ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΤΗΣ ΔΡΑΧΜΗΣ:
Τα σενάρια περί δραχμής, το κρίσιμο καλοκαίρι του 2015, βρήκαν και πάλι θέση στα πρωτοσέλιδα πολλών ΜΜΕ. Αφορμή έδωσαν οι αναφορές του Φ. Ολάντ στο πρόσφατο βιβλίο του, σύμφωνα με τις οποίες η τότε κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ αναζητούσε μηχανή έκδοσης χρήματος στη Ρωσία του Β. Πούτιν. Η «Εφημερίδα των Συντακτών» μάλιστα «απογείωσε» το εν λόγω περιστατικό με ανέκδοτα για «γαϊδουράκια» και πρωταγωνιστή τον επικεφαλής της ΛΑΕ, Π. Λαφαζάνη, που έψαχνε λέει πώς θα τυπώσει δραχμές στη Ρωσία, «αθωώνοντας» έτσι τον Α. Τσίπρα από κάθε υπόνοια αντιευρωπαϊκής συμπεριφοράς. Όπως απέδειξαν και οι εξελίξεις εκείνου του καλοκαιριού (αλλά και όλου του κρίσιμου πρώτου εξαμήνου του 2015), η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ ουδέποτε διανοήθηκε τη ρήξη με τους δανειστές και την αμφισβήτηση της στρατηγικής επιλογής της ελληνικής άρχουσας τάξης: τη συμμετοχή στην ευρωζώνη και την ΕΕ. Από τις συχνές «αποκαλύψεις» Στουρνάρα, μέχρι τα ρεπορτάζ τρομολαγνείας της «Καθημερινής» για την «περίοδο Βαρουφάκη», η συζήτηση αυτή θα επανέρχεται ξανά και ξανά με μοναδικό σκοπό την κατασυκοφάντηση κάθε εναλλακτικής λύσης απέναντι στον μνημονιακό «μονόδορμο» και την πολιτική απαξίωση όσων διαχωριστήκαμε από τον ΣΥΡΙΖΑ, μετά την ταπεινωτική συνθηκολόγηση και την υπογραφή του 3ου Μνημονίου. Ειδικά όσο το 4ο Μνημόνιο ή ένα «grexit» υπό την καθοδήγηση των Βρυξελλών αποτελούν πλέον πιθανό σενάριο μπροστά στα αδιέξοδα του ελληνικού καπιταλισμού.
ΕΡΓΑΣΙΑΚΗ ΚΟΛΑΣΗ
Τα τελευταία στοιχεία της Εργάνης αποκαλύπτουν την ένταση της εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης στην Ελλάδα και την αποψίλωση κάθε εργατικού δικαιώματος που δεν κατεδάφισαν ακόμη τα μνημόνια. Μισθό που φτάνει έως τα 100 ευρώ το μήνα μικτά λαμβάνουν 126.956 εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα. Πρόκειται για εργαζόμενους που δουλεύουν εκ περιτροπής μερικές ώρες την εβδομάδα. Άλλοι 343.760 εργαζόμενοι αμείβονται με 100-400 ευρώ το μήνα μικτά. Δηλαδή, πάνω από 470.000 άτομα στον ιδιωτικό τομέα λαμβάνουν ποσά κάτω και από τον εξευτελιστικό κατώτατο μισθό (586 ευρώ μικτά και ειδικά για νέους κάτω των 25 ετών 511 ευρώ μικτά). Παράλληλα, σχεδόν 1.000.000 εργαζόμενοι παραμένουν απλήρωτοι για μήνες, ενώ μόνο το 14% των εγγεγραμμένων ανέργων δικαιούται σύμφωνα με το κράτος το επίδομα των 360 ευρώ. Την εφιαλτική εικόνα φτωχοποίησης των εργατικών στρωμάτων συμπληρώνουν τα στοιχεία της μερικής απασχόλησης. Τον φετινό Σεπτέμβρη οι νέες θέσεις μερικής απασχόλησης ήταν για πρώτη φορά περισσότερες από τις προσλήψεις με πλήρες ωράριο (107.790 έναντι 89.702). Και όλα αυτά την ώρα που κυβέρνηση και δανειστές συζητούν προτάσεις για «υποκατώτατο» μισθό για όσους έχουν εργασιακή εμπειρία μικρότερη των δύο ετών. Αυτή τη σταθερότητα ονειρεύεται ο Τσίπρας και όλο το μνημονιακό μπλοκ. Την παγίωση του εργασιακού μεσαίωνα, για να τονωθεί η πεσμένη κερδοφορία των αφεντικών. Κόλαση για εμάς, παράδεισος γι’ αυτούς.
ΠΡΟΚΛΗΤΙΚΟ «ΔΩΡΑΚΙ»
Με εγκύκλιο-πρόκληση της Γενικής Γραμματείας Εσόδων επιστρέφεται το 25% του φόρου εισοδήματος της τελευταίας πενταετίας στους εν ενεργεία δικαστικούς, αλλά και στους συνταξιούχους, ώστε το αφορολόγητο των δικαστών να εξισωθεί με αυτό των βουλευτών. Σε εποχή σκληρής λιτότητας και καταβύθισης των μισθών για τη συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων στον ιδιωτικό και το δημόσιο τομέα, η κυβέρνηση προσφέρει «δωράκια» στους δικαστές, στο φόντο των συγκρούσεων ανάμεσα σε διαφορετικά συστήματα εξουσίας στη Δικαιοσύνη και της μάχης για τον πολιτικό έλεγχο των αποφάσεών της. Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, η τύχη του πολύκροτου νόμου Παππά για τις τηλεοπτικές άδειες στο ΣτΕ παρέμενε άγνωστη, αλλά από το Μαξίμου (όπως και από τη ΝΔ και λοιπούς ενδιαφερόμενους) οι πιέσεις προς τα μέλη του ανώτατου δικαστηρίου δίνουν και παίρνουν. Έτσι γίνονται αυτές οι δουλειές. Κάθε κυβέρνηση επιδιώκει να δημιουργήσει ερείσματα στους κρατικούς μηχανισμούς, φροντίζοντας να ικανοποιεί τα αιτήματα αυτών με τους οποίους συναλλάσσεται, περιμένοντας ανάλογα ανταλλάγματα. Κάπως έτσι τα δικαστήρια μετά βγάζουν τα μνημόνια «συνταγματικά» και τις απεργίες «παράνομες». Πώς το λένε εκείνο το ανέκδοτο για την «ανεξάρτητη Δικαιοσύνη» όλα τα πολιτικά και δημοσιογραφικά φερέφωνα του καθεστώτος;