ΔΕΙΞΕ ΜΟΥ ΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΣΟΥ... Τις προοπτικές περαιτέρω συνεργασίας της Ελλάδας με το Ισραήλ σε πολιτικό, στρατιωτικό, ενεργειακό και επενδυτικό πεδίο ανέπτυξε ο Πάνος Καμμένος μιλώντας σε φόρουμ του ετήσιου συνεδρίου της Αμερικανοϊσραηλινής Επιτροπής (AIPAC) στην Ουάσινγκτον. Το American Israel Public Affairs είναι ένα σκληροπυρηνικό σιωνιστικό λόμπι με περισσότερα από 100.000 μέλη και μια «τεράστια δεξαμενή δωρητών», που υποστηρίζει την πολιτική του κράτους του Ισραήλ στο Κογκρέσο των ΗΠΑ. Έχει κατηγορηθεί για συμμαχία με το ακροδεξιό Λικούντ του Ισραήλ και έχει σοβαρή επιρροή τόσο στους Ρεπουμπλικάνους όσο και στους Δημοκρατικούς. Στο συνέδριο, στο οποίο συμμετείχαν 13.000 αντιπρόσωποι αμερικανοεβραϊκών οργανώσεων, μίλησαν ακόμα ο αντιπρόεδρος των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν, η υποψήφια των δημοκρατικών Χίλαρι Κλίντον και οι τρεις ρεπουμπλικάνοι υποψήφιοι, καθώς και –μέσω δορυφόρου– ο πρωθυπουργός του Ισραήλ Μπενιαμίν Νετανιάχου. Τις ίδιες ακριβώς μέρες που εκδηλώθηκαν οι κυβερνητικοί κλυδωνισμοί με αφορμή το θέμα Μουζάλα, ο εθνικιστής Καμμένος «έκλεινε δουλειές» στις ΗΠΑ και έκανε επίδειξη των ισχυρών φίλων του. Έτσι απέδειξε πόσο πολύτιμος είναι για τη στρατηγική που έχει επιλέξει η κυβέρνηση Τσίπρα στην εξωτερική πολιτική: ακόμα πιο στενή συμμαχία με τους σφαγείς του παλαιστινιακού λαού με βάση τον άξονα «Ελλάδα-Κύπρος-Ισραήλ» και υποστήριξη των συμφερόντων του δυτικού ιμπεριαλισμού στο επικίνδυνο γεωπολιτικό παιχνίδι στη ΝΑ Μεσόγειο.
ΤΗΣ «ΚΕΝΤΡΟΑΡΙΣΤΕΡΑΣ»
Συνεχίζονται οι ζυμώσεις για την ανασύνθεση του λεγόμενου «μεσαίου χώρου», χωρίς όμως για την ώρα κάποια ουσιαστική πρόοδο. Η επικεφαλής της «Δημοκρατικής Συμπαράταξης» (ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ) Φ. Γεννηματά έστειλε κοινή επιστολή στον Θεοδωράκη (Ποτάμι) και τον ΓΑΠ (ΚΙΔΗΣΟ) ζητώντας συνάντηση για τη συγκρότηση «πολιτικής συμμαχίας όλων των δυνάμεων του ριζοσπαστικού Κέντρου, του δημοκρατικού Σοσιαλισμού, της ευρωπαϊκής Σοσιαλδημοκρατίας, της ανανεωτικής Αριστεράς και της πολιτικής Οικολογίας». Ο επικεφαλής του Ποταμιού δεν δέχεται τη συνένωση «από τα πάνω», ενώ απέκλεισε κατηγορηματικά από αυτή την προσπάθεια τον ΣΥΡΙΖΑ, τον Λεβέντη και τους ΑΝΕΛ, λέγοντας χαρακτηριστικά ότι «αυτή η συμμαχία δεν μπορεί να συμπεριλαμβάνει τις αντιμεταρρυθμιστικές δυνάμεις». Αντίθετα, θετικός φάνηκε σε μια τέτοια προοπτική ο ΓΑΠ, επισημαίνοντας όμως πως «νομοτελειακά, δεν θα