Φύλλο Νο 361 (25 Μάη 2016)

Δύο πρόσφατες εκλογικές αναμετρήσεις πρέπει να σημάνουν συναγερμό για την Αριστερά.

Η απειλητική άνοδος της ακροδεξιάς στην Ευρώπη και οι εναλλακτικές των κινημάτων αντίστασης στο νεοφιλελευθερισμό και τον ρατσισμό από τη Γαλλία ως την Ελλάδα βρίσκεται στο επίκεντρο της συζήτησης του κινήματος και της αριστεράς. Η αλληλεγγύη στους πρόσφυγες στην Ελλάδα και την Ευρώπη, αποτελεί κομβικό σημείο αναφοράς πάνω στο οποίο χρειάζεται να στηριχθούμε για να οικοδομήσουμε τις απαντήσεις. Σε αυτό το απαιτητικό πολιτικό τοπίο, οργανώνεται η 10η Αντιρατσιστική Γιορτή του Κυριακάτικου σχολείου Μεταναστών και της Κίνησης «Απελάστε το Ρατσισμό» στις 10 και 11 Ιούνη στο Γεωπονικό Πανεπιστήμιο. Με σύνθημα «Χτίζουμε γέφυρες αλληλεγγύης, γκρεμίζουμε τους φράχτες της Ευρώπης – φρούριο» οι διοργανωτές φιλοδοξούν να στήσουν ένα σημαντικό πολιτικό και πολιτιστικό γεγονός, μια μεγάλη συνάντηση των ίδιων των μεταναστών και των προσφύγων, των κινήσεων αλληλεγγύης και αντίστασης καθώς και της αριστεράς, με χιλιάδες απλούς ανθρώπους που εδώ και πολλούς μήνες βρίσκονται στο πλευρό των θυμάτων του πολέμου και της φτώχειας σε όλη την Ελλάδα.

Στην κατηφόρα τη μεγάλη μπήκε οριστικά –και μάλιστα με φόρα– η κυβέρνηση Τσίπρα-Καμένου. Τάχα μου με πόνο ψυχής οι «ριζοσπάστες της Αριστεράς» ψήφισαν τελικά –με τη μίνι εξαίρεση της Βασ. Κατριβάνου– τα θατσερικά μέτρα που απαιτούσαν οι δανειστές, αλλά και τον διαβόητο «κόφτη» που ανάγει το νεοφιλελευθερισμό σε υπέρτατη αρχή, πάνω ακόμα και από τα εκλεγμένα σώματα όπως η Βουλή και η κυβέρνηση, τα οποία είναι δυνατόν να επηρεάζονται –έστω στρεβλά και έμμεσα– από τη λαϊκή θέληση.

ΦΑΗΛΟΣ:
Συνεχίζεται ο πολυκερματισμός στο (ακρο) δεξιό πολιτικό χώρο. Μετά την «Εθνική Ενότητα» των Γ. Καρατζαφέρη και Τ. Μπαλτάκου, ο Φ. Κρανιδιώτης, πρώην στέλεχος της ΝΔ και στενός συνεργάτης του Α. Σαμαρά (τον διέγραψε πρόσφατα ο Μητσοτάκης, επειδή εμπόδιζε τα «ανοίγματα» του νέου αρχηγού προς το κέντρο), ίδρυσε το κόμμα «Νέα Δεξιά». Στην ιδρυτική διακήρυξη του ακροδεξιού μορφώματος υπάρχει έντονο στοιχείο «καλού εθνικού καπιταλισμού» και δεξιού ευρωσκεπτικισμού, σε συνδυασμό με τα γνωστά εθνικιστικά και ρατσιστικά στερεότυπα: «ΝΕΑ ΔΕΞΙΑ, για να διαφυλάξουμε τα σύνορα, την ασφάλεια της Πατρίδας και την κοινωνική συνοχή από την λαθρομετανάστευση. ΝΕΑ ΔΕΞΙΑ, για να ξαναγίνει η Παιδεία ελληνική, για την επαναφορά της στο συνταγματικό της καθήκον, την εθνική, ηθική και θρησκευτική διαπαιδαγώγηση της νεολαίας». Ανεξάρτητα αν το κίνητρο του γνωστού φασίστα ήταν οι προσωπικές φιλοδοξίες ή όχι, η ανησυχία είναι ότι ακόμα ένα δυσώδες υποπροϊόν της πολιτικής κρίσης επιχειρεί να θρέψει το «αυγό του φιδιού». Σαν πολλοί δεν μαζεύτηκαν σε Ελλάδα και Ευρώπη;

