Φύλλο Νο 357 (30 Μάρτη 2016)

Η συμφωνία ΕΕ-Τουρκίας για το προσφυγικό, μια συμφωνία με την οποία διαφωνεί ο ΟΗΕ και πολλές ακόμα διεθνείς οργανώσεις, δημιουργεί πολλαπλές εστίες εξαίρεσης. Όπως έχουμε σημειώσει και παλαιότερα, οι καταστάσεις εξαίρεσης τείνουν να παγιώνονται και να γενικεύονται. Αν ανεχτούμε την κατάφωρη παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Ειδομένη, στη Ριτσώνα, στο Κουτσόχερο, στην Κατσικά, στη συντριπτική πλειοψηφία των «χώρων υποδοχής», κινδυνεύουμε να περάσουμε στον περαιτέρω περιορισμό και των δικών μας δημοκρατικών, ατομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων. Ισχύει βεβαίως και το αντίστροφο: Ό,τι κερδίζουμε για τους πρόσφυγες και τους μετανάστες αποτελεί κατάκτηση για όλους μας.

Υστερα από το καθοριστικό τρίμηνο ανάμεσα στο δημοψήφισμα του Ιουλίου και τις εκλογές του Σεπτεμβρίου 2015, φτάνουμε ξανά σε έναν αποφασιστικό σταθμό των εξελίξεων. Ό,τι στους μετεκλογικούς μήνες ωριμάζει στην ελληνική κοινωνία αλλά και στο πολιτικό σύστημα, μέσα από κρυφές ή φανερές διαδρομές, έρχεται η ώρα να εκδηλωθεί.

Σ ε άλλη περίπτωση θα μπορούσαμε να καταφύγουμε στην κοινοτοπία ότι οι βομβιστικές επιθέσεις στις Βρυξέλλες αποτελούν «θείο δώρο» για την ευρωπαϊκή ελίτ, που θα ήθελε με εργαλείο το φόβο να επιταχύνει τις διεργασίες της στρατιωτικής και αστυνομικής ολοκλήρωσης της ΕΕ, δίπλα στις λοιπές εκκρεμείς «ολοκληρώσεις» της.

Όταν η καπιταλιστική Ευρώπη συγκλονίζεται από τις πολιτικές –και όχι μόνο– συνέπειες του προσφυγικού ρεύματος, όταν στο κλίμα που διαμορφώνεται, το δημοψήφισμα του Ιουνίου για την παραμονή ή όχι της Μ. Βρετανίας στην ΕΕ ορθώνεται ως μείζων απειλή, τότε υπάρχουν πολλοί λόγοι που εξηγούν γιατί ξαφνικά ο Σόιμπλε «πιστεύει στον Τσίπρα». Ωστόσο, η προπαγάνδα –όχι μόνο της κυβέρνησης αλλά ακόμη και εχθρικών σε αυτήν ΜΜΕ– ότι η αξιολόγηση του ελληνικού προγράμματος λιτότητας θα διεκπεραιωθεί χωρίς μεγάλους κραδασμούς είναι πολύ αισιόδοξη. Το «παιχνίδι» είναι τουλάχιστον αμφίρροπο, καθώς παραμένουν ενεργοί ισχυροί αστάθμητοι παράγοντες.

