Η «Εργατική Αριστερά» γιορτάζει τα 15 χρόνια κυκλοφορίας της. Μιας δεκαπενταετίας που στην αυγή της χρωματίστηκε από το αντιπαγκοσμιοποιητικό κίνημα, τη Γένοβα, το Κοινωνικό Φόρουμ και τα πρώτα βήματα των δύσκολων ενωτικών εγχειρημάτων της Αριστεράς και φτάνει μέχρι τις μέρες μας, τις μέρες της καπιταλιστικής κρίσης, των μνημονίων και της αντίστασης.
Σε όλη αυτή τη διαδρομή, με τις προκλήσεις και τις απαιτήσεις της, η «Εργατική Αριστερά» προσπάθησε να αναδείξει τους αγώνες σε συνδυασμό με τις αναγκαίες πολιτικές απαντήσεις. Με φόντο τον ορίζοντα του Σοσιαλισμού, της ιστορικής δικαίωσης της πάλης για μια άλλη κοινωνία.
Συγχρόνως, μέσα σε αυτή τη διαδρομή, η «Εργατική Αριστερά» προσπάθησε να ανανεωθεί αισθητικά και σελιδοποιητικά, διαμορφώνοντας τελικά την εφημερίδα της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς που κρατάτε στα χέρια σας.
Παράλληλα με την κεντρική Γιορτή που έχει προγραμματιστεί για την Κυριακή 24 Απρίλη, φιλοξενούμε σε αυτό το φύλλο δηλώσεις συντρόφων και συντροφισσών, φίλων και συναγωνιστών, γι’ αυτή τη δύσκολη και απαιτητική αλλά και γόνιμη δεκαπενταετή διαδρομή.
Η Γιορτή θα ξεκινήσει στη 1 μμ το μεσημέρι και θα φιλοξενηθεί στον πολιτιστικό πολυχώρο «Μάνος Λοΐζος» της Νίκαιας (Θηβών 245). Θα υπάρχει ζωντανή μουσική, σπιτικό φαγητό και ποτό. Θα υπάρχει επίσης χώρος με έκθεση βιβλίου, ενώ θα διοργανωθεί λαχειοφόρος αγορά, με βασικό δώρο ένα ταξίδι αξίας 400 ευρώ που προσφέρει το τουριστικό γραφείο Kritsia Travel.
Σας περιμένουμε για να γιορτάσουμε μαζί, να διασκεδάσουμε και να ευχηθούμε όλοι μαζί χρόνια πολλά, με μαζικούς αγώνες και ανατροπή των μνημονίων, της λιτότητας, των ρατσιστικών διακρίσεων.
Η «Εργατική Αριστερά» έχει βάλει τη σφραγίδα της στην ιδεολογική και πολιτική πάλη ενάντια στις δυνάμεις του κεφαλαίου και το νεοφιλελευθερισμό, που είναι η μορφή που αναπαράγεται σήμερα ο καπιταλισμός. Επίσης στους αγώνες για την ανατροπή των μνημονίων της λιτότητας, που έχουν επιβληθεί στη χώρα μας από την ΕΕ, την ευρωζώνη και τις αστικές ή τις μεταλλαγμένες «αριστερές» κυβερνήσεις. Στην ανάπτυξη των λαϊκών και εργατικών αγώνων για κοινωνική δικαιοσύνη, αλληλεγγύη και δημοκρατία. Στο διάλογο, κοινή δράση και συνεργασίες αριστερών δυνάμεων.
Εύχομαι να τα χιλιάσετε, ώστε να συνεχίσετε να συμβάλλετε στην ανάπτυξη, συντονισμό και κλιμάκωση των εργατικών και λαϊκών αγώνων για την ανατροπή των μνημονιακών πολιτικών και στη συγκρότηση ενός μεγάλου, αντιπολεμικού, αντιιμπεριαλιστικού, αντιρατσιστικού κινήματος αλληλέγγυου στους πρόσφυγες και μετανάστες.
Επίσης στις προσπάθειες για την ουσιαστική επαναθεμελίωση της Αριστεράς στη χώρα μας μετά τη μνημονιακή μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ και τη συγκρότηση της ΛΑΕ ως ενός μετωπικού σχήματος της ριζοσπαστικής και αντιμνημονιακής Αριστεράς και ως πολιτικού εργαλείου γι’ αυτή την επαναθεμελίωση. Τέλος στη συγκρότηση ενός πολιτικού μετώπου αριστερών και αντιμνημονιακών δυνάμεων με βάση ένα μεταβατικό πρόγραμμα, που θα καταργεί τα μνημόνια, θα διαγράφει το δημόσιο χρέος, θα εθνικοποιεί τις τράπεζες, θα οδηγεί σε παραγωγική ανασυγκρότηση προς όφελος του λαού και όχι των καπιταλιστικών κερδών σε ρήξη με την ευρωζώνη και σύγκρουση με την ΕΕ και θα προωθεί βαθύτερες αλλαγές, με σοσιαλιστικό ορίζοντα. [...]
