«Γενικό Ξεπούλημα ΑΕ»

Πρόκειται για το διαβόητο υπερταμείο ιδιωτικοποιήσεων, προαπαιτούμενο της μνημονιακής συμφωνίας του καλοκαιριού 2015, για το οποίο ο Α. Τσίπρας ισχυριζόταν ότι απέτρεψε τον έλεγχό του από τους δανειστές. Σε λιγότερο από έναν χρόνο όμως, το αρχικό σχέδιο του Σόιμπλε και των συμμάχων του για υποθήκευση και εκποίηση σχεδόν του συνόλου των περιουσιακών στοιχείων του κράτους μπαίνει σε πλήρη εφαρμογή χάρη στις ενέργειες της κυβερνητικής πλειοψηφίας. 
Το Ταμείο-μαμούθ θα έχει διάρκεια 99 χρόνια, θα λειτουργεί με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια και θα έχει 4 θυγατρικές, αθροίζοντας όλα τα «φιλέτα» του Δημοσίου: το ΤΧΣ (κρατική συμμετοχή στις τράπεζες), το ΤΑΙΠΕΔ, την Εταιρεία ακινήτων του Δημοσίου (ΕΤΑΔ-71.500 μεγάλα και μικρότερα ακίνητα, μεταξύ των οποίων και 597 νησιά), καθώς και την Εταιρεία Δημοσίων Συμμετοχών (ΕΔΗΣ), τον υπό σύσταση φορέα όπου θα ενταχθούν όλες οι συμμετοχές του κράτους σε ΔΕΚΟ. 
Το νέο υπερταμείο θα ελέγχεται ασφυκτικά από την Κομισιόν και θα λειτουργεί υπό την ευθύνη ενός πενταμελούς Εποπτικού Συμβουλίου (θα πρέπει να έχει οριστεί μέχρι τον Ιούνιο) και όχι από κάποιο κυβερνητικό φορέα, όπως προπαγανδίζει το υπουργείο Οικονομικών. Ο πρόεδρος της νέας εταιρείας (άρα και το δικαίωμα βέτο) θα είναι επιλογή των δανειστών, όπως και ακόμα ένα μέλος. Τρία μέλη θα επιλέγονται από το υπουργείο Οικονομικών. Με βάση την πρόβλεψη πως όλες οι αποφάσεις θα λαμβάνονται «κατόπιν θετικής ψήφου τουλάχιστον 4 μελών» ή ότι η γενική συνέλευση –αν και ανώτατο όργανο– δεν θα εγκρίνει ούτε θα μπορεί να  ανακαλεί τα μέλη του ΔΣ, αντιλαμβάνεται κανείς το βαθμό ελέγχου των «θεσμών». 
ΔΕΚΟ
Το μέγεθος του εγκλήματος δικαιολογεί και την προσπάθεια απόκρυψης της λίστας των υπό μεταβίβαση ΔΕΚΟ, από τους υπουργούς του οικονομικού επιτελείου. Μετά από ένα αλαλούμ στη βουλή, μάθαμε ότι στην ΕΔΗΣ θα περάσουν αρχικά ο ΟΑΣΑ (αστικές συγκοινωνίες Αθήνας), οι ΟΣΥ (λεωφορεία, τρόλεϊ), οι ΣΤΑΣΥ (μετρό, τραμ, ηλεκτρικός), ο ΟΣΕ, το ΟΑΚΑ και τα ΕΛΤΑ, αποκάλυψη που ανάγκασε τους βουλευτές του μεταλλαγμένου ΣΥΡΙΖΑ να «καταπιούν τη γλώσσα τους» και ελάχιστοι από αυτούς να ζητήσουν το λόγο στις επιτροπές και την ολομέλεια. Σε δεύτερη φάση θα μεταβιβαστούν η ΕΥΔΑΠ, η ΕΥΑΘ, η ΕΛΒΟ, η Αττικό Μετρό, η ΔΕΗ και η εταιρεία «Κτιριακές Υποδομές». 
