«Πόλεμος κατά των φτωχών και των προσφύγων»

Ποτέ στην ιστορία της ανθρωπότητας δεν έχει υπάρξει ούτε μια φορά μια μάνα που να γνωρίζει ότι αν θα μείνει εκεί που βρίσκεται σήμερα τότε τα παιδιά της θα πεθάνουν από την πείνα ή από τους βομβαρδισμούς και εκείνη να πει «δεν πειράζει, μοίρα μας είναι, εδώ θα μείνουμε και θα τα δω να πεθαίνουν». Θα τα πάρει και θα ξεκινήσει, θα προχωρήσει μέχρι εκεί που θεωρεί ότι θα έχουν μια μικρή πιθανότητα για να επιβιώσουν. [...]
Στις αρχές της νέας χιλιετίας, οι ισχυρές χώρες του κόσμου, τόσο οι ΗΠΑ για τους δικούς τους μετανάστες όσο και η ΕΕ, αποφάσισαν και είπαν, δεν είναι δυνατόν να αφήσουμε αυτά τα ρεύματα των μεταναστών να έρχονται, για διαφορετικούς λόγους. Οι μεν ΗΠΑ γιατί ήθελαν πια να τα ελέγξουν –χωρίς να το καταφέρουν ποτέ τους– φτιάχνοντας ένα τεράστιο τείχος, ψηλό ώστε να μην μπορεί να περάσει κανείς. Όμως 8 εκατ. κάθε χρόνο περνούν από αυτό το τείχος. Παλιότερα ήταν Μεξικανοί, τώρα από την Ονδούρα και τη Γουατεμάλα. Η ΕΕ για άλλο λόγο: γιατί ήθελε να φτιάξει την εσωτερική της «ελεύθερη αγορά». 
Άρα, είπαν, θα βρούμε έναν τρόπο με τον οποίο θα ελέγχουμε όσους προσπαθούν να μπουν μέσα στην Ευρώπη. Είναι ενδιαφέρον ότι η ΕΕ έβαλε το θέμα των μεταναστών που έρχονται στην ίδια ομάδα με την αντιμετώπιση της τρομοκρατίας και την εισαγωγή ανθρώπων που έχουν τρομοκρατικές διαθέσεις απέναντι στην Ευρώπη. Με βάση αυτό αποφασίστηκε εκείνο που γνωρίζουμε ως Σένγκεν. 
Πέρα από αυτό που είχε να κάνει η συνθήκη, δηλαδή να παρεμποδίζει, να ελέγχει και όλα αυτά, συμφώνησαν ότι πρέπει να υπάρχει ένα ενιαίο σύστημα ασύλου στην Ευρωπαϊκή Ένωση το οποίο να στηρίζεται στην πλήρη εφαρμογή της Σύμβασης της Γενεύης. Θα επιμείνουμε στην αρχή τού ότι κανείς δεν επαναπροωθείται. Και τέλος, θα δείχνουμε απόλυτο σεβασμό στο δικαίωμα του κάθε ατόμου να ζητάει άσυλο. 
Η Ελλάδα σε ένα πράγμα έχει υπάρξει στην Ευρώπη πραγματικά πρότυπο. Όλοι οι υπόλοιποι σιγά σιγά το εφαρμόζουν κι εκείνοι παίρνοντας τη δική μας τεχνογνωσία, τεχνολογία και βούληση. Καταγγέλθηκε σε πολλές εκθέσεις από το 2001 μέχρι το 2014 (της Διεθνούς Αμνηστίας, των Ηνωμένων Εθνών κ.ά.). Η Ελλάδα ακολουθούσε με συνέπεια στα σύνορά της μια πολιτική: να παρεμποδίζει ανθρώπους να μπαίνουν στη χώρα. Και όταν έρχονταν νόμιμα, έφταναν στα σύνορα, ζητούσαν να είναι πρόσφυγες και τους έδιωχναν πάλι πίσω. Και αν έμπαιναν παράνομα μέσα, τότε έκανε παράνομες επαναπροωθήσεις. Παρότι είχε αποφασιστεί ότι «επαναπροωθήσεις δεν θα κάνουμε». 