Δημήτρης Στρατούλης
Τα φετινά γενέθλια της «Εργατικής Αριστεράς» συμπίπτουν με μία περίοδο ακραίας δοκιμασίας για το λαό, τη δημοκρατία, την κοινωνία, τα κινήματα, τα δικαιώματα, τον κόσμο της εργασίας, της ανεργίας, της αριστεράς. Μετά την προδοσία, η αντίσταση, η ανασυγκρότηση δυνάμεων, η ανασκόπηση των γεγονότων, ο αναπροσδιορισμός των στόχων, με βάση αρχές και αξίες που άντεξαν. Μαζί με ανθρώπους που άντεξαν, επέμειναν, δεν υπέκυψαν, διαφύλαξαν τις αρχές και τις αξίες μας αλώβητες, όταν άλλοι ξεπουλούσαν.
Εύχομαι ολόκαρδα χρόνια πολλά στην Εργατική Αριστερά, καλή ευόδωση στον αγώνα για μεταλαμπάδευση ιδεών, σκέψεων, θέσεων, που το σύστημα ευχαρίστως θα εξαφάνιζε. Η έκδοση της εφημερίδας αποτελεί από μόνη της συμβολή σε έναν αγώνα που ακόμη δεν κερδήθηκε, αλλά σίγουρα δεν έχει χαθεί.
Διαφυλάσσω ως πολύτιμη τη συμπόρευση σε κοινούς αγώνες με συντρόφους-ισσες ανιδιοτελείς και ανυπότακτους-ες, ταγμένους-ες στη μάχη ενάντια στο αδυσώπητο σύστημα και τους μηχανισμούς του.
Είμαι βέβαιη ότι και στο μέλλον, από διαφορετικά ίσως μετερίζια, αλλά με κοινές αγωνίες και ακέραιη την συντροφικότητα και την αλληλεγγύη, θα αποκαταστήσουμε όσα άλλοι γκρέμισαν και θα εγγυηθούμε τη διαφύλαξη των αδιαπραγμάτευτων κεκτημένων των λαών και των ανθρώπων.
Ζωή Κωνσταντοπούλου
Με τους συντρόφους και τις συντρόφισσες της ΔΕΑ συναντηθήκαμε στη σύντομη άνοιξη των ευρωπαϊκών και παγκόσμιων αγώνων ενάντια στο νεοφιλελευθερισμό, τον πόλεμο και το ρατσισμό. Στα χρόνια της δημιουργίας και της μαζικής δράσης του Ελληνικού Κοινωνικού Φόρουμ. [...]
Πιστεύω ότι η επιθυμία του «ανήκειν» σε μια κοινότητα, που αποδίδουν οι λέξεις σύντροφος και συντρόφισσα, αφορά αυτό το ωκεάνιο αίσθημα που υπερβαίνει οργανωτικές γραμμές και δεσμεύσεις και παραπέμπει στον ενιαίο κοινό μας κόσμο. Σ’ ένα όραμα σήμερα απραγματοποίητο, αλλά ταυτόχρονα παρόν στις μεγάλες χειρονομίες, όπως η πρόσφατη ταύτισή μας με τους πρόσφυγες.
Η σχέση μου με τους συντρόφους της ΔΕΑ ήταν και θα μείνει ακατάβλητη, ακριβώς γιατί αυτά που συμμεριζόμαστε ανήκουν στη μεγάλη διάρκεια, όπως άλλωστε και το μέλλον.
Η ΔΕΑ έκανε πάντα μαζική προπαγάνδα με την εφημερίδα της, την «Εργατική Αριστερά», καταθέτοντας στα κοινά πεδία τη δική της φωνή για να συμβάλλει και να πείσει. Οριοθετούσε έτσι την ιδιαίτερη πολιτική, ιδεολογική της ταυτότητα που ολοκλήρωνε με εσωτερικές διαδικασίες και στη συνέχεια επικοινωνούσε στον ευρύτερο κοινό χώρο. Η «Εργατική Αριστερά» είναι –επιδιώκει να είναι– ένα έντυπο πληροφόρησης-αντιπληροφόρησης και πολιτικής γραμμής με διακριτό ιδεολογικό στίγμα, που διατηρούν ζωντανό το πείσμα και η αποφασιστικότητα των συντρόφων της ΔΕΑ.
Σήμερα, σε μια μακριά περίοδο οπισθοχώρησης της Αριστεράς στην όποια εκδοχή της, χρειάζεται πιστεύω να στοχαστούμε κριτικά το παρελθόν μας για να επινοήσουμε το μέλλον. Σ’ αυτή τη διαδρομή θα χρειαστεί ν’ αποχωριστούμε προηγούμενες μορφές και τρόπους πρακτικής, ώστε να προσδώσουμε την αυθεντικότητα που αρμόζει στην επαναθεμελίωση της Αριστεράς.
Ευχαριστώ θερμά την «Εργατική Αριστερά» για όσα κέρδισα από την έκδοσή της 15 χρόνια και για τη φιλοξενία της.
Ελένη Πορτάλιου
Η «Εργατική Αριστερά» εξέφρασε με συνέπεια ένα πολιτικό σχέδιο στο οποίο πάρα πολλές φορές συναντηθήκαμε και εξακολουθούμε να συναντιόμαστε: Του εργατικού διεθνισμού και της αναγκαίας υπέρβασης των ορίων του «Έθνους-Κράτους» στους αγώνες για την εργατική και την κοινωνική απελευθέρωση. Της αντι-νεοφιλελεύθερης ρήξης και της αντικαπιταλιστικής ανατροπής, που έγινε περισσότερο αναγκαία από ποτέ στα «πέτρινα» χρόνια των μνημονίων. Της ανάπτυξης πολύμορφων κινημάτων που, χωρίς να υποτιμούν τη βασική αντίθεση κεφαλαίου-εργασίας, συνδέουν την ταξική πάλη με την απελευθερωτική διάσταση του φεμινισμού και του αντι-σεξισμού, της οικολογίας, της αλληλεγγύης στους πρόσφυγες και τους μετανάστες.
Σήμερα, μετά τη μνημονιακή μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ και την κοινή μετωπική πορεία που ακολουθούμε τόσο στο πλαίσιο της ΛΑΕ όσο και στην επιδίωξη της συμπόρευσης με τις υπόλοιπες δυνάμεις της ριζοσπαστικής και αντικαπιταλιστικής Αριστεράς, η συμβολή της «Εργατικής Αριστεράς» στην αναζήτηση εκείνου του πολιτικού σχεδίου που, χωρίς ευκολίες και προχειρότητες, θα περιγράφει με επάρκεια τις δυνατότητες υλοποίησης της ρήξης και της μετάβασης σε έναν παραγωγικό και κοινωνικό μετασχηματισμό, με ενεργοποίηση των δυνάμεων της εργασίας και της κοινωνίας, είναι σημαντικότερη από κάθε άλλη φορά.
Εύχομαι ολόψυχα στην «έφηβη» (δεκαπεντάχρονη πλέον) εφημερίδα, να συνεχίσει να υπηρετεί με αξιοσύνη τους στόχους που έχει θέσει. Στόχους τους οποίους, είμαι βέβαιη, θα εξακολουθήσουμε να επιδιώκουμε και να παλεύουμε μαζί.
Πολύ συντροφικά
Μάνια Μπαρσέφσκι
Τα δεκαπέντε χρόνια που εκδίδεται η «Εργατική Αριστερά» αποτελούν μια εξαιρετικά πυκνή και πολιτικά πρωτότυπη περίοδο από τη σκοπιά της Αριστεράς και των μαζικών αγώνων: Το κίνημα κατά της νεοφιλελεύθερης καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης με το ελληνικό, ευρωπαϊκό και παγκόσμιο Κοινωνικό Φόρουμ, η ίδρυση και ανάπτυξη του ΣΥΡΙΖΑ, ο Δεκέμβρης 2008, το κίνημα των πλατειών, ο κλονισμός των ιστορικά διαμορφωμένων σχέσεων πολιτικής εκπροσώπησης στις εκλογές του Μαΐου 2012, η κυβέρνηση μετά τις εκλογές του Ιανουαρίου 2015, το Δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου 2015, ο συμβιβασμός του ΣΥΡΙΖΑ με το νεοφιλελεύθερο πλαίσιο διακυβέρνησης και τη στρατηγική του κεφαλαίου.
Παρά τη συνθηκολόγηση της 20ής Φεβρουαρίου 2015 και την τελική της επικύρωσή της στις 13 Ιουλίου, η περίοδος αυτή έδειξε ότι η Αριστερά μπορεί να αποτελέσει ξανά τον εκπρόσωπο της εργατικής τάξης και των φτωχών για την αλλαγή της κοινωνίας, για τον διαφορετικό «εφικτό κόσμο» πέρα από τον καπιταλισμό.
Σε όλο αυτό το διάστημα η «Εργατική Αριστερά» έδωσε με συνέπεια τη μάχη για την αντικαπιταλιστική έξοδο από την κρίση, για την αμφισβήτηση των μύθων του κεφαλαίου, για την αποκάλυψη της φενάκης των «ενιαίων εθνικών συμφερόντων», για τη ρεαλιστικότητα της σοσιαλιστικής προοπτικής. Επιπλέον, έδωσε με συνέπεια τη μάχη ενάντια στην αστική ιδεολογία και στρατηγική στο εσωτερικό της Αριστεράς, ενάντια στο συντηρητικό σχήμα της «πάλης των εθνών» και στον αστικό μύθο μιας καπιταλιστικής «παραγωγικής ανασυγκρότησης» που θα προωθεί τα συμφέροντα της εργασίας.
Σας εύχομαι να συνεχίσετε με την ίδια ορμή, σε αυτόν τον αγώνα που είναι κοινός και μπορεί να γίνει νικηφόρος.
Γιάννης Μηλιός
Στα 15 χρόνια από την ίδρυση της ΔΕΑ και της «Εργατικής Αριστεράς», θερμούς αγωνιστικούς χαιρετισμούς και εγκάρδιες ευχές στους συντρόφους και τις συντρόφισσες για την συνέχιση του αγώνα, που είναι αγώνας κοινός.
Παρά τις διαφορετικές ιδεολογικοπολιτικές καταβολές, με την ΔΕΑ μας συνδέει μια πολύχρονη κοινή διαδρομή.
Συναντηθήκαμε την εποχή των ευρωπορειών και των κινητοποιήσεων του Κοινωνικού Φόρουμ, που συνετέλεσαν στη διαμόρφωση ενός νέου κινηματικού ριζοσπαστισμού. Δώσαμε μάχες για την προώθηση της ενότητας της Αριστεράς μέσα από τον χώρο Διαλόγου και Κοινής δράσης της Αριστεράς. Συγκροτήσαμε την Αριστερή Πλατφόρμα, που αποτέλεσε την αριστερή αντιπολίτευση εντός του ΣΥΡΙΖΑ και η οποία, ιδιαιτέρως όταν ο ΣΥΡΙΖΑ έγινε κυβέρνηση, έδωσε με συνέπεια, υπό εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες, σκληρό αγώνα μέχρι τέλους για να προχωρήσει το ριζοσπαστικό μας σχέδιο και να μη διαψευσθούν οι προσδοκίες του κόσμου της εργασίας.
Παρόλο που δεν τα καταφέραμε, η προσπάθεια, οι επεξεργασίες, η πολιτική εμπειρία, η όλη πορεία με τα θετικά και τις οδυνηρές ανατροπές αποτελούν παρακαταθήκη για το δύσκολο έργο που έχουμε μπροστά μας.
Σήμερα όλες οι πολιτικές οργανώσεις και συλλογικότητες που συγκροτούμε την ΛΑΕ καλούμαστε να υπερβούμε τους εαυτούς μας, για να υπερβεί η Αριστερά την ήττα της και να διαμορφώσει εκείνους του προγραμματικούς, πολιτικούς και κοινωνικούς-κινηματικούς όρους, ώστε ο δεύτερος γύρος στην πορεία ανατροπής να είναι νικηφόρος.
Σόφη Παπαδόγιαννη
Γεννημένη σε μια περίοδο αναζωογόνησης της ελπίδας στη ριζοσπαστική αλλαγή, στον απόηχο του Σιάτλ και της Γένοβας, η «Εργατική Αριστερά» έγινε, αυτά τα 15 χρόνια, μια μαχητική «φωνή όσων δεν έχουν φωνή» στα κατεστημένα μέσα ενημέρωσης: των εργαζομένων και των ανέργων, των νέων και των συνταξιούχων, των αντιφασιστών και των προσφύγων. Τοποθετημένη στο έδαφος του επαναστατικού Μαρξισμού, απέφυγε τη δογματική περιχαράκωση και τον σεχταρισμό, αναζητώντας δρόμους οικοδόμησης ενός ενιαίου μετώπου της εργασίας, για μια Αριστερά πολιτικά επικίνδυνη απέναντι στο σύστημα που καλείται να ανατρέψει. Χαίρομαι ιδιαίτερα που, μετά από δεκαετίες παράλληλων αναζητήσεων, μοιράζομαι (και) με τους συντρόφους της ΔΕΑ και της «Ε.Α.» τις προσπάθειες για συγκρότηση ενός μάχιμου, μετωπικού πολιτικού φορέα της ανυπότακτης Αριστεράς, μέσα από τη Λαϊκή Ενότητα. Χρόνια πολλά και καλό κουράγιο!
Πέτρος Παπακωνσταντίνου