15 χρόνια «Εργατική Αριστερά»: Συνεχίζουμε στο δρόμο της ανατροπής

Βρισκόμαστε πάντα στο πλευρό των εργαζομένων και της νεολαίας, μέσα στους αγώνες των «από κάτω» και στην αταλάντευτη υπεράσπιση των συμφερόντων τους. Με επίμονη συμμετοχή στις προσπάθειες και τις πολιτικές μάχες για τη δημιουργία μιας μαζικής και ισχυρής ριζοσπαστικής-αντικαπιταλιστικής Αριστεράς, που θα είναι χρήσιμη για τους αγώνες της εργατικής τάξης και απολύτως απαραίτητη για την τελική νίκη των εργαζομένων ενάντια στο σύστημα της εκμετάλλευσης, του πολέμου και του ρατσισμού. 
Μια Αριστερά που θα αναφέρεται στις καλύτερες παραδόσεις του εργατικού κινήματος, αντισεχταριστική και διεθνιστική, γειωμένη στους χώρους δουλειάς και στις γειτονιές, σταθερά προσανατολισμένη στη δημοκρατική συγκρότηση του κόσμου «από τα κάτω», σε ρήξη με την «ανάθεση», σε ρήξη με το σταλινισμό και την «Κεντροαριστερά», δεσμευμένη στο αριστερό ριζοσπαστικό πρόγραμμα και στη στρατηγική του σοσιαλισμού. 
Με ισχυρή την πεποίθηση ότι ακόμα και στην εποχή του Διαδικτύου και της υπερπληροφόρησης μια αριστερή εφημερίδα άποψης αποτελεί βασικό και αναντικατάστατο εργαλείο ενημέρωσης και γνώσης, πολιτικής παρέμβασης και γενίκευσης των αναγκαίων πολιτικών συμπερασμάτων συνεχίζουμε τον αγώνα. Εξάλλου, η τάξη μας χρειάζεται όσο ποτέ τα δικά της πολιτικά και ιδεολογικά όπλα για να αντιπαρατεθεί στον –όλο και πιο– αντιδραστικό μετασχηματισμό του καπιταλισμού και στην ένταση της επιθετικότητας της άρχουσας τάξης, που αναζητά διέξοδο στην κρίση υπερσυσσώρευσης μέσα από τη δραματική περιστολή των εργατικών, κοινωνικών και δημοκρατικών δικαιωμάτων των πολλών, μέσα από την ένταση της εργασιακής εκμετάλλευσης και τον αυταρχισμό.
Σταθμοί
Σε αυτή τη συναρπαστική διαδρομή χιλιάδων σελίδων και άρθρων, υπήρξαν αρκετοί σταθμοί που καθόρισαν την πορεία και το στίγμα της ΕΑ. Όλα τα κρίσιμα ζητήματα της εκάστοτε πολιτικής συγκυρίας, των εργατικών-λαϊκών αντιστάσεων και της Αριστεράς, τόσο στο εσωτερικό όσο και διεθνώς, τροφοδότησαν την ύλη μας και μας «ανάγκασαν» να πάρουμε θέση γι’ αυτά. 
«Γεννηθήκαμε» μέσα στη φωτιά των συγκλονιστικών και νικηφόρων εργατικών αγώνων ενάντια στη διάλυση της κοινωνικής ασφάλισης με το σχέδιο Γιαννίτση. Σήμερα, μια κυβέρνηση που καμώνεται την «Αριστερά» επιχειρεί να επαναφέρει ένα παρόμοιο νεοφιλελεύθερο τερατούργημα στο Ασφαλιστικό και βρίσκεται επίσης αντιμέτωπη με μεγάλες κοινωνικές αντιδράσεις. 
Πιστεύοντας στην κεντρική σημασία της κίνησης της εργατικής τάξης, εμπλεκόμαστε και υποστηρίζουμε τους αγώνες της, επιχειρώντας να συμβάλουμε στο συντονισμό και στην ενωτική δράση των συνδικάτων και των πολιτικών της οργανώσεων.