Ταυτόχρονα, το πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων του αμαρτωλού ΤΑΙΠΕΔ θα προχωρά κανονικά: πώληση του 17% της ΔΕΗ, του 35% των ΕΛΠΕ, του 65% της ΔΕΠΑ, του 23% της ΕΥΑΘ, του 11% της ΕΥΑΘ, 30% του αεροδρομίου «Ελευθέριος Βενιζέλος», με στόχο την είσπραξη 6 δισ. ευρώ έως το τέλος του 2018. Στο φετινό ξεπούλημα περιλαμβάνονται τα 14 περιφερειακά αεροδρόμια (η προκλητική σύμβαση παραχώρησης κερδοφόρων κρατικών υποδομών κυρώθηκε μαζί με το πολυνομοσχέδιο, όπως και η πώληση του 20% του ΑΔΜΗΕ), τα λιμάνια, με κύριο «μενού» τον ΟΠΛ και τον ΟΛΘ, το 17% της ΔΕΣΦΑ, η ΤΡΑΙΝΟΣΕ, το Ελληνικό, ο Αστέρας της Βουλιαγμένης, η Αφάντου στη Ρόδο, η Εγνατία Οδός, μαρίνες και περί τα 70 ακίνητα. 
Το νέο υπερ-τμείο ήταν βασική απαίτηση των δανειστών για να υπάρξουν «εγγυήσεις» στο τρίτο δανειακό πρόγραμμα, δηλ. ήθελαν να εξασφαλίσουν ότι η εξυπηρέτηση του κρατικού χρέους θα συνεχιστεί κανονικά. Σύμφωνα βέβαια με τους επίσημους κυβερνητικούς ισχυρισμούς, ο δημόσιος πλούτος είναι προς «αξιοποίηση» με βάση τις βέλτιστες πρακτικές του ΟΑΣΑ και όχι απαραίτητα προς πώληση. Αυτό σημαίνει όμως ότι εταιρείες που εμφανίζονται εντέχνως ζημιογόνες (όπως π.χ. οι συγκοινωνίες) μετατρέπονται αμέσως σε υποψήφιες προς πώληση ή ότι αν δεν «απελευθερωθεί» η αγορά ηλεκτρικής ενέργειας, θα υλοποιηθεί η πρόβλεψη περί πώλησης της ΔΕΗ. 
Οι νεοφιλελεύθερες αναδιαρθρώσεις και η επιδείνωση των εργασιακών σχέσεων είναι η σχεδόν σίγουρη κατάληξη της εφαρμογής των διατάξεων που εντελώς κυνικά ψήφισαν και διάφοροι δήθεν «αριστεροί». Πίσω από τις διατυπώσεις του νομοσχεδίου περί «εξορθολογισμού των δραστηριοτήτων και της εσωτερικής εταιρικής διακυβέρνησης», κρύβονται οι απολύσεις, οι περικοπές μισθών και δαπανών, οι συμβάσεις δανεισμού εργαζομένων με ιδιώτες, η εμπορευματοποίηση κοινωνικών αγαθών και η καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος. 
Αντίσταση 
Η παράδοση κοινωφελών επιχειρήσεων και δημόσιων χώρων στους καπιταλιστές και στη γραφειοκρατία των Βρυξελών δεν μπορεί να γίνει ανεκτή. Ήδη οι εργαζόμενοι στα ΜΜΜ και οι λιμενεργάτες άνοιξαν την αυλαία των απεργιακών κινητοποιήσεων. Το μέτωπο ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις αποκτά ακόμα πιο κεντρική σημασία και η μάχη για την αποτροπή των οδυνηρών εξελίξεων, που προδιαγράφονται, οφείλει να είναι προτεραιότητα για το μαζικό κίνημα και την Αριστερά.  
Απέναντι στα σοσιαλφιλελεύθερα ιδεολογήματα περί «υγιούς ανάπτυξης», απέναντι στο πλιάτσικο για να πληρωθούν οι τοκογλύφοι και να βρουν ασφαλές πεδίο κερδοφορίας κάθε είδους «επενδυτές», χρειάζεται να αντιτάξουμε το δικό μας πρόγραμμα ριζοσπαστικών αλλαγών: σταμάτημα των ιδιωτικοποιήσεων, ΔΕΚΟ υπό δημόσιο-εργατικό έλεγχο για την ικανοποίηση πραγματικών κοινωνικών αναγκών.

(Σκίτσο του Δημήτρη Γεωργοπάλη για τη Realnews)