«ΤΑΞΙΚΟ ΠΡΟΣΗΜΟ»:
Πίσω από τα κυβερνητικά πανηγύρια περί «αποκλιμάκωσης» της ανεργίας και «αύξησης» των θέσεων εργασίας, τα σχετικά στατιστικά στοιχεία αποτυπώνουν τη σκληρή εικόνα της συνεχιζόμενης φτωχοποίησης των εργαζομένων. Από τις προσλήψεις που έγιναν μέσα στη χρονική περίοδο Ιανουαρίου-Ιουλίου 2016, οι 657.698 (51,2%) αφορούσαν θέσεις μερικής ή εκ περιτροπής εργασίας. Συγκεκριμένα, 477.416 προσλήψεις αφορούσαν μερική και 180.2828 εκ περιτροπής απασχόληση, τη στιγμή που είναι κοινό μυστικό ότι πολλοί εργαζόμενοι υποχρεώνονται να δουλεύουν κανονικό 8ωρο ή και περισσότερες ώρες. Και φυσικά μιλάμε για θέσεις εργασίας κακοπληρωμένες, με το 45% των εργαζομένων να λαμβάνει έως 400 ευρώ το μήνα και το 43,8% μεταξύ 400 και 800 ευρώ. Συγχρόνως, στο σύνολο του ιδιωτικού τομέα, κάτω από 1.000 ευρώ μεικτά λαμβάνει το 58% των μισθωτών, ενώ 38% εξ αυτών έχει αποδοχές χαμηλότερες του ανειδίκευτου εργάτη. Καλά κάνουν και μιλούν για πολιτική με «ταξικό πρόσημο» τα υπόγεια του Μαξίμου. Προς όφελος των εργοδοτών πάντα, που βλέπουν το πρόγραμμα «εσωτερικής υποτίμησης» να συνεχίζεται και επί ΣΥΡΙΖΑ.
ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΗ ΣΗΨΗ
Είναι μια... ωραία ατμόσφαιρα στη ΝΔ, όπου με αφορμή το θέμα των στοιχείων της ΕΛΣΤΑΤ και του πρώην προέδρου της Αν. Γεωργίου οι διαφωνίες μεταξύ καραμανλικών και μητσοτακικών βγήκαν ξανά στην επιφάνεια. Δεν φτάνει που το πολιτικό και ιδεολογικό στίγμα του Κυριάκου είναι απωθητικό για μεγάλο τμήμα του κόσμου, έχει να αντιμετωπίσει και τις εντάσεις στο εσωτερικό της Δεξιάς, βλέποντας μια βασική πτέρυγα του κόμματός του να συγκλίνει με τις απόψεις Τσίπρα, με στόχο την υπεράσπιση της περιόδου Καραμανλή. Από την άλλη, οι διεργασίες στο χώρο της λεγόμενης «κεντροαριστεράς» φαίνεται πως καρκινοβατούν. ΠΑΣΟΚ και Ποτάμι ακόμα ψάχνουν τη διαδικασία ανάδειξης αρχηγού και τον τρόπο συγκρότησης του νέου φορέα του «ακραίου κέντρου». Με τόσους πονοκεφάλους στο αστικό πολιτικό μπλοκ, η πρωτοβουλία των κινήσεων παραμένει στη συγκυβέρνηση. Το κενό της εναλλακτικής απάντησης απέναντι στη μνημονιακή σήψη φωνάζει. Και χρειάζεται επειγόντως να καλυφθεί από έναν μαζικό πόλο της ριζοσπαστικής-αντικαπιταλιστικής Αριστεράς, κόντρα στη νεοφιλελεύθερη εκδοχή των «Μένουμε Ευρώπη» και την σοσιαλφιλελεύθερη εξαπάτηση του μεταλλαγμένου ΣΥΡΙΖΑ.