Στη μεγάλη απεργία των δασκάλων πριν από μερικά χρόνια, στις πολυπληθείς και δυναμικές απεργίες του 2010-12 τα χρόνια της μνημονιακής λεηλασίας, στις μάχες των εργαζομένων στην τοπική αυτοδιοίκηση, στα σχολεία και τα νοσοκομεία, στους φορείς κοινωνικής ασφάλισης, στους «πενταμηνίτες» και τους «voucherάδες», στους δύσκολους χώρους του ιδιωτικού τομέα όπου βασιλεύει η εργοδοτική αυθαιρεσία και ο φόβος της απόλυσης. Με ειδήσεις και ρεπορτάζ από τους εργατικούς χώρους και τα σωματεία, με καταγγελία κάθε απόπειρας ποινικοποίησης και συκοφάντησης της συνδικαλιστικής δράσης.
Αναπνεύσαμε και βρεθήκαμε μέσα στο μεγαλειώδες αντιπαγκοσμιοποιητικό και αντιπολεμικό κίνημα των αρχών του 21ου αιώνα, στην αναζωογόνηση των κοινωνικών κινημάτων και των δυνάμεων της αμφισβήτησης του «τέλους της Ιστορίας». Στιγμές όπως η οργάνωση της ελληνικής συμμετοχής στις διεθνείς διαδηλώσεις στη Γένοβα και τη Φλωρεντία, στα Παγκόσμια Κοινωνικά Φόρουμ, το «Όχι» στο Ευρωσύνταγμα και η κοινή πάλη των ευρωπαϊκών λαών κατά της αντιδραστικής ΕΕ του κεφαλαίου και του πολέμου, κατά των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων στο Ιράκ, στο Αφγανιστάν, αποδείχθηκαν καθοριστικές για την ανασύνταξη της παγκόσμιας Αριστεράς. 
Η αλληλεγγύη στην παλαιστινιακή Ιντιφάντα και τις εξεγέρσεις στην Αίγυπτο, την Τυνησία, τη Συρία και τον υπόλοιπο αραβικό κόσμο, όπως και σε κάθε άλλη γωνιά του πλανήτη, η παρουσίαση των εμπειριών από τα «αριστερά πειράματα» στη Λατινική Αμερική, οι κοινωνικές και πολιτικές διεργασίες στην Ισπανία, τις ΗΠΑ, την Κύπρο κ.α., φιλοξενήθηκαν και φιλοξενούνται σε σταθερή βάση στις σελίδες μας.
Από την πρώτη στιγμή βρεθήκαμε με σταθερό μέτωπο κατά του φασισμού, του εθνικισμού (από όπου και αν προέρχεται) και του ρατσισμού, με έμφαση στον κοινό αγώνα ντόπιων και μεταναστών, στην ταξική και διεθνιστική αλληλεγγύη, δίνοντας χωρίς εκπτώσεις τη μάχη ενάντια στην αντίδραση. Ιδιαίτερα στις τωρινές συνθήκες, που η ξενοφοβική πολιτική της Ευρώπης-φρούριο θρέφει την ακροδεξιά και ανασύρει από το χρονοντούλαπο τη φασιστική απειλή, η πάλη ενάντια στο ρατσισμό («θεσμικό» και μη) και την ισλαμοφοβία, χρόνιο πρόταγμα της ΕΑ, αντικειμενικά αναβαθμίζεται.
Ήμασταν και είμαστε στο πλευρό της ανυπάκουης νεολαίας, στα σχολεία και στις σχολές της, στο κίνημα για το «άρθρο 16» και τις εκπαιδευτικές «μεταρρυθμίσεις», στις εξεγέρσεις της, όπως το Δεκέμβρη του 2008, που αποτέλεσε την προαναγγελία της κρίσης που ερχόταν και αποτύπωσε την απειθαρχία σε κάθε είδους «κανονικότητα». Ήμασταν και είμαστε σταθερά απέναντι στην κρατική καταστολή και την εκδικητικότητα των μηχανισμών του αστικού κράτους ενάντια σε όσους διεκδικούν μια κοινωνία πραγματικής δημοκρατίας, ελευθερίας και δικαιοσύνης, ακόμα και αν δεν συμφωνούμε ιδεολογικά μαζί τους. 
