Κίνδυνος για
τα χειρουργεία:
Σε δραματική κατάσταση οδηγείται το Νοσοκομείο Σάμου, όπως και πολλά άλλα δημόσια νοσοκομεία της περιφέρειας και όχι μόνο, λόγω της υποχρηματοδότησης της δημόσιας υγείας ελέω μνημονίων. Επί της ουσίας τίθεται αδύνατο να λειτουργήσουν τα χειρουργεία, καθώς το νοσοκομείο δεν έχει πλέον δυνατότητα αποστείρωσης εργαλείων και υλικά απαραίτητα για να γίνονται χειρουργικές επεμβάσεις.
Αιτία αυτής της αδυναμίας είναι η βλάβη που έχει υποστεί ο μοναδικός κλίβανος του νησιού, αυτός του Στρατιωτικού Νοσοκομείου, ο οποίος λειτουργεί από το 1989 υποστηρίζοντας όλα τα τμήματα του Γενικού Νοσοκομείου Σάμου (κλινικές, εξωτερικά ιατρεία και μονάδες). Ακόμη κι αν προσωρινά επιδιορθωθεί ο κλίβανος, είναι επικίνδυνος για όσους τον χειρίζονται και θα έπρεπε να είχε αντικατασταθεί όπως και ο εφεδρικός (που λειτουργεί από το 1991). Παρά τη σχετική έκθεση της Τεχνικής Υπηρεσίας προς τη διοίκηση του νοσοκομείου πριν από 1,5 χρόνο, καμιά ενέργεια δεν έγινε ώστε να φτιαχτεί καινούργιος κλίβανος.
Η οικονομική αφυδάτωση της δημόσιας υγείας έχει θλιβερά αποτελέσματα και πιθανό κόστος σε ανθρώπινες ζωές. Η αποστείρωση των υλικών δεν είναι άλλωστε το μοναδικό πρόβλημα του νοσοκομείου. Σημαντικές βλάβες υπάρχουν και στις κτιριακές υποδομές (εισροή υδάτων από την οροφή, κατεστραμμένες ψευδοροφές και πατώματα), προβλήματα τα οποία δεν επιλύονται καθώς διοίκηση και κυβερνήσεις υπηρετούν πιστά τη μνημονιακή πρακτική των περικοπών στους προϋπολογισμούς των νοσοκομείων.
Πενταμηνίτες: η μάχη συνεχίζεται
Με συγκέντρωση την Παρασκευή 15 Γενάρη στο υπουργείο Εργασίας συνέχισαν οι απολυμένοι εργαζόμενοι από τα προγράμματα κοινωφελούς εργασίας των δήμων τον αγώνα τους. Η κινητοποίηση ήταν δυναμική και μετά την άρνηση των παραγόντων του υπουργείου να συναντηθούν μαζί τους προχώρησαν σε συμβολική κατάληψη του ΟΑΕΔ στην οδό Σταδίου.
Οι πενταμηνίτες εξακολουθούν να διεκδικούν την επιστροφή των απολυμένων στις θέσεις τους και την παραμονή όσων δεν έχουν απολυθεί ακόμη σε αυτήν, καθώς επίσης και τη χορήγηση σε όλους τους απολυμένους από τα προγράμματα επιδόματος ανεργίας, χωρίς όρους και προϋποθέσεις. Ο αγώνας τους καθημερινά δέχεται αποφάσεις φορέων και σωματείων για συμπαράσταση. Τώρα όμως έχει και την ευκαιρία να διευρυνθεί, καθώς ήδη σε αρκετά υπουργεία αλλά και σε νοσοκομεία άρχισαν τη «θητεία» τους εκατοντάδες εργαζόμενοι κοινωφελούς εργασίας με πεντάμηνη σύμβαση.