Η  κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, έχοντας ξεπεράσει κάθε πολιτικό και ηθικό φραγμό, προχώρησε στο καθοριστικό βήμα για το ολοκληρωτικό ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, μέσα από τη σύσταση της «Ελληνικής Εταιρείας Συμμετοχών και Περιουσίας ΑΕ».

To KKE είχε μια εξαιρετικά επιθετική τακτική απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ όσο αυτός ήταν στην αντιπολίτευση, αλλά και στην περίοδο της πρώτης κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ μέχρι και τη μνημονιακή στροφή του Ιουλίου του 2015. Όχι μόνο απέναντι στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και στο κόμμα ΣΥΡΙΖΑ, και στις συνδικαλιστικές του δυνάμεις, ακόμη και σε συγκυρίες κρίσιμων μαχών ενάντια στην κυβέρνηση Σαμαρά - Βενιζέλου. Παραδόξως, οι σχέσεις με την ηγεσία της κυβέρνησης «αποκαταστάθηκαν» στο διάστημα των τελευταίων μηνών.

Το τραγουδάκι στη Γιουροβίζιον για τα δεινά των Τατάρων στην Κριμαία δικαίως πυροδότησε οργή για την υποκρισία τόσο της κυβέρνησης στην Ουκρανία όσο και της ΕΕ. Ήταν ένα «πολιτιστικό» σκέλος του άγριου ανταγωνισμού, του πολέμου για κυριαρχία, που μαίνεται στην ανατολική Ουκρανία μεταξύ των δυτικών ιμπεριαλιστών και της Ρωσίας του Πούτιν.

Πρόκειται για μια σημαντική «στιγμή» για την πορεία της ΛΑΕ, που φιλοδοξούμε να αποδειχτεί σημαντική για την αναγκαία συζήτηση μέσα σε όλη την Αριστερά.
Η συζήτηση αυτή δεν θα εξελιχθεί, προφανώς, στο κενό: προτεραιότητα όλων μας είναι η οργάνωση της κοινωνικής αντίστασης στη μνημονιακή πολιτική. Η ΛΑΕ έχει ήδη αποδείξει την πλήρη ένταξή της, ακόμα και με εξάντληση των οργανωμένων και στελεχικών δυνάμεών της σε αυτό το καθήκον.
Αυτή η προσπάθεια θα πρέπει να αντανακλαστεί στο πρόγραμμα της ΛΑΕ που θα συζητήσει η Συνδιάσκεψη. Η ενσωμάτωση των αιτημάτων, των ελπίδων και των προσδοκιών της τάξης μας, θα πρέπει να είναι το βασικό γνώρισμα του προγράμματος και του πολιτικού σχεδίου που θα αποφασιστεί.
Με βάση την εμπειρία των τελευταίων χρόνων έχουν ήδη αναδειχθεί κάποιοι «ενδιάμεσοι» πολιτικοί στόχοι ως αναγκαίες προϋποθέσεις για την ανατροπή της λιτότητας και την απόκρουση της ταξικής επιθετικότητας του νεοφιλελευθερισμού: Στάση πληρωμών στους δανειστές-διαγραφή του χρέους. Εθνικοποίηση των τραπεζών, σταμάτημα των ιδιωτικοποιήσεων, επανακρατικοποίηση ΔΕΚΟ και Οργανισμών. Έξοδος από το ευρώ, πολιτική απειθαρχίας-σύγκρουσης-ρήξης απέναντι στην ΕΕ. Πρόκειται κατά τη γνώμη μας για το σημαντικό «σταθμό» της συζήτησης.
Κάθε «μεταβατικό» πρόγραμμα οφείλει να δηλώνει ευθέως και με ειλικρίνεια τη στρατηγική προοπτική του. Η διεκδίκηση του σοσιαλισμού στον 21ο αιώνα, πέρα από τις αυταπάτες για «ομαλή» διέξοδο από την κρίση και τις συγχύσεις που έχει δημιουργήσει στην Αριστερά η μεταρρυθμιστική παράδοση των «σταδίων», είναι ένα αναγκαίο και καθοριστικό βήμα στη διαμόρφωση του προγράμματος. Ένα βήμα αποφασιστικό για τις συμμαχίες και την τακτική όλων μας.
Μπροστά σε αυτή την συζήτηση η Εργατική Αριστερά θέλει να οργανώσει ουσιαστικό διάλογο. Σε αυτό το φύλλο δίνουμε το λόγο στη Σόφη Παπαδόγιαννη, στη Μάνια Μπαρσέφσκι, στον Δημήτρη Σαραφιανό. Θα συνεχίσουμε.
Η συζήτηση στη ΛΑΕ υποχρεώνει και την κάθε πλευρά να ξεκαθαρίσει τις απόψεις και την τακτική της. Στη συνέχεια (σελ. 12) παρουσιάζουμε μέρος των πολιτικών θέσεων που ενέκρινε η Πανελλαδική Συνέλευση του Κόκκινου Δικτύου. Το σύνολο των θέσεων μπορείτε να το βρείτε στην ιστοσελίδα Rproject.gr.