ΔΕΙΞΕ ΜΟΥ ΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΣΟΥ... Τις προοπτικές περαιτέρω συνεργασίας της Ελλάδας με το Ισραήλ σε πολιτικό, στρατιωτικό, ενεργειακό και επενδυτικό πεδίο ανέπτυξε ο Πάνος Καμμένος μιλώντας σε φόρουμ του ετήσιου συνεδρίου της Αμερικανοϊσραηλινής Επιτροπής (AIPAC) στην Ουάσινγκτον. Το American Israel Public Affairs είναι ένα σκληροπυρηνικό σιωνιστικό λόμπι με περισσότερα από 100.000 μέλη και μια «τεράστια δεξαμενή δωρητών», που υποστηρίζει την πολιτική του κράτους του Ισραήλ στο Κογκρέσο των ΗΠΑ. Έχει κατηγορηθεί για συμμαχία με το ακροδεξιό Λικούντ του Ισραήλ και έχει σοβαρή επιρροή τόσο στους Ρεπουμπλικάνους όσο και στους Δημοκρατικούς. Στο συνέδριο, στο οποίο συμμετείχαν 13.000 αντιπρόσωποι αμερικανοεβραϊκών οργανώσεων, μίλησαν ακόμα ο αντιπρόεδρος των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν, η υποψήφια των δημοκρατικών Χίλαρι Κλίντον και οι τρεις ρεπουμπλικάνοι υποψήφιοι, καθώς και –μέσω δορυφόρου– ο πρωθυπουργός του Ισραήλ Μπενιαμίν Νετανιάχου. Τις ίδιες ακριβώς μέρες που εκδηλώθηκαν οι κυβερνητικοί κλυδωνισμοί με αφορμή το θέμα Μουζάλα, ο εθνικιστής Καμμένος «έκλεινε δουλειές» στις ΗΠΑ και έκανε επίδειξη των ισχυρών φίλων του. Έτσι απέδειξε πόσο πολύτιμος είναι για τη στρατηγική που έχει επιλέξει η κυβέρνηση Τσίπρα στην εξωτερική πολιτική: ακόμα πιο στενή συμμαχία με τους σφαγείς του παλαιστινιακού λαού με βάση τον άξονα «Ελλάδα-Κύπρος-Ισραήλ» και υποστήριξη των συμφερόντων του δυτικού ιμπεριαλισμού στο επικίνδυνο γεωπολιτικό παιχνίδι στη ΝΑ Μεσόγειο.

Το σενάριο της δημιουργίας κόμματος στα δεξιά της Νέας Δημοκρατίας φαίνεται ότι παίρνει σάρκα και οστά. Ο Καρατζαφέρης, ο Μπαλτάκος και διάφοροι άλλοι εκπρόσωποι του συρφετού της «εθνικοφροσύνης», όπως υποστηρίζουν, είναι έτοιμοι να ιδρύσουν τον «ΣΥΡΙΖΑ της (ακρο)Δεξιάς με συνιστώσες».

Σκανδαλολογία, ιστορίες εκβιασμών, δικαστές, τραπεζίτες, δημοσιογράφοι και πολιτικά πρόσωπα σε ένα απίστευτο κουβάρι, ως επίφαση αποκαλυπτικής είδησης: Ο ΔΟΛ και η κόντρα με τον μεγαλοεκδότη Ψυχάρη. Τα δάνεια του Mega και των άλλων ΜΜΕ. Οι υποκριτικές φωνές της αντιπολίτευσης για την παρέμβαση Παπαγγελόπουλου στην εισαγγελέα Καστάνη. Οι σχέσεις Βενιζέλου-Βγενόπουλου. Οι συνομιλίες του Κουμουτσάκου με τον Μουσσά (μέλος της ομάδας των εκβιαστών-δημοσιογράφων). Οι λίστες της φοροδιαφυγής, ο Παπασταύρου και η Siemens. Πρωτοσέλιδα εφημερίδων και δελτία στην υπηρεσία των εντυπώσεων. Πτυχές της ίδιας συστημικής σήψης που κατακλύζει τη δημόσια συζήτηση και γίνεται ακόμα πιο «δυσώδης» μέσα στην όξυνση της κρίσης.

Μετά την επίθεση στο «Σαρλί Εμπντό», καλούμασταν όλοι να δηλώσουμε πως «είμαστε Σαρλί». Μετά την επίθεση στο Παρίσι, κληθήκαμε όλοι να «προσευχόμαστε για τη Γαλλία». Σήμερα καλούμαστε να δηλώσουμε πως «είμαστε όλοι Βέλγοι».

Η ΛΑΕ προχωράει προς την πρώτη (την ιδρυτική) Πανελλαδική Συνδιάσκεψή της. Οφείλει να οργανώσει μια ουσιαστική συζήτηση για το πρόγραμμα, για το «καταστατικό» (ή, πιο ευέλικτα, για τους αναγκαίους οργανωτικούς κανόνες λειτουργίας της), για το σχέδιο δράσης της, μέσα σε μια περίοδο βαθιάς κοινωνικής και πολιτικής κρίσης.

