«ΜΠΙΖΝΑ» ΧΡΕΟΥΣ:
Μετά τις αποκαλύψεις για το ταξίδι Τσίπρα στο Παρίσι, όλο και περισσότερα δημοσιεύματα φέρνουν στο φως τη στενή σχέση που έχει αναπτυχθεί μεταξύ της κυβέρνησης και της εταιρείας χρηματοοικονομικών συμβουλευτικών υπηρεσιών Rothschild. Παρά τις απόπειρες συσκότισης του Μαξίμου και την επίσημη θέση του κυβερνητικού εκπροσώπου (ο Ευκλείδης Τσακαλώτος ζήτησε στις 25/1 από τον ΟΔΔΗΧ να βρει σύμβουλο και μετά από δύο ημέρες του προτάθηκε... τυχαία η Rothschild), στο ενημερωτικό δελτίο του περασμένου Νοέμβρη, η επενδυτική τράπεζα προβάλλει στο πελατολόγιό της την παροχή συμβουλευτικών υπηρεσιών προς τον ελληνικό ΟΔΔΗΧ για την αναδιάρθρωση δανείων ύψους 220 δισ. ευρώ. Ο διορισμός της Rothchild ως χρηματοοικονομικού συμβούλου για το χρέος αντικαθιστά την αμερικανική τράπεζα επενδύσεων Lazard, η οποία προσέφερε καθοδήγηση μέχρι σήμερα και αποκόμισε κέρδη ύψους 25 εκατ. ευρώ. Το deal του Τσίπρα θα κοστίσει λιγότερο, καθώς σε περίπτωση που το Δημόσιο βγει στις αγορές το 2018, η Rothschild θα εισπράξει 2,7 εκατ. ευρώ. Πάνω στα παιχνίδια της «βιωσιμότητας» ή μη του κρατικού χρέους, κάθε είδους «κοράκια» συνεχίζουν το πάρτι, στερώντας πολύτιμους πόρους από την κοινωνία. Ακόμα ένας λόγος που εξηγεί γιατί η πολιτική της στάσης πληρωμών και της διαγραφής του χρέους είναι ζωτικής σημασίας.
ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΑΥΤΑΡΧΙΣΜΟΣ
Ο Κούλης αποκαλύπτει όλο και περισσότερο το αποκρουστικό πρόσωπο της πολιτικής του, σε περίπτωση που βρεθεί στον πρωθυπουργικό θώκο. Με τον αέρα της πρωτιάς στις δημοσκοπήσεις, ταξίδεψε πριν λίγες μέρες στο Βερολίνο, επιχειρώντας να κερδίσει την εμπιστοσύνη των Μέρκελ-Σόιμπλε. Στις εκεί συναντήσεις του, διαβεβαίωσε τη γερμανική ηγεσία ότι θα αναγνωρίσει άμεσα την «ιδιοκτησία» του μνημονίου, ότι είναι φανατικός των νεοφιλελεύθερων μεταρρυθμίσεων και ότι οι ελληνικές εκλογές «είναι μέρος της λύσης και όχι μέρος του προβλήματος». Από ότι φαίνεται όμως, του διαμηνύθηκε ότι εν μέσω κρίσιμης προεκλογικής περιόδου στη Γερμανία, «έκτακτα γεγονότα» όπως οι πρόωρες εκλογές, που αναζωπυρώνουν την ελληνική κρίση, δεν είναι ανεκτά. Στη συνάντηση με τους εκπροσώπους των 30 πιο σημαντικών γερμανικών επιχειρήσεων, ανάμεσά τους και οι Fraport, Telekom κλπ., ο πρόεδρος της ΝΔ ανέπτυξε την πρόταση για προσέλκυση επενδύσεων 100 δισ. τα επόμενα πέντε χρόνια, με όπλα τη μείωση της φορολογίας για τις επιχειρήσεις και το ξήλωμα των ψηγμάτων εργατικού δικαίου που έχει απομείνει. Η ψυχρολουσία ήρθε βέβαια όταν δεξιοί βουλευτές του εξήγησαν ότι δεν προτίθενται να στηρίξουν στην Μπούντεσταγκ ένα τέταρτο πρόγραμμα στήριξης, κάτι που θα οδηγούσε σε ένα οδυνηρό Grexit. Αμέσως μετά τα διαπιστευτήρια υποταγής στην ευρωλιτότητα, βρέθηκε στη βουλή μετά από επίκαιρη ερώτηση που είχε καταθέσει στον Τσίπρα για το «άβατο των Εξαρχείων και την εγκληματικότητα», σε ένα αυθεντικό παραλήρημα «νόμου και τάξης», βγαλμένο από τις καλύτερες παραδόσεις της (ακρο) Δεξιάς.
ΚΕΝΤΡΟΑΡΙΣΤΕΡΗ «ΦΑΓΩΜΑΡΑ»
Φουντώνει ο πόλεμος ανάμεσα στα κόμματα και τις ομαδοποιήσεις της λεγόμενης «κεντροαριστεράς», με επίκεντρο τις μελλοντικές κυβερνητικές συνεργασίες. Η Φώφη ξεκαθάρισε με δηλώσεις της ότι, εάν μετά από εκλογές δεν σχηματιστεί κυβέρνηση εθνικής συνεννόησης με τη συμμετοχή ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ, η Δημοκρατική Συμπαράταξη δεν θα συμμετέχει σε κυβερνητική συμμαχία μόνο με τη Δεξιά, ούτε μόνο με την «κίβδηλη Αριστερά» του ΣΥΡΙΖΑ (κρίμα τα προσκλητήρια του Φίλη στο ΠΑΣΟΚ, τα οποία βέβαια απέρριψαν ακόμα και οι σύντροφοί του στην Κουμουνδούρου). Αντίθετα, θα προκρίνει την εκ νέου προσφυγή στις κάλπες με απλή αναλογική, όπως προβλέπει ο τελευταίος εκλογικός νόμος που ψηφίστηκε. Βαγγέλης Βενιζέλος και Σταύρος Θεοδωράκης, που δεν αποκλείουν τον ρόλο κυβερνητικού εταίρου του «ακραίου κέντρου» σε μια κυβέρνηση Μητσοτάκη, καταδίκασαν τις δηλώσεις της αρχηγού του ΠΑΣΟΚ, προτάσσοντας την ανάγκη αφενός ήττας του ΣΥΡΙΖΑ και αφετέρου πολιτικής σταθερότητας. Μάλιστα το Ποτάμι (όσοι/ες τέλος πάντων έχουν παραμείνει στις γραμμές του μετά τις συνεχείς αποχωρήσεις...) προχωρά με ταχείς ρυθμούς στη σύμπραξη με την «Ώρα Αποφάσεων», την πρωτοβουλία των τριών πρώην υπουργών του ΠΑΣΟΚ, που στην ουσία ζητά τη διάλυση των υφιστάμενων κομμάτων (ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ, ΚΗΔΙΣΟ, ΠΟΤΑΜΙ) και τη δημιουργία μιας νέας παράταξης του «προοδευτικού χώρου». Πρόταση που αντιμετωπίστηκε απαξιωτικά από τη Δημοκρατική Συμπαράταξη, ως διασπαστική κίνηση. Οι απόπειρες νεκρανάστασης και ανασύνθεσης της εγχώριας σοσιαλδημοκρατίας φαίνεται ότι θα έχουν ακόμα πολλά επεισόδια «φαγωμάρας».