ΤΡΑΠΕΖΕΣ
Μαίνεται ο παρασκηνιακός πόλεμος για τον έλεγχο του τραπεζικού συστήματος, προσθέτοντας ακόμα ένα σοβαρό πρόβλημα στους κυβερνητικούς σχεδιασμούς, καθώς η νέα «τραπεζική διακυβέρνηση» αποτελεί άμεση μνημονιακή δέσμευση. Στο όνομα της μάχης κατά του «αμαρτωλού τριγώνου» μεταξύ τραπεζιτών, επιχειρηματιών και πολιτικών, το επιτελείο υπό τον Γ.Δραγασάκη προσπαθεί να εγκαταστήσει δικά του πρόσωπα στις διοικήσεις των τραπεζών, διαδικασία που αναμένεται να έχει ολοκληρωθεί στα τέλη Οκτώβρη. Οι δανειστές και τα διάφορα funds ως νέοι μέτοχοι των τραπεζών (π.χ. Paulson στην Πειραιώς) φαίνεται όμως να έχουν τον πρώτο λόγο, θέλοντας να πάρουν και τυπικά στα χέρια τους τις τράπεζες και μέσω αυτών να ελέγξουν βασικούς κλάδους της οικονομίας, αναδιαρθρώνοντας τα «κόκκινα δάνεια» υπερχρεωμένων επιχειρήσεων (44,6% των επιχειρηματικών δανείων δεν εξυπηρετούνται). Στο ίδιο χοντρό παιχνίδι εντάσσεται και η κρίση στο ΤΧΣ (που λειτουργεί με προσωρινή διοίκηση μετά την καρατόμηση των μελών του ΔΣ), όπου και εκεί θα πρέπει να πληρωθούν οι κενές θέσεις. Και μέσα σε όλα αυτά ακούγονται φωνές για επέκταση των προγραμμάτων «εθελούσιας εξόδου» για χιλιάδες τραπεζοϋπαλλήλους, που καλούνται να πληρώσουν το μάρμαρο για τις «τράπεζες ζόμπι» και τους ανταγωνισμούς μεταξύ ντόπιων και διεθνών τραπεζιτών.
ΑΥΤΑΡΧΙΚΟΣ ΚΑΤΗΦΟΡΟΣ
Την ώρα που οι δράστες της επίθεσης ενάντια στην ευρωβουλευτή (σήμερα) Κ. Κούνεβα, αλλά και ο δράστης της δολοφονίας του Π. Φύσσα κυκλοφορούν ελεύθεροι, οι αντιεξουσιαστές Κ.Σακάς και Μ.Σεϊσίδης, πρωταγωνιστές ενός ακόμη καλοκαιρινού σόου τρομολαγνείας και μάλιστα επί κυβέρνησης... «δικαιωματικού» ΣΥΡΙΖΑ. Οι επί αρκετά χρόνια καταζητούμενοι (χωρίς να αποδεικνύονται όσα τους αποδίδονται για συμμετοχή σε «τρομοκρατικές» οργανώσεις) προσπάθησαν να αποφύγουν τυχαίο αστυνομικό έλεγχο στη Σπάρτη. Παρότι ολοφάνερα άοπλοι, δέχθηκαν καταιγισμό πυρών που θα μπορούσαν να θέσουν σε κίνδυνο τη ζωή τους. Ακολούθησε άγριος ξυλοδαρμός από αστυνομικούς, όταν διεκδίκησαν το νόμιμο δικαίωμά τους για επαφή με δικηγόρο προτού δώσουν δακτυλικά αποτυπώματα. Τελικά το δικαστήριο επέβαλλε 33 μήνες φυλάκισης στον Σακά και 32 μήνες στον Σεϊσίδη. Πέρα από τις ιδεολογικές διαφορές με τον αντιεξουσιαστικό χώρο, η υπεράσπιση των δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών όλων μας, ειδικά όσων βρίσκονται στο στόχαστρο του κράτους, επειδή αγωνίζονται για μια ζωή με αξιοπρέπεια, είναι αυτονόητη.