Η αντικαπιταλιστική Αριστερά συζητά στην Αθήνα

Στις 4, 5 και 6 Νοεμβρίου η αντικαπιταλιστική Αριστερά συζητά στην Αθήνα για τις προοπτικές των κινημάτων αντίστασης, για τις θέσεις και το σχέδιο της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς, για το μέτωπο της μαζικής ριζοσπαστικής Αριστεράς. Η συγκυρία στην οποία διεξάγεται το τριήμερο συζήτησης, στον κόσμο, στην Ευρώπη αλλά και στην Ελλάδα, είναι εξαιρετικά ενδιαφέρουσα και γόνιμη, αλλά εξίσου δύσκολη και απαιτητική. Όσον αφορά την παγκόσμια καπιταλιστική κρίση, διαπιστώνεται πλέον από τα πιο επίσημα χείλη όχι μόνο το στρατηγικό αδιέξοδο στο οποίο έχουν περιέλθει όλες οι προσπάθειες εξόδου από αυτήν, αλλά και ότι η οικονομική κρίση έχει πλέον μετασχηματιστεί σε κρίση της «παγκοσμιοποίησης». Όσον αφορά την Ευρωζώνη και την ΕΕ, αναδεικνύεται ξανά σε «αδύναμο κρίκο» και στα δύο αυτά επίπεδα: και στρατηγικό αδιέξοδο στην αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης, και θεσμική και πολιτική κρίση που αποτυπώνει τον ειδικά ευρωπαϊκό τρόπο με τον οποίο εκδηλώνεται η κρίση της «παγκοσμιοποίησης». 
Το Brexit είναι η χαρακτηριστική περίπτωση, αλλά τέτοιες τάσεις προστατευτισμού έχουν γίνει ενδημικές στο πολιτικό σύστημα σχεδόν όλων των ευρωπαϊκών χωρών: στη Γαλλία (με την ηγεμονική παρουσία του Εθνικού Μετώπου της Λε Πεν στο πολιτικό σύστημα, αλλά και το αλληθώρισμα σημαντικού τμήματος της συντηρητικής Δεξιάς με τον ευρωσκεπτικισμό), στην Ιταλία (όπου δεν πρόκειται μόνο για τη δυναμική του ευρωσκεπτικιστικού κόμματος του Μπέπε Γκρίλο, αλλά και για τη μετατόπιση του κόμματος του Μπερλουσκόνι στον ευρωσκεπτικισμό), στην ίδια τη Γερμανία (όπου η δημοσκοπική δυναμική του ρατσιστικού και ακροδεξιού AfD αναπτύσσεται ραγδαία απειλώντας το πολιτικό μέλλον της ίδιας της Μέρκελ), σε χώρες όπως η Αυστρία και η Ολλανδία, ενώ στις χώρες του Βίσεγκραντ (Ουγγαρία, Τσεχία, Πολωνία, Σλοβακία) είναι ήδη στην εξουσία δυνάμεις της εθνικιστικής, ρατσιστικής και θρησκόληπτης Δεξιάς. 
Η κατάσταση αυτή ασκεί ήδη τεράστια πίεση και οδηγεί στη στασιμότητα και παραλυσία της λεγόμενης «ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης», αλλά και σε προφανή και ευκόλως ανιχνεύσιμη στα ευρωπαϊκά ΜΜΕ αγωνία για το μέλλον της Ευρωζώνης και της ίδιας της ΕΕ, που αυτήν τη φορά αποκτά τα χαρακτηριστικά του «αδύναμου κρίκου» της ιμπεριαλιστικής «παγκοσμιοποίησης». Τροφοδοτεί όμως παράλληλα και την περιφερειακή αστάθεια στα καθαυτό «θερμά» μέτωπα όπως η Συρία και το Ιράκ, προσδίδοντας στην κρίση της ιμπεριαλιστικής παγκοσμιοποίησης «εκρηκτικές» διαστάσεις. 
Ως οικοδεσπότες της τριήμερης συνάντησης και έχοντας πίσω μας μια αρκετά πλούσια διαδρομή αγώνων ενάντια στα μνημόνια, στη συγκρότηση ενός μαζικού λαϊκού ρεύματος αντίστασης που έδωσε βάση στο σχέδιο για την «κυβέρνηση της Αριστεράς», την ήττα αυτού του λαϊκού ρεύματος ύστερα από τη μνημονιακή στροφή της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ, το μαζικό ρήγμα από τα αριστερά που ήρθε ως απάντηση σε αυτήν τη στροφή, ζούμε επίσης μια ιδιαίτερη ελληνική πολιτική συγκυρία. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ έχει παραλύσει και σαπίζει εξαιτίας της επιλογής να ψηφίσει και να διαχειριστεί την εφαρμογή των μνημονίων. Η ταχύτητα της φθοράς της είναι τέτοια, ώστε το «πολιτικό ατύχημα» παραμονεύει στις ελληνικές πολιτικές εξελίξεις. 
