Να μην αφήσουμε τους νεοναζί να ξαναβγούν στο προσκήνιο

Ύστερα από σχεδόν ενάμιση χρόνο απουσίας «δημόσιων εμφανίσεων», τον τελευταίο καιρό η Χρυσή Αυγή προσπαθεί να βγει και πάλι στο προσκήνιο. Τρικάκια σε γειτονιές, η εμφάνιση νεοναζί στα μπλόκα των αγροτών αλλά και τα περιστατικά επιθέσεων σε μετανάστες μια μέρα πριν από τη φετινή ναζιστική φιέστα της Χρυσής Αυγής για τα γεγονότα στα Ίμια είναι σαφείς ενδείξεις ότι η ναζιστική οργάνωση προσπαθεί να ανακτήσει τον «δημόσιο χώρο» που της είχε στερήσει το αντιφασιστικό κίνημα μετά τη δολοφονία του Π. Φύσσα.
Μάλιστα, η προσπάθεια για την αναβάθμιση της φετινής συγκέντρωσης για τα γεγονότα στα Ίμια δείχνει ότι η Χρυσή Αυγή θέλει να ανασυντάξει τις δυνάμεις της και στο δρόμο.
Η πίεση του αντιρατσιστικού/αντιφασιστικού κινήματος οδήγησε στην απαγόρευση των συγκεντρώσεων στο σημείο που θα συγκεντρωνόταν η Χρυσή Αυγή και είχε ως αποτέλεσμα τη μεταφορά και τη συρρίκνωση της συγκέντρωσης στα γραφεία της Χρυσής Αυγής, όπου φάνηκε ότι ο οργανωμένος πυρήνας των νεοναζί δεν αριθμεί παρά μερικές εκατοντάδες οργανωμένα μέλη. Την ίδια ώρα, απαντώντας στην απαγόρευση και της αντιφασιστικής συγκέντρωσης, οργανώθηκε μια αξιοπρεπής αντιφασιστική πορεία στα Προπύλαια και το κέντρο της Αθήνας. 
Παρ’ όλα αυτά, η μορφή της κινητοποίησης που είχε επιλέξει η πλειοψηφία των οργανώσεων του ριζοσπαστικού χώρου δεν μπορεί να είναι παράδειγμα προς μίμηση. Κινήσεις όπως «κατάληψη από νωρίς του χώρου που είχαν επιλέξει οι ναζί για τη συγκέντρωσή τους», που οδήγησαν σε αλλαγές των χώρων συγκέντρωσης και τελικά σε πορείες οργανωμένες την τελευταία στιγμή, ούτε στο παρελθόν αλλά πολύ περισσότερο σήμερα δεν είναι αρκετές. Αυτό που τελικά έγινε –η διαδήλωση των αντιφασιστών στα Προπύλαια– αν είχε οργανωθεί κατάλληλα και με την αναγκαία μαζικότητα θα μπορούσε να είχε στείλει ένα ακόμα ισχυρότερο αντιφασιστικό μήνυμα.
Κι αυτό γιατί η αντιμετώπιση της Χρυσής Αυγής δεν αφορά μόνο μια επιτυχημένη απόπειρα αντισυγκέντρωσης, και γι’ αυτό δεν μπορεί να είναι αποτελεσματική αν γίνει υπόθεση μόνο αυτών που είναι αρκετά αποφασισμένοι να παραμείνουν ώρες ολόκληρες σε ένα σημείο περιμένοντας πότε και αν θα εμφανιστούν νεοναζί. 
Νέα κατάσταση
Είναι εμφανές ότι μετά την ψήφιση του μνημονίου από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, μια κυβέρνηση που είχε εμπεδωθεί στην κοινωνία ως «αριστερή», διαμορφώνεται μια νέα κατάσταση. Η συνέχιση ακριβώς της ίδιας οικονομικής και μεταναστευτικής πολιτικής με τις προηγούμενες κυβερνήσεις, τα «ανοίγματα» και η «από κοινού ψήφιση του μνημονίου» με το σύνολο των αστικών κομμάτων μπορεί να διαμορφώσουν την αντίληψη ότι «όλοι ίδιοι είναι». Δίνουν χώρο στη ΧΑ να δημαγωγεί ενάντια στο «αριστερό μνημόνιο».