πρέπει να αποκλεισθεί από αυτόν το διάλογο και ο ΣΥΡΙΖΑ». Η πρόσφατη διπλή παρουσία του Α. Τσίπρα στις συνόδους των Ευρωπαίων Σοσιαλιστών, μία στο Παρίσι, που διοργάνωσε ο Φ. Ολάντ, και μία στις Βρυξέλλες, του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος, αυξάνει την πίεση στα υπολείμματα της «Κεντροαριστεράς», που ασφυκτιούν με τη μετατόπιση του ΣΥΡΙΖΑ προς το Κέντρο. Η Φώφη επιμένει στο σχηματισμό κυβέρνησης «εθνικής ενότητας», όμως δεν κρύβει τη δυσφορία της για το ενδεχόμενο ένταξης του ΣΥΡΙΖΑ στη σοσιαλφιλελεύθερη ευρωπαϊκή οικογένεια, υποστηρίζοντας ότι «ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει καμία σχέση με την Κεντροαριστερά». Τον δικό της πόλο τρέχει να συγκροτήσει, ώστε να διαπραγματευτεί από καλύτερη θέση τη συμμετοχή του ΠΑΣΟΚ στην κυβερνητική πλειοψηφία (σε περίπτωση που χρειαστεί να αντικαταστήσει τον Καμμένο) και όχι να γίνει απλά δεκανίκι του Τσίπρα, όπως θα ήθελαν οι ομογάλακτοί της στην ΕΕ.
ΤΑ ΜΝΗΜΟΝΙΑ ΠΕΤΥΧΑΝ
Τα φετινά στοιχεία της έκθεσης του ΙΝΕ-ΓΣΕΕ είναι αποκαλυπτικά των αντεργατικών ανατροπών που έγιναν στα χρόνια της μνημονιακής λεηλασίας. Στον ιδιωτικό τομέα, ένας στους δύο μισθωτούς λαμβάνει καθαρά κάτω από 800 ευρώ (14,5% μέχρι 499 ευρώ, 22% μεταξύ 500-699 ευρώ και 13,5% μεταξύ 700 και 800 ευρώ). Παράλληλα, αξιοσημείωτη είναι και η πτώση της αγοραστικής δύναμης του κατώτατου μισθού καθώς την περίοδο 2010-2015 μειώθηκε κατά 24,7%. Περίπου 1.200.000 εργαζόμενοι αμείβονται με καθυστέρηση από 3 έως και 12 μήνες, ενώ διαδεδομένο είναι πλέον το φαινόμενο της πληρωμής σε είδος. Σχεδόν μισό εκατομμύριο είναι οι υποαπασχολούμενοι, μέχρι 4 ώρες επισήμως την ημέρα με τις μισές αποδοχές. Άλλοι 1,5 - 2 εκατ. αναγκάζονται να δουλέψουν αμειβόμενοι με «μαύρα». Το 2015 οι Επιχειρησιακές Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας επικρατούν σχεδόν καθολικά, αντιπροσωπεύοντας το 94% του συνόλου των συλλογικών συμβάσεων, ενώ οι προσλήψεις με ευέλικτες μορφές εργασίας αντιστοιχούν στο 55%. Το 48% των νοικοκυριών διαβιούν κάτω από το όριο της φτώχειας, ενώ το 20,9% αδυνατεί να καλύψει βασικές ανάγκες, ποσοστό που αυξάνεται στο 43,4% για τους ανέργους. Τζάμπα «θρηνούν» οι απολογητές του συστήματος για την «αποτυχία» των μνημονίων και το δήθεν «λάθος πρόγραμμα». Μια χαρά εκπληρώθηκαν οι πιο ανομολόγητοι στόχοι της άρχουσας τάξης, που φόρτωσε την κρίση στους εργαζόμενους, τους άνεργους και τους συνταξιούχους και μετέτρεψε την αγορά εργασίας σε ερειπιώνα χωρίς δικαιώματα.