Την Κυριακή 22/5 πραγματοποιήθηκε η Πανελλαδική Συνέλευση του Κόκκινου Δικτύου. Η Συνέλευση συζήτησε την πολιτική συγκυρία, την παρέμβασή μας μέχρι τη Συνδιάσκεψη της ΛΑΕ, ενώ ενέκρινε ένα βασικό κείμενο θέσεων του ΚΔ.
Φωτογραφία
Ημερ.Δημοσίευσης
Στη Συνέλευση προέδρευσε η Μαρία Μπόλαρη, ενώ τα θέματα εισηγήθηκαν οι Πάνος Κοσμάς (Πολιτική συγκυρία), Γιώργος Σαπουνάς (Πρόγραμμα ΛΑΕ), Σοφία Δερμετζόγλου (Κανονισμός Λειτουργίας ΛΑΕ), Σωτήρης Σιαμανδούρας (Θέσεις ΚΔ).
Το πλήρες κείμενο των θέσεων του Κόκκινου Δικτύου μπορείτε να βρείτε στο Rproject.gr
Σε αυτό υπογραμμίζεται:
«Αυτή την κρίσιμη και σύνθετη περίοδο η ριζοσπαστική αντικαπιταλιστική Αριστερά οφείλει να την αντιμετωπίσει με μια συγκεκριμένη μεταβατική πολιτική.
Το αναγκαίο μεταβατικό πρόγραμμά μας οφείλει να έχει ως πρώτο βήμα την ενσωμάτωση της πολιτικής της αντιλιτότητας. Την ενσωμάτωση των βασικών αιτημάτων των αγώνων της τάξης μας, με εμβληματικά σημεία τις αυξήσεις στους μισθούς και στις συντάξεις, την αλληλεγγύη προς τους ανέργους, την αντιστροφή της ελαστικοποίησης της εργασίας, την αύξηση των κοινωνικών δαπανών, τη σωτηρία του δημόσιου συστήματος περίθαλψης και εκπαίδευσης, τη διεκδίκηση της επιβολής ενός μνημονίου σε βάρος του κεφαλαίου.
Η ειλικρινής υποστήριξη αυτών των αιτημάτων φέρνει στην επιφάνεια το δεύτερο βήμα, τους ενδιάμεσους στόχους που χωρίς αυτούς δεν είναι εφικτή η ανατροπή της λιτότητας: Στάση πληρωμής στους τοκογλύφους, προς τη διαγραφή του χρέους. Εθνικοποίηση των Τραπεζών, υπό δημόσιο, δημοκρατικό, εργατικό έλεγχο. Σταμάτημα των ιδιωτικοποιήσεων, ανάκτηση των ιδιωτικοποιημένων ΔΕΚΟ και Οργανισμών. Ανάκτηση και εμβάθυνση της δημοκρατίας, με την ανάπτυξή νέων θεσμών λαϊκής συμμετοχής και εργατικού ελέγχου στην οικονομία και στην παραγωγή.
Η εμπειρία της Κύπρου και της “διαπραγμάτευσης” Τσίπρα αποδεικνύουν ότι οι στόχοι αυτοί δεν είναι εφικτό να υπηρετηθούν ειλικρινά μέσα στο πλαίσιο της ανοχής του ευρώ. Η έξοδος από την Ευρωζώνη και η συστηματική πολιτική απειθαρχίας-αντίστασης-ρήξης απέναντι στις νεοφιλελεύθερες ηγεσίες της ΕΕ είναι πλέον αναγκαία συνθήκη για την ανατροπή της λιτότητας. Δεν είναι όμως και η ικανή συνθήκη. Η Αριστερά οφείλει να δώσει το δικό της αντικαπιταλιστικό περιεχόμενο στην αναγκαία ρήξη με την ευρωζώνη, σε διάκριση με τις απόψεις του οικονομικού εθνικισμού και του προστατευτισμού που είναι εξαιρετικά μειοψηφικές στην Ελλάδα, αλλά ενισχύονται στην Ευρώπη, μέσα στα κόμματα της «λαϊκής» Δεξιάς και της ακροδεξιάς.
Η ρήξη με το ευρώ και την Ευρωζώνη αντικειμενικά συνδέεται με την προοπτική μιας ευρύτερης ρήξης με την ΕΕ. Προς την οποία όμως θα πρέπει να βαδίσουμε διασφαλίζοντας την πείρα των πλατιών λαϊκών μαζών, μέσα από τη ζωντανή πολιτική μάχη τους και όχι μέσα από εγκεφαλικές και φραστικές διακηρύξεις. Στην πορεία αυτή είναι αναντικατάστατη η αλληλεγγύη των εργατών και της Αριστεράς των μεγάλων χωρών του ευρωπαϊκού κέντρου, αλληλεγγύη που πρέπει να διεκδικηθεί μέσα από συγκεκριμένες πολιτικές μάχες και όχι μέσα από έναν στείρο τελεσιγραφισμό».