Η Ελλάδα επίσης πρωτοτύπησε σε ένα άλλο θέμα. Το 2011 έκανε συμφωνία με την Τουρκία με την οποία της ανέθεσε να παρεμποδίζει όποιον άνθρωπο προσπαθεί να εισέλθει νόμιμα, όταν φτάνει στους Κήπους με νόμιμα χαρτιά (με το διαβατήριό του ή οτιδήποτε άλλο). Εφόσον δεν έχουν βίζα Σένγκεν, να σταματάει οπωσδήποτε αυτούς τους ανθρώπους εκεί και να μην περνούν τα ελληνικά σύνορα. Έτσι, ένας Ιρακινός που εκείνη την περίοδο έπαιρνε κατά κανόνα άσυλο στις περισσότερες χώρες της Ευρώπης, ένας Αφγανός, ένας Σύρος, δεν είχε τη δυνατότητα από το 2011 να φτάσει στην Ελλάδα. [...]
Έχουμε δηλαδή την κατάφωρη παραβίαση της σύμβασης της Γενεύης και είμαστε η πρώτη χώρα που το έκανε σε ολόκληρη την Ευρώπη. Ίσως σε ολόκληρο τον κόσμο. Και όταν μιλούν για φράχτη [στον Έβρο], είναι γιατί για πρώτη φορά χρησιμοποιείται με αυτόν τον τρόπο το «σύρμα του ΝΑΤΟ», που είναι θανατηφόρο για ανθρώπους, για ζώα, για οτιδήποτε, γιατί αν το ακουμπήσει κανείς τότε δεν μπορεί να ξεφύγει, γιατί είναι σαν αγκίστρια αυτά, και σιγά σιγά κομματιάζεται. Και μετά οι θερμικές κάμερες, οι τεχνητές «μύτες», οι ανιχνευτές καρδιακών παλμών. Για να μην μπορεί να περάσει κανείς. Με στόχο να πηγαίνει από κει πέρα μόνο που μπορούσε να περάσει παράνομα, που είναι το Αιγαίο. Η επιλογή του Αιγαίου ήταν επιλογή όχι των προσφύγων και των μεταναστών. Ήταν επιλογή δική μας. Γιατί αν πηγαίνουν από εκεί, θα πεθαίνουν και κάποια στιγμή θα σταματήσουν να έρχονται.
Το 2011 είναι κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Είναι ο κ. Παπουτσής. Κάνουμε την πρώτη συμφωνία, η οποία κρατήθηκε μυστική αλλά είναι πια γνωστή, με την Τουρκία, να μην επιτρέπει σε κανέναν να έρχεται σε εμάς. Γιατί το έκανε η Τουρκία; Γιατί και εκείνη θέλει να δείξει ότι βοηθάει την Ευρώπη στο Σένγκεν, και με την «εξυπηρέτηση» θα μπορούσε να διεκδικήσει αυτά που διεκδικεί και τώρα. Στις 28 Μαΐου του 2012, η συμφωνία αυτή επικυρώνεται από μια συμφωνία ανάμεσα στη Frontex και την Τουρκία. Κανείς δεν περνάει από τον Έβρο.
Παίρνουμε όλα τα χρήματα που χρειάζονται για να έχουμε αυτά που έχουμε. Εμείς βάζουμε το προσωπικό. 670 αστυνομικοί έχουν αποσπαστεί στον Έβρο για να μπορούν να χειριστούν όλες αυτές τις θερμικές κάμερες κ.λπ.
Το 2012 κάνουν το φράχτη. Πάντα όμως μιλούν για παράνομη μετανάστευση. Αυτό ήταν. Παρόλο που ήταν Ιρακινοί, παρόλο που ήταν Αφγανοί. Δεν ενδιαφέρεται πολύ η Ευρώπη, μέχρι το 2015 που πια έρχονται οι Σύροι, τους οποίους αποδέχεται ακόμα και η Γερμανία ως πρόσφυγες. Έρχεται η στιγμή που ακόμα και η κυρία Μέρκελ λέει ότι δεν είναι δυνατό, πρέπει να τους δεχθούμε. Η ελληνική κυβέρνηση συνεχίζει όμως με τον ίδιο τρόπο. Σαν να έχει τους 20.000-30.000 «παράνομους μετανάστες», όπως τους ονόμαζε τότε. Συνεχίζει. Γιατί το κάνει αυτό; Γιατί δεν αφήνει –όχι να ρίξει το φράχτη– γιατί δεν ανοίγει τις εισόδους, έτσι ώστε οι άνθρωποι που έρχονται εδώ να περνούν μετά προς την Ειδομένη και μετά προς τα πάνω; Ισχύει αυτό από τις αρχές Ιουνίου.
