Σύγκρουση-φενάκη μεταξύ κυβέρνησης και καναλαρχών

Δεν έχουμε δει τίποτα ακόμη και είμαστε μόλις στην αρχή. Αυτός ο συνδυασμός των κοινότοπων εκφράσεων μπορεί να συμπυκνώσει την περιγραφή του πολιτικού και επιχειρηματικού πολέμου για τις τηλεοπτικές άδειες. 
Τελευταίο επεισόδιο, η θυσία όπως φαίνεται της τηλεοπτικής «Ιφιγένειας» στο πρόσωπο του υιού Καλογρίτσα, προκειμένου να διασωθεί πρόσκαιρα και άρον – άρον το προφίλ του ίδιου του πρωθυπουργού και της κυβέρνησης, που πνίγεται μέσα στην κινούμενη άμμο των αδειών. Το σήριαλ των τηλεοπτικών αδειών εξελίσσεται σε λατινοαμερικάνικη σαπουνόπερα με ανατροπές, παρασκήνιο και ίντριγκα. 
Το πλατύ κοινό βλέπει μόνο μια «περούκα», που χρησιμοποιεί η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ–ΑΝΕΛ προκειμένου να πουλήσει ένα παραμύθι διαρκούς και ασυμβίβαστης «σύγκρουσης με τη διαπλοκή» - το τελευταίο παραμύθι το οποίο διατηρεί ψήγματα περιορισμένης απήχησης στην εξοργισμένη και απογοητευμένη κοινωνία. 
Η ίδια «περούκα» είναι επίσης εξαιρετικά βολική για τους καναλάρχες, νυν, πρώην, υποψήφιους ή… υπερθεματιστές, προκειμένου να διατηρήσουν σε καθαρή κατάσταση ομηρίας και αβεβαιότητας τους εργαζομένους τους, να αναστείλουν την εκπλήρωση όλων των υποχρεώσεών τους προς το Δημόσιο, τα ασφαλιστικά ταμεία και τους εργαζόμενους και να συντηρήσουν, από τη δική τους πλευρά, μια δήθεν τακτική «σύγκρουσης» με τη συγκυβέρνηση, όσο η μπίλια στη ρουλέτα των αδειών δεν κάθεται στο τετραγωνάκι χρώματος των δικών τους συμφερόντων. 
Πάντως, η απόπειρα της συγκυβέρνησης, ή ακριβέστερα της πρωθυπουργικής καμαρίλας, να αποκτήσει τα δικά της ραδιοτηλεοπτικά «κάστρα» μέσα στα ΜΜΕ, φαίνεται να πλήττεται καίρια, όχι τόσο λόγω των αντιστάσεων των «ηττημένων» καναλαρχών, όσο κυρίως από τις εσωτερικές αμαρτίες των προωθούμενων επιχειρηματικών σχημάτων, τις πυκνές σκιές και τα «μαύρα κουτιά» στην επιχειρηματική τους δράση και τον τραπεζικό τους δανεισμό – όλα αυτά δηλ. που οδήγησαν στην αποχώρηση Καλογρίτσα. 
Διαλύοντας την ομίχλη
Πάνω από το τοπίο των τηλεοπτικών αδειών έχει συσσωρευτεί πολλή ομίχλη, που πρέπει να διαλυθεί, καθώς συσκοτίζει τις πιο κρίσιμες διαστάσεις του θέματος, στη φάση που βρισκόμαστε – φάση ανάδειξης των οριστικών υπερθεματιστών, φάση αποκάλυψης ότι η ανάδειξη έπασχε λόγω των απολύτως προβληματικών δηλώσεων «πόθεν έσχες» τουλάχιστον ενός εκ των τεσσάρων, του επιχειρηματία Ιωάννη – Βλαδίμηρου Καλογρίτσα, φάση όπου εκκρεμούν διαδοχικές αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας για προσφυγές κατά του ν.4339/2015 (νόμος Παππά). 
