Ένας από τους μεγάλους «διαρθρωτικούς» στόχους του κυλιόμενου μνημονιακού προγράμματος είναι και η απαλλοτρίωση της περιουσίας, κινητής και ακίνητης, των εργαζομένων. Με το Τρίτο Μνημόνιο ήρθε η ώρα της υλοποίησης αυτού του μνημονιακού στόχου, στο πλαίσιο της διαχείρισης των «κόκκινων» δανείων από τις τράπεζες, αλλά και της ενεργοποίησης των μέτρων αναγκαστικής είσπραξης από τo Δημόσιο. Ένας πολυπλόκαμος μηχανισμός λεηλασίας έχει ήδη στηθεί και ενεργοποιηθεί, με τη συνεργασία του κράτους και των τραπεζών, με την πλήρη στήριξη των καπιταλιστών και υπό την υψηλή εποπτεία των δανειστών.
Ημερ.Δημοσίευσης
Το 2016 ήταν το έτος καμπής, όπου οι κατασχέσεις και πλειστηριασμοί προσέλαβαν μαζικό χαρακτήρα. Το 2017 προαλείφεται σαν το έτος που τα όποια ίχνη προστασίας, για παράδειγμα της πρώτης κατοικίας, θα έχουν και «επισήμως» καταργηθεί και η όλη διαδικασία θα προσλάβει πρωτοφανείς διαστάσεις.
Τσουνάμι πλειστηριασμών
Ήρθε λοιπόν η ώρα που οι κατασχέσεις και πλειστηριασμοί άρχισαν να γίνονται πραγματικό «τσουνάμι».
• Μέχρι το τέλος του 2016 θα πραγματοποιηθούν 2.000-5.000 πλειστηριασμοί.
• Το 2017, 50.000 κατασχέσεις, από τις οποίες 30% θα οδηγήσουν σε προγράμματα πλειστηριασμών.
• Οι ληξιπρόθεσμες οφειλές προς το Δημόσιο αφορούν πάνω από 4 εκατ. οφειλέτες σε σύνολο 6 εκατ. περίπου, οι μισοί από τους οποίους τελούν υπό αναγκαστικά μέτρα είσπραξης. Για 774.321 από αυτούς έχουν ήδη εφαρμοστεί…
Ποιους αφορούν τα αναγκαστικά μέτρα είσπραξης; Η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι αφορούν «τα σπίτια των πλουσίων». Όμως, αν εξαιρέσουμε ένα μικρό τμήμα «νεόπλουτων με δανειακά», στη συντριπτική πλειονότητά τους τα μέτρα αναγκαστικής είσπραξης αφορούν εργαζόμενους και λαϊκά νοικοκυριά. Οι περιπτώσεις κατάσχεσης ακόμη και μικροποσών από καταθετικούς λογαριασμούς ή πλειστηριασμών για οφειλές ακόμη και πολύ μικρού ύψους (κάτω από 1.000 ευρώ) δεν είναι πλέον εξαιρέσεις, αλλά πολύ συνηθισμένες.
«Δεύτερη ευκαιρία» για τους καπιταλιστές
Η κυβέρνηση ψεύδεται ασύστολα, όταν ισχυρίζεται ότι «δίνει μάχη» για την προστασία των λαϊκών στρωμάτων και ιδιαίτερα της λαϊκής κατοικίας. Οι ευθύνες της εντοπίζονται καταρχήν στο ότι έχει υπογράψει στο Τρίτο Μνημόνιο το γενικό πλαίσιο διαχείρισης των «κόκκινων» δανείων (προστασία πρώτης κατοικίας μέχρι ορισμένο ύψος εμπορικής αξίας ως τα τέλη του 2016, πώληση δανείων στα «κοράκια των αγορών» κ.λπ.). Με τη δεύτερη αξιολόγηση, η εξειδίκευση αυτού του γενικού πλαισίου θα πάρει πολύ «επιθετικές» μορφές για τα λαϊκά στρώματα. Δεν είναι τυχαίο ότι το Δημόσιο (εφορία, αλλά και δημόσιοι οργανισμοί που στέλνουν στην εφορία ανεξόφλητες οφειλές «για τα περαιτέρω») ευθύνεται πολύ περισσότερο απ’ ό,τι οι τράπεζες για τα μέτρα αναγκαστικής είσπραξης (κατασχέσεις-πλειστηριασμοί), όπως αποδεικνύουν τα στοιχεία που παραθέσαμε παραπάνω.
Για να μαζέψει έσοδα και να αποφύγει τον «κόφτη» (που επίσης η ίδια υπέγραψε), η κυβέρνηση έχει δώσει το «πράσινο φως» στην εφορία να «οργιάζει» με τα μέτρα αναγκαστικής είσπραξης.
Η νομοθετική ρύθμιση, που υποσχέθηκε ο Τρύφων Αλεξιάδης για να σταματήσουν τα μέτρα αναγκαστικής είσπραξης, πρέπει να εξασφαλίσει την έγκριση των δανειστών –κάτι που δεν πρόκειται να γίνει. Εξάλλου, η κυβέρνηση αυτή απέφυγε να κάνει νομοθετική ρύθμιση για «οριζόντια» προστασία της πρώτης κατοικίας με νόμο (δηλαδή χωρίς να χρειάζεται να προσφύγει ο πληττόμενος στα δικαστήρια), προτιμώντας το αδύναμο μέτρο των υπουργικών αποφάσεων.
Αν όμως για την προστασία των λαϊκών νοικοκυριών η κυβέρνηση δεν κάνει τίποτα, εκτός από προπαγάνδα κενή περιεχομένου, για τις επιχειρήσεις ετοιμάζει… γενναία σεισάχθεια. Την οποία εξήγγειλε ο ίδιος ο υπουργός Ανάπτυξης Γιώργος Σταθάκης, διαρρέοντας μάλιστα ότι έχει εξασφαλίσει και τη σύμφωνη γνώμη των δανειστών. Είτε προσφεύγοντας απευθείας στις τράπεζες, είτε μέσω των funds («κοράκια των αγορών») που θα αγοράσουν μπιτ παρά τα «κόκκινα» δάνεια στο 15-20% της ονομαστικής τους αξίας, οι «βιώσιμες» επιχειρήσεις θα ωφεληθούν από ένα γενναίο «κούρεμα» των οφειλών τους σε ποσοστά από 60 έως και 80%. Η κυβερνητική φροντίδα αποβλέπει στο να μοιραστούν «δίκαια» τα κέρδη από το πλιάτσικο αυτής της σεισάχθειας προς τους καπιταλιστές: ένα μέρος στα funds, ένα μέρος στις τράπεζες, ένα μέρος στο Δημόσιο –και μια γενναία ελάφρυνση για τους καπιταλιστές.
Την ίδια στιγμή, για τα λαϊκά νοικοκυριά οι τράπεζες επιφυλάσσουν μόνο ελάφρυνση τύπου… Σόιμπλε: επιμήκυνση-μείωση δόσεων και με το ζόρι (για νοικοκυριά που διαβιούν κάτω από το όριο της φτώχειας) μείωση επιτοκίου. Όσο για διαγραφή χρέους, θα πρέπει να έχεις σχεδόν μηδενικό εισόδημα, αλλά και περιουσία…