Σφραγίζει τα σύνορα η ΕΕ

Η αποτελεσματική φρούρηση των εξωτερικών συνόρων της ΕΕ, η μείωση των αφίξεων προσφύγων και μεταναστών στο ευρωπαϊκό έδαφος, σε συνδυασμό με την επιτάχυνση των διαδικασιών επιστροφών, αποτελούν τους στόχους των αντιπροσφυγικών αποφάσεων της τελευταίας Συνόδου Κορυφής της ΕΕ. Κατά την κοινή συνέντευξη του Ντόναλντ Τουσκ και του Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ στις Βρυξέλλες, η έμφαση δόθηκε στην αναχαίτιση των μεταναστευτικών αφίξεων από την Αφρική, ιδιαίτερα προς την Ιταλία, παρά το γεγονός ότι η αφρικανική ήπειρος σπαράσσεται από μακροχρόνιους αιματηρούς πολέμους, οι περισσότεροι από τους οποίους διεξάγονται με την ενεργή συμμετοχή του ΝΑΤΟ και χωρών της ΕΕ.
Η Σύνοδος Κορυφής δεν πρόσθεσε κάποιο καθοριστικά νέο στοιχείο ως προς τις προηγούμενες αποφάσεις της, επαναβεβαίωσε ωστόσο την πρόθεσή της να διατηρήσει τα ευρωπαϊκά σύνορα κλειστά για τους πρόσφυγες και αναζήτησε τρόπους για μια κατ’ ευφημισμό «αποτελεσματικότερη αλληλεγγύη», δηλαδή για αποτελεσματικότερους τρόπους αποκλεισμού από το άσυλο της μεγάλης πλειοψηφίας των ανθρώπων που είδαν τους δικούς τους να σκοτώνονται και τις χώρες τους να καταστρέφονται από τους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς.
Σε μια προσπάθεια δραστικού περιορισμού του αριθμού των προσφύγων στους οποίους θα χορηγείται το δικαίωμα διεθνούς προστασίας, η έννοια του πρόσφυγα, όπως περιγράφεται από τη Συνθήκη της Γενεύης και το διεθνές προσφυγικό δίκαιο, εγκαταλείπεται, καθώς το δικαίωμα στο άσυλο εντός των ευρωπαϊκών συνόρων συναρτάται ευθέως με τον αριθμό των «μετεγκαταστάσεων» που έχει εγκρίνει η ΕΕ, ο οποίος δεν ξεπερνά τις 60.000, επί ενός συνολικού αριθμού προσφύγων που μόνο στην ευρύτερη περιοχή που γειτνιάζει με τη Συρία και το Ιράκ έχει ξεπεράσει εδώ και καιρό τα τέσσερα εκατομμύρια. Ωστόσο, ακόμη κι αυτός ο εξαιρετικά μικρός αριθμός επιτρεπόμενων μετεγκαταστάσεων είναι πλασματικός, αφού, όπως ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας ομολόγησε στη διάρκεια της Συνόδου, από τις 60.000 προβλεπόμενες μετεγκαταστάσεις έχουν υλοποιηθεί μόλις 5.200.
Είναι προφανές ότι ο «εσωτερικός κίνδυνος» για την ΕΕ προσλαμβάνει όλο και περισσότερο τη μορφή των ανθρώπων που απειλούνται από την καταστροφή των χωρών τους είτε από πολέμους είτε από την πείνα. Πολλοί από τους ηγέτες της ΕΕ επικαλέστηκαν στη Σύνοδο Κορυφής την ανησυχία τους για την ενδεχόμενη «απειλή» από τη μετακίνηση «εξτρεμιστικών στοιχείων» που αναμειγνύονται με τους πρόσφυγες, ανοίγοντας έτσι διάπλατα τις πόρτες για τη διεύρυνση των ασκούμενων πολιτικών ξενοφοβικής και ρατσιστικής καταστολής. Πολιτικών που συμπεριλαμβάνουν νέα στρατόπεδα κράτησης και απελάσεων, ενίσχυση της στρατιωτικής παρουσίας του ΝΑΤΟ και της FRONTΕX στη Μεσόγειο και στο Αιγαίο, νέους πνιγμούς προσφύγων και μεταναστών, που θα επιλέγουν όλο και πιο επικίνδυνες διαδρομές για να γλιτώσουν από τα δεινά των πολεμικών επιχειρήσεων ή την ακραία φτώχεια που προκαλούν οι νεοφιλελεύθερες ιμπεριαλιστικές πολιτικές. 