Σε μια τέτοια συγκυρία, διεθνή, ευρωπαϊκή και ελληνική, τα ερωτήματα, τα διλήμματα, η ανάγκη απαντήσεων, προκύπτουν αυτονόητα και πηγαία. Όχι μόνο δεν συζητούμε σε ένα τοπίο «καταστροφής» και καπιταλιστικής σταθεροποίησης, αλλά αντίθετα συζητούμε σε ένα τοπίο εξαιρετικά δύσκολο και επικίνδυνο μεν, αλλά που ταυτόχρονα διατηρεί ανοιχτές τις μεγάλες προκλήσεις και τις ευκαιρίες για τα κινήματα και την Αριστερά. Το ζητούμενο δεν είναι οι ευκαιρίες, που εξακολουθούν να υπάρχουν έστω και σε ένα πιο δύσκολο τοπίο, αλλά το σχέδιο, οι ιδέες, οι απαντήσεις από την πλευρά της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς, ώστε αυτές να αξιοποιηθούν.

Οι διεθνείς ομιλητές-τριες

Μιγκέλ Ουρμπάν
Ο Μιγκέλ Ουρμπάν είναι ευρωβουλευτής καθώς και  ιδρυτικό στέλεχος του Podemos. Βρίσκεται στην ηγεσία των Αντικαπιταλίστας και ασχολείται ενεργά στο κοινοβούλιο και στους δρόμους μεταξύ άλλων με  το προσφυγικό ζήτημα  και τα εργασιακά δικαιώματα. Κατά τη διάρκεια της θητείας του έχει επισκεφθεί εμπόλεμες ζώνες όπως η Παλαιστίνη και η Ροζάβα και στρατόπεδα προσφύγων εκφράζοντας την αλληλεγγύη του. Κατά τη διάρκεια του ελληνικού δημοψηφίσματος στήριξε ολόψυχα την καμπάνια του ΟΧΙ, συμμετέχοντας σε εκδηλώσεις σε όλη την Ελλάδα.
Νιλ Ντέιβιντσον
Ο Νιλ Ντέιβιντσον είναι πανεπιστημιακός και συγγραφέας με ειδίκευση στην ιστορία των πολιτικών επαναστάσεων. Έχει γράψει μεταξύ άλλων το Discovering the Scottish Revolution και το How Revolutionary Were the Bourgeois Revolutions. Είναι μέλος των Διεθνών Σοσιαλιστών (International Socialists) στη Σκοτία και του RS21 στην Αγγλία. Συμμετείχε ενεργά στην Καμπάνια για Ριζοσπαστική Ανεξαρτησία (Radical Independence Campaign) το 2014 στη Σκοτία και δραστηριοποιείται στο νέο μετωπικό σχήμα της σκοτσέζικης Αριστεράς, RISE. Στήριξε την καμπάνια για «αριστερή έξοδο» («Lexit») κατά το πρόσφατο δημοψήφισμα στη Βρετανία.  
Ερίκ Τουσέν
Ο Ερίκ Τουσέν είναι Βέλγος πολιτικός επιστήμονας και ιστορικός, διδάκτορας του Πανεπιστημίου του Παρισιού VIII και του Πανεπιστημίου της Λιέγης, όπου και διδάσκει. Είναι πρόεδρος της Επιτροπής για τη Διαγραφή του Χρέους των Χωρών του Τρίτου Κόσμου (Comite pour l’annulation de la dette du Tiers Monde, CADTM). Είναι επίσης μέλος της Προεδρικής Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου του Χρέους (CAIC) στον Ισημερινό, του Διεθνούς Συμβουλίου του Παγκόσμιου Κοινωνικού Φόρουμ από την ίδρυσή του το 2001, της επιστημονικής επιτροπής της Attac Γαλλίας, του επιστημονικού δικτύου της Attac Βελγίου, καθώς και της Διεθνούς Επιτροπής της Τέταρτης Διεθνούς. Τα τελευταία χρόνια ασχολήθηκε ενεργά με το ελληνικό δημόσιο χρέος μέσα και από τη συμμετοχή του στην Επιτροπή Αλήθειας Δημοσίου Χρέους. 
