ΤΡΑΙΝΟΣΕ:
Με τη σύμβαση πώλησης του 100% της ΤΡΑΙΝΟΣΕ στην Ferrovie Dello Stato Italiane, έναντι συνολικού τιμήματος μόλις 45 εκατ. ευρώ, η κυβέρνηση ολοκλήρωσε και τυπικά την ιδιωτικοποίηση μιας βασικής κρατικής υποδομής στον τομέα των μεταφορών. Μετά το Ελληνικό, τον ΟΛΠ, τον Αστέρα, τα περιφερειακά αεροδρόμια, ακόμα μια ιδιωτικοποίηση προστέθηκε στις «επιτυχίες» της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Με άλλα λόγια, πρόκειται για «ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτού του προμελετημένου, προσχεδιασμένου εγκλήματος εκποίησης δημόσιας περιουσίας», όπως σημείωνε τον Απρίλιο του 2013 και ο Αλέξης Τσίπρας, σε συνάντησή του με την Πανελλήνια Ομοσπονδία των εργαζομένων στον σιδηρόδρομο. Ταυτόχρονα, προχωρά και η ολοκλήρωση της ιδιωτικοποίησης της Εταιρείας Συντήρησης Τροχαίου Υλικού, για την οποία έχει οριστεί ως ημερομηνία υποβολής προσφορών η 30/1. Η παράδοση των σιδηροδρόμων στους ιδιώτες (ή σε κρατικά μονοπώλια που λειτουργούν με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια σαν το ιταλικό σχήμα), όπως έχει αποδείξει η διεθνής εμπειρία (Βρετανία κ.α.) οδηγεί σε χειρότερες και ακριβότερες υπηρεσίες, σοβαρές εκπτώσεις σε ζητήματα ασφάλειας (με επακόλουθο θανατηφόρα ατυχήματα), μείωση των θέσεων εργασίας και διάλυση των εργασιακών σχέσεων. Η επαναφορά υπό δημόσιο έλεγχο όλων των ΔΕΚΟ στρατηγικής σημασίας, ως τμήμα των ριζοσπαστικών μέτρων αναστροφής της λιτότητας, μείωσης της ανεργίας και εξυπηρέτησης των αναγκών της κοινωνίας, είναι η μοναδική επιλογή που αντιστοιχεί σε ένα μεταβατικό πρόγραμμα με αντικαπιταλιστικό προσανατολισμό.
ΚΕΝΤΡΟΑΡΙΣΤΕΡΑ
Εντείνονται οι φανερές και παρασκηνιακές διεργασίες στη λεγόμενη «κεντροαριστερά», μετά και την επισημοποίηση της ένταξης του ΚΙΔΗΣΟ και διάφορων ανεξάρτητων βουλευτών στη Δημοκρατική Συμπαράταξη. Η δημόσια πρωτοβουλία τριών πρώην υπουργών του ΠΑΣΟΚ (Ραγκούσης, Διαμαντοπούλου, Φλωρίδης) για τη δημιουργία ενός νέου και ευρύτερου σχήματος στον χώρο του «ακραίου κέντρου» (σε ανοιχτή επικοινωνία με τον Σταύρο Θεοδωράκη, ο οποίος βλέπει το Ποτάμι να φυλλοροεί), επιτάχυνε την ανακοίνωση του πολιτικού γάμου. Όπως ήταν αναμενόμενο, ο Βενιζέλος εξέφρασε τη δυσαρέσκειά του για την επιστροφή του ΓΑΠ, με το ενδεχόμενο της οριστικής ρήξης με την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ να παραμένει ανοιχτό. Μετά τις τελευταίες εξελίξεις, τα σενάρια για –άμεσες ή μετεκλογικές– συγκλίσεις ανάμεσα στα «ρετάλια» της εγχώριας σοσιαλδημοκρατίας και τον ΣΥΡΙΖΑ φούντωσαν, σχέδιο που προκρίνουν και οι ευρωπαίοι σοσιαλιστές. Γι’ αυτό και επανήλθε η συζήτηση περί απλής αναλογικής. Ο Μητσοτάκης, που σε μια τέτοια εξέλιξη βλέπει να δυσκολεύει η ανεύρεση κυβερνητικών συμμαχιών σε περίπτωση μη αυτοδυναμίας της ΝΔ (συνεπώς και νέων εκλογών με το σύστημα της απλής αναλογικής), επαναφέρει τις επιθέσεις φιλίας προς τη Φώφη Γεννηματά, που επιμένει στην τακτική ίσων αποστάσεων: «Το δίλημμα είναι εάν συντάσσεται κανείς σήμερα με το καθεστώς των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ή με την Ελλάδα της δημιουργίας». Θα μπορούσε να ήταν και διαφήμιση παλαιοπωλείου: «Ανακυκλωμένο» πολιτικό προσωπικό, με χρεωκοπημένες ιδέες, διατίθεται ως κυβερνητικό συμπλήρωμα για διαιώνιση της μνημονιακής λιτότητας.