Δύο μέρες μετά το δημοψήφισμα, πήρα μια σειρά από τότε στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και της ελληνικής κυβέρνησης. Σε προσωπικό επίπεδο. Λέγοντας ότι η Γερμανία έχει ανοίξει τα σύνορά της, και η Αυστρία, και η Ιταλία, και οι συνάδελφοι εκεί μου λένε ότι καθημερινά φεύγουν από την Ιταλία 1000 άτομα περίπου, τα οποία περνούν και πάνε στη Γερμανία. Ανοίξτε. Αφήστε τον Ελαιώνα και όλα αυτά τα οποία βλέπετε εκεί πέρα. Αφήστε να προχωρήσει ο κόσμος.
Πώς φτάσαμε στην Ειδομένη
Αλλά εμείς τι κάναμε; Συνεχίζαμε να λέμε δεν περνάει κανείς από τον Έβρο. Που είναι 4,5 ώρες από την Ειδομένη με το λεωφορείο. Αλλά έπρεπε να έρθουν από τα νησιά. Να πνιγούν. Κι όποιοι επιβιώσουν, να μείνουν κατά μέσο όρο –σύμφωνα με αυτά που λέει η κυβέρνηση– 15 μέρες στην Ελλάδα. Αλλά με 10.000 ανθρώπους που περνούσαν κάθε μέρα, αν περνούσαν από τον Έβρο θα έμεναν γύρω στις 5-8 ώρες στην Ελλάδα. Αλλά με τους 10.000 που περνούσαν κάθε μέρα, στις 15 μέρες έφταναν τους 150.000 οι άνθρωποι που ήταν εδώ. Δημιουργώντας όλη αυτή την αίσθηση ότι δεχόμαστε μια εισβολή... Ενώ αλλιώς θα ήταν ένα πέρασμα μονάχα.
Όταν ξαφνικά η ΠΓΔΜ δήλωσε (στα τέλη Νοεμβρίου) ότι εμείς δεν θα δεχόμαστε παρά μονάχα Σύρους, Ιρακινούς και Αφγανούς, τότε σωστά ο αρμόδιος υπουργός της κυβέρνησης κ. Μουζάλας δήλωσε και δημοσίως και προς τη διεθνή κοινότητα ότι αυτό που κάνουν αποτελεί κατάφωρη παραβίαση της Σύμβασης της Γενεύης, γιατί ο κάθε άνθρωπος έχει το δικαίωμα ως άτομο –και όχι ως ολόκληρη κοινότητα– να εμφανίζεται και να ζητάει. 
Ύστερα από 4 μέρες είχε έρθει η Frontex και υπήρχε με αυτήν μια συζήτηση. Μπορείτε να φανταστείτε τι ακριβώς ειπώθηκε εκεί πέρα; Ειπώθηκε ότι μα αυτοί (ΠΓΔΜ) σας ζητούν να κρατάτε 7,5% των ανθρώπων που έρχονται και να μη φτάνουν στα σύνορα (τόσοι ήταν οι υπόλοιποι εκτός Ιράκ, Συρίας, Αφγανιστάν). Εσείς ζητήσατε και έχετε από την Τουρκία το 100%. Με ποια λογική λοιπόν λέτε ότι η ΠΓΔΜ παραβιάζει τη Σύμβαση της Γενεύης και όχι εσείς που το κάνετε στο 100%; Η κυβέρνηση μετά είπε, ναι, βεβαίως... Αυτή ήταν η Ειδομένη. 