Σε μια σειρά χώρων χρειάζονται πρωτοβουλίες όπως αυτές που πήρε ο Ενιαίος Σύλλογος Εργαζομένων στο Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης, όπου οι πενταμηνίτες εργαζόμενοι σε αυτό κλήθηκαν και συμμετείχαν στην τελευταία γενική συνέλευση, ενώ ομόφωνα αποφασίστηκε ο σύλλογος να προχωρήσει σε αλλαγή του καταστατικού του ώστε να εγγράφονται σε αυτόν όλοι οι εργαζόμενοι που δουλεύουν στο ΥΠΑΑΤ μέσω των προγραμμάτων κοινωφελούς εργασίας.
Αυτός είναι και ο καλύτερος τρόπος για να μην μετατρέπονται οι πενταμηνίτες σε θύματα τακτικών των διοικήσεων στους χώρους που δουλεύουν, όπως έγινε πρόσφατα στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Εκεί όπου πενταμηνίτες που είχαν προσληφθεί για να καλύψουν τις θέσεις καθαρισμού στο ΕΚΠΑ στάλθηκαν παράτυπα να λειτουργήσουν ως απεργοσπαστικός μηχανισμός στο Ευγενίδειο, υποκαθιστώντας τους εργαζόμενους καθαρισμού σε αυτό οι οποίοι πραγματοποιούν επίσχεση εργασίας καθώς είναι πέντε μήνες απλήρωτοι.
Μάλιστα οι εργαζόμενοι στον καθαρισμό του Ευγενιδείου είχαν πραγματοποιήσει και κινητοποίηση τη Δευτέρα 11 Γενάρη μαζί με εργαζόμενους στο ΕΚΠΑ απαιτώντας την καταβολή των δεδουλευμένων τους. Οι αγώνες και τα προβλήματα είναι κοινά και από κοινού χρειάζεται να τα παλέψουν όλοι οι εργαζόμενοι, πενταμηνίτες, εργολαβικοί, συμβασιούχοι και μόνιμοι.
Νομοθετήθηκε το λοκ-άουτ
Τις βέλτιστες νεοφιλελεύθερες καπιταλιστικές πρακτικές ακολουθεί στα εργασιακά η κατά τα άλλα... αριστερή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Στο άρθρο 6, «Το δικαίωμα στις συλλογικές διαπραγματεύσεις», του νόμου «Κύρωση Αναθεωρημένου Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Χάρτη» του υπουργείου Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης & Κοινωνικής Αλληλεγγύης, που ψηφίστηκε στις 14 Γενάρη, προβλέπεται ρητά το δικαίωμα των «εργοδοτών στη συλλογική δράση, συμπεριλαμβανομένου του δικαιώματος στην απεργία».
Με λίγα λόγια οι εργοδότες πήραν ξανά πίσω, ύστερα από 34 χρόνια, ένα από τα μεγαλύτερα όπλα τους. Ένα όπλο απέναντι στους εργαζόμενους που τους είχε αφαιρεθεί με το νόμο 1264/82 της πρώτης τότε κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ. Οι εργοδότες θα έχουν έτσι την ευκαιρία να γλιτώνουν κόστος και χρόνο απέναντι σε απεργιακές κινητοποιήσεις των εργαζομένων, διώχνοντας ή αλλάζοντας το προσωπικό της επιχείρησης ή κλείνοντάς τη για κάποιες μέρες για διάφορους λόγους, όπως η καταχρηστική άσκηση απεργιακού δικαιώματος.
Η ρύθμιση αυτή είναι στο μήκος της συμφωνίας που ο πρωθυπουργός Α. Τσίπρας έκανε με τους δανειστές στις 12 Ιουλίου, προδίδοντας το καθαρό ΟΧΙ του δημοψηφίσματος. Αν μάλιστα τη συνδυάσουμε με το δικαίωμα μονομερούς άρνησης για προσφυγή στη διαιτησία, τότε επί της ουσίας μιλάμε για απαγόρευση οποιασδήποτε απεργιακής κινητοποίησης σε σχέση με τις συλλογικές συμβάσεις τουλάχιστον.