Ας ξεκινήσουμε με κάτι που δεν ομολογείται από καμιά πλευρά, ούτε από την κυβέρνηση ούτε από τους καναλάρχες. Αυτή τη στιγμή κάθε φύλλο συκής, κάθε στοιχείο της ισχύουσας υποτίθεται αστικής νομιμότητας, από το Σύνταγμα και τον ποινικό κώδικα έως τον νόμο Παππά και τις κανονιστικές, υπουργικές αποφάσεις και προκηρύξεις του διαγωνισμού, που τον ερμήνευαν, τον εξειδίκευαν ή τον τροποποιούσαν, έχει γίνει φύλλο και φτερό, έχει γίνει χαρτοπόλεμος, ακριβώς επειδή σε πλείστα όσα σημεία δεν εξυπηρετούσε τις σκοπιμότητες. Χαρακτηριστικά παραδείγματα-ορόσημα στη διαδικασία του «διαγωνισμού»: Ο Καλογρίτσας , σύμφωνα με τη νομιμότητα, έπρεπε να έχει αποκλειστεί στο στάδιο των εγγυητικών επιστολών. Αλαφούζος και Μαρινάκης συμμετείχαν στη διαδικασία, παρά τις εισαγγελικές παραγγελίες, για φορολογικές παραβάσεις και δέσμευση λογαριασμών του πρώτου και ποινικές διώξεις για την εγκληματική οργάνωση στο ποδόσφαιρο του δεύτερου. Η Singular Logic και η θυγατρική της Eurobank, συμφερόντων Λάτση, παρείχαν το σύστημα διεξαγωγής του διαγωνισμού, όχι μέσω μειοδοτικού διαγωνισμού, αλλά με απευθείας ανάθεση από τη Γενική Γραμματεία Ενημέρωσης και Επικοινωνίας και με το (αδημοσίευτο) αζημίωτο. 
Συστήθηκε ένα ad hoc όργανο ελέγχου των «πόθεν έσχες» με μέλη υπαλλήλους της Γενικής Γραμματείας Ενημέρωσης, την ώρα που σύμφωνα με τον νόμο για τους υπόχρεους υποβολής δήλωσης «πόθεν έσχες», (ν.3213/2003, όπως ισχύει) ελεγκτικά όργανα έχουν προσδιοριστεί, είτε η Εισαγγελία του Αρείου Πάγου, είτε η Αρχή Καταπολέμησης Νομιμοποίησης Χρήματος από Εγκληματικές Δραστηριότητες είτε η ειδική Επιτροπή της Βουλής, αποτελούμενη από δικηγόρους και ορκωτούς λογιστές. Η Επιτροπή Ενστάσεων, η οποία υποτίθεται ότι ολοκλήρωσε το έργο της, προτού ξεκινήσει η καθ’ αυτό διαδικασία υποβολής προσφορών, επανασυστήνεται κατά το δοκούν, ανάλογα με τις δηλώσεις του υπουργού Επικρατείας, Νίκου Παππά, προκειμένου να… επανελέγξει (!) τις ενστάσεις «όλων εναντίον όλων».   
Θύματα
Στην πραγματικότητα, οι τηλεοπτικές άδειες θα κριθούν πλέον στις αίθουσες των δικαστηρίων (ήδη η μεν ΝΔ κατέθεσε μηνυτήρια αναφορά στον Άρειο Πάγο, ο δε Alpha κατέθεσε και μήνυση για κακουργήματα σε βάρος του Γενικού Γραμματέα Ενημέρωσης, Λευτέρη Κρέτσου), ενώ παραμένει σε ισχύ η αποκλειστική αρμοδιότητα του ΕΣΡ για τη χορήγηση, την ανάκληση και την ανανέωση των αδειών, σύμφωνα και με το Σύνταγμα και τον ν.2863/2000, όπως ισχύει. Με άλλα λόγια, «μαύρο» ή… άσπρο σε παλιά και νέα κανάλια, με το γράμμα του Συντάγματος και του νόμου, δεν μπορεί να υπάρξει έως ότου επανασυσταθεί το ΕΣΡ και αποφασίσει θετικά ή αρνητικά προς τούτο – αλλιώς, ξεκινά νέος γύρος προσφυγών και ασφαλιστικών μέτρων στα ελληνικά και τα ευρωπαϊκά δικαστήρια. Θυμίζω ότι οι σημερινές προσφυγές έχουν ως επίκεντρο το επιχείρημα ότι το ΕΣΡ μπορεί και να προσδιορίζει τον τελικό αριθμό αδειών ανά κατηγορία (γενικές, θεματικές, περιφερειακές). Με άλλα λόγια και τα περί «ενενήντα ημερών που πρέπει να κλείσουν τα κανάλια» ήταν μια κυβερνητική σαχλαμάρα για το θεαθήναι και την άντληση υποστηρικτών εξ όσων έχουν άγνοια νόμου ή μνήμη χρυσόψαρου. 