Αριστερά
Σε αυτή την πολυετή πορεία, ενισχύσαμε κάθε εγχείρημα που λογοδοτούσε στην ενότητα στη δράση της Αριστεράς, σε κινηματικό και πολιτικό επίπεδο. Από το «Χώρο Διαλόγου» και το Ελληνικό Κοινωνικό Φόρουμ, τον «πρώτο» ΣΥΡΙΖΑ του 2004, την επανεκκίνησή του και την εκλογική εκτίναξη του 2012, την ιστορική νίκη του το Γενάρη του 2015. 
Αναγνωρίσαμε και δεν κρύψαμε ποτέ τα προβλήματα, τις αντιφάσεις και τις αδυναμίες αυτής της πολύτιμης εμπειρίας. Χωρίς ανέξοδες καταδίκες εκ του ασφαλούς, διατηρώντας πάντα την αυτοτέλεια και τις απόψεις μας, πήραμε την ευθύνη να εμπλακούμε στην οικοδόμηση του ΣΥΡΙΖΑ, να υποστηρίξουμε και να δοκιμάσουμε μια σύγχρονη ενιαιομετωπική τακτική, παλεύοντας για τον ριζοσπαστικό προσανατολισμό ενός «πλατιού» πολιτικού φορέα. 
Από το 1ο Συνέδριο του 2013, επισημάναμε τη διολίσθηση της πολιτικής γραμμής προς τον «ανεδαφικό ρεαλισμό» και τη συγκέντρωση υπερεξουσιών στο προεδρικό κέντρο, γι’ αυτό και πρωτοστατήσαμε στη δημιουργία της Αριστερής Πλατφόρμας και του Κόκκινου Δικτύου, δηλαδή της απαραίτητης αριστερής πτέρυγας εντός του ΣΥΡΙΖΑ.
Από την επομένη της 25ης Γενάρη, διαφωνήσαμε κάθετα με τις «αριστεροδεξιές» συμμαχίες (ΑΝΕΛ, Παυλόπουλος κ.λπ.). Όλα μας τα πρωτοσέλιδα και τα κείμενα υπερτόνιζαν τον εγκλωβισμό του ΣΥΡΙΖΑ και της κυβέρνησης στην πολιτική του σοσιαλφιλελευθερισμού και επιχειρήσαμε να αποτρέψουμε τη συνθηκολόγηση με τους δανειστές και το ντόπιο σύστημα, αναδεικνύοντας την αναγκαιότητα της ρήξης με το εγχώριο και ευρωπαϊκό κατεστημένο: «απειθαρχία στη συμφωνία», «ώρα για μονομερείς ενέςςειες», «δεσμά που δεν λύνονται κόβονται», «στάση πληρωμών», «οι πιέσεις για έντιμο συμβιβασμό οδηγούν σε γενική συνθηκολόγηση», «σύγκρουση τώρα με τους δανειστές»...
Παρά την υπογραφή του μνημονίου Τσίπρα, δεν υποχωρήσαμε στο κλίμα «αριστερής μελαγχολίας». Δώσαμε όλες μας τις δυνάμεις για τη δημιουργία και το χτίσιμο της Λαϊκής Ενότητας και εκτιμήσαμε ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ θα βρεθεί πολύ σύντομα αντιμέτωπη με τη λαϊκή οργή παρά το «θρίαμβο» της 20ής Σεπτέμβρη.
Σε αυτή την επιλογή και στη δημιουργία μιας μαζικής και χρήσιμης πολιτικής εναλλακτικής, απέναντι στην καταθλιπτική «εθνική συναίνεση», απέναντι στην Ευρώπη-φυλακή λιτότητας και ρατσισμού, από τη σκοπιά των εργαζομένων και της ριζοσπαστικής Αριστεράς, θα επιμείνουμε μέχρι τέλους. Για την ανατροπή των μνημονίων και των συσχετισμών, για την κοινωνική απελευθέρωση.
Όλα αυτά βέβαια δεν θα μπορούσαν να γίνουν ποτέ χωρίς εσάς, τους αναγνώστες μας, τους συνδρομητές μας, το δίκτυο των διακινητών μας. Όλες και όλους που μας διαβάζετε, διαδίδετε τις ιδέες μας και μας στηρίζετε οικονομικά. Γι’ αυτό και σας ευχαριστούμε.

Η Συντακτική Επιτροπή 
της «Εργατικής Αριστεράς»