Πρόσφυγες: Ανθρώπινη αντιμετώπιση ή ρατσιστική απανθρωπιά;

Λίγες μέρες πριν, ο υπουργός είχε πει το περίφημο «βόηθα Παναγιά», αν οι σχέσεις ΕΕ-Τουρκίας χειροτερεύσουν και καταρρεύσει η ρατσιστική συμφωνία, που έχει αναγκάσει χιλιάδες πρόσφυγες να θαλασσοπνίγονται στα ανοιχτά της Σικελίας, επιλέγοντας τη ριψοκίνδυνη είσοδο στην ΕΕ μέσω Λιβύης και Ιταλικών ακτών.
Στα hotspot του Αιγαίου, η εφαρμογή της συμφωνίας επιβάλλει τη φυλάκιση των προσφύγων και μεταναστών για απροσδιόριστο χρονικό διάστημα, καθώς, με ευθύνη της ελληνικής κυβέρνησης και της ΕΕ, εξετάζονται μόλις 50 αιτήματα ασύλου την ημέρα. Επειδή η συμφωνία προβλέπει επιστροφές προσφύγων στην Τουρκία, φτάσαμε στην πρωτοφανή αθλιότητα γύρω στο 20% των αιτημάτων ασύλου Σύριων προσφύγων πολέμου να απορρίπτονται σε πρώτο βαθμό, ενώ για πρώτη φορά τις προάλλες απορρίφθηκε σε δεύτερο βαθμό αίτημα ασύλου Σύριου πρόσφυγα, με αποτέλεσμα την επαναπροώθησή του στην «ασφαλή» Τουρκία του Ερντογάν.
Αυτός είναι ο λόγος που κάθε τρεις και λίγο άδικα φυλακισμένοι άνθρωποι εξεγείρονται στη Λέσβο και τη Χίο, με αποτέλεσμα την καταστολή από την ΕΛΑΣ και τις επιθέσεις ενάντια σε πρόσφυγες και αλληλέγγυους από φασίστες και ακροδεξιούς «αγανακτισμένους» υπό τη σκέπη δεξιών ξενόφοβων δημοτικών αρχών.
Προσφυγικά στρατόπεδα
Για τους «τυχερούς» που πρόλαβαν να περάσουν στην Ελλάδα, πριν τεθεί η συμφωνία ΕΕ-Τουρκίας σε εφαρμογή, η κατάσταση δεν είναι πολύ καλύτερη. Από την Ειδομένη οι πρόσφυγες μεταφέρθηκαν με το ζόρι σε τρισάθλιους καταυλισμούς στη μέση του πουθενά, με αποτέλεσμα να φεύγουν και να μένουν γύρω από βενζινάδικα.
Στο Ελληνικό ο κ. Μουζάλας προανήγγειλε την εκκένωση έως τα τέλη Ιουνίου και στον Πειραιά μέχρι τα μέσα Ιουλίου με μετεγκατάσταση σε πρόχειρους χώρους. Την ώρα που τα «πρότυπα» προσφυγικά κέντρα βουλιάζουν στη λάσπη με την πρώτη βροχή (π.χ. Σχιστό) και «δομές»  όπως η Μαλακάσα και η Ριτσώνα δοκιμάζουν τα όρια αντοχής των προσφύγων και διώχνουν αλληλέγγυους που βρέθηκαν από την πρώτη στιγμή στο πλευρό τους, ο κ. Μουζάλας παραδέχεται ετεροχρονισμένα την ακαταλληλότητα των καταυλισμών και υπόσχεται νέους οικίσκους-κοντέινερ αντί για σκηνές από το Σεπτέμβρη.
Όμως και αυτά τα νέα προσφυγικά κέντρα –αν και όποτε γίνουν– θα βρίσκονται μακριά από το κέντρο της πόλης. Θα αποτελούν τάχα «λύση» μόνιμης στέγης για τους πρόσφυγες, όταν τα προγράμματα επιδότησης ενοικίου υλοποιούνται με το σταγονόμετρο και η κυβέρνηση αρνείται πεισματικά τη στέγαση προσφύγων σε αχρησιμοποίητες υγειονομικές δομές και αχρησιμοποίητα ιδιωτικά ξενοδοχεία.
