Οι θάνατοι πέντε ανθρώπων μέσα σε ένα μήνα λόγω του ψύχους και των κακών συνθηκών διαβίωσης και περίθαλψης σε hot spot, σε στρατόπεδα «φιλοξενίας» και στο κρατητήριο της Πέτρου Ράλλη, ανέδειξαν τη δραματική διάσταση που έχει προσλάβει το προσφυγικό-μεταναστευτικό στη χώρα μας και στην ΕΕ.
Φωτογραφία
Ημερ.Δημοσίευσης
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και το μνημονιακό κράτος υλοποιούν την πολιτική της Ευρώπης-Φρούριο και των κλειστών συνόρων, που αντιμετωπίζει ως εισβολείς τα θύματα των πολέμων και της ακραίας φτωχοποίησης που προκάλεσαν οι ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί και οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές της Δύσης.
Η πόρτα για μαζικές απελάσεις προσφύγων, που άνοιξε με τη συμφωνία ΕΕ-Τουρκίας, ανοίγει ακόμη περισσότερο μετά τη συμφωνία ΕΕ-αφγανικής κυβέρνησης για επαναπροωθήσεις στο Αφγανιστάν, αλλά και την απόφαση του ΣτΕ που χαρακτηρίζει την Τουρκία ως «ασφαλή» χώρα. Οι δευτεροβάθμιες επιτροπές ασύλου, με αλλοιωμένη πλέον τη σύνθεσή τους, απορρίπτουν σωρηδόν τα αιτήματα διεθνούς προστασίας. Κραυγαλέα απόδειξη αυθαιρεσίας είναι η περίπτωση του Αιγύπτιου πολιτικού πρόσφυγα Μωχάμεντ Α., που, αν και άμεσα διωκόμενος από το αιγυπτιακό καθεστώς, χρειάστηκε να κάνει πολυήμερη απεργία πείνας για να μην απελαθεί.
Κλείνοντας και τυπικά τον κύκλο της ρητορικής μιας κατ’ ευφημισμό «αλληλεγγύης», το υπουργείο Μετανάστευσης καταστέλλει την πρόσβαση των αλληλέγγυων στους χώρους διαβίωσης των προσφύγων, η μέριμνα για τους οποίους έχει μετατεθεί εξ ολοκλήρου σε αδιαφανώς επιλεγμένες ΜΚΟ, γύρω από τις οποίες έχει στηθεί ένας ολόκληρος μηχανισμός που κάνει «μπίζνες» με τα διεθνή κονδύλια που προορίζονται για την υποστήριξή τους. Αποτέλεσμα: χιλιάδες πρόσφυγες εξακολουθούν να ζουν μέσα σε σκηνές, σε αποθήκες ή γήπεδα, μακριά από τον οικιστικό ιστό, χωρίς στοιχειώδη μέσα για τη φροντίδα ευάλωτων προσώπων, χωρίς ζεστό νερό και θέρμανση, χωρίς επαρκή ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, χωρίς πρόσβαση όλων των παιδιών στην περιορισμένη, έστω, εκπαίδευση που τους παρέχεται στα ελληνικά σχολεία.
Την ίδια στιγμή, το υπουργείο Μετανάστευσης προαναγγέλλει την ίδρυση νέων κέντρων κράτησης τύπου Αμυγδαλέζας για τους «παράτυπους μετανάστες», ολοκληρώνοντας την αποδόμηση των όποιων θετικών για τους πρόσφυγες ρυθμίσεων είχαν γίνει πριν τη νεοφιλελεύθερη κυβερνητική μεταστροφή.
Στην ΕΕ και στις ΗΠΑ η κατάσταση είναι εξίσου επικίνδυνη. Αντίστοιχη μεταχείριση των προσφύγων επιφυλάσσεται και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, με απανωτά κρούσματα θανάτων λόγω της κακοκαιρίας. Στη Γαλλία, και υπό συνθήκες πολικού ψύχους, αστυνομικοί έφτασαν στο σημείο να κατάσχουν τις κουβέρτες προσφύγων μπροστά από άσυλο, όπου αναζητούσαν καταφύγιο. Την ίδια ώρα, ο Ντόναλντ Τραμπ προαναγγέλλει και νέο αντιμεταστατευτικό διάταγμα στις ΗΠΑ.
Η ενσωμάτωση της ξενοφοβικής, ισλαμοφοβικής και ρατσιστικής ατζέντας από τα αστικά κοινοβουλευτικά κόμματα της Ευρώπης, συμπεριλαμβανομένης της σοσιαλδημοκρατίας, στην πραγματικότητα αυξάνει τα ποσοστά επιρροής και εκλογικής ενίσχυσης της «καθαρόαιμης» ακροδεξιάς. Η περίπτωση της Μαρίν Λεπέν, που διεκδικεί την προεδρία της Γαλλίας, είναι χαρακτηριστική.