Στην ουσία, η Σύνοδος Κορυφής επικύρωσε για μία ακόμη φορά τη «βεντάλια» των κατασταλτικών πολιτικών της Ευρώπης-φρούριο. Μια βεντάλια που χωράει άνετα ακόμη και το χριστιανικό «τζιχάντ» που κηρύσσουν ανοιχτά εναντίον των προσφύγων και των μεταναστών ηγέτες όπως ο Ούγγρος πρωθυπουργός Β. Όρμπαν ή ο Πολωνός πρόεδρος Αντρέι Ντούντα, οι οποίοι δήλωσαν πρόσφατα από κοινού ότι «η ελευθερία στην Ευρώπη εξαρτάται από το έθνος-κράτος και τις χριστιανικές παραδόσεις». Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι πριν στεγνώσει το μελάνι των αποφάσεων της Συνόδου υλοποιείται από τη γαλλική κυβέρνηση η επιχείρηση βίαιης εκκένωσης της «Ζούγκλας» του Καλέ. Μια επιχείρηση που γίνεται με επίκληση των απαράδεκτων συνθηκών διαβίωσης των ανθρώπων που συνωστίζονται στη «Ζούγκλα», αλλά έχει ως πραγματικό στόχο την απομάκρυνση των προσφύγων και των μεταναστών από τα σύνορα με τη Βρετανία και τη μεταφορά τους σε στρατόπεδα συγκέντρωσης διάσπαρτα στη γαλλική επικράτεια, με προοπτική την απέλαση όσων το αίτημα ασύλου δεν θα εγκριθεί, δηλαδή των περισσοτέρων. 
Στο πλαίσιο της Συνόδου Κορυφής, η μνημονιακή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ τήρησε και στο Προσφυγικό/Μεταναστευτικό την επικοινωνιακή στάση στην οποία μας έχει πλέον συνηθίσει: εκφωνώντας μια ρητορική υποτιθέμενης αλληλεγγύης στους πρόσφυγες, συντάχθηκε επί της ουσίας πλήρως με την πολιτική των κλειστών συνόρων. 
Στο πλαίσιο της υλοποίησης αυτής της πολιτικής, η ελληνική κυβέρνηση επανέρχεται στην πεπατημένη των προκατόχων της, απελαύνοντας σχεδόν καθημερινά δεκάδες πρόσφυγες, ακόμη και χωρίς να πληρούνται οι νομικές προϋποθέσεις της απέλασης, όπως αποδεικνύει το πρόσφατο κρούσμα παράνομων απελάσεων που κατήγγειλε η Ύπατη Αρμοστεία και αφορούσε δεκάδες πρόσφυγες που έφθασαν στη Μήλο, οι οποίοι κατάληξαν με fast track διαδικασίες στην Τουρκία. 
Μοναδική επιλογή για την Αριστερά στην Ελλάδα και την Ευρώπη, η αλληλεγγύη στους πρόσφυγες και τους μετανάστες, η διεκδίκηση των ανοιχτών συνόρων, η πάλη για την ισότιμη ένταξη στις κοινωνίες όπου επιθυμούν να ζήσουν, ο κοινός αγώνας ντόπιων και αλλοδαπών ενάντια στις ιμπεριαλιστικές και νεοφιλελεύθερες πολιτικές που καταδικάζουν χώρες και λαούς στην εξαθλίωση.