Στάθης Κουβελάκης 
Ο Στάθης Κουβελάκης διδάσκει  Πολιτική Φιλοσοφία  στο King’s College του Πανεπιστημίου του Λονδίνου. Είναι ένας από τους σημαντικούς διανοούμενους της ελληνικής και διεθνούς αριστεράς. Έχει δηµοσιεύσει εκτενώς σε θέµατα µαρξιστικής θεωρίας, σύγχρονης σκέψης και κοινωνικών κινηµάτων, βιβλία και µελέτες του έχουν µεταφραστεί και κυκλοφορούν σε οκτώ γλώσσες. Εντάσσεται στην Αριστερά από τα μαθητικά του χρόνια στο ρεύμα της κομουνιστικής ανανέωσης. Συμμετείχε ενεργά στο εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ και αργότερα της ΛΑΕ.
Σάρον Σμιθ
Η Σάρον Σμιθ είναι ακτιβίστρια, και συγγραφέας από τις ΗΠΑ. Έχει γράψει το Subterranean Fire: A History of Working-Class Radicalism in the United States και το Women and Socialism: Essays on Women’s Liberation (όπως και μια νέα, επικαιροποιημένη εκδοχή του, το Women and Socialism: Class, Race, and Capital). Είναι ηγετικό στέλεχος της International Socialist Organization (ISO) και αγωνίστρια για τα δικαιώματα των γυναικών. Αρθρογραφεί συστηματικά στο 
socialistworker.org και στο περιοδικό International Socialist Review, ενώ άρθρα της φιλοξενούν και άλλα ριζοσπαστικά ΜΜΕ στις ΗΠΑ όπως το Counterpunch. H ISO στηρίζει στις φετινές εκλογές την υποψηφιότητα των Πρασίνων, Ζιλ Στάιν, ως αριστερή ριζοσπαστική εναλλακτική στα δύο μεγάλα κόμματα.
Φράνκο Τουριλιάτο
Ο Φράνκο Τουριλιάτο είναι ηγετικό στέλεχος της Sinistra Anticapitalista (Αντικαπιταλιστικής Αριστεράς). Πρώην μέλος της Ιταλικής Γερουσίας. Εξελέγη με τo κόμμα της Κομουνιστικής Επανίδρυσης (PRC) στην οποία ήταν μέλος της εθνικής ηγεσίας. Ανήκε στην αντιπολίτευση στην PRC υποστηρίζοντας τη Sinistra Critica (Κριτική Αριστερά). Κατά τη διάρκεια της θητείας του στη γερουσία, το Φεβρουάριο του 2007 καταψήφισε τις πολεμικές δαπάνες. Γι’ αυτή του τη στάση διαγράφτηκε από την κοινοβουλευτική ομάδα της PRC, και στη συνέχεια από το κόμμα.
Λεόν Κρεμιέ
Ο Λέον Κρεμιέ είναι στέλεχος του NPA Γαλλίας και αγωνιστής-συνδικαλιστής των γαλλικών αεροδρομίων καθώς και της μαχητικής εργατικής συνομοσπονδίας Solidaires Union. Αρθρογραφεί ιδιαίτερα για την πολιτική του εργατικού κινήματος στην εφημερίδα και το περιοδικό «L’ Anticapitaliste». Πρόσφατα συμμετείχε ενεργά στο κίνημα Nuit Debout και στις πρωτοβουλίες αλληλεγγύης και συντονισμού των εργαζομένων με τους νέους στις πλατείες της Γαλλίας.
Λιζ Γουόλς
Η Λιζ Γουόλς είναι ηγετικό στέλεχος της Socialist Alternative στην Αυστραλία και αρθρογραφεί συχνά στην εφημερίδα Red Flag. Έχει εμπλακεί σε μια σειρά κινήματα, ιδιαίτερα ενάντια στη γυναικεία καταπίεση, για τα δικαιώματα των προσφύγων, και το κίνημα BDS ενάντια στο ισραηλινό απαρτχάιντ. Σήμερα δραστηριοποιείται στην οργάνωση της πάλης ενάντια στον υποχρεωτικό εγκλεισμό των προσφύγων, για το κλείσιμο των στρατοπέδων συγκέντρωσης και τον τερματισμό της κράτησης των αιτούντων άσυλο σε απόμακρα νησιά, συμμετέχοντας στη Refugee Action Collective. Επίσης είναι μέλος της Campaign Against Racism and Fascism που συγκροτήθηκε για να απαντήσει στην ενίσχυση του ακροδεξιού ισλαμοφοβικού κόμματος One Nation.   
