Φύλλο Νο 354 (17 Φλεβάρη 2016)

Η κυβέρνηση καταγγέλλει ότι μια «συμμαχία ετερόκλητων συμφερόντων» έχει βάλει στόχο την ανατροπή της. Οι καταγγελίες της γίνονται με ένταση ευθέως ανάλογη με την ταχύτητα που η ίδια προσαρμόζεται και υποτάσσεται σε όλη τη γραμμή: από το καλωσόρισμα του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο σε ρόλο καταστολέα και «απώθησης» των προσφύγων μέχρι την επιστράτευση της καταστολής απέναντι στους αγρότες.

ΜΕΓΑΡΟ ΜΟΥΣΙΚΗΣ:
Με τις ψήφους του ΣΥΡΙΖΑ, της ΝΔ και της Δημοκρατικής Συμπαράταξης (τα υπόλοιπα κόμματα ψήφισαν «παρών», «κατά» οι ΑΝΕΛ και η Χρυσή Αυγή), εγκρίθηκε η τροπολογία με την οποία το Μέγαρο Μουσικής πέρασε στο κράτος, μαζί φυσικά με τα χρέη του προς την εφορεία, τα ασφαλιστικά ταμεία, τις τράπεζες και τρίτους, που φτάνουν τα 500 εκατ. ευρώ. Ουσιαστικά το Δημόσιο γίνεται ιδιοκτήτης του συνολικού κτιριακού συγκροτήματος των 170.000 τ.μ., όπως επίσης και των οφειλών του Μεγάρου Μουσικής, με εξαίρεση όσες υποχρεώσεις του έχουν συμψηφιστεί ή εισπραχθεί από το Δημόσιο. Ταυτόχρονα, προβλέπονται και αλλαγές στο 11μελές διοικητικό συμβούλιο, ώστε το Δημόσιο να κατέχει την πλειοψηφία, σε σχέση με τον Σύλλογο «Φίλων της Μουσικής». Παρ’ όλα αυτά, για 30 χρόνια κουμάντο θα κάνει ο «αμαρτωλός» ΟΜΜΑ και, μετά την παρέλευση αυτού του διαστήματος, η διαχείριση θα περάσει απευθείας στο ΥΠ.ΠΟ. Το δημιούργημα του συγκροτήματος Λαμπράκη, που στήθηκε με πακτωλό κρατικών επιχορηγήσεων και έπαιρνε για καιρό μικρές «παρατάσεις επιβίωσης» μέσω χαριστικών τροπολογιών των προηγούμενων κυβερνήσεων, θα συνεχίζει βέβαια να λειτουργεί με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια και να προσφέρει «πολιτισμό για τις ελίτ», παρά την «κρατικοποίηση».

Πέντε μόλις μήνες μετά την εκλογική νίκη της στις εκλογές της 20/9, η κυβέρνηση Τσίπρα-Καμμένου βυθίζεται σε βαθιά κρίση. Προσπαθώντας να εκπληρώσει την πρώτη μνημονιακή υποχρέωσή της –την κατεδάφιση του δημόσιου ασφαλιστικού συστήματος– ήρθε σε σύγκρουση με την κοινωνική βάση που στήριξε την εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ το Γενάρη του 2015.

Διεκδικούν διορισμούς μόνιμων εκπαιδευτικών: Κινητοποιήσεις πραγματοποιούν δάσκαλοι, νηπιαγωγοί και καθηγητές την Τετάρτη 17 Φλεβάρη, με σύνθημα «Όχι στη λογιστική αντίληψη στην εκπαίδευση. Ναι σε μόνιμους διορισμούς». Η συγκέντρωση θα πραγματοποιηθεί το μεσημέρι στο υπουργείο Παιδείας στο Μαρούσι.
Τόσο η ΔΟΕ (Διδασκαλική Ομοσπονδία Ελλάδας) όσο και η ΟΛΜΕ (Ομοσπονδία Λειτουργών Μέσης Εκπαίδευσης) έχουν προκηρύξει δίωρες στάσεις εργασίας στο τέλος της πρωινής και στις αρχές της απογευματινής βάρδιας (12-14.00 και 14-16.00) ώστε οι εκπαιδευτικοί να συμμετάσχουν μαζικά στην κινητοποίηση.
Η «λογιστική των ωρών» που επιστρατεύει η κυβέρνηση για να σώσει την κατάσταση οδηγεί σε διάλυση μαθητές και εκπαιδευτικούς. Τα κενά μόνο στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση είναι πάνω από 2000. Η κυβέρνηση κρύβει το γεγονός αυτό και προσπαθεί να μεταφέρει την ευθύνη στους εκπαιδευτικούς κατηγορώντας τους ότι με κάποιο τρόπο κρύβουν ώρες. Η αλήθεια όμως είναι ότι εκατοντάδες δάσκαλοι από την έναρξη της σχολικής χρονιάς έχουν διδάξει για πολύ μεγάλα χρονικά διαστήματα σε δύο ή και παραπάνω τμήματα, έχουν δουλέψει εκατοντάδες ώρες πέρα από το διδακτικό τους ωράριο (απλήρωτες, φυσικά, υπερωρίες) και έχουν υποστεί υποχρεωτικές ή «προαιρετικές» (νέος όρος) μετακινήσεις για να λειτουργήσουν τα σχολεία και να έχουν οι μαθητές εκπαιδευτικό στην τάξη.

