ΚΡΥΦΟΣ ΘΑΥΜΑΣΤΗΣ:
Ο Μητσοτάκης, ενθαρρυμένος από την εικόνα των δημοσκοπήσεων και το σοβαρό προβάδισμα της ΝΔ, έχει θέσει ως στόχο την αυτοδυναμία, παρόλο που μεγάλο τμήμα των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ του 2015 στρέφεται κυρίως στην αποχή. Και για να το επιτύχει, μετά την περίφημη «συμφωνία αλήθειας» (ένα πρόγραμμα άγριων νεοφιλελεύθερων μεταρρυθμίσεων, με αιχμή τις φοροαπαλλαγές για το κεφάλαιο και την ισοπέδωση των κοινωνικών δαπανών) που προτείνει, κήρυξε και πάλι τον πόλεμο κατά του «λαϊκισμού»: «Η Ελλάδα μπορεί να γίνει η πρώτη χώρα που θα κερδίσει τους λαϊκιστές στο δικό τους γήπεδο», είπε χαρακτηριστικά. Μόνο που, από ό,τι φαίνεται, ο ίδιος υιοθετεί όλο και περισσότερο τα λαϊκιστικά, ρατσιστικά και αντιδραστικά χαρακτηριστικά των εκπροσώπων της «νέας (ακρο)Δεξιάς», που ενισχύεται διεθνώς. Δηλώνει «αντισυστημικός», επιχειρώντας να κοπιάρει τον Τραμπ, τρέχοντας παράλληλα να συναντηθεί με τον Ελληνοαμερικανό σύμβουλό του, Τζορτζ Παπαδόπουλο. Χαιρετίζει με ενθουσιασμό τη νίκη Φιγιόν και δηλώνει ότι τους ενώνει ο αγώνας κατά του «λαϊκισμού», προφανώς με όπλα τις γενναίες παροχές στην «επιχειρηματικότητα», τη διάλυση του δημόσιου τομέα και την επιβολή μιας ακραία συντηρητικής ατζέντας στα κοινωνικά ζητήματα, που αποτελούν βασικές απόψεις του δεξιού υποψήφιου για τη γαλλική προεδρία.
ΚΕΝΤΡΟΑΡΙΣΤΕΡΟ ΚΟΜΜΑ
Μετά και το φθινοπωρινό ναυάγιο των συζητήσεων για τη δημιουργία νέου πολιτικού φορέα του «μεσαίου χώρου», διάφορα ρετάλια του εκσυγχρονιστικού και μη ΠΑΣΟΚ (Διαμαντοπούλου, Φλωρίδης, Ραγκούσης κ.ά.), φαίνεται ότι προχωρούν σε προσπάθειες δημιουργίας νέου κόμματος, έχοντας επαφές και με τον Σταύρο Θεοδωράκη, που βλέπει το Ποτάμι να φυλλοροεί και να καταρρέει δημοσκοπικά. Ο Μιχ. Χρυσοχοΐδης, αν και αρχικά συμμετείχε στις σχετικές ζυμώσεις, αποτραβήχτηκε, δηλώνοντας ότι θέλει νέο κόμμα της ριζοσπαστικής Αριστεράς. Για την ώρα, ο Βενιζέλος απέχει από τις όποιες συζητήσεις, θεωρώντας ότι προέχει ένα «αντι-ΣΥΡΙΖΑ» μέτωπο σε συνεργασία με τον Μητσοτάκη, τη στιγμή που πιθανή επιστροφή του ΓΑΠ στο «μαντρί» θα τον φέρει αυτομάτως σε πλήρη ρήξη με την ηγεσία Γεννηματά. Ο Γ. Καρράς, από την Ένωση Κεντρώων, ήταν η τελευταία αποχώρηση από το κόμμα του Λεβέντη, ανεβάζοντας τον αριθμό των ανεξάρτητων βουλευτών σε επτά. Σε περιόδους βαθιάς κρίσης του συστήματος, οι ντελάληδες του «ακραίου κέντρου», που αναμασούν τα χρεοκοπημένα ιδεολογήματα της «κεντροαριστεράς», δεν μπορούν να δημιουργήσουν καμία σοβαρή κοινωνική και πολιτική δυναμική.
ΕΚΔΙΚΗΤΙΚΗ ΚΑΤΑΔΙΚΗ
Ποινή φυλάκισης ενός έτους με τριετή αναστολή επέβαλε το Μονομελές Πλημμελειοδικείο Πολύγυρου Χαλκιδικής σε τρεις από τους 14 κατηγορούμενους του Κινήματος Ενάντια στις Εξορύξεις Χρυσού. Οι κατηγορούμενοι δικάζονταν για τα γεγονότα της 14ης Φλεβάρη 2014 στην περιοχή «Χονδρό Δένδρο» και ειδικότερα για την πράξη της δήθεν αντίστασης κατά τη σύλληψή τους. Σε μια δίκη παρωδία, με μάρτυρες κατηγορίας 8 αστυνομικούς και 2 εργαζόμενους της El Dorado (οι 9 κατέθεσαν με βεβαιότητα ότι δεν είδαν καμία πράξη αντίστασης από τους 3 κατηγορούμενους κατοίκους, ενώ ο 10ος –που ήταν και ο μόνος που κατέθεσε διαφορετικά– υπέπεσε σε τεράστιες αντιφάσεις), η απόφαση της έδρας είχε καθαρά πολιτικό χαρακτήρα. Η κρατική εκδικητικότητα απέναντι στο μαχητικό κίνημα των Σκουριών έκανε ξανά την εμφάνισή της. Η σημερινή συγκυβέρνηση, όπως και οι προηγούμενες, συνεχίζει να χρησιμοποιεί τους δικαστικούς και κατασταλτικούς μηχανισμούς, με μοναδικό σκοπό την ποινικοποίηση της κοινωνικής διαμαρτυρίας και την τρομοκράτηση όσων αντιστέκονται στα σχέδια της εταιρείας στην περιοχή. Από την υποστήριξη του ΣΥΡΙΖΑ στους κατοίκους της Χαλκιδικής μέχρι τις υπογραφές Σταθάκη και τις καταδίκες αγωνιστών… υπάρχει ένα μνημόνιο δρόμος.
ΧΑΩΔΗΣ ΑΝΙΣΟΤΗΤΑ
Σύμφωνα με τη φετινή παγκόσμια έκθεση πλούτου της Gredit Suisse, το 0,7% του παγκόσμιου πληθυσμού (περίπου 33 εκατ. άνθρωποι, ανάμεσά τους και 77.000 Έλληνες εκατομμυριούχοι) ελέγχει το 45,6% του παγκόσμιου πλούτου (116,6 τρισ. δολάρια). Ταυτόχρονα, το 73,2% του πληθυσμού (3,5 δισ. άνθρωποι) μοιράζεται μόλις το 2,4% του παγκόσμιου πλούτου. Συνολικά, το πλουσιότερο 10% έχει στα χέρια του το 89% των περιουσιακών στοιχείων (σε χρηματοοικονομική και φυσική μορφή) του πλανήτη. Με αυτό το χάσμα εισοδηματικής ανισότητας παγκόσμια, γιατί άραγε απορούν οι «από πάνω» που τα εργατικά-λαϊκά στρώματα στρέφονται διεθνώς ενάντια στα «οφέλη» της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης;