Γιορτή για τα 15 χρόνια της «Εργατικής Αριστεράς»

Με την παρουσία εκατοντάδων ατόμων, με αρκετό κέφι και χαλαρή πολιτική συζήτηση, πραγματοποιήθηκε την Κυριακή 24/4 η Γιορτή για τα 15 χρόνια κυκλοφορίας της «Εργατικής Αριστεράς» (ΕΑ), στον φιλόξενο  Πολυχώρο Πολιτισμού «Μάνος Λοΐζος» στη Νίκαια.

Από νωρίς το μεσημέρι μέχρι το βράδυ μας κράτησαν συντροφιά οι ήχοι των «JazzMattaz», των «Duente» και των «γιώργης & Randall», όπου μαζί με τα πολλά και διαφορετικά πιάτα του εξαιρετικού μπουφέ, την έκθεση βιβλίου και την πλούσια λαχειοφόρο αγορά με τα δεκάδες δώρα (ο πρώτος λαχνός αντιστοιχούσε σε ένα ταξίδι στη Ρώμη προσφορά του  Kritsia Travel), συνέβαλαν στην επιτυχία της Γιορτής. Ταυτόχρονα, κυκλοφόρησε ένα επετειακό φυλλάδιο με δηλώσεις συντρόφων και συντροφισσών, φίλων και συναγωνιστών γι’ αυτή τη δύσκολη, απαιτητική, αλλά και γόνιμη δεκαπενταετή διαδρομή.
Τα μέλη και οι φίλοι της ΔΕΑ, αναγνώστες και συνδρομητές, συνεργάτες της ΕΑ, στελέχη από άλλες οργανώσεις της Αριστεράς, συνδικαλιστές και μετανάστες, σύντροφοι και συντρόφισσες που στην πορεία του χρόνου έχουμε βρεθεί σε κοινές μάχες στις γειτονιές, τους χώρους δουλειάς, τις σχολές, το αντιρατσιστικό κίνημα, που εκτιμούν την εφημερίδα μας και το ρόλο της, μας τίμησαν με την παρουσία τους και τους ευχαριστούμε. Ευχαριστούμε επίσης όλους και όλες που βοήθησαν στη διοργάνωση της Γιορτής, προετοίμασαν το χώρο, μαγείρεψαν, προσέφεραν δώρα για τη λαχειοφόρο, έπαιξαν μουσική, μας ενίσχυσαν οικονομικά, ακόμα και αν δεν κατάφεραν να βρεθούν στο «Μάνος Λοΐζος». 
Εκ μέρους της Συντακτικής Επιτροπής της ΕΑ και της ΚΕ της ΔΕΑ, ο Γρηγόρης Δεμέστιχας, στο σύντομο χαιρετισμό του, έκανε μιαν αναδρομή στα γεγονότα-σταθμούς της 15χρονης διαδρομής της εφημερίδας. 
Στα «μεγάλα», όπως τα Φόρουμ, το Άρθρο 16, ο Δεκέμβρης του 2008, οι Πλατείες και οι αγώνες στα χρόνια των μνημονίων, οι διεργασίες στη Λατινική Αμερική, αλλά και στα λεγόμενα «μικρά». Τα οποία όμως αναδείχθηκαν μέσα από τις σελίδες της ΕΑ και διαμόρφωσαν το χαρακτήρα της: οι διαδηλώσεις για την Παλαιστίνη, οι «αόρατοι» εργατικοί αγώνες στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα πριν την παλίρροια του 2010-2012, η μάχη ενάντια στην Ολυμπιάδα, η προσπάθεια σύνδεσης των νεολαιίστικων αγώνων με τους αγώνες της εργατικής τάξης, οι προσπάθειες οργάνωσης και ανάδειξης των αιτημάτων των μεταναστών, η συμβολή στο «Κυριακάτικο Σχολείο Μεταναστών», η πάλη ενάντια στη Χρυσή Αυγή πριν ακόμα γιγαντωθεί, η πάλι ενάντια στο σεξισμό, ο διεθνιστικός προσανατολισμός. 
Συγχρόνως, υπογράμμισε ένα ακόμα στοιχείο που διαμόρφωσε τη φυσιογνωμία της ΕΑ. Την υποστήριξη και εμπλοκή στο χτίσιμο ενός μετώπου της Αριστεράς. Από το Χώρο Διαλόγου και τα Φόρουμ, στον «1ο ΣΥΡΙΖΑ». Από τον «2ο ΣΥΡΙΖΑ» στον «Ενιαίο ΣΥΡΙΖΑ» και τη δημιουργία της ΛΑΕ. «Στηρίξαμε, χωρίς να ενσωματωνόμαστε, χωρίς να χάνουμε την ιδιαίτερη οπτική και τις απόψεις μας, αλλά και ταυτόχρονα δίνοντας τις δυνάμεις μας για την επίτευξη του κοινού σκοπού με ειλικρίνεια, θάρρος και αποφασιστικότητα στις κρίσιμες επιλογές. Έχουμε όχι απλά συνυπάρξει, αλλά και συνδιαμορφωθεί, έχουμε συνδημιουργήσει με όλους εσάς, αλλά και χιλιάδες άλλους συντρόφους σε όλη την Ελλάδα, μια άλλη κουλτούρα για την Αριστερά», είπε χαρακτηριστικά.
Τώρα, στα πιο δύσκολα, μετά την «προδοσία» του σχεδίου ΣΥΡΙΖΑ από την ηγεσία του ΣΥΝ, με την κρίση του καπιταλισμού να βαθαίνει, εκτίμησε ότι «ο αγώνας δεν έχει χαθεί ακόμα». Γι’ αυτό και η ΕΑ και οι δυνάμεις της ΔΕΑ, όπως σημείωσε, «θα συνεχίσουν με επιμονή τον αγώνα ενάντια στα μνημόνια της “πρώτης φοράς Αριστερά” και σε όποια κυβέρνηση αναλαμβάνει κάθε φορά να τα εφαρμόσει, ενάντια στην Ευρώπη-φρούριο και τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, ως αλληλέγγυοι και συναγωνιστές των προσφύγων. Θα συνεχίσουν τη μάχη ενάντια στην ακροδεξιά και τους νεοναζί που “ξεμυτίζουν” σε όλη την Ευρώπη. Θα συνεχίσουν την προσπάθεια για τη συγκρότηση της Λαϊκής Ενότητας και το παράλληλο δυνάμωμα του Κόκκινου Δικτύου, για μια Αριστερά επικίνδυνη ενάντια στο σύστημα που καλείται να ανατρέψει».  
Σε αυτή την πυκνή δεκαπενταετία, από τη Γένοβα και το αντιπαγκοσμιοποιητικό κίνημα, ως τις μέρες της κρίσης και των μνημονίων, η «Εργατική Αριστερά» έδωσε με συνέπεια τη μάχη των ιδεών και της ριζοσπαστικής-αντικαπιταλιστικής πολιτικής από τη σκοπιά των εργαζομένων και της Αριστεράς. Μπροστά στην κρίσιμη περίοδο που διανύουμε σήμερα, σε αυτή την επιλογή θα επιμείνουμε ακόμα πιο αποφασιστικά, βελτιώνοντας συνεχώς τη δουλειά μας.  
Ακόμα και στην εποχή του διαδικτύου η έκδοση μιας εφημερίδας άποψης είναι πολύ χρήσιμη υπόθεση. Το ίδιο και η διακίνησή της χέρι-χέρι από τους συντρόφους και τις συντρόφισσες, η οικονομική ενίσχυσή της, η τροφοδότηση της ύλης της. 
Θέλουμε να είμαστε ένα όπλο χρήσιμο για όλους τους καταπιεσμένους και τους αγώνες τους, ένα όπλο που να το αναγνωρίζει ο κόσμος του κινήματος και της Αριστεράς ως δικό του. Εξάλλου, τα πρώτα 15 χρόνια είναι δύσκολα...