Ολοκληρώθηκε η συζήτηση στις αρμόδιες Επιτροπές της Βουλής για τις διατάξεις του νομοσχεδίου του υπουργείου Υγείας, το οποίο –μεταξύ άλλων– προβλέπει τη νομοθετική αναδιοργάνωση του πλαισίου πρόσβασης των ανασφάλιστων στις δημόσιες δομές υγείας.

Η Πανελλαδική Δικτύωση Αντιρατσιστικών, Αλληλέγγυων και Μεταναστευτικών Συλλογικοτήτων πραγματοποιήθηκε το διήμερο 13-14 Φλεβάρη στο Art Garage στα Εξάρχεια. Συμμετείχαν πολλές δεκάδες συλλογικότητες από όλη την Ελλάδα. Στόχος ήταν να συζητήσουμε και να ανταλλάξουμε απόψεις πάνω στη συγκυρία για το προσφυγικό-μεταναστευτικό, μια συγκυρία που είναι ιδιαίτερα απαιτητική και πολύπλοκη, να συγκεκριμενοποιήσουμε τους στόχους μας και να καταλήξουμε σε συντονισμό της δράσης μας. Το διήμερο ήταν απόλυτα επιτυχημένο και η δικτύωση των συλλογικοτήτων είμαστε βέβαιοι ότι θα βοηθήσει πολύ ώστε η δράση της καθεμίας να είναι πιο αποτελεσματική. Συζητήσαμε με ακτιβιστές που αναπτύσσουν δράσεις αλληλεγγύης σε όλη τη «διαδρομή» των προσφύγων –στα νησιά (Κάλυμνος, Μυτιλήνη), στα αστικά κέντρα (Κόρινθος), στα σύνορα (Ειδομένη)– και τα παρουσιάζουμε εδώ, θεωρώντας ότι αυτοί οι άνθρωποι είναι οι πλέον κατάλληλοι να μιλήσουν για το προσφυγικό. Κοινός τόπος όλων ήταν η ανεπάρκεια και η ανάλγητη στάση του κράτους, η αντίθεση στην εμπλοκή της Frontex και του ΝΑΤΟ, στα hotspots και στο διαχωρισμό προσφύγων και μεταναστών, στην κράτηση και τις απελάσεις, αλλά και τα αιτήματα των ανοιχτών συνόρων, των ανοιχτών δομών φιλοξενίας, της παροχής ασύλου σε όσους πρόσφυγες επιθυμούν να μείνουν εδώ και της νομιμοποίησης όλων των μεταναστών. Ο συντονισμός των αλληλέγγυων, η πάλη ενάντια σε όσα καταγγέλλουν και η διεκδίκηση των αιτημάτων που αναδεικνύουν θα είναι κρίσιμο ζήτημα το επόμενο διάστημα. (Ολόκληρες οι συνεντεύξεις στο Rproject.gr)

Το σκωπτικά αποκαλούμενο «κίνημα της γραβάτας» έχει ήδη συμπληρώσει πάνω από έναν μήνα απεργίας (αποχής, κατά τον νομικά ορθό όρο). Σύμφωνα με το κυρίαρχο, κυβερνητικό αφήγημα, πρόκειται για ένα αντιδραστικό κίνημα προνομιούχων αστών που αρνούνται τάχα να επιβαρυνθούν με τις συνέπειες της κρίσης. Η πραγματικότητα όμως πόρρω απέχει από αυτό.