Το Μνημόνιο 3 προβλέπει αναθεώρηση της εργατικής νομοθεσίας με τη δέσμευση ότι δεν μπορεί να υπάρξει επιστροφή στο καθεστώς που ίσχυε το 2009. Βέβαια, το σκληρό εργοδοτικό καθεστώς που ίσχυε τη δεκαετία του ’60 και του ’70 στην Ελλάδα και με το οποίο το εργατικό κίνημα έχει δώσει πολύ σκληρές μάχες, με ήττες αλλά και μεγάλες νίκες, έχοντας ακόμη και νεκρούς, δεν τους πειράζει να επανέλθει.
Λουκέτο στη Softex
Στο δρόμο πετιούνται οι 200 εργαζόμενοι της Softex (Αθηναϊκή Χαρτοποιία) καθώς η BOLTON HELLAS AEBE, που αντιπροσωπεύει στην Ελλάδα την ιταλική πολυεθνική BOLTONGROUP, που είναι ο βασικός ιδιοκτήτης της χαρτοποιίας, αποφάσισε να βάλει λουκέτο στην παλαιότερη και μεγαλύτερη εγχώρια βιομηχανία προϊόντων χαρτιού.
Στο λουκέτο εμπλέκονται μια σειρά καπιταλιστές: από την ιδιοκτήτρια εταιρεία μέχρι τις ασφαλιστικές εταιρείες στις οποίες ήταν ασφαλισμένες οι εγκαταστάσεις της χαρτοποιίας και οι οποίες με διάφορα προσχήματα δεν αποζημίωσαν πλήρως την επιχείρηση μετά τη μεγάλη πυρκαγιά που ξέσπασε στο εργοστάσιο τον Ιούλιο του 2015. Το υπουργείο Εργασίας ορθά καταγγέλλει την εργοδοσία που βρήκε αφορμή για να πετάξει στο δρόμο τους 200 εργαζόμενους. Πέρα όμως από την αόριστη καταγγελιολογία, η κυβέρνηση και το υπουργείο θα μπορούσαν ήδη να έχουν λύσει το πρόβλημα. Είτε παίρνοντας στα χέρια του κράτους το εργοστάσιο χωρίς να δώσουν ούτε ένα ευρώ στους νυν ιδιοκτήτες, αλλά επειδή αυτό ακούγεται πολύ επαναστατικό για μια κυβέρνηση στην υπηρεσία των μνημονίων όπως η σημερινή θα μπορούσαν να υποχρεώσουν τις ασφαλιστικές εταιρείες να αποζημιώσουν κανονικά την εργοδοσία της Softex με τη δέσμευση ότι δεν θα μπει λουκέτο στο εργοστάσιο.
Τίποτα από τα δύο δεν πρόκειται να γίνει και η τύχη των 200 εργαζομένων είναι στα χέρια τους και στα χέρια όλης της εργατικής τάξης. Οι ίδιοι χρειάζεται να συνεχίσουν κινητοποιήσεις όπως αυτή της 18 Γενάρη στο υπουργείο Εργασίας και να προχωρήσουν και σε κατάληψη του εργοστασίου ώστε αυτό να μην αποψιλωθεί από μηχανήματα και υλικά. Επίσης χρειάζονται για να τα καταφέρουν την αμέριστη συμπαράσταση όλων μας με ψηφίσματα και δράσεις αλληλεγγύης. Να πιεστούν έτσι οι ηγεσίες της ΓΣΕΕ και του ΕΚΑ να προχωρήσουν σε απεργιακές κινητοποιήσεις συμπαράστασης. Τέλος χρειάζονται μαζικούς αγώνες από όλους μας για να ανατραπούν τα μνημόνια και να μπορέσουν οι ανάγκες των εργατών να καθορίσουν τη συνέχεια σε όλα τα επίπεδα.