Περιπλανώμενοι εκπαιδευτικοί στα Ιωάννινα: Το υπουργείο Παιδείας, μιας και δεν μπορεί να δώσει λύσεις στα προβλήματα της εκπαίδευσης, έχει βαλθεί να ταλαιπωρεί με το χειρότερο τρόπο εκπαιδευτικούς και μαθητές. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα στο νομό Ιωαννίνων, όπου καθηγητές που εργάζονται σε 2 και 3 σχολεία, με απόφαση του υπουργείου Παιδείας υποχρεώνονται να διδάξουν στα δημόσια ΙΕΚ, δομή που είναι εκτός της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, ώστε να καλυφθούν τα μεγάλα κενά που υπάρχουν σε αυτά.
Είναι μια απόφαση που σωστά καταγγέλλει η ΕΛΜΕ Ιωαννίνων ότι, μαζί με το έγγραφο του υπουργείου για αναζήτηση πλεοναζουσών ωρών διδασκαλίας, οδηγεί σε περαιτέρω ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων των καθηγητών, ολοκληρώνοντας τη μετατροπή τους σε περιπλανώμενους εκπαιδευτικούς. Η κοροϊδία από τη μεριά της κυβέρνησης είναι τέτοια, που ούτε τους αρμόδιους να εφαρμόσουν τις αποφάσεις της δεν ενημερώνει εγκαίρως. Λίγες μέρες πριν από τη σχετική απόφαση η περιφερειακή διευθύντρια δήλωνε ότι δεν πρόκειται να γίνει καμία ανάλογη «αναζήτηση», ούτε να προχωρήσει η «αναμόρφωση» των ωρολογίων προγραμμάτων των σχολείων.
Με την απόφαση αυτή φανερώνεται και η απάτη της κυβέρνησης που, για να εξοικονομήσει ακόμη κι ένα σεντς παραπάνω για τους δανειστές, έβαλε τους άνεργους εκπαιδευτικούς να πληρώσουν 120 ευρώ για να πιστοποιηθούν ως εκπαιδευτές ενηλίκων και να μπορούν να διδάσκουν στα ΙΕΚ, αλλά τελικά δεν τους προσλαμβάνει να καλύψουν τα κενά εκεί.

Με τις εκλογές για την ανάδειξη νέας διοίκησης, ολοκληρώθηκε την Κυριακή 20 Μάρτη στη Ρόδο το 36ο Συνέδριο της ΓΣΕΕ. Μένοντας πολύ μακριά, όπως αναμενόταν, από τις ανάγκες των εργατών και των εκατοντάδων χιλιάδων ανέργων, μένοντας πολύ μακριά από τη συζήτηση για την ανάγκη πάλης ενάντια στο τρίτο μνημόνιο.

Το Σάββατο 19 Μάρτη, χιλιάδες άνθρωποι σε πολλές πόλεις της Ελλάδας και της Ευρώπης κατέβηκαν στους δρόμους ενώνοντας τη φωνή τους με τους πρόσφυγες και τους μετανάστες, διεκδικώντας ανοιχτά σύνορα και ανθρώπινη υποδοχή στην Ευρώπη για τα θύματα του πολέμου και της φτώχειας.

Αποσπάσματα από την ομιλία του Γιώργου Τσιάκαλου στην εκδήλωση της Κίνησης «Απελάστε το Ρατσισμό» στην Καισαριανή (15/3) με θέμα «Αλληλεγγύη σε πρόσφυγες και μετανάστες - Έξω το ΝΑΤΟ από το Αιγαίο»

Όταν στις 21/3 νέοι και νέες από την πρωτοβουλία ενάντια στο ασφαλιστικό Block It μαζί με κατοίκους από την Επιτροπή Αγώνα Ζωγράφου θέλησαν να παρέμβουν σε εκδήλωση της τοπικής οργάνωσης του ΣΥΡΙΖΑ με ομιλητή το Νίκο Παππά, η απάντηση του κυβερνώντος κόμματος ήταν η βίαιη απομάκρυνση των «ενοχλητικών» με ΜΑΤ και χημικά, συνεχίζοντας την επόμενη μέρα με ανακοίνωση καταδίκης αυτών των αντιδημοκρατικών(!) πρακτικών και φυσικά της ΛΑΕ, που κρύβεται πίσω από κάθε προσπάθεια υπονόμευσης της μακροημέρευσης της αριστερής κυβέρνησης.

