Η κυβέρνηση Τσίπρα στα σχοινιά

Κάθε κυβερνητικός σχεδιασμός που αφορά την κατάθεση στη Βουλή του νομοσχεδίου διάλυσης του Ασφαλιστικού έχει τιναχθεί στον αέρα. Ο Γενάρης έγινε Φλεβάρης και με τα υπάρχοντα δεδομένα, οι ασφαλιστικές διατάξεις (ίσως μαζί και με το φορολογικό) δύσκολα θα έρθουν προς ψήφιση πριν από τα τέλη Μάρτη. 
Αφενός οι μαζικές και μαχητικές κοινωνικές αντιδράσεις για την πρόταση Κατρούγκαλου, αφετέρου οι ασφυκτικές πιέσεις των δανειστών –που ζητούν ακόμα πιο οδυνηρές περικοπές συντάξεων– έχουν καθυστερήσει την ολοκλήρωση των σχετικών συζητήσεων. Και επειδή ο μύθος της «περήφανης διαπραγμάτευσης» έχει ξεφτίσει ολοκληρωτικά και έχει προδιαγεγραμμένο τέλος, στοιχηματίζουμε ότι η τελική εκδοχή της αντιασφαλιστικής μεταρρύθμισης θα είναι προϊόν της κυβερνητικής πειθάρχησης στις προβλέψεις της μνημονιακής «αναγκαιότητας» και στα «θέλω» των εταίρων. 
Λίγες ώρες μετά την ολοκλήρωση του τελευταίου Eurogroup, σε άρθρο του στο blog του ΔΝΤ, ο επικεφαλής του ευρωπαϊκού τμήματός του Π. Τόμσεν ουσιαστικά επιχειρηματολόγησε ότι θα χρειαστεί και νέο μνημόνιο ώστε να διασφαλιστεί ο στόχος για πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% του ΑΕΠ στο τέλος του 2018 (λήψη πρόσθετων μέτρων ύψους 7-9 δισ. ευρώ έως το 2019). Ως λύση για να βρεθεί το ποσό αυτό προτείνει το «μαχαίρι» στη συνταξιοδοτική δαπάνη: «Για να πετύχει τον φιλόδοξο μεσοπρόθεσμο στόχο της για πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% του ΑΕΠ, η Ελλάδα θα πρέπει να πάρει μέτρα της τάξης περίπου του 4-5% του ΑΕΠ. Δεν μπορούμε να δούμε πώς μπορεί να το πετύχει αυτό η Ελλάδα χωρίς σημαντικές εξοικονομήσεις στις συντάξεις». Αλλά και οι δηλώσεις των αξιωματούχων της ΕΕ μετά τη συνεδρίαση των υπουργών Οικονομικών της Ευρωζώνης ομολογούν όλο και πιο ανοικτά ότι θα απαιτηθεί «επιπλέον προσπάθεια» από την ελληνική πλευρά για την ολοκλήρωση της περίφημης αξιολόγησης. 
Σύμφωνα με τις τελευταίες διαρροές, οι δανειστές επιμένουν σε περικοπές και στις τωρινές κύριες συντάξεις, άμεσα (και όχι από το 2018 όπως προβλέπει το προσχέδιο της κυβέρνησης). Δύσκολα θα γλιτώσουν την κατάργηση και οι επικουρικές συντάξεις που ξεπερνούν τα 150-170 ευρώ, όπως και τα εφάπαξ. Την ίδια ώρα, οι εκπρόσωποι των «θεσμών» απαιτούν ψαλίδι στην «εθνική σύνταξη» και μάλιστα με εισοδηματικά κριτήρια. 
Η διαφωνία δηλαδή είναι για το ύψος του επιδόματος κρατικής φιλανθρωπίας, πάνω στο οποίο οι ασφαλισμένοι θα «αθροίζουν» τη λεγόμενη ανταποδοτική σύνταξη. Άθροισμα που θα φέρει μεγάλη μείωση συντάξεων λόγω των μικρότερων συντελεστών αναπλήρωσης και του νέου τρόπου υπολογισμού των συντάξεων με βάση ολόκληρο τον εργασιακό βίο, ειδικά σε συνθήκες τρομακτικής ανεργίας, αδήλωτης εργασίας και ισοπεδωμένων μισθών. 
Η προπαγανδιστική μηχανή της κυβέρνησης κινείται μεταξύ της κατασυκοφάντησης κάθε διαμαρτυρίας και των υποσχέσεων για εξέταση επιμέρους «βελτιώσεων» (π.χ. τρία Ταμεία αντί για ένα, σταδιακή εφαρμογή του συντελεστή 20% στο αγροτικό εισόδημα υπέρ του κλάδου κύριας σύνταξης κ.λπ.), οι οποίες όμως δεν αναιρούν το νεοφιλελεύθερο περιεχόμενο των επιχειρούμενων ανατροπών στο Ασφαλιστικό, συνεχίζοντας την πολιτική αναδιανομής εισοδήματος υπέρ των εργοδοτών και μετατρέποντας την κοινωνική ασφάλιση σε ατομική υπόθεση κάθε εργαζομένου και συνταξιούχου, ανοίγοντας έτσι το δρόμο για την επέλαση των ασφαλιστικών εταιρειών. 
Στην ίδια πολιτική σφαγιασμού των κοινωνικών δαπανών όμως συναινεί και η ΝΔ του Μητσοτάκη, που ακόμα να παρουσιάσει τη δική της... «αντιπρόταση». Κι αυτό γιατί απλούστατα είναι ίδιας κατεύθυνσης με αυτήν του μεταλλαγμένου ΣΥΡΙΖΑ. Η Δεξιά έχει ποντάρει στη φθορά του Τσίπρα, αλλά τα αδελφά κόμματα της ΝΔ στο ΕΛΚ εντείνουν τις νουθεσίες για ψήφιση των μέτρων ή ακόμα και για τη δημιουργία «μεγάλου συνασπισμού», που θα «σταθεροποιήσει» τον ελληνικό καπιταλισμό. 
Η δυναμική και το μέγεθος των –μέχρι στιγμής– εργατικών και λαϊκών κινητοποιήσεων κάνουν απόλυτα εφικτή τη δυνατότητα να μπλοκάρουμε την απορρύθμιση του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης, ειδικά αν αυτές λάβουν διαστάσεις γενικευμένου ξεσηκωμού με πιο αποτελεσματικό συντονισμό, θέτοντας τη βάση για την ακύρωση της μνημονιακής επίθεσης και συνακόλουθα για ραγδαίες πολιτικές εξελίξεις.