Τη στιγμή που γράφονταν αυτές οι γραμμές, ο Πράσινος υποψήφιος Φαν Ντερ Μπέλεν προπορευόταν με περίπου 7 μονάδες διαφορά (53,6% έναντι 46,4% του ακροδεξιού Νόρμπερτ Χόφερ), ενώ αναμενόταν να ολοκληρωθεί η καταμέτρηση των 700.000 επιστολικών ψήφων και να μεγαλώσει η ψαλίδα.
Ημερ.Δημοσίευσης
Η ακύρωση του αποτελέσματος της πρώτης εκλογικής αναμέτρησης από το Συνταγματικό Δικαστήριο της Αυστρίας (ύστερα από αίτημα των φασιστών του FPO) έδινε δεύτερη ευκαιρία στον Χόφερ, παρουσιάζοντάς τον και ως «ριγμένο». Μάλιστα, ιδιαίτερα τους τελευταίους μήνες η κυβέρνηση Δεξιάς-Σοσιαλδημοκρατών έθεσε σε εφαρμογή μέτρα κατάστασης «έκτακτης ανάγκης» και καταστολής των προσφύγων, δημιουργώντας κλίμα που ευνοούσε τον Χόφερ. Τον ευνοούσε επίσης η ηγεμονία της Δεξιάς και της ακροδεξιάς στο Brexit, αλλά και η νίκη του Τραμπ στις ΗΠΑ. Από την άλλη, ο Χόφερ στο οικονομικό πεδίο είναι νεοφιλελεύθερος και απέφευγε να πάρει θέση για ταξικά-κοινωνικά ζητήματα, που ακόμα η αυστριακή κοινωνία ιεραρχούσε ως πρώτα. Αυτά έκαναν το παιχνίδι αμφίρροπο.
Ο Μπέλεν, σε σχέση με την πρώτη αναμέτρηση, υποβάθμισε στην καμπάνια του τα ζητήματα ρατσισμού, φασισμού και κοινωνικής δικαιοσύνης και προτίμησε να εμφανιστεί ως φιλοευρωπαίος υποψήφιος και πρόεδρος «του μεσαίου χώρου», για να κερδίσει τη στήριξη μερίδας καπιταλιστών και αστικών πολιτικών στελεχών. Ο Χόφερ αντίστοιχα επιχείρησε να εμφανιστεί ως «κεντροδεξιός και όχι ακραίος», ενώ «στρογγύλεψε» και την αντιευρωπαϊκή του στάση, δηλώνοντας πως θα ζητήσει δημοψήφισμα για την αποχώρηση της Αυστρίας από την ΕΕ «μόνο αν ενταχθεί στο μπλοκ η Τουρκία ή αν η ΕΕ γίνει πιο συγκεντρωτική». Χαρακτηριστική της «άνευρης» προεκλογικής μάχης ήταν η εικόνα δύο προεκλογικών αφισών δίπλα δίπλα: «Για μια Αυστρία με καρδιά και ψυχή» έγραφε η πρώτη του Χόφερ, ενώ η δεύτερη του Μπέλεν έγραφε «Η Αυστρία δική σας και όχι κάποιου κόμματος».
Παρά την τόσο απολίτικη-αποϊδεολογικοποιημένη προεκλογική περίοδο, τελικά η συμμετοχή στις κάλπες αυξήθηκε κατά 1%, που (σε συνδυασμό με την αύξηση της διαφοράς σε σχέση με την οριακή νίκη Μπέλεν την προηγούμενη φορά) σημαίνει ότι μάλλον κυριάρχησαν τα δημοκρατικά, αντιφασιστικά αλλά και «κοσμοπολίτικα» αισθήματα της κοινωνικής πλειοψηφίας, σε μια κατά τα άλλα χλωμή διαφοροποίηση στα ζητήματα που έχουν να κάνουν με το ψωμί και τα τριαντάφυλλα των εργατών και των φτωχών.
Κάποιες μικρές κοινωνικές μάχες που δόθηκαν (κινητοποιήσεις για την Υγεία και τους εργαζόμενους στη φροντίδα προσφύγων, κινητοποιήσεις αλληλεγγύης στους πρόσφυγες, μια διαδήλωση χιλιάδων στη Βιέννη δύο μέρες πριν από τις εκλογές ενάντια στην εκλογή του Χόφερ και γενικά η κινητοποίηση στους δρόμους πολλαπλάσιων διαδηλωτών απέναντι σε ακροδεξιές απόπειρες συγκεντρώσεων) είχαν τη σημασία τους.
Ωστόσο, ένας κρυπτοφασίστας έφτασε στον δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών και κέρδισε σε αυτόν ένα ποσοστό της τάξης του 45%. Το κλίμα δεν προσφέρεται για πανηγυρισμούς και η στρατηγική του «μεσαίου χώρου» ή του «φιλελεύθερου ευρωπαϊσμού» (όπως την εξέφρασε ο Μπέλεν) δεν είναι αποτελεσματικό όπλο απέναντι στο φασισμό, το αντίθετο ισχύει στη σημερινή εποχή της κρίσης. Μπορεί να αποτράπηκαν τα χειρότερα για τώρα, αλλά επείγει η συγκρότηση μιας αριστερής εναλλακτικής.
Κατά τα άλλα, ένα ενδιαφέρον σημείο ήταν η κρίση του Λαϊκού Κόμματος (κυβερνώσα Δεξιά) με ένα τμήμα της να τάσσεται ανοιχτά υπέρ του Χόφερ, το σπάσιμο της συμμαχίας με τη Σοσιαλδημοκρατία και την άμεση συνεργασία με το FPO, ενώ ένα άλλο τμήμα της Δεξιάς στήριξε τον Μπέλεν. Είναι προάγγελος ανάλογων αναζητήσεων ενόψει των εθνικών εκλογών του 2018, στις οποίες το FPO διεκδικεί σοβαρά την πρώτη θέση...