Την Κυριακή 22/5 πραγματοποιήθηκε η Πανελλαδική Συνέλευση του Κόκκινου Δικτύου. Η Συνέλευση συζήτησε την πολιτική συγκυρία, την παρέμβασή μας μέχρι τη Συνδιάσκεψη της ΛΑΕ, ενώ ενέκρινε ένα βασικό κείμενο θέσεων του ΚΔ.

Είναι σύνηθες, μετά τις φοιτητικές εκλογές, να ψάχνουν όλοι τους νικητές και τους ηττημένους, να αναλώνονται σε μια ακραία ποσοστολογία και να απαξιώνουν ακόμη περισσότερο μια σοβαρή πολιτική διαδικασία στα μάτια των φοιτητών/τριών. Όσοι/ες συμμετέχουμε στο Κόκκινο Δίκτυο στις σχολές μέσα από τα σχήματα της Αριστερής Ενότητας, πιστεύουμε πως πρέπει τα αποτελέσματα αυτά να αξιοποιούνται προκειμένου να καταλήγουμε σε κάποια πολιτικά συμπεράσματα και όχι να τα χρησιμοποιούμε για να τροφοδοτούμε τις αυταπάτες μας.

Η κυβέρνηση βάζει μπροστά την επιχείρηση εκκαθάρισης της Ειδομένης. Παρ’ όλες τις δηλώσεις για «μη στρατιωτική επιχείρηση», ήδη μετακινούνται πολλές διμοιρίες των ΜΑΤ προς τη Βόρεια Ελλάδα με προορισμό τον καταυλισμό. Ήδη άλλωστε πήραμε πρόσφατα μια πρώτη γερή γεύση από τη διαχείριση της κατάστασης στα σύνορα από την κυβέρνηση και την αστυνομία. Η Αμέλια Μαρτίνες Λόμπο, μέλος της Αντικαπιταλιστικής Αριστεράς στην Ισπανία, στις 18 Μάη επισκέφτηκε τον καταυλισμό προσφύγων στην Ειδομένη και υπήρξε μάρτυρας της βάρβαρης καταστολής από τη μεριά της ελληνικής αστυνομίας προς τους πρόσφυγες, με αποτέλεσμα να τραυματιστούν σοβαρά και πολλές μητέρες και παιδιά. Η Αμέλια έστειλε στην «Εργατική Αριστερά» το κείμενο που ακολουθεί, περιγράφοντας τα γεγονότα.

Το Σάββατο 21 Μάη ήταν η πρώτη μέρα μαθημάτων στο Κυριακάτικο Σχολείο Μεταναστών για πρόσφυγες από τον Ελαιώνα. Τα μαθήματα ελληνικών θα συνεχιστούν κάθε Σάββατο 11-2 μέχρι τέλη Ιουλίου για ενήλικες πρόσφυγες. Ζητάμε εθελοντές δασκάλους, κόσμο για τη γραμματειακή υποστήριξη και για δημιουργική απασχόληση των παιδιών των προσφύγων στον Ελαιώνα, κατά τις ώρες του μαθήματος.