Οι πρόσφυγες αντιμετωπίζουν πλέον ψυχολογικά προβλήματα λόγω της ιδρυματοποίησης και της πλήρους αδράνειας μέσα στα ημι-κλειστά στρατόπεδα από όπου, όταν βγαίνεις, συλλαμβάνεσαι, γιατί έχει λήξει το υπηρεσιακό σημείωμα από τα νησιά και δεν υπάρχει πουθενά κλιμάκιο της υπηρεσίας ασύλου.
Τα παιδιά των προσφύγων στερούνται το σχολείο, καθώς η μέχρι τώρα πρόνοια των αρμόδιων υπουργείων αγνοεί συστηματικά την πρόσβαση των προσφυγόπουλων στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση. Άγνωστο είναι τι θα γίνει από τον Σεπτέμβρη.
Ανοιχτά κέντρα, ανθρώπινη 
στέγαση, πλήρη δικαιώματα
Απαιτούμε ανοιχτές ανθρώπινες δομές φιλοξενίας, χωρίς όρια αριθμού ανθρώπων και χρόνου φιλοξενίας. Φιλοξενία σημαίνει στεγασμένες υποδομές στις πόλεις, όχι στη μέση του πουθενά, όχι απομονωμένα στρατόπεδα «έκτακτης ανάγκης». Σε κτίρια του δημοσίου που δεν χρησιμοποιούνται και σε κλειστά ξενοδοχεία. Με επέκταση των προγραμμάτων επιδότησης ενοικίου πέραν των 20.000 θέσεων που έχουν εξαγγελθεί, για όλους τους άστεγους και τους άπορους, ντόπιους, πρόσφυγες ή μετανάστες.
Αγωνιζόμαστε για πλήρη δικαιώματα των προσφύγων που ζουν στην χώρα: πρόσβαση σε αιτήματα ασύλου, μετεγκατάστασης και οικογενειακής επανένωσης σε κάθε προσφυγική δομή, να εγγραφούν τα 16.000 παιδιά των προσφύγων στην πρωτοβάθμια και τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, πλήρη ιατροφαρμακευτική κάλυψη και περίθαλψη, ισότιμη πρόσβαση των προσφύγων σε κάθε κοινωνική παροχή. Κέντρα φιλοξενίας ανοιχτά στο κίνημα αλληλεγγύης στους πρόσφυγες και τις τοπικές κοινωνίες.
Τέλος ενώνουμε τη φωνή μας με τους πρόσφυγες για να πέσουν οι δολοφονικοί φράχτες και να ανοίξουν τα σύνορα. Αυτό αφορά τους φράχτες και τα συνοριακά περάσματα τόσο στην Ειδομένη όσο και στον Έβρο. Η εναντίωσή μας στις συλλήψεις, τις επαναπροωθήσεις και τις απελάσεις αφορά τους πρόσφυγες όσο και τους μετανάστες.
Τα παιδάκια από το Μπαγκλαντές, που λιώνουν για ένα κομμάτι ψωμί στην πολυεθνική και τα παίρνουν οι γονείς τους από το χέρι για να τα φέρουν στην Ευρώπη, πρέπει να είναι καλοδεχούμενα όσο και τα παιδάκια που έρχονται από το κατεστραμμένο Χαλέπι, την Νταράα και τη Ράκα. Να κλείσουν τα στρατόπεδα-φυλακές για τους «προς επαναπροώθηση» μετανάστες χωρίς χαρτιά και να εφοδιαστούν με νομιμοποιητικά έγγραφα. Να σταματήσουν οι απελάσεις, οι επαναπροωθήσεις και οι «εθελοντικές» επιστροφές, που προβλέπει η υλοποίηση της ρατσιστικής συμφωνίας ΕΕ-Τουρκίας.