Μάρκο Νέβες
Ο Μάρκο Νέβες είναι Πορτογάλος αγωνιστής του Bloco και έχει συμμετάσχει σε όλες τις διεργασίες συγκρότησης του μετώπου. Ακτιβιστής στο κίνημα των επισφαλώς εργαζομένων ως ιδρυτικό μέλος της πλατφόρμας Associaçao de Combate à Precariedade - Precarios Inflexiveis.  Έχει λάβει μέρος την οργάνωση των μαζικών διαδηλώσεων ενάντια στη λιτότητα στην Πορτογαλία μέσα από το κίνημα «Que se lixe a Troika».
Μανουέλ Γκαρί Ραμός
Ο Μανουέλ Γκαρί Ραμός είναι ηγετικό στέλεχος των Αντικαπιταλίστας και του Podemos. Είναι οικονομολόγος και συντονιστής του πανεπιστημιακού κέντρου για την εργασία και το περιβάλλον (Cαtedra Universidad Empresa Sindicatos de la Universidad Politécnica de Madrid).  Ασχολείται ενεργά με περιβαλλοντικά ζητήματα καθώς και με τη σχέση εργασίας-περιβάλλοντος και έχει συμμετάσχει σε πολλές σχετικές έρευνες και συνέδρια. Βιβλία και μελέτες του κυκλοφορούν στα ισπανικά.
Ελιάνα Κόμο
Η Ελιάνα Κόμο είναι  μέλος του Εθνικού Συμβουλίου της FIOM (Ομοσπονδία Εργαζομένων στη Μεταλλουργία)  και της CGIL (Γενική Συνομοσπονδία Ιταλών Εργατών. Δραστηριοποιείται στην πρωτοβουλία «Il sindacato è un’altra cosa», την αριστερή αντιπολίτευση στην CGIL, και ανήκει στην μαχητική πτέρυγα της FIOM. 
Λουζ Μορά
Η Λουζ Μορά είναι συνδικαλίστρια και μέλος της διασυνδικαλιστικής αντιφασιστικής πρωτοβουλίας Visa (Vigilance et Initiatives Syndicales Antifascistes) που παλεύει για τα δικαιώματα των προσφύγων και των αποκλεισμένων, υπερασπίζοντας τους μετανάστες εργαζόμενους, παλεύοντας ενάντια στον ακροδεξιό λόγο της Μαρίν Λε Πέν, την ομοφοβία και το σεξισμό στους χώρους δουλειάς. Η Λουζ Μορά πρωτοστατεί στον αγώνα για αλληλεγγύη με τους μετανάστες «χωρίς χαρτιά» (sanspapiers).
Κριστιάν Μαγιέ
Ο Κριστιάν Μαγιέ είναι συνδικαλιστής σιδηροδρομικός εργάτης, που σήμερα έχει συνταξιοδοτηθεί. Υπήρξε ενεργό μέλος της συνομοσπονδίας CFDT από το 1978 ως το 1995, ενώ από το 1996 δραστηριοποιείται μέσα από τις γραμμές της SUD-Rail, της κλαδικής ομοσπονδίας στους σιδηροδρομικούς της μαχητικής συνομοσπονδίας Solidaires. Συγκεκριμένα θήτευσε ως μέλος του Γραφείου της Ομοσπονδίας SUD-Rail και της Εθνικής Γραμματείας της Union Syndicale Solidaires. Εκπροσωπεί την Επιτροπή Διεθνών των Solidaires και το Διεθνές Συνδικαλιστικό Δίκτυο Αλληλεγγύης και Αγώνα, μια διεθνή δικτύωση πάνω από 40 μαχητικών συνδικάτων και ομοσπονδιών.
Σάμος Σαμουήλ
Ο Σάμος Σαμουήλ είναι μέλος της αντικαπιταλιστικής οργάνωσης Γρανάζι στην Κύπρο. Είναι μηχανικός μεταλλείων και είναι συνδικαλιστικά ενεργός στον κλάδο του. Συμμετέχει στη συντακτική ομάδα  της περιοδικής έκδοσης του Γραναζιού και ασχολείται με το εργατικό ρεπορτάζ αλλά και με τα ζητήματα που αφορούν τη σχέση εργασίας και περιβάλλοντος. Τα τελευταία δέκα χρόνια συμμετέχει ενεργά σε όλες τις προσπάθειες δημιουργίας ενός μαζικού αντιφασιστικού μετώπου στην Κύπρο.