Είναι γνωστό ότι η Λατινική Αμερική έχει μπει σε «σημείο καμπής» τα τελευταία χρόνια. Η οικονομική κρίση χτυπά πλέον σκληρά τις οικονομίες της νοτιοαμερικανικής ηπείρου, βάζοντας τέλος στη «χρυσή δεκαετία» ανάπτυξης που επέτρεψε στις «ροζ κυβερνήσεις» να υιοθετήσουν λιγότερο ή περισσότερο ριζοσπαστικές πολιτικές αναδιανομής του πλούτου, δίχως να θίγουν τα συμφέροντα του κεφαλαίου.

Κύπρος:
Στις εκλογές στην Κύπρο, η αποχή έφτασε το 33,26%, εκφράζοντας έναν κόσμο που εν μέσω σκανδάλων και της γενικότερης κατάστασης, απαξιώνει τις εκλογές και δείχνει να μη βλέπει εναλλακτική στις πολιτικές των τελευταίων χρόνων. Σε αυτό το τοπίο, πρώτος ήρθε ο ΔΗΣΥ, πουλώντας την «έξοδο από τα μνημόνια», με 30,69% (αλλά με πτώση σχεδόν 4 μονάδων). Διευκολύνθηκε από την αφωνία του ΑΚΕΛ ως αντιπολίτευση, που οδήγησε το κόμμα της Αριστεράς σε υποχώρηση 7 μονάδων (και 25,67%). Στα άσχημα νέα η είσοδος του ΕΛΑΜ (αδελφού κόμματος της ΧΑ) στη Βουλή, με 3,7%, και της λαϊκής ακροδεξιάς όπως το μόρφωμα «Κίνημα Αλληλεγγύη» με 5,2%... Αποτελέσματα αναντίστοιχα με τους μεγάλους κοινωνικούς αγώνες των τελευταίων μηνών.

Αν και η αντεργατική μεταρρύθμιση της Ελ Κομρί είναι πλέον νόμος του κράτους, η κοινωνική αναταραχή συνεχίζεται στη Γαλλία. Το τελευταίο διάστημα στο επίκεντρο βρέθηκε η αστυνομική βία που δεν έχει προηγούμενο εδώ και χρόνια (ούτε επί Σαρκοζί τέτοια αγριότητα) και έχει οδηγήσει σε βίαιες συγκρούσεις. Γίνονται αντικατασταλτικές διαδηλώσεις με το παλιό σύνθημα «Αστυνομία παντού, δικαιοσύνη πουθενά» αλλά και το νέο «Όλοι μισούν την αστυνομία». Οι αστυνομικοί έκαναν δική τους διαδήλωση «ενάντια στο μίσος κατά της αστυνομίας», όπου λίγο-πολύ ζητούσαν από την κυβέρνηση να τους δοθεί (ακόμα μεγαλύτερο!) ελευθέρας να τσακίσουν το κίνημα. Σε αυτό το φόντο, τα γαλλικά ΜΜΕ «ξαφνικά» άνοιξαν ξανά τη συζήτηση για πιθανό τρομοκρατικό χτύπημα. Παρ’ όλα αυτά οι μαχητικές δράσεις συνεχίζονται, με οδηγούς να αποκλείουν δρόμους, εργάτες να αποκλείουν τα διυλιστήρια κ.ο.κ. Τα συνδικάτα δηλώνουν πως θα συνεχίσουν μέχρι να αποσυρθεί ο νόμος. Ακολουθεί μια παρουσίαση του κινήματος, από τους Christian Mahieux και Nara Cladera, συνδικαλιστές των Solidaires. Πρόκειται για απόσπασμα της παρέμβασής τους στο φεστιβάλ της ΑΡΕΝ, στην Αθήνα, 14 Μαΐου 2016. Τη μετάφραση έκανε η Κατερίνα Γιαννούλια.