Αυτό το «νέο κλίμα» η Χρυσή Αυγή προσπαθεί να το καρπωθεί για να αυξήσει την κοινωνική και εκλογική της επιρροή, εκμεταλλευόμενη τη δίκαιη αγανάκτηση του κόσμου με τα νέα μέτρα λιτότητας και εμφανιζόμενη ως η τάχα μόνη «αντισυστημική αντιμνημονιακή δύναμη»: πετώντας «τρικάκια με παραδοσιακά συνθήματα της Αριστεράς όπως «Όχι στην ιδιωτικοποίηση του ΟΛΠ» και επιχειρώντας να βάλει πόδι στα μπλόκα των αγροτών (όπου είχαμε την εμφάνιση μαυροντυμένων νεοναζί).
Η απάντηση  της Αριστεράς
Ο δρόμος για την αποτελεσματική αντιμετώπιση της Χρυσής Αυγής λοιπόν δεν μπορεί παρά να είναι το μπλοκάρισμα της αύξησης της κοινωνικής της επιρροής, η απομόνωση του ολιγομελούς οργανωτικού της πυρήνα από την πλειοψηφία των «από κάτω». Δρόμος που περνάει μόνο μέσα από τη δυναμική εμπλοκή των σωματείων των εργαζομένων στην αντιφασιστική πάλη και απαιτεί οργανωμένη μαζική αντιφασιστική-αντιμνημονιακή δράση σε σωματεία, χώρους δουλειάς και γειτονιές, που να «μεταφράζεται» σε μαζικές αντιφασιστικές διαδηλώσεις στο δρόμο.
Η παρέμβαση της Αριστεράς σε αγρότες, δικηγόρους, μηχανικούς και ναυτεργάτες που κινητοποιούνται είναι ζωτικής σημασίας ώστε να τεθούν οι κινητοποιήσεις της περιόδου σε αριστερή ριζοσπαστική κατεύθυνση, προκειμένου να είναι νικηφόρες και να (ξαν)αποδείξουν τη χρησιμότητα της Αριστεράς στους «από κάτω», απομονώνοντας ταυτόχρονα τη μειοψηφία των αντιδραστικών, ακροδεξιών και ναζιστικών φωνών.
Αυτό σημαίνει κατ’ αρχάς ενεργή συμμετοχή σε μπλόκα και πορείες ώστε να μη «χαριστούν» στις δυνάμεις της αντίδρασης. Σημαίνει την προβολή μιας αριστερής απάντησης στο μνημόνιο του Τσίπρα, για να μη στραφεί η λαϊκή οργή προς τα ακροδεξιά.  Πρέπει να κάνουμε ό,τι περνά από το χέρι μας για να γίνει σαφές ότι εκείνοι που στηρίζουμε τους αγώνες ενάντια στα μέτρα της κυβέρνησης έχουμε απέναντί μας τη ΧΑ.
Σημαίνει θέση υπέρ των φτωχών αγροτών, των μισθωτών μηχανικών και δικηγόρων και απαίτηση να πληρώσουν οι πλούσιοι την κρίση τους, και ανάδειξη του πραγματικού προγράμματος της ΧΑ, που ζητά π.χ. νέες Μανωλάδες και επιβίωση των μεγάλων γαιοκτημόνων ενάντια στους φτωχούς αγρότες ως λύση στο Ασφαλιστικό.
Σημαίνει ταυτόχρονα χωρίς μισόλογα αλληλεγγύη στους πρόσφυγες και τους μετανάστες: αιτήματα για ανοιχτά σύνορα, ανοιχτές δομές φιλοξενίας, ασφαλείς οδούς διέλευσης για τους πρόσφυγες, και κοινούς αγώνες ντόπιων και μεταναστών (με εκδηλώσεις όπως «Ασφαλιστικό και μετανάστες» ή συμμετοχή σωματείων στις δράσεις κατά του ρατσισμού με αφορμή την 21η Μάρτη). Να κάνουμε ό,τι περνά από το χέρι μας για να μη «γυρίσει το κλίμα» που δημιούργησε η αυθόρμητη αλληλεγγύη χιλιάδων ανθρώπων, ώστε να μη βρει χώρο η ΧΑ να δημαγωγήσει. Η στάση των αγροτών στο μπλόκο των Κερδυλίων, που παρείχαν τρόφιμα σε Σύρους πρόσφυγες, πρέπει να αποτελέσει φωτεινό παράδειγμα για την Αριστερά. 
Με επιμονή στην πάλη των ιδεών, την αλληλεγγύη στους πρόσφυγες, το χτίσιμο αριστερής εναλλακτικής στα μνημόνια, τη μαζική αντιφασιστική πάλη και τη σύνδεση όλων των παραπάνω, μπορούμε να φράξουμε ξανά το δρόμο στους νεοναζί.