Πάτρα: Η πλειοψηφία των φοιτητικών συλλόγων της Πάτρας συμμετείχε στο αντιρατσιστικό συλλαλητήριο το Σάββατο 19/3, έχοντας το μεγαλύτερο μπλοκ στη διαδήλωση που διοργανωνόταν στα πλαίσια της παγκόσμιας ημέρας κατά του ρατσισμού. Η ΑΡΕΝ μηχανολόγων διοργάνωσε ανοιχτή συζήτηση στη σχολή με το ίδιο θέμα, την Πέμπτη 17/03. Πολύ πετυχημένη εκδήλωση διοργάνωσε στις 23/3 ο σύλλογος θεατρικών σπουδών, με θέμα «Υπαρκτός σεξισμός και παθολογική ομοφοβία».

Στη Γαλλία, μια μεταρρύθμιση του Ολάντ που γκρεμίζει κάθε εργασιακή ασφάλεια για τις νέες γενιές, έχει προκαλέσει έναν μαζικό ξεσηκωμό της νεολαίας, που συμπαρασύρει και τα συνδικάτα. Εν μέσω καταλήψεων, μαχητικών διαδηλώσεων και «ημερών δράσης» από τις εργατικές συνομοσπονδίες, το 58% της κοινής γνώμης πιστεύει ότι το κίνημα θα είναι τόσο μαζικό όσο ένα αντίστοιχο, που –κατά διαβολική σύμπτωση– αυτές τις μέρες έχει την επέτειο των 10 χρόνων από τη νίκη του…

Πολλοί σύντροφοι αναφέρονται στο σύνθημα του Τσε Γκεβάρα «Πατρίδα ή θάνατος!» (Patria o muerte) για να αναβιώσουν μια κάποια πατριωτική παράδοση μέσα στην Αριστερά. Ξεχνούν όμως να αναρωτηθούν σε ποια πατρίδα αναφερόταν ο Τσε; Στην Αργεντινή, όπου γεννήθηκε; Στην Κούβα, όπου νίκησε; Στη Βολιβία, όπου πέθανε; Στην Αγκόλα ή στο Κονγκό, όπου επίσης πάλεψε; Ξεχνούν επίσης ότι ο Τσε καλούσε όλες αυτές τις «πατρίδες» του όχι ασφαλώς να στραφούν η μία εναντίον της άλλης, αλλά να μετατραπούν σε «ένα, δύο, τρία… πολλά Βιετνάμ», ώστε να γίνει εφικτή η αντίσταση στον ιμπεριαλισμό. Αυτή η αυθεντικά ριζοσπαστική αντίληψη, που μαζικοποιήθηκε στα 1960-1970, άλλαξε βαθιά τη Λατινική Αμερική, μια περιοχή με ισχυρές παραδόσεις του δεξιού και «αριστερού» εθνικισμού, ενισχύοντας τις ιδέες της κοινότητας των συμφερόντων των λαϊκών δυνάμεων, τις ιδέες της «λατινοαμερικανικότητας»…

Οι μαθητές του 60ού Γενικού Λυκείου Ιλίου έστειλαν από την αυλή του σχολείου τους το δικό τους μήνυμα στους ξεριζωμένους του πολέμου. Τα παιδιά σχημάτισαν με τις τσάντες τους τη φράση «Welcome refugees» (Καλώς ήρθατε πρόσφυγες) και φωτογραφήθηκαν κρατώντας στα χέρια τους ένα πανό που έγραφε «Οι παππούδες μας πρόσφυγες. Οι γονείς μας μετανάστες. Εμείς ρατσιστές;», στέλνοντας με αυτό τον τρόπο το δικό τους μήνυμα αλληλεγγύης.

