μηχανισμό των ΜΜΕ, που βομβαρδίζει κάθε μέρα όλη μέρα με λεπτομέρειες για την επίθεση στο Παρίσι, αλλά περνά στα «ψιλά» ένα βομβαρδισμένο νοσοκομείο στο Αφγανιστάν, ένα αιματοκυλισμένο γαμήλιο γλέντι στην Υεμένη, μια σφαγή στην Κένυα, μια ισοπεδωμένη γειτονιά στη Συρία, μια βομβιστική επίθεση στο Ιράκ κ.ο.κ. 
Απέναντι σε αυτήν την υποκρισία, συνυπογράφουμε το σύνθημα του γαλλικού NPA «Δικοί σας οι πόλεμοι, δικοί μας οι νεκροί». Γιατί ο δικός μας θρήνος είναι για όλα τα θύματα των άδικων πολέμων, μουσουλμάνων και χριστιανών, στη Συρία, την Τουρκία, το Αφγανιστάν, το Ιράκ, την Παλαιστίνη, τη Νιγηρία, το Μάλι, την Κένυα, τη Σομαλία, την Υεμένη, τη Λιβύη... Γι’ αυτό και επειδή το πένθος μας για όλους τους νεκρούς είναι αληθινό, θυμίζουμε το σύνθημα της αμερικανικής Αριστεράς μετά την 11η Σεπτέμβρη: «Ο θρήνος μας δεν είναι κραυγή πολέμου!».
Η γαλλική κυβέρνηση απάντησε ήδη πως «είναι σε πόλεμο» και εντείνει τους βομβαρδισμούς στη Ράκα. Οι ΗΠΑ, η Ρωσία, όλες οι υπερδυνάμεις ετοιμάζονται για κλιμάκωση του πολέμου «κατά των τρομοκρατών». Πρέπει να μας βρουν απέναντι.
Ο «πόλεμος κατά της τρομοκρατίας» έφερε τα τελευταία 14 χρόνια ρατσισμό, ισλαμοφοβία και περιστολή των δημοκρατικών ελευθεριών (βλ. σελ. 17, 18). Έφερε νέους πολέμους και νεκρούς. Και επιπλέον απέτυχε. Αν κάτι δίδαξε η πρόσφατη ιστορία, είναι πως τους «τρομοκράτες» τους γεννά ο ίδιος ο «πόλεμος ενάντια στην τρομοκρατία». Όσο συνεχίζεται αυτός ο πόλεμος, δεν πρόκειται να υπάρξει ασφάλεια. Η φρίκη που σπέρνει η «Δύση» στην «περιφέρεια» θα γυρνάει πάντα να στοιχειώσει και τις «μητροπόλεις». Θα πρέπει να βάλουμε ένα τέλος σε αυτόν τον φαύλο κύκλο αίματος και βίας. Ξεκινώντας από το κομμάτι που μας αναλογεί: Να αγωνιστούμε για τον τερματισμό κάθε ιμπεριαλιστικής επέμβασης στη Μέση Ανατολή και την Αφρική.
Η 11η Σεπτέμβρη ερμηνεύτηκε ως «πόλεμος πολιτισμών» και η σύγχυση ή η αφωνία του αντιπολεμικού κινήματος οδήγησε στις τραγωδίες στο Αφγανιστάν και το Ιράκ και στη δημιουργία του «Μεγάλου Αδελφού» στις ίδιες τις ΗΠΑ. Μια άλλη επίθεση, εκείνη της Αλ Κάιντα στη Μαδρίτη, αντιμετωπίστηκε από το κίνημα αλλιώς. Οι άνθρωποι αντί να βάλουν στο στόχαστρο τους μουσουλμάνους και τους μετανάστες, αντί να απαιτήσουν κι άλλο πόλεμο και περιστολή δικαιωμάτων, είδαν την αιτία και χτύπησαν εκεί: απαίτησαν να τερματιστεί ο πόλεμος και η συμμετοχή της Ισπανίας στη «σταυροφορία» στο Ιράκ. Και τα κατάφεραν. Ριζοσπάστης σημαίνει να χτυπάς το πρόβλημα στη ρίζα του. Και όποιος έχει μάτια βλέπει πως η ρίζα του προβλήματος είναι ο ιμπεριαλισμός. Η πάλη εναντίον του είναι ο πιο σίγουρος δρόμος για να μη θρηνήσουμε ακόμα περισσότερα θύματα, σε οποιαδήποτε χώρα του πλανήτη. 

Οχι στον πόλεμο! Οχι στο όνομα των νεκρών του Παρισιού! Οχι στο όνομά μας!