Πανευρωπαϊκή κινητοποίηση ασθενών, 

πολιτών και εργαζομένων στην Ψυχική Υγεία

Του Μανώλη Κοζαδίνου

«Αν πάψει να αναγνωρίζεται η ανθρώπινη αξία που υπάρχει στην τρέλα, θα χαθεί η ίδια η ανθρωπιά»
François Tosquelles

Η φράση του Καταλανού ψυχίατρου, και αντιφασίστα αγωνιστή του POUM, αποκτά πλήρη επικαιρότητα, καθώς για άλλη μια φορά ο καπιταλισμός φανερώνει την αληθινή και αποκρουστικότερη όψη του: εκείνη που αναγνωρίζει μόνο την εμπορεύσιμη αξία και τον άνθρωπο στο μέτρο μόνο που παράγει εμπορεύματα.
Με την επιβολή μνημονίων λιτότητας στις περιφεριακές χώρες της Ευρώπης και των υπερμνημονίων των ευρωπαϊκών συνθηκών στις υπόλοιπες, τα περιθώρια για άσκηση ψυχικής φροντίδας με ανθρωπιστικό πρόσημο στενεύουν υπερβολικά.
Στην Ελλάδα η ψυχιατρική μεταρρύθμιση σταμάτησε πριν ουσιαστικά ξεκινήσει. Τα τροϊκανά μνημόνια, κλείνοντας τα ψυχιατρικά νοσοκομεία με ψευδεπίγραφο πρόσχημα την «αποασυλοποίηση», χωρίς παράλληλη δημιουργία άλλων δομών, στερούν από χιλιάδες πάσχοντες τη δυνατότητα για αξιοπρεπή επιβίωση και επιβάλλουν στους εργαζόμενους στην ψυχική φροντίδα συνθήκες εργασίας αναντίστοιχες με το λειτούργημα και τα προσόντα τους. Τα θεμελιώδη δικαιώματα εργαζομένων και ασθενών παραβιάζονται ωμά. 
Οι υποχρεωτικές νοσηλείες αυξήθηκαν στην Ελλάδα κατακόρυφα από την εποχή της εφαρμογής των μνημονίων. Το δέσιμο με ιμάντες, σε μεγάλη επίσης αύξηση, είναι ύστατη συστημική παρέμβαση που καταλύει την ιδιότητα του ασθενή και εκείνη του θεράποντα.
Μόνο η στροφή της ψυχικής φροντίδας προς μια κοινωνία ενεργών πολιτών μπορεί να εγγυηθεί την εγκαθίδρυση θεραπευτικών πρακτικών με ανθρωπιστικό πρόσημο και την καθολική πρόσβαση σε αυτές. Τα ελληνικά αυτοδιαχειριζόμενα κοινωνικά ιατρεία αλληλεγγύης είναι φορείς που ενσαρκώνουν την επιθυμία δημοκρατικής στροφής στην Υγεία. Οι αγώνες των εργαζομένων του χώρου της Υγείας και όλων των κινητοποιημένων πολιτών μπορούν να αποτρέψουν την ολοκλήρωση της μνημονιακής καταστροφής και να κρατήσουν ζωντανή την ελπίδα για επιβίωση και ανάπτυξη της ψυχικής φροντίδας. 
Το «Πανευρωπαϊκό δίκτυο για μια δημοκρατική ψυχική φροντίδα» συγκροτήθηκε στη Γαλλία από πολίτες και επαγγελματίες διαφόρων συλλογικών σχημάτων, με σκοπό να αντιμετωπίσει σε διεθνές επίπεδο τα παραπάνω ζητήματα.  
Αντιπροσωπεία του Δικτύου θα επισκεφτεί την Πέμπτη 10 Νοέμβρη αυτοδιαχειριζόμενες δομές. Την Παρασκευή 11 Νοέμβρη θα επισκεφτεί το ΨΝΑ όπου, στις 12.30’, θα γίνει κοινή συγκέντρωση με τους εργαζόμενους και με αγωνιστικές συλλογικότητες. Το απόγευμα θα επισκεφτεί το Κέντρο Σκαραμαγκά. Το Σάββατο 12 Νοέμβρη θα συμμετάσχει στο χώρο της Λαϊκής Συνέλευσης Νέας Φιλαδέλφειας-Νέας Χαλκηδόνας, Δεκελείας 116, σε ημερίδα με θέμα «Αλληλέγγυα ψυχική φροντίδα, μια γέφυρα προς την κοινωνία» που οργανώνουν, από τις 9.30’ το πρωί ως τις 5 το απόγευμα, εθελοντές των κοινωνικών ιατρείων.