Το Σάββατο 11 Ιούνη διεξάγεται στο κτίριο του ΤΕΕ στην Αθήνα πανελλαδική σύσκεψη της πρωτοβουλίας για την ανασυγκρότηση του ΜΕΤΑ.
Ημερ.Δημοσίευσης
Το τελευταίο διάστημα το σίριαλ, που ονομάζεται συνεχή αξιολόγηση και τροφοδοτεί το φαύλο κύκλο δόση-πληρωμή χρέους-μέτρα εναντίον των εργαζόμενων τάξεων, περιλαμβάνει μια νέα ακραία επίθεση: εργασιακά, συνδικαλιστικές ελευθερίες, μαζικές απολύσεις. Και ενώ συγχρόνως «τρέχουν» οι ιδιωτικοποιήσεις των πάντων, δημόσιας γης, αλλά και αντικειμένων δουλειάς και τεράστιων τομέων κοινής ωφέλειας.
Το θετικό γεγονός είναι ότι ταυτόχρονα ξετυλίγεται το κουβάρι των κινητοποιήσεων στα λιμάνια, στα νοσοκομεία, σε μια σειρά επιχειρήσεις του ιδιωτικού τομέα, που κλείνουν η μια μετά την άλλη, αφήνοντας στο δρόμο εκατοντάδες εργαζόμενους (Λήδρα Μάριοτ, Ηλεκτρονική κ.ά.).
Κάποιοι σύντροφοι εξακολουθούν ακόμα να πιστεύουν ότι το σχέδιο και η τακτική που έχει το ΜΕΤΑ μπορεί να συνυπάρξει με το σχέδιο των συνδικαλιστικών στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ για την απαλλαγή από τα μνημόνια και την εποπτεία των δανειστών. Το σχέδιο τους όμως είναι ένα και ενιαίο. Είναι το σχέδιο του νέου κυβερνητικού συνδικαλισμού στα συνδικά-τα: καταγγέλλοντας την ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ, αλλά όχι την κυβερνητική πολιτική, διδάσκοντας υπομονή και προσμονή στους εργαζόμενους και βάζοντας πλάτη στην κυβέρνηση Τσίπρα μέχρι τον Ιούνιο του 2018, που –τάχα– θα βγούμε στο ξέφωτο και θα ζήσουμε τον «μύθο» της ανάπτυξης... Σε αυτό το σχέδιο του νέου κυβερνητικού συνδικαλισμού η οργάνωση, η κλιμάκωση και ο συντονισμός των αγώνων είναι εμπόδιο.
Ο χώρος του ΜΕΤΑ περιλαμβάνει επίσης στις γραμμές του ένα αγωνιστικό δυναμικό που αποδείχτηκε πολύτιμο στα μνημονιακά χρόνια του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ: στην οργάνωση των απεργιών, στις πλατείες, στις καταλήψεις, στον νικηφόρο αγώνα οργάνωσης της συλλο-γικής ανυπακοής στο νόμο Μητσοτάκη για την αξιολόγηση κλπ. Στο αγωνιστικό αυτό δυνα-μικό, που επιμένει «αντιμνημονιακά και αντικυβερνητικά » μετά τη συνθηκολόγηση του ΣΥΡΙΖΑ, πέφτει μεγάλο μερίδιο της ευθύνης για τη συνέχεια της συνδικαλιστικής-πολιτικής πάλης για την ανατροπή των αντεργατικών μέτρων και της λιτότητας.
Επείγει γενικότερα η ανάγκη για συνδικαλιστές που θα αποκαταστήσουν τη λειτουργία του συνδικαλιστή-«κανονικού» ανθρώπου, που ζει και πιέζεται στη δουλειά του, που δεν «λύνει» τα προβλήματα των συναδέλφων στους διαδρόμους και στα υπουργικά γραφεία με τις… διασυνδέσεις του, αλλά παλεύει για το συλλογικό καλό στο φως των δρόμων και κυρίως των αγώνων.
Οι παλιές πρακτικές των συνδιαλεγόμενων με την εργοδοσία συνδικαλιστών, των σωματείων-σφραγίδων και της κατάκτησης των εδρών με «κολλεγιές» διαφόρων παρατάξεων μακριά από την καθημερινότητα των εργαζομένων, δεν γίνεται να συνεχιστούν. Η αναπαραγωγή της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας ήρθε η ώρα να σταματήσει.
Με την ανασυγκρότηση του ΜΕΤΑ επιχειρούμε να τη σταματήσουμε. Γιατί συνεχίζει να ισχύει το σύνθημα «δεν θα σταματήσουν, αν δεν τους σταματήσουμε».
Στις εποχές που ζούμε δεν νοείται να έχουμε την ψευδαίσθηση ότι η συνεργασία με τις πολιτικές ηγεσίες των υπουργείων και τους ανθρώπους του μνημονιακού ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να αποφέρει την παραμικρή βελτίωση στην αληθινή ζωή των «κανονικών» εργαζόμενων.
Έστω και με προβλήματα και καθυστερήσεις, η διαδικασία ξεκίνησε και η λύση θα δοθεί με τη συνέχιση των ταξικών αγώνων και την ανασυγκρότηση του συνδικαλιστικού κινήματος.