Οι φοιτητές μαζί
με τους αγρότες:
Ο ΦΣ Νομικής γι’ άλλη μια φορά με απόφαση του ΔΣ του συμμετείχε στο συλλαλητήριο των αγροτών και άλλων φορέων ενάντια στο νέο νομοσχέδιο για το Ασφαλιστικό που προωθεί η κυβέρνηση. Με αυτό τον τρόπο δόθηκε και πάλι το μήνυμα ότι οι φοιτητές μαζί με τους εργαζόμενους και τους αγρότες μπορούν να βάλουν φρένο στις επιδιώξεις της κυβέρνησης και της τρόικας για το ξεζούμισμα της κοινωνικής πλειοψηφίας στο όνομα της μνημονιακής συνέπειας. Τα μπλοκ των φοιτητικών συλλόγων ξεκίνησαν από την πλατεία Κλαυθμώνος και στη συνέχεια μαζί με τον υπόλοιπο όγκο της πορείας κατευθύνθηκαν προς την πλατεία Συντάγματος, όπου ήδη βρισκόταν πλήθος κόσμου.

Ο ερχομός των προσφύγων στη χώρα μας, με προορισμό τις υπόλοιπες χώρες της ΕΕ με κάθε μέσο, είναι ασταμάτητος παρ’ όλη την πολιτική αποτροπής από την ελληνική κυβέρνηση, την ΕΕ και πλέον με την εμπλοκή του ΝΑΤΟ. Με τον ρατσισμό θρέφονται και συσπειρώνονται –ή έστω προσπαθούν γι’ αυτό– οι φασίστες και οι ακροδεξιές πολιτικές δυνάμεις. Τα καθήκοντα του αντιρατσιστικού κινήματος και της Αριστεράς είναι πολύ σημαντικά για το επόμενο διάστημα.

Για τη Διεθνή Ημέρα Θυμάτων του Ολοκαυτώματος, οι παίκτες της St.Pauli έπαιξαν φορώντας μια μπλούζα που πάνω στο στήθος έγραφε: «Όχι φασίστες στο ποδόσφαιρο». Το ότι αυτή η πρωτοβουλία της St. Pauli έρχεται σε μια δύσκολη εποχή, που το ξενοφοβικό κλίμα και ο ρατσισμός στη Γερμανία και σε όλη την Ευρώπη φουντώνουν με αφορμή το προσφυγικό ζήτημα, έχει φυσικά τη δική του ξεχωριστή σημασία.

Ισπανία: Προς νέες εκλογές δείχνει να βαδίζει η Ισπανία, καθώς το πολιτικό αδιέξοδο που έβγαλε η κάλπη δεν μοιάζει να λύνεται. Η Δεξιά δεν αξιοποίησε την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης. Οι Σοσιαλιστές, που έχουν στα χέρια τους πλέον την εντολή, βρίσκονται σε αδιέξοδο: δεν θέλουν μεγάλο συνασπισμό, από το φόβο της «πασοκοποίησης», ενώ βρίσκονται εγκλωβισμένοι ανάμεσα στο Podemos και τους Ciudadanos, οι οποίοι θέτουν τελείως αντίθετους όρους για κυβερνητική συνεργασία και αποκλείουν μέχρι τώρα και τη συνύπαρξή τους σε κοινό κυβερνητικό σχήμα. Καλωσόρισες, αστάθεια...

Ενώ τα φώτα της δημοσιότητας συγκεντρώνονταν στη Γενεύη, και όλοι ανέμεναν εξελίξεις στο διπλωματικό πεδίο, τελικά οι εξελίξεις έτρεξαν πολύ γρηγορότερα στο συριακό έδαφος και το στρατιωτικό πεδίο.

Η γενική απεργία στις 4 Φλεβάρη έβγαλε ξανά στο δρόμο την εργατική τάξη. Ενίσχυσε μέσα στον κόσμο της εργασίας και ιδιαίτερα μέσα σε ένα πρωτοπόρο τμήμα αγωνιστών στους χώρους εργασίας την αυτοπεποίθηση που έλειπε. Την αυτοπεποίθηση ότι το εργατικό κίνημα μπορεί να ανασυνταχθεί και να παλέψει μέχρι να νικήσει, σταματώντας το Ασφαλιστικό-λαιμητόμο που σχεδιάζει να φέρει στη Βουλή η κυβέρνηση. Μια νίκη που αν έρθει θα ανοίξει και με ταχύτερους ρυθμούς το δρόμο για τη συνολική ανατροπή των μνημονιακών πολιτικών από το κίνημα.