ΜΜΕ ΚΑΙ ΔΙΑΠΛΟΚΗ
Μετά το καλοκαιρινό σίριαλ με τις τηλεοπτικές άδειες, η συγκυβέρνηση επαναφέρει στο προσκήνιο τη «μάχη κατά της διαπλοκής», με αιχμή το πόρισμα της βουλής για τα δάνεια του «αμαρτωλού τριγώνου» και τη διερεύνηση ποινικών ευθυνών πολιτικών, τραπεζιτών και επιχειρηματιών. Στα καθεστωτικά ΜΜΕ, τα «θαλασσοδάνεια» αγγίζουν το 1,27 δισεκατομμύριο ευρώ, με αποτέλεσμα ακόμα και ο άλλοτε κραταιός ΔΟΛ (που έπαιρνε «δάνεια με αέρα», όπως ομολόγησε ο υιός Ψυχάρης) να βαδίζει στα χνάρια του «Άλτερ», της «Ελευθεροτυπίας». Οι περίπου 500 εργαζόμενοι στα έντυπα, τις ιστοσελίδες και το ραδιόφωνο του συγκροτήματος παραμένουν απλήρωτοι εδώ και μήνες (όπως και στο Mega, τον Πήγασο κ.α.). Διάφοροι «σωτήρες» επενδυτές ζητούν γενναίο «κούρεμα» χρεών για να αναλάβουν το «μαγαζί» (όπως στην περίπτωση του Μαρινόπουλου), με τις τράπεζες να δρομολογούν τον ορισμό ειδικού εκκαθαριστή. Και κάπου εκεί εμφανίστηκε στη Μιχαλακοπούλου ο κουμπάρος του Ψυχάρη και μέχρι πρότινος πρόεδρος του Δ.Σ. της «Αυγής», πρώην βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Βασίλης Μουλόπουλος, για να αναλάβει τη διοίκηση του Οργανισμού. Προφανώς σε «ειδική αποστολή» από το Μαξίμου και κρυφές σκέψεις για φιλοκυβερνητικά πρωτοσέλιδα, την ώρα που η κυβέρνηση καμώνεται το θεματοφύλακα της «διαφάνειας» και η αντιπολίτευση χύνει κροκοδείλια δάκρυα για την «πολυφωνία». Πίσω από τους επικοινωνιακούς τακτικισμούς και τις υποκριτικές φωνές, κρύβεται το κερδοσκοπικό πάρτι των εκδοτών και οι προκλητικές αλληλοεξυπηρετήσεις με τα αστικά κόμματα, που φορτώνονται ξανά στους εργαζόμενους του Τύπου: μαζικές απολύσεις, απλήρωτη εργασία, «φέσια» στα Ταμεία, εργοδοτική τρομοκρατία.