Με τις ψηφοφορίες να έχουν ολοκληρωθεί σε 33 από τις 50 Πολιτείες των ΗΠΑ, ο Ντόναλντ Τραμπ διατηρεί με άνεση την πρώτη θέση στην κούρσα για το χρίσμα των Ρεπουμπλικάνων στις προεδρικές εκλογές. Έχει εξασφαλίσει τη στήριξη 752 συνέδρων και χρειάζεται άλλους 485 (από τους 944 διαθέσιμους) για να αποφύγει μάχη στο κομματικό συνέδριο του Ιούνη. Δείχνει δύσκολο, αλλά όχι ακατόρθωτο. Και ενώ όλες οι προσπάθειες της ηγεσίας των Ρεπουμπλικάνων εστιάζονται πλέον στη διεξαγωγή αυτής της μάχης, το πιθανότερο είναι πως θα είναι δύσκολο να την κερδίσουν, αν ο Τραμπ μπει σε αυτήν –όχι με την απόλυτη πλειοψηφία, αλλά με τον «αέρα» της αδιαφιλονίκητης πρωτοκαθεδρίας.

Λιβύη: Ελάχιστα χρόνια μετά την νατοϊκή επέμβαση στη Λιβύη, για να βοηθηθούν οι αντικαθεστωτικοί να ανατρέψουν τον Μουαμάρ Καντάφι, το ΝΑΤΟ συζητά για την ανάγκη μιας... νέας επέμβασης. Οι στόχοι ήταν να εξασφαλιστεί μια φιλοδυτική κυβέρνηση μετά την ανατροπή του δικτάτορα και να μπει χέρι στα πετρέλαια. Σήμερα η φιλοδυτική κυβέρνηση ελέγχει μόνο το Τομπρούκ και ανταγωνίζεται την ισλαμική κυβέρνηση της Τρίπολης, η Σύρτη είναι στα χέρια του Ισλαμικού Κράτους και η παραγωγή πετρελαίου έχει βυθιστεί...

Λίγες μόνο μέρες κράτησαν τα πανηγύρια της κυπριακής κυβέρνησης για τη δήθεν έξοδο από το μνημόνιο. Η πρωτοφανής –για τα δεδομένα του νησιού– απεργία των νοσηλευτών στα δημόσια νοσοκομεία έχει προκαλέσει τρομερό εκνευρισμό στην κυβέρνηση και στα συστημικα ΜΜΕ. Όχι μόνο ξέσπασε σε μια περίοδο που φαινόταν να μην υπάρχει καμία αντίσταση στην επιβολή σκληρής λιτότητας αλλά και η αντοχή της είναι εντυπωσιακή. Από τις 15 Μάρτη οι νοσηλευτές και νοσηλεύτριες μέλη της ΠΑΣΥΝΟ, του μεγαλύτερου σωματείου νοσηλευτών παγκύπρια, έχουν κατέβει σε απεργία κόντρα σε θεούς και δαίμονες: αψηφώντας τους εκβιασμούς της κυβέρνησης, παραμερίζοντας τη συμβιβαστική στάση των συνδικαλιστικών ηγεσιών αλλά και αντιμετωπίζοντας την απειλή του κοινωνικού αυτοματισμού –αφού οι συκοφαντίες εναντίον τους δίνουν και παίρνουν.

Εικοσιτετράωρη απεργία πραγματοποιεί την Πέμπτη 7 Απρίλη η ΑΔΕΔΥ. Η συνομοσπονδία των δημοσίων υπαλλήλων είναι αλήθεια ότι με επιμονή κυρίως των συνδικαλιστών του ΜΕΤΑ είχε προσπαθήσει πότε με συσκέψεις με επιστημονικούς και επαγγελματικούς φορείς και πότε με συσκέψεις ομοσπονδιών να δώσει συνέχεια στη μεγαλειώδη γενική απεργία της 4ης Φλεβάρη. Στη γενική απεργία που είχε καταφέρει να ενώσει όλους τους εργαζόμενους σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, τους συνταξιούχους, τους άνεργους, τους αυτοαπασχολούμενους και τους αγρότες, δείχνοντας ότι με ενότητα και γενικευμένο ξεσηκωμό μπορεί να στριμωχτεί η κυβέρνηση.

Η γαλλική κοινωνία ζει ένα μεγάλο ξεσηκωμό. Η κυβέρνηση Ολάντ ένιωσε αρκετά ισχυρή για να ανακοινώσει το ξήλωμα όλου του «Εργατικού Κώδικα» και των βασικότερων εργατικών κατακτήσεων, με αποτέλεσμα να ανοίξει το καπάκι της λαϊκής οργής, που ξεχείλισε σε εκατοντάδες γαλλικές πόλεις.