Ο κίνδυνος είναι υπαρκτός και για την Ελλάδα, παρά την αντιφασιστική της παράδοση που εξακολουθεί να «αντέχει». Η προσπάθεια των ναζιστών της Χρυσής Αυγής και της ακροδεξιάς να ξανασηκώσουν κεφάλι, με νέες επιθέσεις και την προσπάθεια αποκλεισμού των προσφυγόπουλων από τα σχολεία, συνδυάζεται με την απαξίωση του ηθικού και πολιτικού πλεονεκτήματος της Αριστεράς μέσω της νεοφιλελεύθερης και μνημονιακής μετάλλαξης του ΣΥΡΙΖΑ. Γιατί αυτό το τίμημα, δυστυχώς, δεν το πληρώνει μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά το σύνολο των αριστερών και αντικαπιταλιστικών δυνάμεων.
Ο μοχλός ανάσχεσης της ακροδεξιάς, που χρησιμοποιεί τον φόβο, τη μισαλλοδοξία και τον ρατσισμό για την ενίσχυση της επιρροής της, είναι τα μεγάλα αντιρατσιστικά κινήματα αλληλεγγύης και αντίστασης που δημιουργούνται σε μια σειρά από χώρες. Οι τεράστιες διαδηλώσεις κατά του Τραμπ και της ξενοφοβίας στις ΗΠΑ και σε πολλές ευρωπαϊκές πόλεις. Η μεγαλειώδης διαδήλωση 160.000 ανθρώπων στη Βαρκελώνη υπέρ της υποδοχής προσφύγων. Οι ογκώδεις διαδηλώσεις στη Γαλλία ενάντια στην αστυνομική βία, με αφορμή τη σεξουαλική κακοποίηση πρόσφυγα από αστυνομικούς.
Στη χώρα μας, το μεγάλο αγωνιστικό αντιρατσιστικό ορόσημο αυτής της περιόδου είναι στις 18 Μάρτη, με τη διεθνή ημέρα δράσης κατά του ρατσισμού, του πολέμου, του φασισμού και της φτώχειας. Ένα χρόνο μετά την υπογραφή της επονείδιστης συμφωνίας ΕΕ-Τουρκίας, το σύνολο των αριστερών ριζοσπαστικών και αντικαπιταλιστικών δυνάμεων, το σύνολο των αντιρατσιστικών συλλογικοτήτων και των κινημάτων αλληλεγγύης, συνδικάτα εργαζομένων και η ΑΔΕΔΥ, δίνουν κοινό αγωνιστικό ραντεβού συγκέντρωσης στις 15.00 στην Ομόνοια και πορείας προς τη Βουλή και τα γραφεία της ΕΕ: Ενάντια στον ρατσισμό και τη στοχοποίηση προσφύγων και μεταναστών. Ενάντια στην ακροδεξιά και τη φασιστική απειλή. Για την κατάργηση της συμφωνίας της ντροπής ΕΕ-Τουρκίας και των επιμέρους αντίστοιχων συμφωνιών. Ενάντια στις αντιπροσφυγικές κυβερνητικές πολιτικές των χωρών της ΕΕ. Ενάντια στο Δουβλίνο 3. Για να μπει φραγμός στους πολέμους και τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και στη συμμετοχή της Ελλάδας σε αυτούς. Για να ανοίξουν τα σύνορα σε πολιτικούς και οικονομικούς πρόσφυγες και να σταματήσουν οι απελάσεις. Να κλείσουν τα στρατόπεδα και να φιλοξενηθούν αξιοπρεπώς οι πρόσφυγες μέσα στον οικιστικό ιστό. Για ίσα δικαιώματα και αξιοπρέπεια για όλες-ους. Για ισότιμη και χωρίς διακρίσεις πρόσβαση των προσφυγόπουλων στην εκπαίδευση. Ενάντια στις πολιτικές της φτώχειας και της εξαθλίωσης.
Αντίστοιχες κινητοποιήσεις γίνονται σε δεκάδες ευρωπαϊκές πόλεις, συνδέοντας την αλληλεγγύη στους πρόσφυγες με τους ταξικούς αγώνες κατά της νεοφιλελεύθερης λιτότητας. Γιατί οι ρατσιστικές διακρίσεις, η ισλαμοφοβία και η μισαλλοδοξία δεν βλάπτουν μόνο όσους τις υφίστανται, αλλά δημιουργούν και τις προϋποθέσεις για την αποδοχή και τη διεύρυνση των διακρίσεων και των αποκλεισμών σε όλη την κοινωνία.