ΔΕΞΙΑ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ:
Οι πρόσφατες δημόσιες παρεμβάσεις του Ιερώνυμου, με αποκορύφωμα τη συνέντευξη στον ΣΚΑΪ και τον Α. Παπαχελά, διέλυσαν το μύθο του δήθεν «μετριοπαθή ιεράρχη» που τον συνοδεύει από την ημέρα που διαδέχθηκε στην κεφαλή της εκκλησίας τον –«διαβαστερό» επί χούντας– Χριστόδουλο. Πιστός στον αντιδραστικό ρόλο του μηχανισμού του οποίου ηγείται και στην ξενοφοβική και αντικομουνιστική του παράδοση, προχώρησε σε ένα ακροδεξιό-ρατσιστικό παραλήρημα, όπως αυτά του Αμβρόσιου (τον οποίο κάλυψε ανοιχτά εφόσον «αυτά που επισημαίνει δεν είναι λάθη»), του Σεραφείμ και των λοιπών δεσποτάδων που αναπαράγουν τη χρυσαυγίτικη προπαγάνδα. Μεταξύ άλλων τα έβαλε με την Αριστερά, ζήτησε να μη γίνει το τζαμί στον Βοτανικό και επικαλέστηκε τον κίνδυνο «αφελληνισμού και αποχριστιανισμού», ενώ στο φόντο της αντιπαράθεσής του με το υπουργείο Παιδείας χαρακτήρισε τον Ν. Φίλη «προβληματικό άνθρωπο», προειδοποιώντας ότι «η εκκλησία δεν θα κάτσει με τα χέρια σταυρωμένα». Και δεν έκατσε, απαιτώντας τον «αποκεφαλισμό» του τελευταίου. Ποια ήταν η απάντηση του Μαξίμου έπειτα από όλα αυτά; Ως συνήθως άτακτη υποχώρηση μπροστά στη «δεξιά του Κυρίου» και εκπαραθύρωση του Φίλη από το υπουργικό συμβούλιο. Αν έχεις ήδη υποκλιθεί σε δανειστές και καπιταλιστές, οι σκοταδιστές ρασοφόροι, που στα γόνατά τους κλαίει ο Καμμένος, θα σε πειράξουν μετά;
ΠΑΝΗΓΥΡΙΚΗ ΑΘΩΩΣΗ
Ομόφωνα αθωώθηκαν από το Μεικτό Ορκωτό Δικαστήριο της Αθήνας οι Θ. Σίψας και Π. Ανδρεάδης ή Αντρέεβ, οι οποίοι κατηγορούνταν για τον εμπρησμό στο υποκατάστημα της τράπεζας Marfin στη Σταδίου στις 5 Μάη του 2010 και το θάνατο τριών εργαζομένων σε αυτό και για τον εμπρησμό του βιβλιοπωλείου Ιανός, αντίστοιχα. Από την αποδεικτική διαδικασία δεν προέκυψαν στοιχεία για την εμπλοκή τους στην υπόθεση, παρά το κατασκευασμένο κατηγορητήριο και τη στοχοποίησή τους, όπως και συνολικά του αντιεξουσιαστικού χώρου και όσων συμμετέχουν στο κίνημα αντίστασης. Η δολοφονία των τριών υπαλλήλων της τράπεζας, που βρέθηκαν κλειδωμένοι από την εργοδοσία να εργάζονται σε μέρα γενικής απεργίας, είχε στιγματίσει την ογκώδη αντιμνημονιακή διαδήλωση εκείνης της περιόδου και για ένα κρίσιμο χρονικό διάστημα είχε παραλύσει (ευτυχώς προσωρινά) τις κινητοποιήσεις ενάντια στο πρώτο πρόγραμμα ακραίας λιτότητας. Από τότε, η μόνιμη επωδός όλων των καθεστωτικών δημοσιολόγων που προωθούν τη θεωρία των δύο άκρων για να πλήξουν την Αριστερά και να συκοφαντήσουν τις κοινωνικές διαμαρτυρίες είναι η φράση «ναι, αλλά για τη Marfin τι έχετε να πείτε»; Την είδηση της αθώωσης των δύο νεαρών, όμως, τα ίδια «παπαγαλάκια» την έκαναν «γαργάρα» ή απλά την πέρασαν στα ψιλά των εφημερίδων.
ΝΑ ΜΗΝ ΠΛΗΡΩΣΟΥΝ
ΟΙ ΠΛΟΥΣΙΟΙ
Παρά τις συνεχείς αναφορές του Α. Τσίπρα και των κυβερνητικών στελεχών ότι η κυβερνητική πλειοψηφία βρίσκεται σε έναν διαρκή πόλεμο με την οικονομική ολιγαρχία και διάφορα «συμφέροντα», η πραγματικότητα δεν φαίνεται να συμφωνεί με τις πομπώδεις διακηρύξεις τους. Εκτός από τις συχνές συναντήσεις στο Μαξίμου με γνωστούς μεγαλοκαρχαρίες και τις διαμάχες για τον έλεγχο στους κρίσιμους τομείς των ΜΜΕ και των τραπεζών, οι εξυπηρετήσεις προς ορισμένους ισχυρούς εκπροσώπους του επιχειρηματικού κόσμου συνεχίζονται. Τα χρέη του Μαρινόπουλου διαγράφηκαν και ζεστό τραπεζικό (δηλαδή δημόσιο) χρήμα εισέρευσε στα ταμεία της επιχείρησης. Οι έλεγχοι στο κύκλωμα διακίνησης καυσίμων μειώθηκαν κατά επτά φορές στη διάρκεια της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Την ώρα που η ΔΕΗ προχωρά σε διακοπές ηλεκτροδότησης στα νοικοκυριά, η κυβέρνηση μείωσε το κόστος του ρεύματος, αλλά και του φυσικού αερίου, για τους βιομηχανικούς καταναλωτές, με αποκορύφωμα τη συμφωνία-πρόκληση με την «Αλουμίνιον» του Μυτιληναίου. Επίσης το προεδρείο του ΣΕΒ είναι γνωστό ότι στο πρόσωπο του Τσίπρα βλέπει τον πρωθυπουργό που μπορεί να περάσει από τη Βουλή δύσκολα αντεργατικά μέτρα, τα οποία ταυτόχρονα αποτελούν πάγια αιτήματά του, όπως οι ομαδικές απολύσεις, η περαιτέρω απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων και η αποδυνάμωση των συνδικάτων. Παραφράζοντας ένα παλιό καλό σύνθημα του ΣΥΡΙΖΑ, η κυβέρνηση υλοποιεί την ίδια ταξική πολιτική που εφάρμοσαν όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις, με μνημόνια ή χωρίς: «Να μην πληρώσουν οι πλούσιοι»!