Επίσης τονίζεται:
«Το ΚΔ δρα μέσα από τις γραμμές της ΛΑΕ, εκτιμώντας ότι είναι ο “τόπος” οπού είναι εφικτό να παρθούν οι πρωτοβουλίες για το αναγκαίο Μέτωπο της αντιμνημονιακής ανατροπής. Μέσα στη ΛAΕ διεκδικούμε βαθιές αλλαγές της, με στόχο να καταστεί ικανή να εκπληρώσει τις ελπίδες των μελών της: Υποστηρίζουμε την αριστερή ριζοσπαστική πολιτική, που συνδέει το αντιμνημόνιο με τη σοσιαλιστική στρατηγική, με όλες τις συνέπειες αυτής της σύνδεσης (στο πρόγραμμα, στις πολιτικές συμμαχίες, στην τακτική). Μεταξύ τους ξεχωρίζει η συστηματική υποστήριξη του αντιρατσισμού-αντιφασισμού, του αντιεθνικισμού και του αντισεξισμού (τόσο σχετικά με τα ζητήματα απελευθέρωσης των γυναικών όσο και σχετικά με την απελευθέρωση των ομοφυλόφιλων, με την υποστήριξη των αιτημάτων της ΛΟΑΤ κοινότητας). Υποστηρίζουμε τις αναγκαίες τομές για την πιο δημοκρατική συγκρότηση της ΛAΕ: έμφαση στη λειτουργία των Πολιτικών Επιτροπών, απόρριψη του υποκαταστατισμού, ομαλοποίηση της σχέσης συνύπαρξης ανένταχτων-οργανώσεων (ελάχιστη προστασία διακριτότητας των οργανώσεων, ειλικρινής εφαρμογή του “ένα μέλος, μία ψήφος”, αναζήτηση συναινέσεων κοκ), πειθάρχηση του δημόσιου λόγου στις συλλογικές αποφάσεις, πλουραλιστικός-συλλογικός ηγετικός “κορμός” κλπ. Ειδικότερα υποστηρίζουμε τη “διεύρυνση” της ΛΑΕ, που στην παρούσα φάση σημαίνει πρωτοβουλίες για την ομαλή συνεργασία (κινηματική, πολιτική και αν χρειαστεί εκλογική) με τις άλλες δυνάμεις της ριζοσπαστικής αντιμνημονιακής Αριστεράς».
Τέλος, σημειώνεται:
«Το ΚΔ είναι και επιθυμεί να είναι δικτύωση. Αυτό σημαίνει την αποδοχή μιας “χαλαρής” συνύπαρξης, όπου είναι αποδεκτό ότι όλοι-ες δεν έχουμε ενδεχομένως τις ίδιες εμφάσεις στις βασικές πολιτικές επιλογές, ότι στα πλαίσια της αναγκαίας πολιτικής αποτελεσματικότητας γίνονται αποδεκτές και οι διαφορετικές επιλογές, αρκεί να μην έχουν ανταγωνιστικό χαρακτήρα. Δύναμη συνοχής μας είναι μια γενικώς κοινή ανάλυση για τη συγκυρία και τα βασικά καθήκοντα, οι κοινές απόψεις για τη στρατηγική και τα μεγάλα ζητήματα τακτικής, η αλληλεκτίμηση και ο αλληλοσεβασμός που προκύπτει από τις μάχες που δώσαμε μαζί. Πρόκειται για συνοχή και συντροφικότητα που μοιάζει να υστερεί σε πομπώδεις αυτοπροσδιορισμούς, αλλά για εμάς είναι ουσιαστική, ειλικρινής και γι’ αυτό ανθεκτική.
Το ΚΔ λειτουργεί ως δικτύωση, με έμφαση στις τοπικές ή κλαδικές ομάδες του, την ανάδειξη τοπικών ή κλαδικών συντονιστικών, με στόχο να σχεδιάζονται και να καλύπτονται εκεί τα καθήκοντα στον χώρο ευθύνης τους. Έχουμε ήδη καθιερώσει την Πανελλαδική Συνέλευση, όπου καθορίζονται οι αναγκαίες γενικές εκτιμήσεις και δια της συναίνεσης καθορίζονται οι βασικές τακτικές επιλογές. Όλοι-ες συμφωνούμε ότι η ΠΣ πρέπει να συγκαλείται πιο τακτικά και με πιο προετοιμασμένο τρόπο. Μεταξύ των ΠΣ, λειτουργεί ένα Συντονιστικό του ΚΔ, με σύνθεση κατά το δυνατόν ανοιχτή και αντιπροσωπευτική, όπου οι αποφάσεις λαμβάνονται με βάση την αρχή της συναίνεσης.
Το ΚΔ θέλει να λειτουργεί δημοκρατικά, με στόχο τη μέγιστη ενίσχυση της αυτενέργειας των μελών του. Γνωρίζουμε και αντιπαλεύουμε τους περιορισμούς που δημιουργεί η κοινωνική διαφορετικότητα μεταξύ των συντρόφων-φισσών μας και γι’ αυτό προσπαθούμε να συνδέουμε τα καθήκοντα διασφάλισης της ελευθερίας με τα καθήκοντα υποστήριξης της ισότητας. Γνωρίζουμε ότι οι κίνδυνοι υποκατάστασης εκκινούν και από τις διαφορές στην εμπειρία και στη συγκρότηση μεταξύ των μελών μας: γι’ αυτό στο ΚΔ θέλουμε να οργανώνουμε την πληρέστερη δυνατή πολιτική ενημέρωση και μια ουσιαστική πολιτική συζήτηση, που αποτελούν βάθρο για τη δημοκρατία, αλλά και για την πολιτική αποτελεσματικότητα. Η πρόθεση μας αυτή –γιατί τα αποτελέσματα υστερούν κατά πολύ– αποδεικνύεται από τον χαρακτήρα που έχουμε δώσει στο Rp. Που λειτουργεί ως ένα «ανοιχτό» κέντρο οργάνωσης της ενημέρωσης και της πολιτικής συζήτησης, που δεν αφορά μόνον εμάς, αλλά έναν ευρύτερο χώρο της ριζοσπαστικής αντικαπιταλιστικής Αριστεράς. Η ουσιαστική βελτίωση του Rp, σε στενότερη σχέση με τις ανάγκες και τις δυνατότητες των μελών του ΚΔ, θα είναι μια βασική προτεραιότητα στην επόμενη περίοδο».