Ονόμασα όλο αυτό που συμβαίνει από το 1999, ουσιαστικά από το 1997, ότι οι πλούσιες χώρες ξεκίνησαν έναν πόλεμο κατά των φτωχών. Και συμπλήρωσα αργότερα σε ένα κείμενό μου «έναν πόλεμο κατά των φτωχών και των προσφύγων». Αυτό είναι. Σε αυτόν τον πόλεμο λοιπόν κατά των φτωχών και των προσφύγων, οι δικές μας κυβερνήσεις, από το 2011 μέχρι σήμερα, αλλά και πιο πριν ακόμα, είναι εκείνες που πήγαν με την πλευρά των πλουσίων και κάνουν πόλεμο κατά των φτωχών. [...]
Αισιοδοξία λόγω της αλληλεγγύης
Ένα πράγμα είναι όμως εκείνο που μας δίνει όχι απλώς μια μικρή αισιοδοξία, αλλά μας λέει ότι είναι σίγουρο πως σε αυτήν τη μάχη τουλάχιστον στη δική μας χώρα θα κερδίσουμε. Και ποιο είναι αυτό; Είναι αυτό το οποίο δεν μπορούσαν να φανταστούν πολλοί. 
Ο κ. Μουζάλας (πριν γίνει υπουργός) κάποια στιγμή πηγαίνοντας προς το Κομπάνι, πριν φτάσει και όντας ακόμα σε ένα χωριό στην Τουρκία, είπε ότι από αυτό το χωριό πέρασαν 20.000 άτομα και κανείς δεν διαμαρτυρήθηκε. Αν αυτοί περνούσαν από το Διδυμότειχο θα γινόταν ολόκληρη φασαρία. Δεν το γνωρίζει το Διδυμότειχο, δεν γνωρίζει πόσο φιλόξενοι μπορεί να είναι οι άνθρωποι εκεί.
Λοιπόν πέρασαν πλέον 810.000 άτομα από την Ειδομένη. Όπου υπήρχε και βουλευτής της Χρυσής Αυγής ο οποίος εξαφανίστηκε από παντού. Γιατί αυτό που είχαμε ως χώρα ήταν το εξής: Μια κυβέρνηση η οποία ήταν στην πρωτοπορία στο να κλείνει σύνορα και να γίνεται πρότυπο για όλες τις υπόλοιπες χώρες (και οι προηγούμενες, και η τωρινή που ακολουθεί την πολιτική του κ. Καμμένου). Και ταυτόχρονα ζήσαμε μια χώρα όπου δόθηκαν στους πρόσφυγες 36.650.000 μερίδες φαγητό. Μαγειρεμένο φαγητό. Από αυτό λοιπόν, 505.000 μερίδες φαγητό δόθηκαν από το στρατό, όπως δήλωσε η κυβέρνηση. Υπολογίσαμε 2% έως 5% το πολύ να έδωσαν οι ΜΚΟ. Όλα τα υπόλοιπα ήταν από την αυθόρμητη συμπαράσταση των ανθρώπων παντού. 
Σε αυτό μπορούμε να στηριχτούμε. Και αυτό το πράγμα, δηλαδή ότι έχουμε τόσο κόσμο που κινείται, που συμπαραστέκεται κ.λπ. παρά την εχθρική στάση της κυβέρνησης, μετά τη δήλωση Μουζάλα στις 18 Νοεμβρίου ότι εντάξει, αυτά έγιναν στην αρχή αλλά τώρα «επανακτούμε» το κράτος. Από ποιον; Από τους εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους οι οποίοι συμπαραστεκόταν. Ε, λοιπόν, αυτό αν θέλετε να το επανακτήσετε δεν το επανακτάτε. Θα το κρατήσουμε γιατί σε αυτό μπορεί να στηριχτεί η χώρα, αν θέλει να στηριχτεί η κυβέρνηση θα ήταν πάρα πολύ καλό. Αλλά θέλει δεν θέλει, αυτοί οι άνθρωποι θα είναι στο δρόμο και δεν θα επιτρέψουν να κερδίσει η απανθρωπιά. Κέρδισε η ανθρωπιά και διάφορους οι οποίοι θα ήθελαν να χρησιμοποιήσουν το Προσφυγικό για να φέρουν ακροδεξιές απόψεις στο κέντρο της πολιτικής ζωής.