Έως ότου συντελεστούν όλα αυτά, έχει κηρυχθεί σχεδόν γενική στάση πληρωμών προς τους εργαζόμενους σε όλον τον Τύπο και τα ασφαλιστικά ταμεία, ενώ έχει μεθοδευτεί η μείωση του υποτίθεται ελάχιστου προσωπικού στα αδειοδοτημένα κανάλια, με την εν κρυπτώ κοινή υπουργική απόφαση Παππά, Κατρούγκαλου, Σπίρτζη της 11ης Μαΐου 2016, που έριξε στους διακόσιους, από τετρακόσιους, τον αριθμό των απασχολούμενων με σύμβαση αορίστου χρόνου – και μάλιστα μόνο ως έναν μέσο όρο μέσα στη δεκαετή, αδειοδοτημένη λειτουργία. Με άλλα λόγια, ο νέος αδειοδοτημένος καναλάρχης μπορεί να ξεκινήσει κανάλι ακόμη και με 10 ή 20 άτομα στο μισθολόγιο – οι υπόλοιποι θα απασχολούνται με «μαύρα», με «μπλοκάκι», ως  «ενοικιαζόμενοι» από τρίτες εταιρείες, ως «μαθητευόμενοι» κ.τ.λ.- αρκεί να εμφανίσει τους «200» στα λογιστικά του στοιχεία, κάποια στιγμή μέσα στα επόμενα, δέκα χρόνια. Η μεθόδευση αυτή ήταν διαχρονικό και πάγιο αίτημα της εργοδοτικής ένωσης των παλιών και νέων καναλαρχών, της ΕΙΤΗΣΕΕ και βρέθηκε η κατάλληλη κυβέρνηση να το εκπληρώσει. 
Για να έχουμε μια τάξη μεγεθών στο μυαλό μας, αυτή τη στιγμή, μόνο το κανάλι Ε (συμφερόντων Βρυώνη, αποκλείστηκε από τον διαγωνισμό στη φάση των εγγυητικών επιστολών) έχει 367 άτομα όλων των ειδικοτήτων στο μισθολόγιο - όλοι οι άλλοι σταθμοί (ακόμη και το χρεοκοπημένο Μέγκα) είχαν τουλάχιστον 480-520 άτομα. Μιλάμε για πογκρόμ στον Τύπο, με τη βούλα του νόμου και την πλήρη συναίνεση και συμφωνία κυβέρνησης και ΕΙΤΗΣΕΕ. 
Την ίδια στιγμή, καταργήθηκε το αγγελιόσημο, ο πόρος των ταμείων των εργαζομένων στα ΜΜΕ, που υποκαθιστούσε τις εργοδοτικές εισφορές, οι οποίες ποτέ δεν είχαν καθοριστεί στον χώρο του Τύπου, γεγονός που οδηγεί τα ταμεία σε ουσιαστικό λουκέτο και ραγδαία επιδείνωση, μετά και τη λεηλασία του PSI, των οικονομικών τους στοιχείων. 
Κανάλια πλήρως ελεγχόμενα από την πλουτοκρατία, εργαζόμενοι-όμηροι της εργασιακής αβεβαιότητας και του ενδοαστικού πολέμου συμφερόντων, ασυδοσία και ταξικά χρωματισμένη παραπληροφόρηση, βομβαρδισμός της εργαζόμενης, κοινωνικής πλειοψηφίας με τα σκουπίδια της μιας και της άλλης πλευράς - όπου και αν κάτσει η μπίλια στη ρουλέτα των τηλεοπτικών αδειών, οι ζημίες του πολέμου (οικονομικές, δανειακές, ελευθεροτυπίας) θα μεταφερθούν στις πλάτες της κοινωνίας.